Σε ασθενείς με σύνδρομο του Καρπιαίου Σωλήνα, μακροπρόθεσμα, η συντηρητική θεραπεία, που περιλαμβάνει χειρισμούς αποσυμπίεσης του μέσου νεύρου, έχει την ίδια αποτελεσματικότητα με την χειρουργική επέμβαση.

Ο πόνος στην περιοχή τού ώμου, που συνοδεύεται από περιορισμό στην κινητικότητα της άρθρωσης, αποτελεί ένα συνηθισμένο αλλά ιδιαίτερα ενοχλητικό πρόβλημα, ο οποίος χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης. 

Το μεγάλο εύρος κίνησης του ώμου τον καθιστά ευάλωτο στους τραυματισμούς.

Όταν αναφερόμαστε σε τραυματισμούς στον ώμο τις περισσότερες φορές αφορά το πέταλο των στροφέων μυών. Το πέταλο των στροφέων μυών στον ώμο, είναι μια ομάδα τεσσάρων μυών, του υπερακανθίου, του υπακανθίου, του υποπλάτιου και του ελάσσονος στρογγύλου, η σύσπαση των οποίων εκτελεί τη κίνηση της έξω στροφής και απαγωγής στον ώμο. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι έχουν κοινή τενόντια κατάφυση στο μείζον βραχιόνιο όγκωμα, του βραχιονίου οστού.

Η έσω επικονδυλίτιδα αναφέρεται σε πόνο στην εσωτερική πλευρά του αγκώνα. Προκαλείται ύστερα από καταπόνηση των καμπτηρών μυών, δηλαδή των μυών που ελέγχουν την κάμψη του καρπού.

Μια χειραψία. Μια απλή, καθημερινή κίνηση, και όμως κάποιες φορές πονάει. Αν νιώθεις πόνο στη χειραψία, ίσως το σώμα σου προσπαθεί να σου πει κάτι.

Η χειρουργική επέμβαση υπακρωμιακής αποσυμπίεσης είναι μια πολύ συνηθισμένη διαδικασία για ασθενείς με πόνο στον ώμο. Η διαδικασία αυτή επιλέγεται συχνά σε ασθενείς με «σύνδρομο πρόσκρουσης» για να διευρύνει τον υπακρωμιακό χώρο και να συμβάλει στη μείωση της βιομηχανικής πρόσκρουσης. 

Σύμφωνα με μελέτη, οι ασθενείς που πιστεύουν ότι η φυσικοθεραπεία θα τους βοηθήσει, έχουν καλύτερα αποτελέσματα σε αντίθεση με εκείνους που δεν το πιστεύουν ή έχουν μικρές προσδοκίες. Επίσης, έχουν καλύτερα αποτελέσματα εκείνοι που πιστεύουν ότι με την φυσικοθεραπεία θα είναι σε θέση να συνεχίσουν δραστηριότητες που τους ευχαριστούν, όπως χόμπι, αθλητισμό κ.α.

Τενοντοπάθεια ή τενόντωση είναι η εκφύλιση του κολλαγόνου του τένοντα ως αποτέλεσμα χρόνιας καταπόνησης. Οι μυϊκοί τραυματισμοί, σε αντίθεση με τους τένοντες, επουλώνονται σχετικά γρήγορα. Οι τένοντες έχουν φτωχή αιμάτωση με αποτέλεσμα να επουλώνονται περίπου έξι φορές πιο αργά από τους μύες.