Ο Jean-Pierre Barral (Visceral Manipulation II), αναφέρει πως οι διαπιστώσεις του σχετικά με τον συσχετισμό μεταξύ των οργάνων και των συναισθημάτων δεν προέκυψαν από πληροφορίες που άντλησε από διάφορες πηγές, αλλά είναι το αποτέλεσμα δικών του παρατηρήσεων στη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις ασθενών με συγκεκριμένες διαταραχές.
Ο Jean-Pierre Barral (Visceral Manipulation II), αναφέρει πως οι διαπιστώσεις του σχετικά με τον συσχετισμό μεταξύ των οργάνων και των συναισθημάτων δεν προέκυψαν από πληροφορίες που άντλησε από διάφορες πηγές, αλλά είναι το αποτέλεσμα δικών του παρατηρήσεων στη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις ασθενών με συγκεκριμένες διαταραχές. Έτσι καθιέρωσε μερικές βασικές αρχές. Πάντως σε κάθε περίπτωση, δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι στον συναισθηματικό κόσμο των ανθρώπων τίποτα δεν είναι 100% σίγουρο.
Κάθε όργανο σχετίζεται με σύνολο συγκεκριμένων συναισθημάτων, που ενδέχεται να 'ξυπνήσουν στη μνήμη' και να διεγερθούν κατά την διαδικασία της σπλαχνικής κινητοποίησης. Η κινητοποίηση του οργάνου, μέσω νευρικών οδών, το συνδέει με το μεταιχμιακό σύστημα. Εντούτοις, υπάρχει συγκεκριμένη μεθοδολογία, που είναι σχεδιασμένη να προκαλεί ξέσπασμα των συναισθημάτων, ουσιαστικά να τα φέρνει στην επιφάνεια, ώστε ο ασθενής να έρχεται σε επαφή μαζί τους για να ακολουθήσει στη συνέχεια η ζητούμενη 'απελευθέρωση'.
Η μεθοδολογία αυτή περιλαμβάνει το «emotional listening – συναισθηματικό άκουσμα» ακολουθούμενο από τη διαδικασία «induction – διευκόλυνση». Η διαδικασία διευκόλυνσης (induction), περιλαμβάνει την πρόκληση από τον θεραπευτή υπερβολικής διεύρυνσης των κινήσεων που αντιλαμβάνεται/αισθάνεται στη δοκιμασία του ακούσματος. Η δοκιμασία του ακούσματος είναι ένα διαγνωστικό εργαλείο, ενώ η διαδικασία διευκόλυνσης είναι ένα θεραπευτικό εργαλείο. Υπάρχουν δυο τύποι στη διαδικασία της διευκόλυνσης, η τοπική και η γενική διευκόλυνση.
Η τοπική διαδικασία διευκόλυνσης αφορά ένα συγκεκριμένο όργανο ή ιστό.
Για παράδειγμα, κατά την διάρκεια της δοκιμασίας ακούσματος στο συκώτι, στη φάση expir (το όργανο κινείται προς τον μέσο άξονα του σώματος), το εξεταστικό χέρι που βρίσκεται πάνω στο συκώτι «απωθείται» από τη μέση γραμμή του σώματος. Η τοπική διαδικασία διευκόλυνσης έγκειται στην ενίσχυση της κίνησης προς τη μέση γραμμή του σώματος (expir movement), μέχρι αυτή να εξασθενήσει και να σταματήσει. Συχνά η κίνηση εξασθενεί προοδευτικά και σταματα ολοσχερώς. Κατά διαστήματα υπάρχουν σημεία ηρεμίας (still points), όπου η κίνηση σταματά προσωρινά για λίγα λεπτά της ώρας και στη συνέχεια επανέρχεται μέχρι να σταματήσει ολοσχερώς. Η διαδικασία διευκόλυνσης τελειώνει όταν η διαδικασία τοπικού ακούσματος δεν έχει ευρήματα.
Η γενική διαδικασία διευκόλυνσης βασίζεται και αυτή στη δοκιμασία ακούσματος των ιστών, αλλά τώρα περιλαμβάνεται μια ομάδα ιστών και οργάνων.
Παράδειγμα: θέλουμε να κάνουμε τη διαδικασία γενικής διευκόλυνσης για το συκώτι. Ο ασθενής είναι καθιστός και τα χέρια του αναπαύονται στους μηρούς. Τοποθετούμε τα χέρια μας κάτω από τον θωρακικό κλοβό, στο μέσον και την έξω πλάγια γωνία του συκωτιού. Αφαιρούμε την ένταση στη πίεση ώστε η επαφή να είναι μηδαμινή, και ακολουθούμε τις κινήσεις του ακούσματος των ιστών κάτω από τα δάκτυλα μας. Αρχικά αισθανόμαστε την κίνηση στο συκώτι, προοδευτικά η κίνηση γενικεύεται μεταφερόμενη στη περιοχή της κοιλιάς και του θώρακα. Υπάρχει η αίσθηση συνολικά το σώμα να κινείται στα δάκτυλα μας, ξεδιπλώνοντας τη διαδικασία της γενικής διευκόλυνσης. Να επισημάνουμε εδώ πως πρόκειται για μια σωματική διαδικασία κι όχι για διαδικασία συναισθηματικής απελευθέρωσης.
Η διαδικασία της γενικής διευκόλυνσης μπορεί να συσχετιστεί ή ακόμη να ταυτιστεί με τη διαδικασία «unwinding – ξεμπέρδεμα/χαλάρωση», της Κρανιοϊερής Θεραπείας. Ο όρος είναι ευρηματικός αν σκεφτούμε πως όλη η διαδικασία ομοιάζει με το ξεμπέρδεμα ενός μπλεγμένου τηλεφωνικού καλωδίου ή του καλωδίου από τα ακουστικά ενός κινητού τηλεφώνου, στη διάρκεια του οποίου καταδεικνύεται ο βασικός περιορισμός.
Αναφέραμε πως η μεθοδολογία περιλαμβάνει το «emotional listening – συναισθηματικό άκουσμα» ακολουθούμενο από τη διαδικασία «induction – διευκόλυνση».
Στη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, το χέρι ακουμπά πολύ ελαφρά στο σώμα, ίσα που το αγγίζει. Η αίσθηση διαφέρει από το κλασσικό άκουσμα ακριβώς λόγω της έντασης της επαφής. Συχνά δίνεται η εντύπωση πως το χέρι απομακρύνεται από το σημείο επαφής με το σώμα, χωρίς φυσικά να ισχύει κάτι τέτοιο. Στη διάρκεια της δοκιμασίας του κλασσικού ακούσματος, το χέρι έλκεται βαθύτερα και ολισθαίνει προς τα μέσα. Αντίθετα, στο συναισθηματικό άκουσμα, το χέρι ολισθαίνει επιφανειακά, παραμένοντας συνεχώς σε επαφή με το σώμα, έστω και αν η επαφή είναι μηδαμινή.
Στο γενικό συναισθηματικό άκουσμα η δυσκολία βρίσκεται στην ένταση της πίεσης που ασκείται από το χέρι του θεραπευτή, κατά τη διάρκεια της επαφής, στο κεφάλι του ασθενή. Αυτή πρέπει να είναι μηδαμινή. Όσο αφορά τον ασθενή αυτός βρίσκεται σε όρθια στάση, όπως και στη δοκιμασία του κλασσικού ακούσματος. Συχνά θα παρατηρήσετε ότι το σώμα θα υποστεί μια μάλλον ταχεία κίνηση πλάγιας κάμψης και στροφής.
Σε γενικές γραμμές τα ευρήματα είναι τα παρακάτω:
Το τοπικό συναισθηματικό άκουσμα μας βοηθά να ορίσουμε επακριβώς αν ένα όργανο συνδέεται με την συναισθηματική ανισορροπία που έχουμε ανιχνεύσει. Για παράδειγμα, το κλασσικό τοπικό άκουσμα μας οδηγεί πως υπάρχει πρόβλημα στον δωδεκαδάκτυλο, και θέλουμε να ανιχνεύσουμε αν αυτό το όργανο σχετίζεται με κάποια συναισθηματική ανισορροπία. Αλλάζουμε την ένταση της επαφής με το σώμα του ασθενή ώστε να έχουμε μηδαμινή επαφή, δηλαδή επαφή συναισθηματικού ακούσματος. Αν το χέρι παραμείνει ακίνητο, τότε σχεδόν σίγουρα αποκλείεται το δωδεκαδάκτυλο ως μέγιστη πηγή ανισορροπίας συναισθημάτων.
Η τεχνική της συναισθηματικής διευκόλυνσης εργάζεται κατά τον ίδιο τρόπο που εργάζεται και η κλασσική διαδικασία διευκόλυνσης. Ο θεραπευτής προκαλεί υπερβολική διεύρυνση της κίνησης που αντιλαμβάνεται/αισθάνεται κατά τη διάρκεια του συναισθηματικού ακούσματος, ενισχύοντας τη κίνηση προς την ίδια κατεύθυνση και παρατείνοντας τη σε κάποιο βαθμό. Η καλύτερη στάση για τον ασθενή είναι η ύπτια. Ο θεραπευτής τοποθετεί το χέρι του στο κρανίο του ασθενή ή στο τμήμα του σώματος που αντιδρά στη διάρκεια του συναισθηματικού ακούσματος. Αυτή η διαδικασία διευκόλυνσης προκαλεί μια ήπια συναισθηματική απελευθέρωση, που βοηθάει τον ασθενή να προσαρμοστεί καλύτερα στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Μια παραλλαγή της τεχνικής είναι ο θεραπευτής να χρησιμοποιήσει και τα δύο χέρια. Τοποθετεί το ένα στο προσβεβλημένο όργανο και το άλλο στο κρανίο του ασθενή, ώστε να λειτουργήσουν συνδυαστικά. Σε κάποιες περιπτώσεις η θεραπευτική παρέμβαση ενισχύεται με τον «θεραπευτικό διάλογο». Ακριβώς πριν από την συναισθηματική απελευθέρωση, συμβαίνει συχνά μια επιτάχυνση στη διαδικασία ακούσματος και στην συνέχεια απότομη διακοπή. Όλη η διαδικασία ολοκληρώνεται όταν διακοπή η κίνηση της συναισθηματικής διευκόλυνσης που αντιλαμβάνεται/αισθάνεται ο θεραπευτής.
Σχετίζεται η πρόσθια ολίσθηση της κεφαλής με τον πόνου; Οι επιστήμονες ερευνούν και επιχειρούν απαντήσεις.
Το σώμα μας περιλαμβάνει ένα περίπλοκο ορμονικό σύστημα που εργάζεται για την επιβίωση μας. Ανταμείβει τις ευεργετικές δράσεις απελευθερώνοντας καλές χημικές ουσίες στο σώμα, ενισχύοντας επιπλέον την επιθυμία για περισσότερες. Η ομοιόσταση αναφέρεται στην ικανότητα του σώματος να διατηρεί ένα σταθερό εσωτερικό περιβάλλον μέσω της ρύθμισης των ορμονών. Οι Χειροθεραπευτές έχουν το προνόμιο να είναι σε θέση να βοηθήσουν τους ανθρώπους μέσω της αφής.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σας όταν κάποιος διαμαρτύρεται για πόνο στη μέση; Μπορεί να είναι μυϊκός σπασμός, εμπλοκή νευρικής ρίζας, αρθρίτιδα ή πρόβλημα στον μεσοσπονδύλιο δίσκο. Σπάνια συνδέουμε την άρθρωση του ισχίου (μηροκοτυλιαία άρθρωση) με τον πόνο στη μέση, παρόλο που σε αρκετές μελέτες έχει βρεθεί ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της μειωμένης λειτουργικότητας της άρθρωσης του ισχίου και της παθολογίας στη σπονδυλική στήλη (1).
Η Κρανιοϊερή Θεραπεία είναι μια ήπια Χειροθεραπεία, που επιδρά μέσω του συστήματος της περιτονίας αξιοποιώντας τη δυνατότητας του σώματος για αυτοθεραπεία. Έχει τη ρίζα της στην Κρανιακή Οστεοπαθητική, ενώ εμπνευστής της ήταν ο Αμερικανός Οστεοπαθητικός Dr John Upledger,Do. Το Διεθνές Ινστιτούτο Upledger (The Upledger Institute International), ευθυγραμμιζόμενο με τις νέες επιστημονικές έρευνες, συνεχώς εξελίσσει τα πρωτόκολλα και τη θεώρηση της Κρανιοϊερής θεραπείας, εστιάζοντας στην ασφάλεια, στην αξιολόγηση και στην θεραπευτική επίδραση.
Η λεμφική παροχέτευση (Manual Lymphatic Drainage – MLD), είναι ευρέως αποδεκτή ως συντηρητική θεραπεία για το λεμφοίδημα. Οι ερευνητές με αυτή τη συστηματική ανασκόπηση στόχευσαν να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα της σε ασθενείς ευρισκόμενους σε ομάδα υψηλού κινδύνου να εμφανίσουν λεμφοίδημα ή ζουν με αυτό.
Ο όρος κοκκυγοδυνία περιγράφει τον πόνο στον κόκκυγα, ή γύρω απ’ αυτόν, κυρίως κατά το κάθισμα. Η κατάσταση της κοκκυγοδυνίας αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1600, αλλά ως όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Simpson, το 1859.
Αυχενική κεφαλαλγία/πονοκέφαλος χαρακτηρίζεται ο πόνος που έχει προέλευση από την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Ο πόνος ξεκινά από τον αυχένα και το πίσω μέρος του κεφαλιού και ακτινοβολεί προς τα εμπρός. Δεν πρέπει να συγχέεται με τις ημικρανίες και τις άλλες μορφές πονοκεφάλου, καθώς πρόκειται για δευτερογενή πόνο, πόνο δηλαδή που προέρχεται από μια υποκείμενη πάθηση.
Το κεφάλι είναι σημαντικό στοιχείο της βιοκινητικής αλυσίδας. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, πρέπει να βρίσκεται κατά μήκος της μέσης γραμμής τού σώματος. Εξαιτίας της θέσης του, αλλά και του γεγονότος ότι αποτελεί περίπου του 6% του συνολικού βάρους του σώματος, πολλοί συγγραφείς πιστεύουν ότι έχει σημαντικό αντίκτυπο στην λειτουργία του.
Ένα συνηθισμένο σύμπτωμα για το οποίο συχνά οι ασθενείς παραπονούνται και αναζητούν βοήθεια είναι ο «δύσκαμπτος αυχένας». Αυτός ο άτυπος όρος μπορεί να αναφέρεται σε συμπτώματα που κυμαίνονται από την γενική δυσκαμψία της αυχενικής μοίρας τής σπονδυλικής στήλης, έως την ακινητοποίηση και τον οξύ πόνο, ή μπορεί να αναφέρεται σε πόνο που ακτινοβολεί στο άνω άκρο και περιορίζει την ικανότητα στροφής τού κεφαλιού σε μια ή περισσότερες κατευθύνσεις.
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος είναι ένας πεπλατυσμένος δίσκος, που βρίσκεται ανάμεσα στα σώματα των σπονδύλων. Αποτελείται από τον πηκτοειδή πυρήνα στο κέντρο του ως το ζελατινοειδές και εύπλαστο μέρος και τον ινώδη δακτύλιο που τον περιβάλει συγκρατώντας τον στην θέση του, είναι το πιο σκληρό και ινώδες μέρος.