Πρόκληση για την Ιατρική στο μέλλον θα είναι η αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων. Το 2000 εκτιμήθηκε ότι 125 εκατομμύρια Αμερικάνοι έπασχαν από ένα ή περισσότερα χρόνια ιατρικά προβλήματα. Αυτό το νούμερο αναμένεται να αυξηθεί σε 157 εκατομμύρια το 2020. Επιπλέον περίπου 60 εκατομμύρια έχουν πολλαπλές χρόνιες παθήσεις, ένα νούμερο που αναμένεται να αυξηθεί στα 81 εκατομμύρια το 2020.

Το σώμα έχει μια μοναδική ικανότητα, μετά από χειρουργική επέμβαση, τραυματισμό ή φλεγμονή σε ιστούς ή όργανα, την ενεργοποίηση της διαδικασίας της επούλωσης. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η δημιουργία ουλώδους ιστού (ουλής). Οι ουλές μπορεί να είναι ορατές στο δέρμα, αλλά μπορεί να είναι και αόρατες, δηλαδή να βρίσκονται εσωτερικά στο σώμα.

Στην προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η πολυπλοκότητα του χρόνιου μυοσκελετικού πόνου, το Βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο φαίνεται πως επικρατεί.

Οι πάσχοντες από επίμονο ή χρόνιο πόνο θεωρούν ότι είναι το αποτέλεσμα τραυματισμού ή βλάβης στο σώμα τους. Αυτή την αντίληψη ενισχύουν οι "δραματοποιημένες" εικόνες και απόψεις με τις οποίες "βομβαρδίζονται" εκεί όπου προστρέχουν για αναζήτηση βοήθειας. Δηλαδή οι εικόνες που βρίσκουν σχετικά με το πρόβλημα τους σε αναζήτηση στο διαδίκτυο ή οι υπερβολικά αρνητικά διογκωμένες απόψεις, σχετικά με την εξέλιξη του προβλήματος τους, αν δεν ακολουθήσουν τον ένα ή άλλο - συνήθως πολυδάπανο - τρόπο παρεμβατικής αντιμετώπισης.

Μια διαταραχή με ιστορία…

Το σύνδρομο της Ινομυαλγίας (fibromyalgia) είναι μια συνηθισμένη και χρόνια διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από διάχυτους μυϊκούς πόνους, κακουχία και πολλαπλά επώδυνα σημεία (tender points). Η ετοιμολογία του όρου “fibromyalgia” προέρχεται από την Λατινική λέξη fibro, που σημαίνει ιστός, και από τις Ελληνικές λέξεις myo και algia, που σημαίνουν μυς και άλγος (fibromyalgia = ινομυαλγία). Βρίσκουμε αναφορές για διάχυτο πόνο στο σώμα σε ιστορικά έγγραφά ακόμη πριν τον Μεσαίωνα, αλλά είναι καταπληκτικό ότι ακόμη και σήμερα αυτή η κατάσταση συνεχίζει να είναι υπό διερεύνηση.

Για πρώτη φορά στην ιστορία του, το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης των Η.Π.Α., εξέδωσε επίσημα κατευθυντήρια γραμμή προς τους ιατρούς της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, που συνταγογραφούν σχεδόν το ήμισυ των οπιούχων, να μη χορηγούν οπιούχα παυσίπονα σε ασθενείς με χρόνιο πόνο. Έχει διαπιστωθεί ότι οι κίνδυνοι των φαρμάκων αυτών αντισταθμίζουν τα προσδοκώμενα οφέλη.

Ισχυρή η αποτελεσματικότητα της Κρανιοϊερής Θεραπείας στην αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου. Οι ασθενείς που υποφέρουν από χρόνιο πόνο αυξάνονται παγκοσμίως, ενώ οι δυνατότητες της φαρμακευτικής αγωγής παραμένουν περιορισμένες. Έτσι, όλο και περισσότεροι αναζητούν βοήθεια μέσω της Κρανιοϊερής θεραπείας. Συνήθως οι ασθενείς αυτοί υποφέρουν από πόνο στη μέση, πονοκέφαλο και ημικρανία.

Χάρη στην τεχνολογική εξέλιξη (λειτουργική μαγνητική τομογραφία) ξέρουμε τι συμβαίνει όταν ένας ασθενής αισθάνεται πόνο. Γνωρίζουμε ότι ο εγκέφαλος μπορεί να στείλει σήματα σε μια περιοχή του σώματος για πρόκληση πόνου, γνωρίζουμε επίσης ότι μπορεί να αναχαιτίσει τον πόνο. Η έρευνα έχει δείξει ότι τα συναισθήματα, όπως ο φόβος και το άγχος, μπορούν να επιδεινώσουν τον πόνο. Ακόμη γνωρίζουμε πως τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν τον οδηγήσουν σε χρόνιο πόνο.

Επίδραση της Κρανιοϊερής Θεραπείας στο άγχος, στην κατάθλιψη και στην ποιότητα ζωής ασθενών με ινομυαλγία.

Ο χρόνιος πόνος είναι από μια τις πιο συνηθισμένες αιτίες έκπτωσης στην ποιότητα της ζωής, σε ένα τεράστιο τμήμα του πληθυσμού. Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ, σε μια έκθεση που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2018, περίπου 50 εκατομμύρια ενήλικες των Η.Π.Α., ή το 16% του ενήλικου πληθυσμού, παρουσιάζουν χρόνιο πόνο.