Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΙΟ ΠΟΝΟ
Ο ρόλος του εγκεφάλου στον χρόνιο πόνο! Ο πόνος, στην πραγματικότητα, είναι ο "κίνδυνος" που αντιλαμβάνεται ο Εγκέφαλος για πιθανή βλάβη ιστού, λαμβάνοντας υπόψη προηγούμενες εμπειρίες του ατόμου.
Στους ιστούς υπάρχουν νευρώνες που ανταποκρίνονται σε κάθε είδους ερεθίσματα τα οποία είναι ικανά να προκαλέσουν κίνδυνο στον ιστό. Η ενεργοποίηση των εξειδικευμένων αυτών νευρώνων στέλνει, κατά προτεραιότητα, σήματα συναγερμού στον Νωτιαίο Μυελό και μέσω αυτού στον Εγκέφαλο. Η ενεργοποίηση του συγκεκριμένου τύπου νεύρων ονομάζεται "αλγαισθησία / αλγοδεκτικότητα", που κατά κυριολεξία σημαίνει "υποδοχή κινδύνου".
Οι πάσχοντες από χρόνιο πόνο θεωρούν ότι αυτός είναι το αποτέλεσμα τραυματισμού ή βλάβης στο σώμα τους. Αυτή την αντίληψη ενισχύουν οι "δραματοποιημένες" εικόνες και απόψεις με τις οποίες "βομβαρδίζονται" εκεί όπου προστρέχουν για αναζήτηση βοήθειας. Στην υπόθεση που περιγράψαμε, η αντίληψη του πόνου μετατρέπεται σε φαύλο κύκλο. Είναι γνωστό ότι όταν ένας πόνος έχει μεγάλη διάρκεια, τότε το σύστημα αντίληψης πόνου (αλγαισθησία) γίνεται πιο ευαίσθητο. Αυτό σημαίνει ότι ο νωτιαίος μυελός στέλνει σήματα κινδύνου στον εγκέφαλο σε μια συχνότητα που υπερεκτιμά το πραγματικό επίπεδο του κινδύνου. Πρόκειται για μια φυσιολογική προσαρμογή στον συνεχή βομβαρδισμό με ερεθίσματα. Επιπλέον, επειδή ο πόνος ερμηνεύεται –λανθασμένα- ως μέτρο της βλάβης του ιστού, ο εγκέφαλος δεν έχει άλλη επιλογή παρά να υποθέσει ότι οι ιστοί έχουν υποστεί μεγαλύτερο τραυματισμό, οπότε, όταν ο πόνος επιμένει, αυτόματα υποθέτουμε την ύπαρξη μεγαλύτερης βλάβης ιστών.
Το ερώτημα που τίθεται όμως από την επιστημονική κοινότητα είναι: "Δύναται ο ίδιος ο εγκέφαλος από μόνος του να είναι αιτία πόνου, απουσία οποιουδήποτε αλγαισθητικού ερεθίσματος μέσω του νωτιαίου μυελού;"
Μια πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Pittsburgh δείχνει ότι πράγματι ο εγκέφαλος μπορεί από μόνος του να είναι αιτία πόνου, απουσία οποιουδήποτε αλγαισθητικού ερεθίσματος. Ο Stuart W. Derbyshire, PhD, και οι συνεργάτες του υπνώτισαν οκτώ εθελοντές και στη συνέχεια μελέτησαν τα πρότυπα της εγκεφαλικής λειτουργίας ενώ:
• Λάμβαναν ένα οδυνηρό θερμικό ερέθισμα
• Πίστευαν ότι λάμβαναν ένα οδυνηρό θερμικό ερέθισμα, αλλά στη πραγματικότητα δεν λάμβαναν
• Γνώριζαν ότι δεν λάμβαναν επώδυνο ερέθισμα
Τα ευρήματα έδειξαν πως τα άτομα που πίστευαν ότι λάμβαναν οδυνηρό ερέθισμα, οδηγήθηκαν σε παρόμοια πρότυπα εγκεφαλικής λειτουργίας με εκείνα που πράγματι λάμβαναν οδυνηρό θερμικό ερέθισμα. Υπήρξε αξιοσημείωτη δραστηριότητα στον θάλαμο του εγκεφάλου, τον προμετωπιαίο και βρεγματικό φλοιό.
Σύμφωνα με τον Derbyshire και τους συνεργάτες του "αυτά τα ευρήματα ήταν παρόμοια με τα πρότυπα ενεργοποίησης από αλγαισθητικές πηγές και μας παρέχει την άμεση πειραματική απόδειξη που συνδέει συγκεκριμένη νευρική δραστηριότητα με την άμεση δημιουργία της εμπειρίας του πόνου".
Τα ευρήματα αυτής της έξυπνα σχεδιασμένης μελέτης έρχονται να επιβεβαιώσουν την πεποίθηση ότι στη πραγματικότητα ο χρόνιος πόνος είναι η παραφωνία του εγκεφάλου, αν θεωρήσουμε τον εγκέφαλο ως τον μαέστρο που καθοδηγεί αρμονικά τη συνολική λειτουργικότητα του οργανισμού.
1. Derbyshire S. et al, Neuroimage, 23 (1):392-401.
Στην ίδια κατηγορία
-
ΤΕΝΟΝΤΟΠΑΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΙΣΧΙΟΥ
-
Manual Therapy
-
Γνωρίστε την Κρανιοϊερή Θεραπεία
-
Οδηγίες για τον πόνο στη μέση
-
Τι πρέπει να γνωρίζεται για το λεμφοίδημα
-
Μηχάνημα Ενεργής Θεραπευτικής Κίνησης Active therapeutic movement (ATM2)
-
Ανάλυση της Βάδισης Πελματογράφημα
-
«Trigger Points» ή Μυοπεριτονιακά Σημεία Πυροδότησης Πόνου
-
Συστάσεις Υγιεινής διατροφής
-
Φυλλάδια
-
test
-
Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΝΕΡΟΥ – ΗΜΙΚΡΑΝΙΑΣ
Τελευταία άρθρα
ΤΕΝΟΝΤΟΠΑΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΙΣΧΙΟΥ
Οι παθήσεις των τενόντων στην περιοχή τού ισχίου συχνά οδηγούν σε πόνο και λειτουργικό περιορισμό.
Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΝΕΡΟΥ – ΗΜΙΚΡΑΝΙΑΣ
Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι η συστηματική πρόσληψη νερού συνδέεται με τη μείωση των επεισοδίων της ημικρανίας.
ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ: ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΕΩΣ ΤΟ 2050
Οι μυοσκελετικές παθήσεις είναι υπεύθυνες για την αλλαγή στην ποιότητα της ζωής τών ασθενών. Πώς θα εξελιχθούν οι μυοσκελετικές διαταραχές έως το 2050;
ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Η διαταραχή τής στάσης μπορεί να θεωρηθεί ως θέμα των ιστών εξαιτίας τάσης, τραύματος, ή συνδρόμου καταπόνησης, αλλά, τελικά, είναι ενδεικτικό ανεπάρκειας στο λογισμικό -software- τού εγκεφάλου.
ΚΡΑΝΙΟΪΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ (ΕΡΕΥΝΑ)
Η αντιμετώπιση της ημικρανίας είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που απασχολεί τόσο τους ασθενείς, όσο και τους επιστήμονες υγείας.
ΟΣΤΕΟΡΘΡΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί μια σύνθεση βιολογικών, γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Η εμβάθυνση στην επιστημονική κατανόηση της νόσου είναι κρίσιμη για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.
ΠΡΩΙΜΗ ΕΝΑΡΞΗ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ
Στην οσφυαλγία και την ισχιαλγία, η πρώιμη έναρξη φυσικοθεραπευτικού προγράμματος αποκατάστασης είναι κρίσιμη για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ - Ανασκόπηση
Το σύνδρομο θωρακικής εξόδου είναι μία από τις πιο αμφιλεγόμενες κλινικές καταστάσεις στην ιατρική.
Η ΜΑΧΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ
Οι επιπτώσεις από την δύναμη της βαρύτητας είναι συνδεδεμένες με τις αλλαγές στην ευθυγράμμιση του σκελετού και την εμφάνιση του πόνου. Η σωστή λειτουργία τού εγκεφάλου μάς προφυλάσσει, για άλλη μια φορά!
ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ
Η γνώση είναι ζωτικής σημασίας για τη σύγχρονη κοινωνία. Σε αντίθεση με τους προγόνους μας, ο κόσμος μας εκτιμά τη διανοητική ικανότητα πολύ περισσότερο από τη σωματική ικανότητα και έτσι η ανάγκη απόκτησης γνώσεων είναι πλέον ύψιστης σημασίας.