Το λεμφοίδημα μπορεί να διαγνωστεί με τη λήψη του ιστορικού, τη κλινική εξέταση και τη ψηλάφηση. Η κλινική αξιολόγηση και το ιστορικό του ασθενή είναι ικανά να μας δώσουν μια αρκετά σαφή διάγνωση. Όταν η κλινική αξιολόγηση  δεν είναι επαρκής τότε πρέπει να εξεταστούν άλλες αιτίες που προκαλούν οίδημα.

Η ελαφριά άσκηση, ακόμα ένας απλός περίπατος μισής ώρας την ημέρα, συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση των πιθανοτήτων επιβίωσης των γυναικών με καρκίνο του μαστού. Είναι γνωστό από καιρό ότι οι δραστηριότητες μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, αλλά νεώτερες έρευνες δείχνουν ότι η άσκηση αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα και στην θεραπευτική προσέγγιση.

Ο Φυσικοθεραπευτής Χαράλαμπος Τιγγινάγκας, MSc ήταν προσκεκλημένος ομιλητής στο Συνέδριο με θέμα: «Καθ΄οδόν προς τον βέλτιστο θεραπευτικό συντελεστή στην ογκολογία», που διοργανώνεται από την Επιστημονική Εταιρεία «Καρκίνος, Εκπαίδευση, Έρευνα & Κλινική Πράξη», σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας και την A' Παθολογική Ογκολογική κλινική Γ.Α.Ο.Ν.Α. "Άγιος Σάββας" που διεξήχθη στις 13 και 14 Απριλίου 2018, στο ξενοδοχείο Hilton, στην Αθήνα.

Ο καρκίνος του μαστού είναι γνωστό ότι αποτελεί έναν από τους πιο συχνούς  τύπους καρκίνου για τις γυναίκες. Επιδημιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι 1 στις 10 έως 1 στις 14 γυναίκες πιθανότατα θα αναπτύξει καρκίνο στο μαστό κατά την διάρκεια της ζωής της.

Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς με καρκίνο, θα εμφανίσουν δευτεροπαθείς εστίες στα οστά τους, δηλαδή Μεταστατική οστική νόσο. Επιπλέον χειρουργικές επεμβάσεις, ακτινοβολίες, και άλλες μορφές θεραπείας του καρκίνου, μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την αφαίρεση ή την καταστροφή οστών και συνδετικού ιστού. Η θεραπευτική προσέγγιση του καρκίνου, είναι μερικές φορές επιθετική, επηρεάζοντας την φυσική κατάσταση των ασθενών, περιορίζοντας την δυνατότητα ανεξαρτησίας και κάποιες φορές αυτοεξυπηρέτησης των.

Άγχος, φόβος, αβεβαιότητα για το μέλλον, κατάθλιψη και σεξουαλικές διαταραχές έχουν αναφερθεί σε γυναίκες με καρκίνο μαστού μετά την θεραπεία.Τις επιδράσεις αυτές στην ποιότητα ζωής εξετάζει μια νέα έγκυρη μελέτη από τις ΗΠΑ. Μελετήθηκαν 558 γυναίκες συνολικά και κατά υποομάδα ανάλογα με την μορφή θεραπείας –χειρουργική, με ή χωρίς διατήρηση μαστού με η χωρίς χημειοθεραπεία.