Η τεχνική "Manual Therapy", είναι η θεραπευτική προσέγγιση όπου ο θεραπευτής με την χρησιμοποίηση των χεριών του προσπαθεί να εντοπίσει, να αναγνωρίσει και τελικά χρησιμοποιώντας ήπιους χειρισμούς να αποκαταστήσει τις πάσχουσες περιοχές του σώματος. Θεωρούμε το σώμα του ασθενή σαν ένα ενιαίο σύνολο με ψυχο - σωματική διάσταση. Η μεθοδολογία της την κατατάσσει στις πλέον ασφαλείς θεραπευτικές μεθόδους με σχεδόν ανύπαρκτες επιπλοκές. 

Κυφωτική στάση, δηλαδή μια μυοπεριτονιακή ανισορροπία που οδηγεί σε μια καμπτική στάση του κορμού. Μπορεί να ξεκινήσει νωρίς, ακόμη από τη παιδική ηλικία, όπως για παράδειγμα από τη προσπάθεια του παιδιού να καθίσει σε καρέκλα ενηλίκων. Τελικά, αυτό που συμβαίνει είναι τα μαλακά μόρια στη πρόσθια επιφάνεια του κορμού να "κοντύνουν" και να "σφίξουν", ενώ οι μύες της οπίσθιας ωμικής ζώνης αδυνατίζουν και υπερδιατίνονται, επιτρέποντας στη βαρύτητα να αυξήσει την κυρτότητα στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης και να προβάλλει το κεφάλι προς τα εμπρός.

Το " Δομικό " μοντέλο της μυοσκελετικής δυσλειτουργίας έχει άμεση και απόλυτη σχέση με την ανατομία, τις ανωμαλίες στην στάση και τις εκφυλιστικές αλλοιώσεις (π.χ. εκφυλισμός του μεσοσπονδυλίου δίσκου , οστεόφυτα , σκολίωση , κ.λ.π.). Η παρουσία αυτών ενοχοποιείται σαν η βασική αιτία των συμπτωμάτων. 

Σε περιπτώσεις αλλαγών στην ευθυγράμμιση στη σπονδυλική στήλη (δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στηρίζει το βάρους 3 κιλών κεφάλι), ο οργανισμός πρέπει να κάνει τις απαραίτητες προσαρμογές. Αυτές αφορούν προσαρμογές σε όλη τη κινητική αλυσίδα. Η σκολίωση, είτε λειτουργική, είτε δομική είναι ένα τρισδιάστατο πρόβλημα. Πως μπορούμε να τις διαφοροποιήσουμε;

Το φυσιολογικό εύρος κίνησης μιας άρθρωσης καθορίζεται από τον συνδετικό ιστό που την συγκρατεί (προσδένει). Οι μύες, οι τένοντες και η περιτονία που σχετίζονται με την άρθρωση υπαγορεύουν περίπου το 80% της σταθερότητας της, αφήνοντας λιγότερο από 20% στους συνδέσμους. 

Πεποίθηση μου είναι ότι στο άμεσο μέλλον η τεχνική Manual Therapy ή Χειροθεραπεία με ήπιους χειρισμούς θα τύχει σημαντικής ανταπόκρισης. Αυτό γιατί η φιλοσοφία της τεχνικής βασίζεται στην διαπίστωση ότι η μορφή του σώματος εκφράζεται από την λειτουργικότητά του. Κακή στάση, επαναλαμβανόμενη κουραστική εργασία, ατυχήματα, κακό μυϊκό σύστημα, κ.α. μπορεί να προκαλέσουν αλλαγές στην διάταξη του σκελετού και κατά συνέπεια διαταραχή της δυναμικής ισορροπίας του σώματος.

Σπονδυλική Στένωση χαρακτηρίζεται η ελάττωση του χώρου στο σπονδυλικό κανάλι με άμεσο ή έμμεσο αποτέλεσμα τo "στρίμωγμα" και τον τραυματισμό της αντίστοιχης νευρικής ρίζας. Η ελάττωση του χώρου προκαλείται είτε από την ανάπτυξη οστεοφύτων λόγω οστεοαρθρίτιδας της σπονδυλικής στήλης, είτε από τον εκφυλισμό των μεσοσπονδυλίων δίσκων (κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου), είτε από τραυματισμό (τροχαία ατυχήματα κ.α.), που έχει σαν συνέπεια την μείωση της απόστασης μεταξύ των σπονδύλων, με συνέπεια οι σπόνδυλοι αλλά και τα μαλακά μόρια που τους στηρίζουν να μετακινηθούν προς το σπονδυλικό κανάλι, τραυματίζοντας τις αντίστοιχες νευρικές ρίζες ή σε χειρότερη, και πιο σπάνια περίπτωση, να τις παγιδεύουν.

Το σώμα μας χαρακτηρίζεται από μία “αρμονία” κινήσεων.H μεγαλύτερη πρόκληση που είναι η υγεία, επιτυγχάνεται όταν όλα τα τμήματα του σώματος, είναι ελεύθερα να κινούνται σε αρμονική σχέση το ένα με το άλλο. Ο περιορισμός αυτής της συνεχούς εναλλαγής της κίνησης είναι υπεύθυνος για πολλές επώδυνες καταστάσεις όπως χρόνιους ή οξύς πόνους στον αυχένα, την πλάτη, την μέση, πονοκεφάλους, ημικρανίες, κ.α.

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί οι άνθρωποι νοιώθουν τόσο καλά , ενώ συχνά ο πόνος τους μειώνεται, μετά από μια συνεδρία με χειρισμούς στο σώμα, είτε αυτοί περιλαμβάνουν πιέσεις, διατάσεις, ασκήσεις, κινητοποίηση, χειρισμούς με βελόνες, ανατάξεις ή μαλάξεις; Σύμφωνα με τον Dr Leon Chaitow, αυτό συμβαίνει γιατί προκαλούνται αξιοσημείωτες βιοχημικές αλλαγές κατά τη διάρκεια των χειρισμών, που επηρεάζουν σημαντικά τον πόνο και την διάθεση.

Είναι σύνηθες, για τους θεραπευτές, όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν μυοσκελετικά προβλήματα, η ανάγκη να προσδιορίσουν αν πρόκειται για πρόβλημα των μαλακών μορίων ή αρθρικό, όποτε ανάλογα να σχεδιάσουν το κατάλληλο θεραπευτικό πρόγραμμα. Η πραγματικότητα είναι ότι οι περισσότερες περιπτώσεις αρθρικών περιορισμών οφείλονται κυρίως (ή καθ' ολοκληρίαν) σε αλλαγές των μαλακών μορίων.