Με την ευκαιρία της έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων, πέρα από το αγωνιστικό ενδιαφέρον καλό θα ήταν να προβληματιστούμε για την ποιότητα της ζωής που προσφέρουμε ως κοινωνία προς τους συνανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Το άρθρο του Σπύρου Τσάμη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Sportime" (12/09/2004) αποτυπώνει με τον πιο καθαρό τρόπο την "κοινωνική ευαιασθησία" που μας διακρίνει ως Έλληνες.

Γενικές ανάγκες και ενοχές...

Άρθρο του Σπύρου Τσάμη, Δημοσιογράφου

Με την ευκαιρία της έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων, πέρα από το αγωνιστικό ενδιαφέρον καλό θα ήταν να προβληματιστούμε για την ποιότητα της ζωής που προσφέρουμε ως κοινωνία προς τους συνανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Το άρθρο του Σπύρου Τσάμη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Sportime" (12/09/2004) αποτυπώνει με τον πιο καθαρό τρόπο την "κοινωνική ευαιασθησία" που μας διακρίνει ως Έλληνες.

Παραμονές έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων και οι τελευταίες ημέρες της εβδομάδας, προσέφεραν και τον αναμενόμενο πρόλογο της ιδιαιτερότητας του αγωνιστικού σκέλους. (Προσοχή: Ιδιαιτερότητας και οχι ειδικών συνθηκών, βασισμένων στην συνειδητή ή, οχι, ρατσιστική θεώρηση περί <<ειδικών αναγκών>>, έκφρασης που συντηρείται,πλέον, μόνο στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες με τρτιτοκοσμική θεώρηση κατηγορίας συμπολιτών. Η ανάγκη και γι άθληση, είναι κοινή, γενική και οχι <<ειδική>> ανάγκη...).
 

Οπου αναμενόμενος πρόλογος λοιπόν, η προαναγγελία, δια στόματος υπέυθυνων της διοργάνωσης και κυρίως κυβερνητικών στελεχών, της <<ευαισθησίας μας που θα γίνει αγκαλιά για τις κατηγορίες πολιτών με σωματικά προβλήματα απ όλο τον κόσμο, οσων θα έρθουν στην ιδιαίτερη αύρα της ελληνικής γης>> κ.λ.π, κ.λ.π... Και βέβαια, η γη μας, όπως κάθε μητέρα πολιτισμού, εκπέμπει ιδιαίτερη αύρα και είμαστε περήφανοι γι αυτήν. Απλώς και μέσω ικανών αφορμών, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες στις δυο αγωνιστικές διαστάσεις τους, διαπιστώνουμε την παρατεινόμενη καπηλεία της... Στην συγκεκριμένη περίπτωση, μέσω των ενοχών ή, της έλλειψης συνείδησης που καταλήγει στην απουσία, έστω κι ενοχών, απο εκπρόσωπους της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας, όσων μπορούν αλλά δεν κάνουν πιο εύκολη την ζωή, ΟΠΩΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΠΟΛΙΤΗ και εκείνων με τα κινητικά και άλλα προβλήματα...
Ναί, και αυθόρμητη συγκίνηση, αποτέλεσμα κι εύλογης λύπης για <<τον άτυχο συνάνθρωπο-αθλητή >>, θα υπάρχουν στις κινήσεις και στα μάτια όσων θα δείτε να φιλούν με...μοναδική γλυκύτητα ολυμπιονίκες καθισμένους σε αναπηρικά αμαξίδια, να τους απονέμουν μετάλλια ή, ν αναφέρονται στο <<μάθημα ζωής που πήραμε απ την προσπάθειά τους>>. Το ξεκαθαρίσαμε:Παρόμοιες κουβέντες δεν θα είναι όλες, κατ ανάγκη, πλαστές, όμως... Οπως κατανοήσαμε, λοιπόν, απο, προσφάτως διατυπωμένα, λόγια...ευυπόληπτων διοργανωτών και των Παραολυμπιακών Αγώνων, μέσω αυτών και της κοινής, αναπόφευκτης, αίσθησης απο την προσπάθεια αυτής της κατηγορίας αθλητών, θα επιχειρούν να κρύψουν ή, έστω να διασκεδάσουν και τις ενοχές τους. Γιατί, ναί μεν οργανωτικά, πήραμε, προ ημερών, άριστα, επίσης τα έργα, κατα τόπους, έχουν κάνει πιο εύκολες τις μετακινήσεις μερίδας Αθηναίων, αλλά κανείς, ανιδιοτελής, δεν ξεχνά τον χαμένο στόχο, με κριτήριο την γνωστή διακήρυξη προ της έναρξης. Θυμάστε, εμείς επρόκειτο << να προβάλουμε το ευ αγωνίζεσθαι, πάνω απο το εμπορικό πνεύμα της εποχής μας>>. Ούτως ή, άλλως, απουσίαζε η αντίστοιχη, συγκροτημένη προσπάθεια, αλλά και νωρίς, και μέσω του θέματος Κεντέρη, Θάνου, Τζέκου, αποτύχαμε παταγωδώς... Ενοχή υπ αριθμόν ένα είναι αυτή.
 

Το δεύτερο κεφάλαιο ενοχών: Αυτό που, όπως υπαγορεύουν οι κανόνες στοιχειώδους ευθυξίας εκ μέρους τους, θα περιέχεται στις αντιδράσεις, στα λόγια, κυρίως εκπροσώπων αυτής και της προηγούμενης κυβέρνησης, είναι οι δύσκολες συνθήκες ζωής για την κατηγορία των συμπολιτών που θα εκπροσωπηθεί άμεσα απο την παρουσία αθλητών στους Παραολυμπιακούς. Οσων, αν και βρισκόμενοι καθημερινά στα ψυχοσωματικά όριά τους, επιδιώκουν και αθλητική διάκριση μέσω των Παραολυμπιακών. Υπάρχει ΣΥΝΟΛΙΚΟ πρόβλημα προσβασιμότητας κοινόχρηστων χώρων (αρχαιολογικοί, διασκέδασης, μέσα μεταφοράς, απλά κεντρικά πεζοδρόμια, όπου, συνήθως, ακόμη κι αν υπάρχουν ράμπες, είναι είτε δυσπρόσιτες λόγω κακής κατασκευής, είτε κλειστές, απο σένα, ανεύθυνε πολίτη που έχεις παρκάρει μπροστά της το αυτοκίνητό σου γιατί απλούστατα το κινητικό πρόβλημα δεν έχει μπεί στο σπίτι σου ώστε να καταλάβεις την αξία του μέσου...).
 

Στην διάρκεια των Αγώνων, οσο και ,συνολικά, μετά το τέλος τους, το <>, σε νεότερη απόδειξη στοιχειώδους ευαισθησίας του, θ ασχοληθεί διεξοδικά με την συγκεκριμένη νοσηρή εγχώρια πραγματικότητα. Αν αυτό ενδιαφέρει, ο υπογράφων, απο τον Μάρτιο, άμα τη εκλογή της νέας κυβέρνησης, επικοινώνησα με το γραφείο του νεόυ πρωθυπουργού και ,ευγενώς, απαίτησα συνάντηση μαζί του γιατί οι προεκλογικές εξαγγελίες περί <<κοινωνικής ευαισθησίας>> ήταν νωπές ώστε να παραθέσω στοιχεία, αποτέλεσμα της προσωπικής εμπειρίας και του ρεπορτάζ απ όλο τον κόσμο, για τα ίδια θεμελιώδη προβλήματα στους τομείς νοσηλείας, αποκατάστασης, κοινωνικής επανένταξης των πολυτραυματιών (ιδού ο δόκιμος χαρακτηρισμός...), με τις ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ αξιοπρεπούς τρόπου ζωής. Απο την Δευτέρα 15 Μαρτίου οταν οι ιδιαιτέρες του, κυρίες Κρυστάλλη, Αγγέλου, έλαβαν το αίτημα, βρίσκομαι εν-μάταια προφανώς-αναμονή, έστω, απάντησης. Το ίδιο αίτημα, βεβαίως, κατα καιρούς, επαναδιατυπώνεται...Δεν χρησιμοποίησα άνθρωπο-μέσο ο αφελής... Κι όποιος απο εαυτούς και αλλήλους, κάνει την σκέψη <<καλά τόσα θέματα-προβλήματα, έχει ν αντιμετωπίσει, μ αυτό θ ασχοληθεί;>>, κατανοήστε πως πρόκειται για κε-φα-λαι-ώ-δες πρόβλημα. Εκτός της ηθικής διάστασής του, αν σκεφθείτε τον αριθμό θυμάτων της κύριας νεοελληνικής μάστιγας των τροχαίων και οχι μόνο αυτών, θα κατανοήσετε τον χαρακτηρισμό...