Η βρεφική ηλικία χαρακτηρίζεται από αδέξια, μη ορθολογική ομόπλευρη κινητική συμπεριφορά. Η απορρέουσα ασυντόνιστη κίνηση συνεχίζεται μέχρι να αρχίσει το βρέφος να μπουσουλάει σταυρωτά. Αυτό το νέο μοτίβο αντίθετης κίνησης αναδιοργανώνει στη συνέχεια το κεντρικό νευρικό του σύστημα, ώστε όλα τα σωματικά συστήματα να συνεργάζονται ομαδικά.

Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι ευθύνονται για το 25% του συνολικού μήκους της σπονδυλικής μας στήλης. Δεδομένου ότι ο μέσος όρος της σπονδυλικής στήλης ενηλίκων μετρά 60 έως 70 εκατοστά, οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι αντιπροσωπεύουν 15 έως 17,5 από αυτά τα εκατοστά. Στα νεαρά άτομα, ο γεμάτος με νερό, πηκτοειδής πυρήνας και ινώδης δακτύλιος είναι σταθεροί και εύκαμπτοι. Ωστόσο, μετά την ηλικία των 40 ετών - νωρίτερα από οποιοδήποτε άλλο συνδετικό ιστό - οι σπονδυλικοί δίσκοι συχνά αρχίζουν να δείχνουν εκφυλιστικές μεταβολές.

Πώς το κάθισμα προκαλεί μυοσκελετικές δυσλειτουργίες επηρεάζοντας την ποιότητα της ζωής μας!

Η χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας είναι στην καθημερινότητα μας. Είμαστε στη δουλεία μας, στο μανάβικο, στο γυμναστήριο, την νύχτα, κάθε στιγμή της ημέρας πιάνουμε το κινητό μας τηλέφωνο για να δούμε αν έχουμε μηνύματα, τι γίνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ. Πολλοί από εμάς αναγνωρίζουμε ότι η κυριαρχία των ψηφιακών τεχνικών συσκευών στη ζωή μας ,όπως τα smartphones και τα tablets, δεν μας ωφελεί. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί ακόμη να είναι επιζήμιες για την υγεία και τις σχέσεις μας. Αυτή η συνειδητοποίηση επιβάλλεται να μας ενεργοποιήσει για να αντιδράσουμε. Η αντίδραση είναι η «ψηφιακή αποτοξίνωση».

Όλοι γνωρίζουμε ότι η κακή στάση επηρεάζει αρνητικά τη δομή του σώματος, είμαστε όμως ενήμεροι για τις ευρύτερες επιπτώσεις της καταπόνησης λόγω κακής στάσης, στην συνολική οικονομία του σώματος, και στη λειτουργία των οργάνων του;

Η «Τηλεμετρία» είναι μια νέα «δυναμική» μέθοδος αξιολόγησης της μορφής και της λειτουργικότητας της σπονδυλικής στήλης, που δεν σχεδιάστηκε για να καταργήσει τις άλλες διαγνωστικές μεθόδους, αλλά για να «οριοθετήσει» την χρήση τους στις πραγματικές ανάγκες των ασθενών. Είναι «δυναμική» γιατί μας προσφέρει πληροφορίες με εικόνα, ανάλυση και σύγκριση από την όρθια και την καθιστή θέση, τόσο στο μετωπιαίο όσο και το οβελιαίο επίπεδο.

Η θέση κάθε τμήματος του σώματος σε σχέση με τα υπόλοιπα ορίζει την στάση του σώματος. Σύμφωνα με τις δραστηριότητες του ατόμου η στάση αλλάζει συνεχώς. Τα οστά πηγαίνουν εκεί όπου οι μύες τα πηγαίνουν, ενώ συγκρατούνται εκεί όπου οι μύες τα συγκρατούν. Η ισορροπία σε αυτήν την δραστηριότητα προστατεύει το σώμα από τυχόν τραυματισμούς, είτε κατά την διάρκεια της εργασίας, είτε κατά την ξεκούραση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα πόδια είναι απαραίτητα για την μετακίνησή μας. Είναι, όμως, στη πραγματικότητα η βασική κινητήρια δύναμη στη μετακίνηση του σώματος; Δεν είναι λογικό ο κορμός, τα χέρια και το κεφάλι με κάποιο τρόπο να συνεισφέρουν στη βάδιση;

Ως ιδανική στάση σώματος δεχόμαστε την τέλεια κατανομή της μάζας του σώματος γύρω από το κέντρο βάρους.  Όμως…  

Το περπάτημα στη φύση μειώνει το άγχος!

Σε πρόσφατη μελέτη από το Lise Meitner Group for Environmental Neuroscience at the Max Planck Institute for Human Development, διαπιστώθηκε ότι μια ώρα περπάτημα στο δάσος Grunewald στη Γερμανία, μείωσε το άγχος στους συμμετέχοντες, ενώ αντίθετα περπάτημα ίσης διάρκειας σε πολυσύχναστο δρόμο στην εμπορική περιοχή του Βερολίνου δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα.