Trigger Points
ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ "ΣΤΕΓΝΗΣ (ΞΗΡΑΣ) ΒΕΛΟΝΑΣ"
Τα Μυοπεριτονιακά Σημεία Πυροδότησης Πόνου - trigger points - «απενεργοποιούνται» με δύο τρόπους: 1- Με ισχαιμικές πιέσεις και διατάσεις, 2- Με τη τεχνική της 'στεγνής βελόνας': Συγκεκριμένα, εισάγουν σε ένα trigger point μια αποστειρωμένη λεπτή και ευκίνητη βελόνα μιας χρήσης, αντίστοιχη με εκείνη που χρησιμοποιείται στο βελονισμό, με σκοπό τη πιο γρήγορη χαλάρωση του μυ. Έπειτα, ακολουθεί η διάταση του μυ.
Για πολλά χρόνια η ιατρική κοινότητα θεωρούσε ότι τα μυοσκελετικά προβλήματα και ο πόνος που αυτά προκαλούν οφείλονται μόνο σε βλάβες των οστών (π.χ. οι τραυματισμοί των αρθρώσεων, αρθρίτιδα), ή των νεύρων (π.χ. φλεγμονές) με αποτέλεσμα να μην αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά πολλές επώδυνες καταστάσεις. Ωστόσο, από τη δεκαετία του ’80, που οι Αμερικανοί γιατροί J. Travel και D.G. Simons τεκμηρίωσαν με επιστημονικές έρευνες το θέμα, άρχισε να γίνεται σταδιακά αντιληπτό ότι ο πόνος μπορεί να οφείλεται και σε μικροτραυματισμούς στις ίνες των σκελετικών μυών, με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να συσπώνται, να «σκληραίνουν», να «κονταίνουν» και να χάνουν την ελαστικότητά τους, πυροδοτώντας πόνο στον ασθενή, ακόμα και σε απομακρυσμένες περιοχές. Τα επώδυνα αυτά σημεία των μυών είναι γνωστά ως Μυοπεριτονιακά Σημεία Πυροδότησης Πόνου - trigger points -.
Τα Μυοπεριτονιακά Σημεία Πυροδότησης Πόνου - trigger points - «απενεργοποιούνται» με δύο τρόπους:
1- Με ισχαιμικές πιέσεις και διατάσεις:
Ο ειδικός κάνει τρεις πιέσεις, εναλλάξ με διατάσεις, στο εκάστοτε trigger point. Χρησιμοποιεί τον αντίχειρά του, ή ένα ειδικό όργανο και πιέζει σταθερά στο μυοπεριτονιακό σημείο πυροδότησης του πόνου, με κυκλική φορά από έξω προς το κέντρο, για 45-60 δευτερόλεπτα και με ένταση ανάλογη με την αντοχή του ασθενούς. Οι πιέσεις αυτές αποκαλούνται ισχαιμικές, γιατί ελαττώνουν την κυκλοφορία του αίματος στο συγκεκριμένο σημείο, προκειμένου να ακολουθήσει στη συνέχεια μια «βίαιη» επαναφορά της. Μετά την ολοκλήρωση των πιέσεων, τοποθετείται πάγος, για 5 λεπτά, στην περιοχή και ακολουθεί διάταση του μυ (τέντωμα), ώστε να επανακτήσει την χαμένη του ελαστικότητα.
2- Με τη τεχνική της 'στεγνής βελόνας':
Προκειμένου τα Μυοπεριτονιακά Σημεία Πυροδότησης Πόνου - trigger points - να απενεργοποιηθούν πιο γρήγορα, οι θεραπευτές χρησιμοποιούν την τεχνική της στεγνής βελόνας. Συγκεκριμένα, εισάγουν σε ένα trigger point μια αποστειρωμένη λεπτή και ευκίνητη βελόνα μιας χρήσης, αντίστοιχη με εκείνη που χρησιμοποιείται στο βελονισμό, με σκοπό τη πιο γρήγορη χαλάρωση του μυ. Έπειτα, ακολουθεί η διάταση του μυ.
Η τεχνική της ‘στεγνής βελόνας’ προτιμάται από αρκετούς φυσικοθεραπευτές ως θεραπεία για την απελευθέρωση των μυοπεριτοναϊκών σημείων πυροδότησης πόνου. Μελέτη που αφορά στην αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης μεθόδου, σε σχέση με την αντίστοιχη τεχνική της ‘ισχαιμικής πίεσης’ δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ‘Journal of Bodywork and Movement Therapies’ (9 Νοέμβριου 2013). Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο γεγονός ότι η συγκεκριμένη μελέτη είναι το αποτέλεσμα συνεργασία μεταξύ Πανεπιστημιακών τμημάτων Φυσικοθεραπείας των Η.Π.Α και του Ιράν!
Σκοπός της συγκεκριμένης έρευνας ήταν να διερευνηθεί η αποτελεσματικότητα της τεχνικής της ‘στεγνής βελόνας’ στη αντιμετώπιση των trigger points στην άνω μοίρα του τραπεζοειδή μυ. Στην έρευνα συμμετείχαν 33 ασθενείς, οι οποίοι χωρίστηκαν, τυχαία, σε δύο ομάδες. Η πρώτη αποτελείτο από 17 ασθενείς και η δεύτερη από 16. Στη πρώτη ομάδα εφαρμόστηκε η τεχνική της ‘ισχαιμικής πίεσης’ για την απελευθέρωση των trigger points, ενώ στη δεύτερη η τεχνική της ‘στεγνής βελόνας’.
Η ένταση του πόνου, καθώς και η ουδός του πόνου σε πιεστικό ερέθισμα εκτιμήθηκε πριν και μετά την θεραπευτική συνεδρία. Επιπλέον, ελέγχθηκε η ανικανότητα στην περιοχή του ώμου, του βραχίονα και της άκρας χείρας.
Η στατιστική ανάλυση έδειξε σημαντική βελτίωση σε όλες τις παραμέτρους που εκτιμήθηκαν πριν και μετά τη θεραπευτική συνεδρία και στις δυο ομάδες. Με την επιπλέον ανάλυση συνδιακύμανσης (Analysis of covariance) βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στη βελτίωση του πόνου με τη τεχνική της ‘στεγνής βελόνας’ σε σχέση με την ’ισχαιμική πίεση’, αλλά όχι στις υπόλοιπες προς εκτίμηση παραμέτρους. Έτσι, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σε περιπτώσεις που το ζητούμενο είναι η ανακούφιση του πόνου να προτείνεται η τεχνική της ‘στεγνής βελόνας’.
Στην έρευνα συμμετείχαν:
Maryam Ziaeifar, PT, M.Sc
Amir Massoud Arab, PT, PhD (Associate Professor)
Noureddin Karimi, PT, PhD (Assistant Professor)
Mohammad Reza Nourbakhsh, PT, PhD, OCS (Professor)
- University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
- Department of Physical Therapy, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Evin, Tehran, Iran
- Department of Physical Therapy, North Georgia and State University, Dahlonega, GA, USA
Στην ίδια κατηγορία
-
ΜΥΪΚΗ ΘΛΑΣΗ
-
ΑΠΩΛΕΙΑ ΥΨΟΥΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΤΗΣ ΓΗΡΑΝΣΗΣ
-
ΤΕΝΟΝΤΟΠΑΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΙΣΧΙΟΥ
-
Manual Therapy
-
Γνωρίστε την Κρανιοϊερή Θεραπεία
-
Οδηγίες για τον πόνο στη μέση
-
Τι πρέπει να γνωρίζεται για το λεμφοίδημα
-
Μηχάνημα Ενεργής Θεραπευτικής Κίνησης Active therapeutic movement (ATM2)
-
Ανάλυση της Βάδισης Πελματογράφημα
-
«Trigger Points» ή Μυοπεριτονιακά Σημεία Πυροδότησης Πόνου
-
Συστάσεις Υγιεινής διατροφής
-
Φυλλάδια
Τελευταία άρθρα
ΜΥΪΚΗ ΘΛΑΣΗ
Η μυϊκή θλάση είναι ένα συχνό πρόβλημα τραυματισμού των μυϊκών ινών που δεν αφορά μόνο τους αθλητές.
ΑΠΩΛΕΙΑ ΥΨΟΥΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΤΗΣ ΓΗΡΑΝΣΗΣ
Η απώλεια ύψους για τον άνθρωπο είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο που συνοδεύει τη διαδικασία τής γήρανσης, με τα πρώτα εμφανή σημάδια να γίνονται αισθητά κυρίως μετά την ηλικία των 40-50 ετών.
ΤΕΝΟΝΤΟΠΑΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΙΣΧΙΟΥ
Οι παθήσεις των τενόντων στην περιοχή τού ισχίου συχνά οδηγούν σε πόνο και λειτουργικό περιορισμό.
Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΝΕΡΟΥ – ΗΜΙΚΡΑΝΙΑΣ
Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι η συστηματική πρόσληψη νερού συνδέεται με τη μείωση των επεισοδίων της ημικρανίας.
ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ: ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΕΩΣ ΤΟ 2050
Οι μυοσκελετικές παθήσεις είναι υπεύθυνες για την αλλαγή στην ποιότητα της ζωής τών ασθενών. Πώς θα εξελιχθούν οι μυοσκελετικές διαταραχές έως το 2050;
ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Η διαταραχή τής στάσης μπορεί να θεωρηθεί ως θέμα των ιστών εξαιτίας τάσης, τραύματος, ή συνδρόμου καταπόνησης, αλλά, τελικά, είναι ενδεικτικό ανεπάρκειας στο λογισμικό -software- τού εγκεφάλου.
ΚΡΑΝΙΟΪΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ (ΕΡΕΥΝΑ)
Η αντιμετώπιση της ημικρανίας είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που απασχολεί τόσο τους ασθενείς, όσο και τους επιστήμονες υγείας.
ΟΣΤΕΟΡΘΡΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί μια σύνθεση βιολογικών, γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Η εμβάθυνση στην επιστημονική κατανόηση της νόσου είναι κρίσιμη για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.
ΠΡΩΙΜΗ ΕΝΑΡΞΗ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ
Στην οσφυαλγία και την ισχιαλγία, η πρώιμη έναρξη φυσικοθεραπευτικού προγράμματος αποκατάστασης είναι κρίσιμη για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ - Ανασκόπηση
Το σύνδρομο θωρακικής εξόδου είναι μία από τις πιο αμφιλεγόμενες κλινικές καταστάσεις στην ιατρική.