Στόχος της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η αποτελεσματικότητα της φυσικοθεραπείας σε τενοντοπάθεια του αγκώνα (tennis elbow), μετά από διάστημα 52 εβδομάδων, σε σύγκριση με την έγχυση κορτικοστεροειδών ή της τακτικής 'περιμένουμε και βλέπουμε'. 

Κινητοποίηση με κίνηση και ασκήσεις, έγχυση κορτικοστεροειδών, ή περιμένουμε και βλέπουμε για τον πόνο στον αγκώνα (tennis elbow) - τυφλή τυχαιοποιημένη μελέτη

ΣΤΟΧΟΣ

Στόχος της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η αποτελεσματικότητα της φυσικοθεραπείας σε τενοντοπάθεια του αγκώνα (tennis elbow), μετά από διάστημα 52 εβδομάδων, σε σύγκριση με την έγχυση κορτικοστεροειδών ή της τακτικής 'περιμένουμε και βλέπουμε'.

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

Τυφλή τυχαιοποιημένη μελέτη.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ

Στη μελέτη συμμετείχαν 198 ασθενείς, ηλικίας από 18 έως 65 ετών, με κλινική διάγνωση τενοντοπάθεια του αγκώνα (tennis elbow), διάρκειας τουλάχιστον έξη εβδομάδων. Προϋπόθεση συμμετοχής ήταν να μην έχουν λάβει οποιαδήποτε άλλη θεραπεία από επαγγελματία υγείας τους προηγούμενους έξη μήνες.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε ομάδες και ακολούθησαν μια από τις παρακάτω θεραπευτικές προσεγγίσεις: α) οκτώ συνεδρίες φυσικοθεραπείας, β) έγχυση κορτικοστεροειδών, γ) καμία θεραπεία αλλά 'περιμένουμε και βλέπουμε' πως θα εξελιχθεί.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ

Εκτιμήθηκε η συνολική βελτίωση στη περιοχή και η δύναμη της λαβής στο χέρι. Η εκτίμηση της σοβαρότητας της κατάστασης των ασθενών έγινε κατά την έναρξη, έξη εβδομάδες και 52 εβδομάδες μετά τη θεραπεία.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Στις έξη εβδομάδες η έγχυση κορτικοστεροειδών έδειξε σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα, αλλά είχε υψηλό δείκτη υποτροπών στη συνέχεια (47/65) και σημαντικά φτωχότερα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα σε σχέση με τη φυσικοθεραπεία. Η φυσικοθεραπεία ήταν ανώτερη από την τακτική 'περιμένουμε και βλέπουμε' βραχυπρόθεσμα, χωρίς διαφορά όμως στις 52 βδομάδες, όπου οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες και στις δυο ομάδες ανέφεραν επιτυχή κατάληξη. Η διαφορά ήταν ότι οι συμμετέχοντες στην ομάδα της φυσικοθεραπείας είχαν λιγότερη ανάγκη επιπρόσθετης θεραπείας, όπως για παράδειγμα μη κορτικοστεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, σε σχέση με την ομάδα 'περιμένουμε και βλέπουμε'.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Η φυσικοθεραπεία που συνδυάζει κινητοποίηση του αγκώνα (κινητοποίηση με κίνηση - Mulligan concept) και ασκήσεις υπερέχει της ομάδας με τακτική 'περιμένουμε και βλέπουμε', τις πρώτες έξη εβδομάδες και της ομάδας με έγχυση κορτικοστεροειδών μετά τις πρώτες έξη εβδομάδες, παρέχοντας μια λογική εναλλακτική πρόταση για μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.
Τα σημαντικά βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα της έγχυσης κορτικοστεροειδών, παραδόξως αντιστρέφονται μετά από έξη εβδομάδες, με υψηλά ποσοστά υποτροπής, υποδεικνύοντας ότι αυτή η θεραπευτικη προσέγγιση επιβάλλεται να χρησιμοποιείται με προσοχή για την διαχείριση της

 ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Τι ήταν ήδη γνωστό σε αυτό το θέμα:

• Μετά από τυχαιοποιημένη έρευνα, έξη εβδομάδες από την έναρξη του πόνου, η έγχυση κορτικοστεστεροειδών είναι ανώτερη της τακτικής 'περιμένουμε και βλέπουμε' ή της φαρμακευτικής αγωγής για την τενοντοπάθεια του αγκώνα.
• Η φυσικοθεραπεία με υπερήχους, μάλαξη και ασκήσεις δεν υπερτερεί της τακτικής 'περιμένουμε και βλέπουμε'.
• Υιοθετώντας μια τακτική 'περιμένουμε και βλέπουμε' είναι το ίδιο αποτελεσματική μετά από 52 εβδομάδες με οποιαδήποτε άλλη θεραπευτική προσέγγιση, σύμφωνα με τυχαιοποιημένη έρευνα.

Τι μας προσθέτει αυτή η έρευνα:

• Τα ποσοστά υποτροπής ήταν υψηλότερα, ενώ καθυστερεί η αποκατάσταση σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο διάστημα μετά από έγχυση κορτικοστεροειδών σε σύγκριση με την φυσικοθεραπεία ή την τακτική 'περιμένουμε και βλέπουμε.
• Η φυσικοθεραπεία (κινητοποίηση με κίνηση και ασκήσεις - Mulligan concept) ήταν ανώτερη από τις εγχύσεις και της τακτικής 'περιμένουμε και βλέπουμε', έξη εβδομάδες από την έναρξη του πόνου, αλλά όχι στις 52 εβδομάδες.
• Οι ασθενείς που δέχονται φυσικοθεραπευτική φροντίδα, έχουν σημαντικά λιγότερη ανάγκη από επιπρόσθετη θεραπεία.

 ΠΗΓΗ

"Mobilisation with movement and exercise, corticosteroid injection, or wait and see for tennis elbow: randomised trial", 

BMJ 2006; 333 doi: https://doi.org/10.1136/bmj.38961.584653.AE (Published 02 November 2006)