Ο πόνος είναι ο κίνδυνος που αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος. Όταν το θεραπευτικό πρόγραμμα προκαλεί πόνο, το σώμα μας προσπαθεί να μας προειδοποιήσει και να μας πει: "σταμάτα κινδυνεύω από νέο τραυματισμό".
Ο πόνος, ως σύμπτωμα, μπορεί να αποδειχτεί ένας δύσκολος γρίφος τόσο για τον ασθενή, όσο και για τον θεραπευτή. Η απάντηση βρίσκεται στην όσο το δυνατόν καλύτερη ευθυγράμμιση του σκελετού.
Ο πόνος στην μέση είναι μια από τις βασικές αιτίες ανικανότητας, που αναγκάζει πολλούς ανθρώπους παγκοσμίως να λείπουν από την εργασία τους. Όπως για κάθε τι τόσο διαδεδομένο, με τον καιρό δημιουργούνται διάφοροι "μύθοι", που αφορούν τόσο την αιτία που τον προκαλεί, όσο και τον τρόπο αντιμετώπισης. Μάλιστα μερικοί μύθοι είναι τόσο διαδεδομένοι ώστε ακόμη και αρκετοί επαγγελματίες της υγείας να τους υιοθετούν.
Η προσωπική εμπειρία ως αποτέλεσμα του σοβαρού τραυματισμού μου τον Σεπτέμβριο του 1993 στις εγκαταστάσεις του 'STAR CHANNEL', λειτουργεί καταλυτικά. Μεταξύ άλλων, με υποχρεώνει (αποτελεί τον ορισμό της ηθικής υποχρέωσης, απέναντι στους έλληνες παθόντες , όσους συνάντησα από τότε σε νοσοκομεία ή κέντρα αποκατάστασης του εξωτερικού…) να τονίζω σε κάθε ευκαιρία, τα θεμελιώδη όσο και τα επιμέρους προβλήματα , από την στιγμή της εκδήλωσης του σωματικού προβλήματος - συνήθως λόγω κάκωσης του νωτιαίου μυελού - ως και την διάρκεια της επανένταξης τους στη νεοελληνική κοινωνία.
Ακολουθεί τη νοσηλεία των πολυτραυματιών και οφείλει να έχει ρεαλιστικό στόχο την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ (ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ, ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ) επανένταξή τους, παρούσας της σωματικής δυσλειτουργίας. Η αναφορά μας στα κεφαλαιώδη προβλήματα της νοσηλείας των πολυτραυματιών (και όχι « ατόμων με ειδικές ανάγκες» , όπως επιβάλει ο συνειδητός ή, μη, κοινωνικός ρατσισμός …), δικαίως παραπέμπει τον κοινό νου στις αντίστοιχες ελλείψεις του επόμενου σταδίου : Αποκατάσταση.
Ο όρος Biofeedback αναφέρεται στην διπλή διαδικασία όπου ενώ μια σωματική λειτουργία παρακολουθείται, συγχρόνως προσφέρεται για διάπλαση και εκπαίδευση (Christidis, 1992). Για την διαδικασία αυτή χρησιμοποιούνται συσκευές υψηλής τεχνολογίας, που μετρούν και παρακολουθούν τις σωματικές λειτουργίες, ενώ ταυτόχρονα δίνουν στο άτομο την καλύτερη από στιγμή σε στιγμή πληροφόρηση για την συγκεκριμένη φυσιολογική λειτουργία, που είναι υπό τον έλεγχο του νευρικού συστήματος, αλλά δεν γίνεται απόλυτα ή εύκολα αντιληπτή.
Το 1993 The World Health Organization αναγνωρίζει την ινομυαλγία ως ασθένεια.
Ο εκτινασσόμενος δάκτυλος (trigger finger) ανήκει στην κατηγορία «Στενωτική Τενοντοελυτρίτιδα» και παρουσιάζεται σε ανθρώπους ηλικίας 40 έως 60 ετών.
Η ανάλυση της βάδισης μέσω του συστήματος COMEX καθιστούν αναγνωρίσιμες τις ανατομικές παραλλαγές και παθήσεις των κάτω άκρων.
Ο πόνος στην περιοχή τού ώμου, που συνοδεύεται από περιορισμό στην κινητικότητα της άρθρωσης, αποτελεί ένα συνηθισμένο αλλά ιδιαίτερα ενοχλητικό πρόβλημα, ο οποίος χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης.
Με την ευκαιρία της έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων, πέρα από το αγωνιστικό ενδιαφέρον καλό θα ήταν να προβληματιστούμε για την ποιότητα της ζωής που προσφέρουμε ως κοινωνία προς τους συνανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Το άρθρο του Σπύρου Τσάμη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Sportime" (12/09/2004) αποτυπώνει με τον πιο καθαρό τρόπο την "κοινωνική ευαιασθησία" που μας διακρίνει ως Έλληνες.
Το μεγάλο εύρος κίνησης του ώμου τον καθιστά ευάλωτο στους τραυματισμούς.
Όταν αναφερόμαστε σε τραυματισμούς στον ώμο τις περισσότερες φορές αφορά το πέταλο των στροφέων μυών. Το πέταλο των στροφέων μυών στον ώμο, είναι μια ομάδα τεσσάρων μυών, του υπερακανθίου, του υπακανθίου, του υποπλάτιου και του ελάσσονος στρογγύλου, η σύσπαση των οποίων εκτελεί τη κίνηση της έξω στροφής και απαγωγής στον ώμο. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι έχουν κοινή τενόντια κατάφυση στο μείζον βραχιόνιο όγκωμα, του βραχιονίου οστού.
Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι με το προτεινόμενο πρωτόκολλο θεραπείας, από το τμήμα Φυσικοθεραπείας του Νοσοκομείου «Ο Άγιος Σάββας», ακόμα όταν το Δευτεροπαθές Λεμφοίδημα δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί ολοκληρωτικά, μπορεί να ελεγχθεί, και να το περιοριστεί, επιτυγχάνοντας ένα καλό αισθητικό και λειτουργικό αποτέλεσμα, ενώ απαλλάσσει τον ασθενή από πιθανούς μελλοντικούς κινδύνους.
Η συντηρητική θεραπεία θα πρέπει να θεωρείται ως η βασική θεραπευτική προσέγγιση στη μη τραυματική ρήξη τού τένοντα του υπερακανθίου μυός.
Υπάρχουν διάφοροι φυσικοί τρόποι που μας βοηθούν να μειώσουμε το χωρίς παθολογικά αίτια οίδημα των άκρων.
“Έμφυτη” ή “διαδικαστική μνήμη” ονομάζεται η ασυνείδητη μνήμη μας, εκείνη που «θυμάται» τις δεξιότητές μας.
Ο επαναλαμβανόμενος πόνος στην μέση προκαλεί σημαντικό κοινωνικο-οικονομικό αντίκτυπο. Παρά τις επενδύσεις και τις αυξημένες δαπάνες παγκοσμίως για την υγεία, παρατηρείται ότι τις τελευταίες τρεις δεκαετίες αυξάνεται σταθερά η επιβάρυνση σε συναισθηματικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο που επιφέρει η ανικανότητα την οποία προκαλεί ο πόνος στην μέση.
Η ιατρική αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού έχει αυξήσει το προσδόκιμο επιβίωσης στο 89%. Εντούτοις οι ασθενείς ενδέχεται να αντιμετωπίσουν είτε οξύ, είτε χρόνιο λειτουργικό πρόβλημα ως συνέπεια της θεραπευτικής προσέγγισης, η οποία περιλαμβάνει συνήθως χημειοθεραπεία, ακτινοβολίες, ή -σε κάποιες περιπτώσεις- πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις.
Εισήγηση του Χαρ. Τιγγινάγκα, MSc στην Ημερίδα με θέμα: «Ο καρκίνος του πνεύμονα από μια άλλη... ματιά», το Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016 στο Ξενοδοχείο Crowne Plaza, Αθήνα. Διοργάνωση ΑΚΟΣ - θΕΡΑΠΕΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗΣ. Υπό την αιγίδα Εταιρείας Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας, Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας, Ελληνικής και Διεθνούς Εταιρείας Μοριακών Στοχευμένων & Εξατομικευμένων Θεραπειών.
Οι επιπλοκές του λεμφαδενικού καθαρισμού μπορεί να είναι παροδικές ή μόνιμες.