Το σύνδρομο πρόσκρουσης είναι από τις συνηθισμένες αιτίες πόνου στην περιοχή τού ώμου. 

Με τον όρο «σύνδρομο πρόσκρουσης στον ώμο» περιγράφεται η τριβή, η συμπίεση, ή ο ερεθισμός των τενόντων των μυών τού στροφικού πετάλου καθώς διέρχονται από τον υποακρωμιακό χώρο,  με συνέπεια τη  δημιουργία φλεγμονής, τον εκφυλισμό, ή τη ρήξη των τενόντων που με τη σειρά τους προκαλούν πόνο, αδυναμία και μειωμένο εύρος κίνησης στην περιοχή τού ώμου. Ειδικότερα, η απαγωγή και η έξω στροφή είναι οι κινήσεις που επηρεάζονται περισσότερο. Ωστόσο, ο υπερακάνθιος μυς και ο υπακρωμιακός θύλακας είναι οι δομές με τα μεγαλύτερα προβλήματα. Οι τρεις κύριοι παράγοντες που μειώνουν το διάστημα στον υποακρωμιακό χώρο, τραυματίζοντας τους τένοντες του στροφικού πετάλου είναι:

1. Η ανατομία στο άγκιστρο του ακρωμίου (τύπος ΙΙΙ),
2. Η προς τα επάνω μετακίνηση της κεφαλής τού βραχιόνιου οστού,
3. Αλλαγή στην θέση τής ωμοπλάτης.

Ο αρχικός έλεγχος περιλαμβάνει κλινική αξιολόγηση και ακτινογραφία για τον αποκλεισμό εκφυλιστικών αλλοιώσεων στην κεφαλή τού βραχιόνιου οστού και ανατομικό έλεγχο στο άγκιστρο του ακρωμίου. Το άγκιστρο του ακρωμίου, ανάλογα με την ανατομία του, ταξινομείται από Ι έως ΙΙΙ. Υπολογίζεται ότι το 43,3% του πληθυσμού έχει επίπεδο ακρωμίου τύπου Ι -δηλαδή επίπεδο-, το 47,7% έχει καμπυλωμένο ακρώμιο τύπου ΙΙ και μόνο το 9% έχει αγκυλωτό ακρώμιο τύπου ΙΙΙ. Ορισμένες περιπτώσεις ακρωμίου τύπου ΙΙΙ μπορεί να δικαιολογούν χειρουργική αντιμετώπιση.

Με μόνο το 9% του πληθυσμού να έχει ακρώμιο τύπου ΙΙΙ, προφανώς δεν αποτελεί τον πρωταρχικό παράγοντα που ευθύνεται για το 65% του πρόσθιου-πλάγιου πόνου στον ώμο που παρατηρείται κλινικά. Μέσα από την κλινική αξιολόγηση μπορούμε να αντιληφθούμε τον μηχανισμό πρόκλησης του πόνου.

Θεραπεία

Το θεραπευτικό πλάνο εξαρτάται από τα ευρήματα της κλινικής αξιολόγησης και της αντίληψης του μηχανισμού πρόκλησης του πόνου. Ο στόχος είναι η διεύρυνση του υποακρωμιακού χώρου, ώστε κατά τις κινήσεις οι τένοντες του πέταλου των στροφέων να μην προσκρούουν σε οστό. Για την επίτευξη του στόχου αυτού χρησιμοποιούνται τεχνικές χειροθεραπείας όπως:

1. Μυοπεριτονιακές τεχνικές για τον πρόσθιο δελτοειδή και δικέφαλο μυ.
2. Απελευθέρωση μαλακών ιστών και του σάκου τής περιτονίας στον δικέφαλο μυ.
3. Απελευθέρωση μαλακών ιστών και του σάκου τής περιτονίας για τον τρικέφαλο μυ.
4. Τεχνικές κινητοποίησης της άρθρωσης του ώμου, με στόχο την προς τα κάτω μετακίνηση της κεφαλής τού βραχιόνιου οστού.

Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με πρόγραμμα ασκήσεων για το σπίτι.

Συμπεράσματα

• Το 65% των περιπτώσεων πόνου στον ώμο προκαλείται από το σύνδρομο υπακρωμιακής πρόσκρουσης.
• Ο περιορισμός στο περιφερικό άκρο τού δικεφάλου μυ προκαλεί την ώθηση της κεφαλής τού βραχιόνιου οστού προς τα επάνω.
• Αυτό μπορεί να προκαλέσει συμπίεση και μείωση του υποακρωμιακού χώρου, με αποτέλεσμα πιθανή φλεγμονή και οίδημα στον τένοντα του υπερακάνθιου μυ και στον υποακρωμιακό θύλακα. Πρόκειται για τις συνέπειες της αλλαγής στην ευθυγράμμιση της άρθρωσης του ώμου και της περιοχής γενικότερα, παρά για αιτιολογικούς παράγοντες.
• Η ομαλοποίηση της υφής τού ιστού και η αποκατάσταση του μήκους ηρεμίας τού δικεφάλου μυ θα επιτρέψει την αποτελεσματική κινητοποίηση της άρθρωσης του ώμου με στόχο την προς τα κάτω μετακίνηση της κεφαλής τού βραχιόνιου οστού και την αποκατάσταση του υποακρωμιακού χώρου.
• Το πρόγραμμα ασκήσεων για το σπίτι μπορεί να διατηρήσει την βέλτιστη λειτουργία τού δικέφαλου μυ και την σωστή ευθυγράμμιση της άρθρωσης για πρόληψη επανεμφάνισης του πόνου.

Πηγές

• https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/shoulder-impingement-rotator-cuff-tendinitis
• https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/rotator-cuff-injury/symptoms-causes/syc-20350225
• https://www.webmd.com/arthritis/impingement-syndrome