Ο πόνος στη μέση πιθανόν να σχετίζεται με μειωμένη λειτουργικότητα της άρθρωσης του ισχίου.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σας όταν κάποιος διαμαρτύρεται για πόνο στη μέση; Μπορεί να είναι μυϊκός σπασμός, εμπλοκή νευρικής ρίζας, αρθρίτιδα ή πρόβλημα στον μεσοσπονδύλιο δίσκο. Σπάνια συνδέουμε την άρθρωση του ισχίου (μηροκοτυλιαία άρθρωση) με τον πόνο στη μέση, παρόλο που σε αρκετές μελέτες έχει βρεθεί ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της μειωμένης λειτουργικότητας της άρθρωσης του ισχίου και της παθολογίας στη σπονδυλική στήλη (1).Όταν αξιολογούμε την κινητικότητα στην άρθρωση του ισχίου, πρέπει να διευκρινίσουμε τρείς πιθανότητες: Πρώτον, η κίνηση των οστών που συνθέτουν την άρθρωση είναι η αρμόζουσα ή στο τελικό εύρος της κίνησης έχουμε την αίσθηση ότι δυο οστά συναντιόνται (bone-on-bone end-feel); Δεύτερον, ο μυοπεριτονιακός ιστός έχει την απαραίτητη ελαστικότητα ώστε να επιτρέπει τον ορθό μηριαίο και τον λαγονοψοΐτη μυ να διαταθούν στο μήκος που απαιτείται για μια πλήρη έκταση του ισχίου; Τρίτον, η τελική αίσθηση της διάτασης υποδηλώνει ίνωση στην αρθρική κάψουλα του ισχίου;

Αρχικά ας διευκρινίσουμε τι σημαίνει έκταση του ισχίου. Όταν το πόδι βρίσκεται πίσω από το σώμα με ευθειασμένο το γόνατο, τότε το ισχίο είναι σε έκταση.

Στη βάδιση πρέπει να κινείται 10^ο - 15^ο πέρα από την ουδέτερη θέση για να επιτρέψει τη «φάση ώθησης» κατά τη βάδιση. Επίσης κατά τη διάρκεια της βάδισης οι μυοπεριτονιακοί ιστοί στην πρόσθια επιφάνεια του μηρού οφείλουν να είναι επαρκώς ελαστικοί ώστε να επιτρέπουν την αποτελεσματική έκταση του ισχίου. Η μειωμένη ελαστικότητα του ορθού μηριαίου, του λαγονοψοΐτη ή της πρόσθιας κάψας στην άρθρωση του ισχίου έχει ως αποτέλεσμα αλλοίωση της βάδισης, προσαρμοστικό μυϊκό σπασμό και πιθανώς ο εγκέφαλος να το εκλάβει ως κίνδυνο για ενδεχόμενη βλάβη ιστού και να προκληθεί πόνος.

Όταν τα λειτουργικά μοτίβα της βάδισης εμποδίζονται από μυϊκές ανισορροπίες ή πόνο, ο εγκέφαλος αναζητά τρόπους προσαρμογής. Για παράδειγμα, εάν το ισχίο δεν εκτείνεται πλήρως, ο εγκέφαλος μπορεί να δώσει εντολή για υπερέκταση στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης ώστε να το αντισταθμίσει. Αυτό θα οδηγήσει σε καταπόνηση την οσφυϊκή μοίρα της Σ.Σ., τις ιερολαγόνιες αρθρώσεις ή και τις δύο. Ο Vladimir Janda αποκαλούσε αυτές τις προσαρμογές “Trick movements”.  

Η χρήση εξειδικευμένων παρεμβάσεων διάτασης στην άρθρωση του ισχίου από τον θεραπευτή, συνεπικουρούμενη με πρόγραμμα ασκήσεων για το σπίτι από τον ασθενή, δείχνει να είναι μια αποτελεσματική στρατηγική για την ανακούφιση του ασθενή. Σε περιπτώσεις όμως οστεοαρθρίτιδας στην άρθρωση του ισχίου, απαιτείται διαφορετική στρατηγική.

Πηγές

• Michael P. Reiman, P. Cody Weisbach, and Paul E. Glynn, “The Hip’s Influence on Low Back Pain: A Distal Link to a Proximal Problem,” Journal of Sport Rehabilitation 18, no. 1 (February 2009):24–32,
• https://doi.org/10.1123/jsr.18.1.24; Clinton J. Devin et al., “Hip‐Spine Syndrome,” Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons 20, no. 7 (July 2012): 434–42,
• https://doi. org/10.5435/JAAOS-20-07-434; Scott A. Burns, Paul E. Mintken, and Gary P. Austin, “Clinical Decision Making in a Patient with Secondary Hip-Spine Syndrome,” Physiotherapy Theory and Practice 27, no. 5 (July 2011): 384–97,
• https://doi.org/10.3109/09593985.2010.509382.