Ο πόνος, ως σύμπτωμα, μπορεί να αποδειχτεί ένας δύσκολος γρίφος τόσο για τον ασθενή, όσο και για τον θεραπευτή. Η απάντηση βρίσκεται στην όσο το δυνατόν καλύτερη ευθυγράμμιση του σκελετού. Δηλαδή να ισορροπήσει, μέσω ήπιας κινητοποίησης, το κεφάλι στον αυχένα και η λεκάνη με τα πόδια.

Σύνηθες σύμπτωμα που οι ενοχλήσεις του εκτείνονται από την ακαμψία, ως την πλήρη ακινησία και τον αφόρητο πόνο.

Το «πιάσιμο» στον αυχένα είναι ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα που οδηγεί τους πάσχοντες να αναζητήσουν βοήθεια. Βέβαια πρόκειται για άτυπο όρο ομπρέλα, καθώς τα συμπτώματα κυμαίνονται από γενική δυσκαμψία του αυχένα έως πλήρη ακινησία με αφόρητο πόνο.

Τα φορτία και οι δυνάμεις συμπίεσης που δέχεται το σώμα, κατανέμονται ομοιόμορφα χάρη στο δυναμικό σύστημα tensegrity αντιβαρυτικής τάσης. Αυτό το μοντέλο θέλει τη θέση και τη στάση των οστών να εξαρτώνται κυρίως από την ισορροπία μεταξύ των μαλακών ιστών, αποδυναμώνοντας οποιαδήποτε χειρισμό ανάταξης για την επαναφορά της σωστής "ευθυγράμμισης". 

Ο μυοσκελετικός πόνος, είναι από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ένας θεραπευτής, καθώς οφείλει να δώσει τη δυνατότητα στον ασθενή του να επιστρέψει, ελεύθερος πόνου, στις καθημερινές του δραστηριότητες.

Η επίδραση της εφαρμογής ξηράς βελόνας, στην άνω μοίρα του τραπεζοειδή μυ, στην ένταση του πόνου και την ανικανότητα στον αυχένα σε σύγκριση με την ισχαιμική πίεση.

Οι ασυμμετρίες μπορεί να αποτελούν αιτία πόνου και πρέπει να αντιμετωπιστούν. Η εξισορρόπηση του σώματος με την ελαχιστοποίηση των ασυμμετριών θα βελτιστοποιήσει τη μηχανική του σώματός, ενώ μπορεί να αποτρέψει σοβαρά προβλήματα πόνου στην πορεία.

Σχετίζεται η πρόσθια ολίσθηση της κεφαλής με τον πόνου; Οι επιστήμονες ερευνούν και επιχειρούν απαντήσεις.

Τεχνικές χειροθεραπείας και άσκηση με βαθύ κάθισμα δύνανται να μειώσουν τις μυϊκές ανισορροπίες που σχετίζονται με τον πόνο στη μέση.

Ο  δύσκαμπτος αυχένας είναι ένα σύμπτωμα για το οποίο συχνά παραπονούνται οι ασθενείς και χρήζει αντιμετώπισης.

Η βρεφική ηλικία χαρακτηρίζεται από αδέξια, μη ορθολογική ομόπλευρη κινητική συμπεριφορά. Η απορρέουσα ασυντόνιστη κίνηση συνεχίζεται μέχρι να αρχίσει το βρέφος να μπουσουλάει σταυρωτά. Αυτό το νέο μοτίβο αντίθετης κίνησης αναδιοργανώνει στη συνέχεια το κεντρικό νευρικό του σύστημα, ώστε όλα τα σωματικά συστήματα να συνεργάζονται ομαδικά.

Στον γλουτό έχουν αποδοθεί περισσότερα σύνδρομα από οποιαδήποτε άλλη περιοχή του σώματος. Αυτό οφείλεται στη βιομηχανική πολυπλοκότητα του ισχιακού νεύρου και στις τεράστιες στρεπτικές δυνάμεις που ασκούνται στη λεκάνη και στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων.

Πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι οι αναρριχητές βράχου εμφανίζουν υψηλό ποσοστό αρθρίτιδας στον ώμο.

Οι επιπτώσεις από την δύναμη της βαρύτητας είναι συνδεδεμένες με τις αλλαγές στην ευθυγράμμιση του σκελετού και την εμφάνιση του πόνου. Η σωστή λειτουργία τού εγκεφάλου μάς προφυλάσσει, για άλλη μια φορά!

Η συχνότητα πόνου στον αυχένα σχετίζεται με την ημικρανία και τον πονοκέφαλο τάσης - Μια πληθυσμιακή μελέτη

«Η περιτονία δεν φακελώνει μόνο ολόκληρο το σώμα, αλλά αναποδογυρίζει τον τρόπο που το βλέπουμε» - Tom Myers

Ο όρος Ινιακή Νευραλγία αναφέρεται σε πόνο που εντοπίζεται στην περιοχή που νευρώνουν τα ινιακά νεύρα, δηλαδή στο πίσω μέρος του του κεφαλιού, και συγκεκριμένα στο ινίο και το πάνω μέρος του αυχένα. Τα νεύρα αυτά σχηματίζονται από νευρικούς κλάδους της δεύτερης και τρίτης αυχενικής νωτιαίας ρίζας (Α2 – Α3).  

Μια διαταραχή με ιστορία…

Το σύνδρομο της Ινομυαλγίας (fibromyalgia) είναι μια συνηθισμένη και χρόνια διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από διάχυτους μυϊκούς πόνους, κακουχία και πολλαπλά επώδυνα σημεία (tender points). Η ετοιμολογία του όρου “fibromyalgia” προέρχεται από την Λατινική λέξη fibro, που σημαίνει ιστός, και από τις Ελληνικές λέξεις myo και algia, που σημαίνουν μυς και άλγος (fibromyalgia = ινομυαλγία). Βρίσκουμε αναφορές για διάχυτο πόνο στο σώμα σε ιστορικά έγγραφά ακόμη πριν τον Μεσαίωνα, αλλά είναι καταπληκτικό ότι ακόμη και σήμερα αυτή η κατάσταση συνεχίζει να είναι υπό διερεύνηση.

Χειρισμοί πίεσης πέντε γραμμαρίων ή λιγότερο συνδέουν τον θεραπευτή με το σύστημα της περιτονίας και μέσω αυτής με κάθε τμήμα του σώματος, καταπολεμώντας συμπτώματα ασθενειών μερικά εκ των οποίων είναι χρόνια.

Η Κρανιοϊερή θεραπεία χρησιμοποιεί ένα διευρυμένο Βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο για την υγεία και την ασθένεια, με στόχο την ενδυνάμωση της ικανότητας του ασθενή στην ίαση.

Λεμφοίδημα ονομάζεται το οίδημα ενός τμήματος του σώματος, ιδιαίτερα των άκρων, που προκαλείται από την ανώμαλη συσσώρευση του λεμφικού υγρού. Το λεμφοίδημα μπορεί να είναι πρωτοπαθές ή δευτεροπαθές. To πρωτογενές ή πρωτοπαθές λεμφοίδημα είναι σπάνιο. Στη παρουσίαση αυτή αναφερόμαστε στο δευτεροπαθές λεμφοίδημα.