Για κάθε ίντσα πρόσθιας ολίσθησης της κεφαλής, αυξάνεται η επιβάρυνση πάνω στη σπονδυλική στήλη με επιπλέον 10 pounds (Kapandji, Physiology of Joints, Vol. 3).

Το κεφάλι είναι σημαντικό στοιχείο τής βιοκινητικής αλυσίδας. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, πρέπει να βρίσκεται κατά μήκος τής μέσης γραμμής τού σώματος. Ως «Πρόσθια Ολίσθηση της Κεφαλής» προσδιορίζουμε την αλλοίωση της φυσιολογικής θέσης της κεφαλής με μετακίνηση στο οβελιαίο επίπεδο και, όπως ο όρος υποδηλώνει, το κεφάλι ολισθαίνει και συγκρατείται προς τα εμπρός. Σε ασθενή με πρόσθια ολίσθηση της κεφαλής 3 ίντσες, υπολογίζουμε ότι οι εκτείνοντες μύες της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (ΑΜΣΣ) έχουν να αντιμετωπίσουν βάρος 42 pounds. Ο Rene Cailliet M.D. πρώην διευθυντής του τμήματος Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης του Πανεπιστημίου Southern California έγραψε: "Η πρόσθια ολίσθηση της κεφαλής μπορεί να επιβαρύνει, ως μη φυσιολογική δράση μοχλού, επιπλέον 30 pounds στην ΑΜΣΣ. Αυτό ωθεί ολόκληρη τη σπονδυλική στήλη εκτός ευθυγράμμισης. Μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα απώλεια 30% στη ζωτική χωρητικότητα των πνευμόνων. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της απώλειας της αυχενικής λόρδωσης, που εμποδίζει την δράση του υοειδές μυός στην προσπάθεια ανύψωσης της 1ης πλευράς κατά την φάση της εισπνοής. Ικανοποιητική δράση του υοειδούς μυός και των πρόσθιων σκαληνών στην ανύψωση της 1ης πλευράς είναι ζωτική για τον επαρκή αερισμό των πνευμόνων.  Ολόκληρο το γαστρεντερικό σύστημα (κυρίως το παχύ έντερο) μπορεί να διαταραχθεί από την πρόσθια κλίση της κεφαλής, αποτέλεσμα των νωθρών περισταλτικών κινήσεων στα έντερα και των κενώσεων". Επίσης ο Cailliet επισημαίνει ότι οι περισσότερες προσπάθειες για τη διόρθωση της στάσης επικεντρώνονται στη σπονδυλική στήλη, τους ώμους και τη λεκάνη. Βέβαια όλες αυτές οι κατασκευές είναι σημαντικές, αλλά δεν πρέπει να υποτιμούμε το γεγονός ότι η θέση της κεφαλής επηρεάζει όλο το σύνολο. Το σώμα ακολουθεί τη κεφαλή. Ως εκ τούτου ολόκληρο το σώμα ευθυγραμμίζεται καλύτερα αν αρχικά αποκατασταθεί η λειτουργικότητα και η ευθυγράμμιση στο κεφάλι. Τον Ιανουάριο του 2004 στο American Journal of Pain Management αναφέρθηκε η σχέση μεταξύ της κακής στάσης και περιπτώσεων όπως: χρόνιου πόνου στη μέση, στον αυχένα, σε πονοκεφάλους και παθήσεις που σχετίζονται με το stress. Ο ευθειασμός στην ΑΜΣΣ ως αποτέλεσμα της κακής στάσης, προκαλεί τάση πάνω στους μύες, τους συνδέσμους, την περιτονία και τα οστά. Έρευνα που παρουσιάστηκε στο 31st Annual International Conference of the IEEE EMBS Minneapolis, Minnesota, USA, (2009) επισημαίνει: "Με τον καιρό η κακή στάση που προκαλεί χρόνιο πόνο, μυϊκό πόνο, τάση και πονοκέφαλο, μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνιες επιπλοκές όπως είναι η οστεοαρθρίτιδα. Η πρόσθια ολίσθηση της κεφαλής μπορεί να προάγει την επιτάχυνση της γήρανσης των αποφυσιακών αρθρώσεων με αποτέλεσμα εκφυλιστικές παθήσεις". Φαίνεται λοιπόν ότι η κακή στάση επηρεάζει και διαμορφώνει όλες τις λειτουργίες του σώματος από την αναπνοή μέχρι την παραγωγή των ορμονών. Πόνος στη σπονδυλική στήλη, πονοκέφαλος, μεταβολές στη διάθεση, αρτηριακή πίεση, χωρητικότητα των πνευμόνων είναι μερικές από τις πολλές λειτουργίες που επηρεάζονται από την λανθασμένη στάση. Επιπρόσθετα, ο Dr. Roger Sperry (Nobel Prize Recipient for Brain Research) επισημαίνει ότι το 90% της ενέργειας του εγκεφάλου χρησιμοποιείται στη εξισορρόπηση του σώματος σε σχέση με τη δύναμη της βαρύτητας. Μόνο το 10% έχει να κάνει με τη σκέψη, τον μεταβολισμό και την επούλωση. Κατά συνέπεια μια πρόσθια ολίσθηση της κεφαλής θα αναγκάσει τον εγκέφαλο να "κλέψει" ενέργεια από τη σκέψη, τον μεταβολισμό και το ανοσοποιητικό σύστημα για να αντιμετωπίσει την αυξημένη δύναμη της βαρύτητας. Τον Μάρτιο του 2005 στο Mayo Clinic Health Letter αναφέρθηκαν τα ευρήματα του Dr. Sperry. Ανέφεραν επίσης ότι η παρατεταμένη πρόσθια ολίσθηση της κεφαλής μπορεί να οδηγήσει σε «μυόσπασμο, κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, αρθρίτιδα και ριζίτιδα». Πόνος εκφυλιστικής αιτιολογίας στον αυχένα συνδυάζεται με προβλήματα ισορροπίας κυρίως στους ηλικιωμένους. Οι αισθητικοί μηχανοϋποδοχείς της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, εξουσιάζουν την δυνατότητα του σώματος να ισορροπεί, ενώ οφείλουν να συνεργάζονται άψογα με το σύστημα ισορροπίας που βρίσκεται στο έσω αυτί, ώστε να επιτυγχάνεται η ισορροπία τόσο στην στατική στάση, όσο και στη βάδιση. Ιδιοδεκτικά σήματα από τους πρώτους τέσσερεις αυχενικούς σπονδύλους είναι η βασική πηγή ερεθίσματος για τους ρυθμιστές των χημικών ουσιών που ελέγχουν τον πόνο (ενδορφίνες). Η πρόσθια ολίσθηση της κεφαλής δραματικά μειώνει την παραγωγή ενδορφινών, λόγω του μειωμένου εύρους κίνησης στην ΑΜΣΣ. Ανεπαρκής παραγωγή ενδορφίνης απορυθμίζει το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, έτσι ώστε μη επώδυνα ερεθίσματα ο Εγκέφαλος τα αντιλαμβάνεται ως επώδυνα. Ο Άγγλος φιλόσοφος Bertrand Russell κάποτε ανέφερε: ‘Ένα σωματικό σύστημα εκφράζει την ενέργεια του μέσω της λειτουργικότητας’. Οποιαδήποτε απώλεια της λειτουργικότητας, αναιρεί διεργασίες μέσα στο ανοικτά δυναμικό σύστημα του σώματος, οι οποίες χαρακτηρίζονται ως δομικές ανωμαλίες…και το αντίθετο. Όταν οι θεραπευτές καλούνται να αντιμετωπίσουν λειτουργικά προβλήματα, όπως είναι το μειωμένο εύρος κίνησης σε αρθρώσεις, πρέπει να κοιτούν πέρα από τα συμπτώματα και την "τεχνητή διαίρεση" του σώματος σε τμήματα, ώστε να θεραπεύουν το σώμα ως σύνολο.

 Πηγές

• Cailliet R, Gross L, Rejuvenation Strategy. New York, Doubleday and Co. 1987
• American Journal of Pain Management, January 2008, 4:36-39
• 31st Annual International Conference of the IEEE EMBS Minneapolis, Minnesota, USA, September 2-6, 2009.
• Sperry, R. W. (1988) Roger Sperry's brain research. Bulletin of The Theosophy Science Study Group 26(3-4), 27-28
• http://erikdalton.com/article_forward_head_posture.htm
  
  
  ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΥΧΕΝΑ