Αρκετές φορές είναι δύσκολο να βρεθεί ο βασικός περιορισμός που αποτελεί το κλειδί για τα προβλήματα του ασθενή. Για αυτόν τον λόγο ο Barral στο δίλημμα: πρέπει πρώτα να κινητοποίησω το κρανίο, τη σπονδυλική στήλη, τα σπλάχνα ή τα άκρα; ...απαντά: «δεν πιστεύω στην αναγκαιότητα της ανακάλυψης του βασικού περιορισμού, υπάρχουν τόσες πολλές πιθανές αιτίες, που μπορούμε μόνο να ελπίζουμε πως μπορούμε να ανακαλύψουμε 'τουλάχιστον τη δευτερεύουσα' από αυτές, ακόμη και αν λανθασμένα πιστεύουμε ότι είναι η βασική».

Ο Jean-Pierre Barral (Visceral Manipulation II) επισημαίνει ότι η στρατηγική της θεραπείας είναι σημαντική και προτείνει τα εξής:

• Μην αρχίζεται τη θεραπεία με ανάταξη της σπονδυλικής στήλης, είναι προτιμότερο να εφαρμόζεται αρχικά κρανιακές ή σπλαχνικές τεχνικές. Σπονδυλική κινητοποίηση πρέπει να εφαρμόζεται μόνο όταν έχετε επιχειρήσει να απελευθερώσεται όλες τις άλλες ζώνες, γεγονός που θα σας διευκολύνει να εντοπίσεται τον βασικό σπονδυλικό περιορισμό.
• Πάντα να αναζητείται περιορισμούς στα πόδια και στην ένωση του ιερού οστού με τον κόκκυγα. Αυτά είναι ιδιαίτερα παθογόνα για το σπλαχνικό σύστημα. Συχνά εντοπίζονται περιορισμοί στα πόδια σε ασθενείς με σπλαχνικά προβλήματα. Ο Barral ενοχοποιεί δύο παράγοντες γιαυτό: 1) ένας είναι οι νευρικές συνδέσεις, καθώς πολλά άπο τα κοιλιακά και πυελικά όργανα νευρώνονται από τα ίδια νεύρα που εκτείνονται στα κάτω άκρα, οπότε διαταραχές στη μία περιοχή μπορεί να αντανακλά και στην άλλη, 2) λαμβάνοντας υπόψη πως υπάρχουν μηχανικές συνδέσεις στο σώμα, σπλαχνικοί περιορισμοί ανατρέπουν την ισορροπία στα μαλακά μόρια που επηρεάζουν τη στάση και ως εκ τούτου τα πόδια. Αντιστρόφως προβλήματα στα πόδια μπορούν να ανατρέψουν την μηχανική ισιρροπία στα σπλάχνα.
• Όταν υπάρχουν πολλοί περιορισμοί (κυρίως στην άνω κοιλιακή περιοχή) ή ένας σημαντικός περιορισμός (π.χ. μετά από περιτονίτιδα), είναι προτιμότερο να εφαρμόζεται η διαδικασία της γενικής διευκόλυνσης (general induction). Αντίθετα για έναν περιορισμό είναι καλύτερα να εργάζεστε τοπικά. Για παράδειγμα, αν υπάρχει ένας περιορισμός στον σφιγκτήρα του Oddi, τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται όταν εργάζεστε σε αυτή τη περιοχή. Εαν επιπρόσθετα συμμετέχουν στον περιορισμό η χολή και ο δεξιός τρίγωνος σύνδεσμος, τότε συνίσταται η χρήση της διαδικασίας γενικής διευκόλυνσης και προοδευτικά μετακίνηση των χεριών ώστε να εργαστούν σε όλες τις πάσχουσες περιοχές.
• Στην οστεοπαθητική ξεκινάμε με τοπική θεραπεία και ολοκληρώνουμε με γενική κινητοποίηση, με στόχο να εναρμονίσουμε την ανταπόκριση του σώματος. Όταν ξεκινάτε τοπικά, μπορείτε να είστε σχετικά διακριτικοί και ήπιοι (με στόχο την τόνωση της ενέργειας του ασθενή), ενώ προοδευτικά εμπλέκεται περισσότερες περιοχές του σώματος του ασθενή. Αν αντίθετα ξεκινήσετε με γενική κινητοποίηση, υπάρχει μια τάση να εργαστείτε πολύ απότομα και γρήγορα, με αποτέλεσμα να εξαντληθεί μέρος της ενέγειας του ασθενή χωρίς να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός αυτοδιόρθωσης.
• Σημαντικός παράγοντας για την αποτελεσματική θεραπεία είναι η γενική κατάσταση της ενέργειας του ασθενή. Από όλες τις τεχνικές σπλαχνικής κινητοποίησης η έμφυτη κινητικότητα (motility) είναι αυτή που αλληλεπιδρά περισσότερο με την ενέργεια του ασθενή. Για αυτόν τον λόγο, ολοκληρώνουμε την θεραπεία εργαζόμενοι στην έμφυτη κινητικότητα. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι η έμφυτη κινητικότητα είναι πιο σημαντική από την κινητικότητα των σπλάχνων ή ότι παραλείπουμε τη θεραπεία της κινητικότητας, καθώς χωρίς τη δυνατότητα το όργανο να κινείται ελεύθερα στο ανατομικό του περιβάλλον δεν μπορεί να έχει ικανοποιητική έμφυτη κινητικότητα.
• Ο A.T. Still ανέφερε: «find it, fix it and leave it alone", δηλαδή «βρές το, διόρθωσε το και άστο στην ησυχία του». Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δινουμε τον χρόνο στο σώμα να αφομοιώνει τις αλλάγες που έχουν συντελεστεί ώστε να επιτύχουμε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα.

ΠΗΓΗ

Visceral Manipulation II, Revised Edition, Jean-Pierre Barral