Πολλοί άνθρωποι διαπιστώνουν ότι υπάρχει μια σημαντική φθορά στην εσωτερική επιφάνεια της σόλας των παπουτσιών σε σχέση με την εξωτερική. Το φαινόμενο αυτό προκαλείται από την κλίση των πελμάτων προς τα έσω, όταν δηλαδή υπάρχει «πρηνισμός» της ποδικής καμάρας, ως αποτέλεσμα της χαλαρότητας των συνδέσμων που βρίσκονται στην εσωτερική επιφάνεια του αστραγάλου.
Οι selfies φωτογραφίες έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο. Αν λοιπόν ανήκετε σε εκείνους που αρέσκονται να βγάζουν selfie φωτογραφίες και νοιώθετε βάρος, μούδιασμα και πόνο από τον αγκώνα και κάτω, τότε μπορεί να υποφέρεται από ένα καινούργιο σύνδρομο, το "selfie elbow ή το σύνδρομο του αγκώνα της ατομικής φωτογράφησης".
Ο εκτινασσόμενος δάκτυλος (trigger finger) ανήκει στην κατηγορία «Στενωτική Τενοντοελυτρίτιδα» και παρουσιάζεται σε ανθρώπους ηλικίας 40 έως 60 ετών.
Ο μυοσκελετικός πόνος, είναι από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ένας θεραπευτής, καθώς οφείλει να δώσει τη δυνατότητα στον ασθενή του να επιστρέψει, ελεύθερος πόνου, στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Η απώλεια ύψους για τον άνθρωπο είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο που συνοδεύει τη διαδικασία τής γήρανσης, με τα πρώτα εμφανή σημάδια να γίνονται αισθητά κυρίως μετά την ηλικία των 40-50 ετών.
Στατιστικά τα ¾ των ενηλίκων κάποια στιγμή θα παρουσιάσουν κάποιας μορφής πρόβλημα στην περιοχή του αυχένα, ενώ σε έναν στους έξι το πρόβλημα θα είναι ο χρόνιος πόνος.
Οι πιο γνωστές οδηγίες για την αντιμετώπιση των τραυματισμών στα μαλακά μόρια περιλαμβάνουν τις αρχές Rest, Ice, Compression, Elevation –(R.I.C.E.) και Protection, Optimal Loading, Ice, Compression, Elevation – (P.O.L.I.C.E.), αλλά στη πραγματικότητα υπάρχει μεγαλύτερη πολυπλοκότητα στη διαχείριση και αποκατάσταση τραυματισμένων μαλακών ιστών.
Η οστεοπόρωση είναι ασθένεια των οστών εξαιτίας της οποίας μειώνεται σταδιακά η πυκνότητά τους, με αποτέλεσμα να γίνονται πιο αδύναμα και εύθραυστα.
Το μεγάλο εύρος κίνησης του ώμου τον καθιστά ευάλωτο στους τραυματισμούς.
Όταν αναφερόμαστε σε τραυματισμούς στον ώμο τις περισσότερες φορές αφορά το πέταλο των στροφέων μυών. Το πέταλο των στροφέων μυών στον ώμο, είναι μια ομάδα τεσσάρων μυών, του υπερακανθίου, του υπακανθίου, του υποπλάτιου και του ελάσσονος στρογγύλου, η σύσπαση των οποίων εκτελεί τη κίνηση της έξω στροφής και απαγωγής στον ώμο. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι έχουν κοινή τενόντια κατάφυση στο μείζον βραχιόνιο όγκωμα, του βραχιονίου οστού.
Το διάστρεμμα είναι μια συνηθισμένη κάκωση, τόσο στη καθημερινότητα, όσο και στον αθλητισμό. Ως επί το πλείστων προκαλείται από μια αδέξια κίνηση, απότομη αλλαγή κατεύθυνσης ή από σύγκρουση. Ο αστράγαλος μαζί με το γόνατο είναι οι περισσότερο ευάλωτες περιοχές.
Οι ασθενείς με αυχενικό σύνδρομο συχνά αναφέρουν πως νιώθουν δύσκαμπτο/πιασμένο τον αυχένα τους. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, ο θεραπευτής υποθέτει ότι υπάρχει μυϊκός σπασμός στη περιοχή και προσαρμόζει ανάλογα την θεραπευτική του παρέμβαση. Πόσο ακριβής είναι αυτή η υπόθεση;
Ο επιγονατιδομηριαίος πόνος είναι συχνός και αποτελεί το 25% των επώδυνων καταστάσεων στο γόνατο. Συχνή αιτία του πόνου είναι η αυξημένη πίεση μεταξύ της επιγονατίδας και του μηριαίου οστού.
Υπάρχει τεράστιος αριθμός πιθανών αιτιών στην πρόκληση οσφυαλγίας. Τελευταία αυξάνονται οι ενδείξεις που υποστηρίζουν την πιθανότητα η οσφυαλγία να είναι το αποτέλεσμα μειωμένης στροφικής κίνησης στα ισχία. Αρκετές μελέτες αναφέρουν ότι η οσφυαλγία μπορεί να συνδέεται με πόνο στα ισχία, δευτερευόντως με μειωμένο εύρος κίνησης στις αρθρώσεις των ισχίων.
Επισκόπηση που έγινε από την ομάδα Cochrane Collaboration Bank Review Group, ανέλυσε όλες τις τυχαίες μελέτες μέχρι τον Μάρτιο του 2003, παράγοντας μια νέα υπόθεση, τοποθετώντας για την ακρίβεια την συμβουλή – παρότρυνση για ακινητοποίηση στο κρεβάτι, σε αντιδιαστολή με την συμβουλή – παρότρυνση στον ασθενή με πόνο στη μέση να παραμείνει ενεργός. Τα αποτελέσματα για άλλη μια φόρα έδειξαν ότι η ακινητοποίηση στο κρεβάτι δεν είναι προς όφελος των ασθενών με πόνο στη μέση.
Ο Scott F. Nadler του University of Medicine and Dentistry of New Jersey in Newark, ήταν επικεφαλής μιας μελέτης του American College of Sports Medicine journal, Medicine and Science in Sports and Exercise. Η μελέτη αξιολογούσε την αξία των κλασσικών ασκήσεων, ενίσχυσης κυρίως των κοιλιακών μυών, των ραχιαίων και των γλουτιαίων, σε σχέση με την συχνότητα εμφάνισης πόνου στην μέση.
Θυλακίτιδα του Μείζονος Τροχαντήρος ή Τροχαντηρίτιδα είναι η φλεγμονή του θυλάκου που βρίσκεται στο μείζονα τροχαντήρα του μηριαίου οστού. Ο θύλακας είναι ένα μικρός σάκος γεμάτος υγρό, ο οποίος αναπτύσσεται μεταξύ των δομών σε περιοχές του σώματος όπου υπάρχει υπερβολική κίνηση και τριβή μεταξύ των συναφών κατασκευών.
Πόνος στην περιοχή τού Μείζονος Τροχαντήρα, δηλαδή στην εξωτερική επιφάνεια του ισχίου, συνήθως αποδίδεται σε Θυλακίτιδα. Στη πραγματικότητα, όμως, η θυλακίτιδα είναι παρούσα στην μειοψηφία των ασθενών.
Έχει παρατηρηθεί, ότι η θωρακικό- οσφυϊκή ένωση (Θ12-Ο1 επίπεδο) είναι σχεδόν πάντα δύσκαμπτη στους ασθενείς με πόνο χαμηλά στη μέση. Για πολλούς θεωρείτε μια αντιστάθμιση, κάτι που πρέπει να σημειωθεί και ίσως να αντιμετωπισθεί, αλλά όχι ο βασικός περιορισμός, δεν αποτελεί δηλαδή τη πηγή του οσφυϊκού και πυελικού πόνου. Εκ των υστέρων αυτή η αντίληψη κρίνεται ως λάθος. Η δυσλειτουργία σε αυτή την ένωση είναι κρίσιμη και μπορεί να είναι η άμεση πηγή για την χαμηλή οσφυαλγία.
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος βρίσκεται μεταξύ των σπονδύλων και ο ρόλος του είναι να τους συνδέει αλλά και να απορροφά και να διαχέει ομαλά τις πιέσεις που δέχεται η σπονδυλική στήλη. Με την πάροδο του χρόνου υπόκεινται σε εκφύλυση και γίνεται ευάλωτος σε τραυματισμό και ρωγμές.
Το μη κερδοσκοπικό ερευνητικό ινστιτούτο για την επαγγελματική υγεία και ασφάλεια, Institute for Work & Health, συνεργαζόμενο με το Canadian Memorial Chiropractic College, το Ontario Chiropractic Association και μελών της εκτελεστικής επιτροπής της Bone and Joint decade 2000-2010 Task Force on Neck Pain and its Associated Disorders, έχουν συγκροτήσει ‘The Neck Pain Evidence Summary’.