ΜΕΤΑΤΑΡΣΑΛΓΙΑ - ΠΟΝΟΣ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΠΕΛΜΑΤΟΣ

Μεταταρσαλγία είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να δείξει μια επώδυνη κατάσταση στην περιοχή του πέλματος, ακριβώς πριν τα δάκτυλα.

Τα μετατάρσια οστά είναι επιμήκη οστά που βρίσκονται στο πρόσθιο τμήμα του πέλματος, αμέσως πριν από τα δάκτυλα. Ο πόνος, συνήθως, είναι εντοπισμένος κάτω από τη κεφαλή τού 2ου, 3ου, και 4ου μεταταρσίου οστού, ή απομονωμένος στην κεφαλή τού 1ου μεταταρσίου. Ο πόνος μπορεί να είναι το αποτέλεσμα υπερβολικής φόρτισης της περιοχής για μεγάλο χρονικό διάστημα εξαιτίας διαφόρων αιτιών όπως: ακατάλληλα υποδήματα, επαναλαμβανόμενες έντονες δραστηριότητες, ανατομικές διαταραχές τής μορφολογίας τού άκρου πόδα (παραμορφωμένα δάκτυλα) ή συνολικά τού ποδιού, χειρουργικές επεμβάσεις στην περιοχή, τραυματικές κακώσεις (κάταγμα μεταταρσίων, διάστρεμμα ποδοκνημικής), νεύρωμα Morton και λόγω γήρανσης. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να εμφανίσουν μεταταρσαλγία, αλλά υπάρχουν κάποιοι που βρίσκονται σε ομάδα υψηλού κινδύνου, όπως:

Αθλητές που οι δραστηριότητες τους περιλαμβάνουν τρέξιμο ή άλματα.
Συνήθως γυναίκες που φορούν υποδήματα με ψηλό τακούνι. Αυτό γιατί μεταφέρουν το βάρος στην πρόσθια επιφάνεια του πέλματος.
Υπέρβαροι άνθρωποι.
Ασθενείς που πάσχουν από κάποια μορφής αρθρίτιδας.

Ο πόνος μπορεί να είναι οξύς, καυστικός, επαναλαμβανόμενος, ή χρόνιος. Επιδεινώνεται με τη βάδιση (κυρίως ξυπόλυτοι), την ορθοστασία, το τρέξιμο, την κάμψη των δακτύλων, αλλά ανακουφίζεται με την ξεκούραση. Μπορεί να συνυπάρχει μούδιασμα ή βελόνιασμα στα δάκτυλα. Δεν πρέπει να αγνοείται πόνος που διαρκεί περισσότερο από δύο – τρεις ημέρες. Αν ο πόνος δεν υποχωρεί με την ξεκούραση, την αλλαγή των υποδημάτων, ή επαναλαμβάνεται τότε πρέπει να αναζητηθεί βοήθεια. Οι επιπλοκές που προκαλούνται από αμέλεια στην αναζήτηση βοήθειας περιλαμβάνουν:

Κάκωση των συνδέσμων τής περιοχής.
Διαταραχή τής βάδισης με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται και οι γειτονικές ή απομακρυσμένες αρθρώσεις.
Δημιουργία κάλων.
Χρόνια δυσκαμψία της περιοχής.
Σπάνια, νέκρωση του 2ου μεταταρσίου οστού (Freiberg’s disease).

Διάγνωση

Η διάγνωση στηρίζεται στο λεπτομερές ιστορικό (ηλικία, φύλλο, επαγγελματική δραστηριότητα, χόμπι, συνολική λειτουργική ικανότητα, ιστορικό τραυματισμών, κ.ά.), σε διαγνωστικές μεθόδους, όπως είναι η ακτινογραφία (να διαπιστωθεί αν υπάρχει κάταγμα τάσης σε κάποιο μετατάρσιο, αρθρίτιδα, ή άλλο πρόβλημα) και το πελματογράφημα.

Θεραπεία

Η θεραπεία περιλαμβάνει ανάλογα με την διάγνωση:

Εφαρμογή πάγου, περιορισμό δραστηριοτήτων
Μηχανοθεραπεία (κρουστικό υπέρηχο, παλμικά μαγνητικά πεδία, laser χαμηλής ισχύος κ.ά.).
Κινητοποίηση της περιοχής με ήπιους χειρισμούς τεχνικών manual therapy - χειροθεραπείας.
Χρήση ορθοτικών μετά από πελματογράφημα
Kinesiotaping
Ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας
Χειρουργική αντιμετώπιση. Σε περίπτωση που αποτύχει η συντηρητική αντιμετώπιση, τότε μπορούμε να σκεφτούμε την χειρουργική αντιμετώπιση, κυρίως σε περιπτώσεις που υπάρχουν ανατομικές δυσμορφίες

Πρόληψη

Ο κανόνας ότι η πρόληψη είναι προτιμότερη από την θεραπεία ισχύει και σε αυτή την περίπτωση. Γι’ αυτό συνιστώνται:

Κατάλληλα παπούτσια
Χρήση των κατάλληλων ορθοτικών τουλάχιστον οκτώ ωρών ημερησίως
Ικανοποιητικό βάρος σώματος
Καλό μυϊκό σύστημα και προετοιμασία των μυών και των αρθρώσεων σε έντονες αθλητικές δραστηριότητες