ΑΣΥΜΜΕΤΡΙΑ | ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΤΟΥ ΣΚΕΛΕΤΟΥ

Η ελαχιστοποίηση των ασυμμετριών βελτιστοποιεί τη μηχανική τού σώματος και αποτρέπει, μελλοντικά, σοβαρά προβλήματα πόνου.

Οι άνθρωποι γεννιούνται με κάποιο βαθμό ασυμμετρία. Η δομή και η θέση του μυοσκελετικού, του πεπτικού, του αναπνευστικού, του νευρικού και του καρδιαγγειακού συστήματος απαιτούν να είμαστε σε κάποιο βαθμό ασύμμετροι. Αυτή η ανισορροπία συχνά αντανακλάται σε ασύμμετρα μοτίβα στάσης. Η έρευνα έχει διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι δεξιόχειρες άνθρωποι φορτίζουν περισσότερο το κυρίαρχο δεξιό τους κάτω άκρο με αποτέλεσμα αυτό να είναι έχει περίπου 5% περισσότερο όγκο από το αριστερό. Αυτή η ασυμμετρία στη φόρτιση μπορεί με τον καιρό να προκαλέσει επιπλέον αλλαγές στην ευθυγράμμιση του σκελετού όπως πρόκληση περιστροφής στη λεκάνη, εμφάνιση ψευδούς ανισοσκελίας και ανάλογες προσαρμογές στη σπονδυλική στήλη.

Οι ασυμμετρίες μπορεί να αποτελούν αιτία πόνου και πρέπει να αντιμετωπιστούν. Αυτό πρέπει να γίνει ακόμη και αν οι άνθρωποι είναι ασυμπτωματικοί, τότε πρέπει να αντιμετωπίζονται οι ανισορροπίες προληπτικά. Η μετάβαση του σώματος προς την κατεύθυνση της ισορροπίας πάντοτε αποτελεί θεραπευτικό στόχο. Η εξισορρόπηση του σώματος με την ελαχιστοποίηση των ασυμμετριών θα βελτιστοποιήσει τη μηχανική του σώματός, ενώ μπορεί να αποτρέψει σοβαρά προβλήματα πόνου στην πορεία.

Παρατηρώντας ο θεραπευτής την ασυμμετρία ως μέρος της αξιολόγησής του, την αναζητά αμέσως μόλις ο ασθενής εισέλθει στο γραφείο του και κινείται με τον συνηθισμένο του τρόπο. Δεν γνωρίζει ότι τον παρατηρεί, οπότε δεν θα προσπαθήσει να προσαρμόσει τη στάση του σώματός του με τρόπο που πιστεύει ότι μπορεί να είναι σωστός. Ο θεραπευτής αναζητά αποκλίσεις της στάσης και της λειτουργικότητας, όπως η απώλεια της σταυροειδούς βάδισης, τα άνω και κάτω διασταυρούμενα σύνδρομα καθώς και ασυμμετρίες στη λεκάνη ή στην άνω αυχενική μοίρα.

Αρχικά, ο θεραπευτής αξιολογεί τον ασθενή σε όρθια θέση. Ο ασθενής κοιτά προς τα εμπρός, ο θεραπευτής στέκεται μπροστά του και τον παρατηρεί για να διαπιστώσει αν υπάρχουν εμφανείς ασυμμετρίες από πλευρά σε πλευρά, ξεκινώντας από τα πέλματα και ανεβαίνει οπτικά προς τα επάνω. Εκτός από τις πλευρικές αποκλίσεις αναζητεί και περιστροφικές αποκλίσεις στις ποδοκνημικές αρθρώσεις, στη λεκάνη, τις ωμοπλάτες ή το κεφάλι. Όλες αυτές οι ορατές ασυμμετρίες δίνουν ενδείξεις για περιοχές του σώματος με μυϊκό σπασμό ή αδυναμία, καθώς και για την ύπαρξη δομικών ανωμαλιών, όπως είναι η ανισοσκελία. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ως κυρίαρχη πλευρά τη δεξιά, οπότε περιμένουμε να υπάρχουν ορισμένα τυπικά ευρήματα. Το δεξιό πόδι είναι περισσότερο στραμμένο προς τα έξω και ο δεξιός ώμος χαμηλότερος από τον αριστερό και πιο επιμηκυμένος.

Στη συνέχεια, ο θεραπευτής στέκεται πίσω από τον ασθενή και αναζητά ανισορροπίες που δεν είναι τόσο εμφανείς όταν τον κοιτά από μπροστά. Σαρώνει οπτικά τον ασθενή από τα πόδια προς τα επάνω ή από το κεφάλι προς τα κάτω. Ζητά από τον ασθενή να σκύψει αργά προς τα εμπρός (να ακουμπήσει με τα ακροδάχτυλα των χεριών του στα δάχτυλα των ποδιών του) και παρατηρεί αν η μια πλευρά της πλάτης είναι ψηλότερα από την άλλη, γεγονός που θα υποδείκνυε περιστροφή της σπονδυλικής στήλης. Του ζητά να κάνει πλάγια κάμψη προς τα δεξιά και προς τα αριστερά. Συγκρίνει τις κινήσεις από πλευρά σε πλευρά για να διαπιστώσει αν υπάρχει κάποιος μυϊκός σπασμός που περιορίζει τη κίνηση.

Κοιτάζοντας ο θεραπευτής τον ασθενή από το πλάι, μπορεί να δει πως ευθυγραμμίζονται τα τμήματα του σώματος, δηλαδή αν κάποια από αυτά βρίσκονται πιο μπροστά ή πιο πίσω από τη γραμμή βαρύτητας. Οι περιστροφικές ασυμμετρίες είναι ευκολότερα αντιληπτές από αυτή την οπτική γωνία.

Ολοκληρώνοντας την αξιολόγηση από την όρθια θέση ο θεραπευτής έχει μια ικανοποιητική εικόνα για τις περιοχές με μυϊκό σπασμό ή αδυναμία. Ο έλεγχος όμως για τυχόν ασυμμετρίες δεν σταματά εκεί. Με τον ασθενή στο εξεταστικό τραπέζι, ο θεραπευτής δεν αναζητά μόνο οπτικά τυχόν ανισορροπίες, αλλά παρατηρεί πως ανταποκρίνεται το σώμα του ασθενή τόσο σε ενεργητικές, όσο και σε παθητικές κινήσεις.

Ο θεραπευτής πρέπει να είναι σε θέση να εντοπίσει αυτές τις σχετιζόμενες με τη στάση λειτουργικές αποκλίσεις. Ο θεραπευτικός στόχος είναι η μυοσκελετική ευθυγράμμιση της κεφαλής πάνω στον αυχένα και της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης στο ιερό οστό.