Σύμφωνα με μελέτη, οι ασθενείς που πιστεύουν ότι η φυσικοθεραπεία θα τους βοηθήσει, έχουν καλύτερα αποτελέσματα σε αντίθεση με εκείνους που δεν το πιστεύουν ή έχουν μικρές προσδοκίες. Επίσης, έχουν καλύτερα αποτελέσματα εκείνοι που πιστεύουν ότι με την φυσικοθεραπεία θα είναι σε θέση να συνεχίσουν δραστηριότητες που τους ευχαριστούν, όπως χόμπι, αθλητισμό κ.α.

Άνθρωποι όλων των ηλικιών μπορεί να εμφανίσουν πόνο στον ώμο που σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να γίνει επίμονος. Συνηθισμένες αιτίες του πόνου στον ώμο είναι ο τραυματισμός στη περιοχή ή η υπερβολική χρήση, κυρίως σε κινήσεις πάνω από το επίπεδο του ώμου, αλλά μερικές φορές η αιτία μπορεί να είναι ασαφής. Επηρεάζει τον ύπνο, την εργασία, καθημερινές δραστηριότητες όπως το πλύσιμο και το ντύσιμο, ενώ εμποδίζει πιθανές αθλητικές δραστηριότητες στον ελεύθερο χρόνο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ως ένας αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης συνίσταται πρόγραμμα φυσικοθεραπείας, παρόλο που δεν ωφελούνται όλοι οι ασθενείς από αυτό.

Ερευνητές του University of East Anglia και του University of Hertfordshire στην νοτιοανατολική Αγγλία, σε συνεργασία με τους φυσικοθεραπευτές της περιοχής, θέλησαν να μάθουν περισσότερα για τα χαρακτηριστικά των ασθενών που επωφελούνται από τη φυσικοθεραπεία σε σύγκριση με εκείνους που εξακολουθούν να εμφανίζουν επίμονο πόνο και περιορισμένο εύρος κίνησης. Τα αποτελέσματα μιας τέτοιας μελέτης είναι χρήσιμα καθώς θα βοηθήσουν στην επιλογή αν θα ακολουθήσουν ή όχι πρόγραμμα φυσιοθεραπείας οι ασθενείς. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο British Journal of Sports Medicine, περιελάμβανε 1.030 άτομα που ακολούθησαν πρόγραμμα φυσιοθεραπείας για μυοσκελετικό πόνο στον ώμο σε 11 ζώνες ευθύνης του εθνικού συστήματος υγείας (NHS) σε όλη την ανατολική Αγγλία. Συγκεντρώθηκαν πληροφορίες που αφορούσαν 71 χαρακτηριστικά ασθενών , όπως η ηλικία, ο τρόπος ζωής και το ιατρικό ιστορικό, καθώς και τα ευρήματα από τη κλινικής αξιολόγησης των ασθενών πριν και κατά τη διάρκεια της πρώτης συνεδρίας φυσιοθεραπείας. Συνολικά 811 άτομα παρείχαν πληροφορίες για τον πόνο στον ώμο τους και το επίπεδο λειτουργικότητας έξι μήνες αργότερα.

Έκπληξη

Εκείνο που εξέπληξε τους ερευνητές ήταν ότι οι ασθενείς που είχαν πει ότι αναμένουν να "ανακάμψουν πλήρως" ως αποτέλεσμα της φυσικοθεραπείας, είχαν ακόμα καλύτερα αποτελέσματα από εκείνους που ανάμεναν να «βελτιωθούν πολύ». Σημαντικός προγνωστικός παράγοντας της έκβασης ήταν ο πόνος και η δυσκαμψία στον ώμο του ασθενή στην πρώτη συνεδρία. Υψηλά επίπεδα πόνου και δυσκαμψίας στη πρώτη συνεδρία συσχετίστηκαν με πτωχότερα αποτελέσματα έξη μήνες αργότερα, σε σύγκριση με εκείνους που ξεκίνησαν από χαμηλότερο επίπεδο πόνου και δυσκαμψίας. Αυτή η σχέση όμως διαφοροποιήθηκε στους ασθενείς που είχαν υψηλή "πλήρη ανεξαρτησία από τον πόνο / pain self-efficacy", δηλαδή, την εμπιστοσύνη στην ικανότητα να συνεχίσουν να κάνουν περισσότερα πράγματα, παρά τον πόνο στον ώμο. Ένα άλλο εκπληκτικό αποτέλεσμα ήταν ότι ασθενείς με υψηλό βασικό πόνο και δυσκαμψία, αλλά με υψηλά ποσοστά ανεξαρτησίας από τον πόνο, είχαν τα ίδια και, μερικές φορές καλύτερα αποτελέσματα από ασθενείς με χαμηλό βασικό πόνο και δυσκαμψία, αλλά ταυτόχρονα αυτοπεριορισμό λόγω του πόνου.

Πρώτη μελέτη αυτού του είδους

Αυτή είναι η πρώτη μελέτη που διερευνά τις προσδοκίες των ασθενών για το αποτέλεσμα της φυσιοθεραπείας όσο αφορά τον πόνο στον ώμο. Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι υψηλές προσδοκίες των ασθενών για ανάνηψη με πρόγραμμα φυσικοθεραπείας, έφερε καλύτερα αποτελέσματα για πόνο στην πλάτη, στον αυχένα και μετά από ορθοπεδική χειρουργική επέμβαση. Ποηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι το υψηλό ποσοστό ανεξαρτησίας από τον πόνο, προμηνύει καλύτερα αποτελέσματα για μια σειρά από άλλα προβλήματα υγείας. Επίσης, οι ασθενείς με υψηλότερη ανεξαρτησία στον πόνο, είναι πιο πιθανό να κάνουν τις ασκήσεις που προτείνει ο φυσικοθεραπευτή τους για το σπίτι.

Πηγή

"Psychological factors are associated with the outcome of physiotherapy for people with shoulder pain: a multicentre longitudinal cohort study", Rachel Chester1,2, Christina Jerosch-Herold1, Jeremy Lewis3, Lee Shepstone4
1.Faculty of Medicine and Health Sciences, School of Health Sciences, University of East Anglia, Norwich, Norfolk, UK
2.Physiotherapy Department, Norfolk and Norwich University Hospital, Norwich, Norfolk, UK
3.Department of Allied Health Professions, School of Health and Social Work, University of Hertfordshire, Hatfield, UK
4.Faculty of Medicine and Health Sciences, Norwich Medical School, University of East Anglia, Norwich, Norfolk, UK