Η θεραπεία του λεμφοιδήματος  εξαρτάται από το στάδιο στο οποίο βρίσκεται το οίδημα και το πόσο έγκαιρα αρχίζει η αγωγή. Ανάλογα είναι και τα αποτελέσματα. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και όταν το οίδημα δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί ολοκληρωτικά, υπάρχουν πολλές θεραπευτικές μέθοδοι προκειμένου να τεθεί υπό έλεγχο και να περιοριστεί,  επιτυγχάνοντας ένα καλό αισθητικό και λειτουργικό αποτέλεσμα. Παράλληλα ο ασθενής απαλλάσσεται  από πιθανούς μελλοντικούς κινδύνους.

Ο καρκίνος του μαστού είναι γνωστό ότι αποτελεί έναν από τους πιο συχνούς  τύπους καρκίνου για τις γυναίκες. Επιδημιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι 1 στις 10 έως 1 στις 14 γυναίκες πιθανότατα θα αναπτύξει καρκίνο στο μαστό κατά την διάρκεια της ζωής της.

The lymphatic system is a nexus, or series, of vessels similar to that of the circulatory system—the branching vessels move vital bodily fluid throughout the tissues and organs of the body.

Άγχος, φόβος, αβεβαιότητα για το μέλλον, κατάθλιψη και σεξουαλικές διαταραχές έχουν αναφερθεί σε γυναίκες με καρκίνο μαστού μετά την θεραπεία.Τις επιδράσεις αυτές στην ποιότητα ζωής εξετάζει μια νέα έγκυρη μελέτη από τις ΗΠΑ. Μελετήθηκαν 558 γυναίκες συνολικά και κατά υποομάδα ανάλογα με την μορφή θεραπείας –χειρουργική, με ή χωρίς διατήρηση μαστού με η χωρίς χημειοθεραπεία.

Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς με καρκίνο, θα εμφανίσουν δευτεροπαθείς εστίες στα οστά τους, δηλαδή Μεταστατική οστική νόσο. Επιπλέον χειρουργικές επεμβάσεις, ακτινοβολίες, και άλλες μορφές θεραπείας του καρκίνου, μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την αφαίρεση ή την καταστροφή οστών και συνδετικού ιστού. Η θεραπευτική προσέγγιση του καρκίνου, είναι μερικές φορές επιθετική, επηρεάζοντας την φυσική κατάσταση των ασθενών, περιορίζοντας την δυνατότητα ανεξαρτησίας και κάποιες φορές αυτοεξυπηρέτησης των.

Η πρώτη αναφορά για την ύπαρξη του λεμφικού συστήματος έγινε από τον Ιπποκράτη ο οποίος μιλούσε για λευκό αίμα και αναφαίρετο σε περιγραφές του Αριστοτέλη για ανατομικά στοιχεία τα οποία περιέχουν ένα άχρωμο υγρό. Η πραγματική ανακάλυψη των λεμφικών αγγείων έγινε το 1627 από τον Ιταλό ανατόμο Gaspare Aselli , ο οποίος τα βρήκε και τα ονόμασε γαλακτοφόρους φλέβες.