Σε συντομία τα επιστημονικά δεδομένα για τις συνέπειες της πρόσθιας ολίσθησης στο κεφάλι:

1. Μακροχρόνια πρόσθια ολίσθηση στο κεφάλι οδηγεί σε μακροχρόνιο μυϊκό σπασμό, προβολή μεσοσπονδυλίου δίσκου και τραυματισμό νεύρων. (Mayo Clinic Health Letter, March 2000)

2. Σχετικά με την αναπνευστική δυσλειτουργία σε ασθενείς με χρόνιο πόνο στον αυχένα, πρόσφατη μελέτη επισημαίνει: "σε ασθενείς με αυχενικό πρόβλημα διαπιστώθηκε μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της αυξημένης πρόσθιας ολίσθησης στο κεφάλι και της μειωμένης δύναμης στους αναπνευστικούς μύες". (Cephalgia, February 2009)

3. "Για κάθε ίντσα πρόσθιας ολίσθησης στο κεφάλι, αυξάνεται η επιβάρυνση της σπονδυλικής στήλης, εξαιτίας της κεφαλής, επιπρόσθετα με 10 pounds".(Kapandji, Physiology of the Joints, Volume 3)

 4. "Η απώλεια της αυχενικής κυρτότητας - ευθειασμός - διατείνει τον νωτιαίο μυελό 5-7cm με αποτέλεσμα πιθανή παθολογία." (Dr Alf Breig, neurosurgeon and Nobel Prize recipient)

 5. "90% της διέγερσης και θρέψης του εγκεφάλου παράγεται από τις κινήσεις της σπονδυλικής στήλης" ισχυρίζεται ο Dr Roger Sperry, Nobel Prize recipient για την έρευνα του σχετικά με τον εγκέφαλο. Ο Dr Sperry απέδειξε πως ο εγκέφαλος καταναλώνει το 90% της ενέργειας για η σχέση του σώματος με τη βαρύτητα. Μόνο το 10% έχει να κάνει με τη σκέψη, τον μεταβολισμό, την επούλωση, κ.α. Έτσι στη πρόσθια ολίσθηση του κεφαλιού, ο εγκέφαλος θα κλέψει ενέργεια από αυτή που καταναλώνει για τη σκέψη, τον μεταβολισμό και τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, ώστε να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες του που σχετίζονται με την μη φυσιολογική στάση σε σχέση με τη βαρύτητα.

6. Σύμφωνα με τον Rene Cailiet MD, διευθυντή του Department of Physical Medicine and Rehabilitation at the University of South California, η πρόσθια ολίσθηση στο κεφάλι: Α) Προσθέτει μη φυσιολογική επιβάρυνση βάρους στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης πάνω από 30 pounds. Αυτό από μόνο του μπορεί να μεταβάλλει την ευθυγράμμιση ολόκληρης της σπονδυλικής στήλης. Β) Προκαλείται απώλεια της ζωτικής χωρητικότητας των πνευμόνων (vital capacity) περισσότερο από 30%. Αυτή η απώλεια μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή και αγγειακή παθολογία. Γ) Επηρεάζει επίσης ολόκληρο το γαστρεντερικό σύστημα, ιδιαίτερα το παχύ έντερο. Συνηθισμένη συνέπεια είναι η απώλεια της ικανοποιητικής περισταλτικής λειτουργίας του εντέρου και η επαρκής εκκένωση. Δ) Μειώνει δραματικά την παραγωγή ενδορφινών. Η παραγωγή ενδορφινών - ορμόνες που ελέγχουν τον πόνο - ενεργοποιείται μέσω διεγέρσεων από τα πρώτα τέσσερα αυχενικά σπονδυλικά επίπεδα. Η μειωμένη παραγωγή ενδορφινών έχει ως αποτέλεσμα μη επώδυνα ερεθίσματα να τα αντιλαμβανόμαστε ως επώδυνα.

7. Η απώλεια της φυσιολογικής κυρτότητας στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, έχει ως αποτέλεσμα συμπίεση στους μεσοσπονδύλιους δίσκους, τραυματισμό και πρόωρη αρθρίτιδα. (Spine, 1986)