ΠΩΣ ΟΙ ΟΥΛΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΕ ΧΡΟΝΙΟ ΠΟΝΟ!
Το σώμα έχει μια μοναδική ικανότητα, μετά από χειρουργική επέμβαση, τραυματισμό ή φλεγμονή σε ιστούς ή όργανα, την ενεργοποίηση της διαδικασίας της επούλωσης. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η δημιουργία ουλώδους ιστού (ουλής). Οι ουλές μπορεί να είναι ορατές στο δέρμα, αλλά μπορεί να είναι και αόρατες, δηλαδή να βρίσκονται εσωτερικά στο σώμα.
Μετά τον τραυματισμό, το σώμα σχηματίζει νέο κολλαγόνο για τη αναδημιουργία του ιστού. Ωστόσο, όταν ο ιστός ανασχηματίζεται, μεταβάλλεται βιοηλεκτρικά και βιοχημικά, σε σύγκριση με τον υγιή ιστό που τον περιβάλλει. Το ινώδες υλικό της επούλωσης αποτελείται από την ίδια πρωτεΐνη (κολλαγόνο) με τον ιστό που αντικαθιστά, αλλά στερείται της υπεριώδους απορρόφησης, αιματικής κυκλοφορίας και ευελιξίας - ελαστικότητας του αρχικού ιστού. Αντί του τυχαίου σχεδιασμού καλαθοπλεκτικής που βρίσκουμε στον φυσιολογικό ιστό, ο ουλώδης ιστός σχηματίζεται από μια παραμορφωμένη ευθυγράμμιση των εγκαρσίων δεσμών που δεσμεύονται προς μια μόνο κατεύθυνση. Αυτή η μεταβολή στον ιστό, είναι σε θέση να πυροδοτήσει πολλαπλές διαταραχές στο σώμα.
Η ουλή (cicatrix), συνδέεται με το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, μέσω της περιτονίας.
Το σύστημα της περιτονίας, είναι το μοναδικό σύστημα που συνδέεται με κάθε άλλο σύστημα του σώματος. Η ουλή που σχηματίστηκε λόγω της επούλωσης, συχνά παραβλέπετε, παρόλο που είναι σε θέση να προκαλέσει «κυματισμούς» σε μακρινή απόσταση, ακόμη και στο αντίθετο άκρο του σώματος. Ακριβώς αυτή του η ικανότητα, ενεργοποιεί και διεγείρει συνεχώς το συμπαθητικό νευρικό σύστημα. Αυτή η ανισορροπία μπορεί με την πάροδο του χρόνου να οδηγήσει σε χρόνιο πόνο.
Κάθε ουλή έχει μια ιστορία να περιγράψει. Περικλείει τα συναισθήματα που προκλήθηκαν στη διάρκεια του τραυματισμού. Κάθε ουλή είναι διαφορετική. Κάθε ουλή αντιπροσωπεύει το στίγμα μια συγκεκριμένης στιγμής της ζωής μας, που σχετίζεται με το ταξίδι της ζωής, τις δυσκολίες που συναντάμε, την απώλεια, τη θλίψη και την αντοχή.
Η περιτονία και τα μαλακά μόρια που εμπλέκονται με την ουλή, παγιδεύονται με αποτέλεσμα να έχουν μειωμένη ελαστικότητα, άρα μειωμένο εύρος κίνησης, δυσκαμψία και πόνο. Οδηγούνται έτσι σε δομικές (αλλαγή της ευθυγράμμισης) και λειτουργικές διαταραχές. Ο αντίκτυπος είναι σημαντικός και συσσωρεύεται με τον χρόνο. Η διαταραχή αυτή είναι σε θέση να διαταράξει την επικοινωνία μέσα στο νευρικό σύστημα, με αποτέλεσμα την λειτουργική διαταραχή του ίδιου του νευρικού συστήματος.
Για να λυθούν οι συμφύσεις απαιτείται θεραπευτική παρέμβαση, καθώς το σώμα, από μόνο του, δεν διαθέτει μηχανισμό κινητοποίησης. Παρόλο που διαθέτει, σε κάποιο βαθμό, την ικανότητα προσαρμογής στις συμφύσεις, αυτό δεν αποτρέπει την δυσλειτουργία της περιοχής. Υπάρχουν πολλές και καλές τεχνικές χειροθεραπείας για την αντιμετώπιση των συμφύσεων. Λαμβάνοντας υπόψη βέβαια ότι όσο πιο γρήγορα εφαρμοστεί η κατάλληλη θεραπεία, τόσο πιο ικανοποιητικά είναι τα αποτελέσματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και οι παλαιότερες ουλές δεν έχουν ελπίδα.
Ο θεραπευτικός στόχος είναι η αποκατάσταση της λειτουργικότητας, βελτιώνοντας την ελαστικότητα, αποκαθιστώντας με τον τρόπο αυτόν τον μεταβολισμό και την ιδιοδεκτικότητα στη περιοχή ή το όργανο. Αυτό επιτυγχάνεται με χειρισμούς, που εστιάζουν στην απελευθέρωση της τάσης, των συμφύσεων ή του περιορισμού στα μαλακά μόρια, όπως είναι οι μύες και η περιτονία.
ΠΗΓΕΣ
1. Kehlet H, Jensen TS, Woolf CL. Persistent postsurgical pain: risk factors and prevention. Lancet 2006. doi: 10.1186/s12871-016-0270-6. PMCID: PMC5069795.
2. Gokal R, Armstrong K, Durant J, Todorsky W, Miller L. The successful treatment of chronic pain using microcurrent point stimulation applied to scars. Int J Complement Alt Med 10(3): 00333. DOI:10.15406/ijcam.2017.10.00333.
3. Chia YY, Lo Y, Chen Y, et al. Risk of chronic low back pain among parturients who undergo cesarean delivery with neuraxial anesthesia — a nationwide population-based retrospective cohort study. Medicine (Baltimore). 2016 Apr; 95(16): e3468. doi: 10.1097/MD.0000000000003468
4. Cift T, Ustunyurt E, Yilmaz C, et al. Shoulder tip pain after cesarean section. J Clin Diagn Res. 2015 Aug; 9(8): QC04–QC06. Published online 2015 Aug 1. doi: 10.7860/JCDR/2015/
5. Dualé C, Ouchchane L, Schoeffler P, et al. Neuropathic aspects of persistent postsurgical pain: a French multicenter survey with a 6-month prospective follow-up. J Pain. 2014 Jan;15(1):24.e1-24
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΠΕΡΙΤΟΝΙΑ - ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΟΥΛΩΔΗΣ ΙΣΤΟΣ - ΣΥΜΦΥΣΕΙΣ και ΝΕΥΡΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ
ΟΥΛΩΔΗΣ ΙΣΤΟΣ
Στην ίδια κατηγορία
-
ΜΥΪΚΗ ΘΛΑΣΗ
-
ΑΠΩΛΕΙΑ ΥΨΟΥΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΤΗΣ ΓΗΡΑΝΣΗΣ
-
ΤΕΝΟΝΤΟΠΑΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΙΣΧΙΟΥ
-
Manual Therapy
-
Γνωρίστε την Κρανιοϊερή Θεραπεία
-
Οδηγίες για τον πόνο στη μέση
-
Τι πρέπει να γνωρίζεται για το λεμφοίδημα
-
Μηχάνημα Ενεργής Θεραπευτικής Κίνησης Active therapeutic movement (ATM2)
-
Ανάλυση της Βάδισης Πελματογράφημα
-
«Trigger Points» ή Μυοπεριτονιακά Σημεία Πυροδότησης Πόνου
-
Συστάσεις Υγιεινής διατροφής
-
Φυλλάδια
Τελευταία άρθρα
ΜΥΪΚΗ ΘΛΑΣΗ
Η μυϊκή θλάση είναι ένα συχνό πρόβλημα τραυματισμού των μυϊκών ινών που δεν αφορά μόνο τους αθλητές.
ΑΠΩΛΕΙΑ ΥΨΟΥΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΤΗΣ ΓΗΡΑΝΣΗΣ
Η απώλεια ύψους για τον άνθρωπο είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο που συνοδεύει τη διαδικασία τής γήρανσης, με τα πρώτα εμφανή σημάδια να γίνονται αισθητά κυρίως μετά την ηλικία των 40-50 ετών.
ΤΕΝΟΝΤΟΠΑΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΙΣΧΙΟΥ
Οι παθήσεις των τενόντων στην περιοχή τού ισχίου συχνά οδηγούν σε πόνο και λειτουργικό περιορισμό.
Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΝΕΡΟΥ – ΗΜΙΚΡΑΝΙΑΣ
Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι η συστηματική πρόσληψη νερού συνδέεται με τη μείωση των επεισοδίων της ημικρανίας.
ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ: ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΕΩΣ ΤΟ 2050
Οι μυοσκελετικές παθήσεις είναι υπεύθυνες για την αλλαγή στην ποιότητα της ζωής τών ασθενών. Πώς θα εξελιχθούν οι μυοσκελετικές διαταραχές έως το 2050;
ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Η διαταραχή τής στάσης μπορεί να θεωρηθεί ως θέμα των ιστών εξαιτίας τάσης, τραύματος, ή συνδρόμου καταπόνησης, αλλά, τελικά, είναι ενδεικτικό ανεπάρκειας στο λογισμικό -software- τού εγκεφάλου.
ΚΡΑΝΙΟΪΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ (ΕΡΕΥΝΑ)
Η αντιμετώπιση της ημικρανίας είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που απασχολεί τόσο τους ασθενείς, όσο και τους επιστήμονες υγείας.
ΟΣΤΕΟΡΘΡΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί μια σύνθεση βιολογικών, γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Η εμβάθυνση στην επιστημονική κατανόηση της νόσου είναι κρίσιμη για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.
ΠΡΩΙΜΗ ΕΝΑΡΞΗ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ
Στην οσφυαλγία και την ισχιαλγία, η πρώιμη έναρξη φυσικοθεραπευτικού προγράμματος αποκατάστασης είναι κρίσιμη για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ - Ανασκόπηση
Το σύνδρομο θωρακικής εξόδου είναι μία από τις πιο αμφιλεγόμενες κλινικές καταστάσεις στην ιατρική.