Ο πόνος, η κόπωση και η μειωμένη λειτουργικότητα που βιώνουν οι ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο, ως συμπτώματα, είναι καλά τεκμηριωμένα. Η παρηγορητική φροντίδα έχει επισημανθεί από καιρό ως μέσο αντιμετώπισης αυτών των δυσμενών επιδράσεων, που είναι συχνά συνδεδεμένες τόσο με την ίδια τη νόσο, όσο και με τη θεραπεία της.

Η ανάλυση της βάδισης μέσω του συστήματος COMEX καθιστούν αναγνωρίσιμες τις ανατομικές παραλλαγές και παθήσεις των κάτω άκρων. 

Όταν μιλάμε για κίνηση στη φυσικοθεραπεία, συνήθως σκεφτόμαστε αρθρώσεις, μύες και στάση σώματος. Κι όμως, τα εσωτερικά μας όργανα κινούνται διαρκώς: με την αναπνοή, την πέψη, ακόμη και με κάθε αλλαγή στη στάση του σώματος.

Κάθε όργανο σχετίζεται με σύνολο συγκεκριμένων συναισθημάτων, που ενδέχεται να 'ξυπνήσουν στη μνήμη' και να διεγερθούν κατά την διαδικασία της σπλαχνικής κινητοποίησης.

Ο όρος "Σπλαχνική" αναφέρεται στα εσωτερικά όργανα του σώματος (σπλάχνα), όπως είναι το συκώτι, τα νεφρά, τα έντερα κ.α. Σπλαχνική Κινητοποίηση είναι μια ήπια, δια των χειρών μέθοδος θεραπείας, που ενισχύει/βοηθά τη δυνατότητα του σώματος να απεμπλακεί από περιορισμούς (π.χ. ινώδης συμφύσεις) αλλά και τις επιπτώσεις ανθυγιεινών συνηθειών, που προκαλούν πόνο και δυσλειτουργία. 

Αυξημένη φλεγμονή και αλλαγές στα βακτήρια του εντέρου ενδέχεται να έχουν επιδράσεις σε όλο το σώμα και να συμβάλλουν σε κόπωση, καρδιαγγειακές παθήσεις και κατάθλιψη.

Αρκετές φορές είναι δύσκολο να βρεθεί ο βασικός περιορισμός που αποτελεί το κλειδί για τα προβλήματα του ασθενή. Για αυτόν τον λόγο ο Barral στο δίλημμα: πρέπει πρώτα να κινητοποίησω το κρανίο, τη σπονδυλική στήλη, τα σπλάχνα ή τα άκρα; ...απαντά: «δεν πιστεύω στην αναγκαιότητα της ανακάλυψης του βασικού περιορισμού, υπάρχουν τόσες πολλές πιθανές αιτίες, που μπορούμε μόνο να ελπίζουμε πως μπορούμε να ανακαλύψουμε 'τουλάχιστον τη δευτερεύουσα' από αυτές, ακόμη και αν λανθασμένα πιστεύουμε ότι είναι η βασική».

"Μια μικρή διαταραχή στην κινητικότητα, επαναλαμβανόμενη με τους μήνες και τα χρόνια εκατομμύρια φορές, μπορεί φαινομενικά να προκαλέσει προβλήματα δυσανάλογα με την αρχική αιτία" BARRAL AND MERCIER (1988, 21).