Νοσηλεία - Αποκατάσταση - Κοινωνική Επανένταξη
«ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΓΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ» Μέρος 2ο
Η μηχανιστική σκέψη και οι ερευνητικές δυνατότητες της εποχής εκείνης δεν επέτρεπαν να γίνει κατανοητή η πολυπλοκότητα του οργανισμού, που μέσα στις νομοτέλειες της φύσης είχε άπειρες και άγνωστες δυνατότητες εξατομίκευσης και διαφοροποίησης, που τον έκαναν ικανό να διαφεύγει από τον απλοϊκό μονόδρομο αιτίας - αποτελέσματος.
……Συνέχεια

Νίκου Φίλια , Ιατρού Διευθυντή Μ.Ε.Θ. του Νοσοκομείου « Ο Άγιος Σάββας »
Προέρχομαι από μία ιδιαίτερα επιθετική και θεαματική ειδικότητα, την εντατική ιατρική. Μία ειδικότητα που άνοιξε καινούργιους ορίζοντες γνώσης, έκανε δυνατές θεραπευτικές μεθόδους που μέχρι πριν λίγες δεκαετίες ήσαν αδιανόητες και αποδεδειγμένα σώζει ζωές. Παράλληλα όμως ο χώρος αυτός είναι ένα πεδίο όπου αβίαστα ανακατεύεται η υψηλή τεχνολογία, η έντονη συναισθηματική φόρτιση και η εφιαλτική ατμόσφαιρα που μόνο στους πίνακες του Ιερώνυμου Μπός μπορούμε να δούμε. Κατά μέσον όρο σε κάθε κρεβάτι υπάρχουν 18 διαγνωστικά και θεραπευτικά μηχανήματα με 180 κουμπιά, που μπορούν να καταγράψουν και να παρακολουθήσουν 42 παραμέτρους. Με όλον αυτόν τον εξοπλισμό είναι μοιραίο τα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου να ασαφοποιούνται με αποτέλεσμα συχνά να αναρωτιόμαστε όχι ποιόν κρατάμε στη ζωή αλλά τι κρατάμε ζωντανό.
Οι κοινωνικό- οικονομικές δομές της προηγμένης βιομηχανικής εποχής όχι μόνον ήσαν προετοιμασμένες να αποδεχτούν, αλλά και ενθάρρυναν μια τέτοια νεφελοποίηση, που στην τελευταία ανάλυση εκφράζει μια απολυτοποίηση της έννοιας της ζωής και μια πλήρη απώθηση της έννοιας του θανάτου. Αυτή η απολυτοποίηση σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει κατάφαση της ζωής, της συνειδητής δηλαδή συμμετοχής σε αυτήν με αποδοχή των πραγματικών της αξιών και αυτοδυναμίας και των από αυτήν οριζομένων κανόνων του παιχνιδιού. Είναι η εξαίρεση ιδιαίτερες ανθρώπινες μικροκοινωνίες κάτω από συνθήκες εξάρσεως να καταφέρνουν να ξεπερνούν την από την ζωή προγραμματισμένη ατομική φθορά και θάνατο, μέσα από την συλλογική επιβίωση και πέρα από το πεπερασμένο του προσωπικού βίου.
Μαζί και με άλλους ευγενείς παράγοντες των οικονομικά αναπτυγμένων χωρών (όπως η κατάλυση της μεγάλης οικογένειας) οι συντεταγμένες αυτές δημιούργησαν τις προϋποθέσεις και τον τρόπο εξορκισμού της αναπηρίας, της φθοράς και του θανάτου από την οικιακή μας καθημερινότητα. Η κοινωνία ήταν διατεθειμένη να πληρώσει ακριβά την πολυτέλεια αυτή. Δημιουργήθηκαν ειδικοί χώροι, νοσοκομεία , οίκοι ευγηρίας, ιδρύματα, όταν επαγγελματίες ανέλαβαν την συγκάλυψη αυτής της γιγαντιαίας απώθησης .
Όλο αυτό το πλέγμα διαμόρφωσε ένα ασυνείδητο -αλλά στις πραγματικές του διαστάσεις- ανελέητο και πολυδάπανο παιχνίδι τρόμου -τειχών- και εξουσίας -θεραπευτικής- στο οποίο η έννοια της ανθρώπινης αλληλεγγύης και ευσπλαχνίας σπάνια είναι παρούσα. Η πολιτιστική και φιλοσοφική προετοιμασία του σύγχρονου ανθρώπου στην αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος είναι ανύπαρκτη.
Η ιατρική με την λαμπρή μάσκα της προηγμένης τεχνολογίας και τις αναμφισβήτητες σε ατομικό επίπεδο επιτυχίες εκφράζει ακριβώς αυτήν την αντίφαση. Από την μία μεριά γίνεται η προσωποποίηση άμετρων ελπίδων και προσδοκιών και από την άλλη είναι η ενσάρκωση της μηχανιστικής σκέψης και της μηχανοποιημένης ιατρικής. Το 1989 έγινε η δίκη μιας 30χρόνης νοσηλεύτριας εντατικής θεραπείας της Μιχαέλας Τέντερ με κατηγορητήριο την εκ προθέσεως θανάτωση 17 ασθενών της. Η ίδια παραδέχτηκε τους 8. Στην ακροαματική διαδικασία όμως το δικαστήριο δέχτηκε ότι πέρα από τις ποινικές ευθύνες η Μιχαέλα δεν ήταν εγκληματίας. Αντίθετα οι πράξεις της υπαγορεύονταν από την απελπισία και την διάθεση να λυτρώσει τους ασθενείς της από μια μαρτυρική παράταση της ζωής τους.
Για αυτήν ούτε τα 180 κουμπιά, ούτε οι 18 μηχανές μπορούσαν να ελαφρώσουν την αγωνία της και να υποκαταστήσουν την ανθρώπινη προσέγγιση στον πάσχοντα. Κανένα άλλωστε μηχάνημα δεν μπορεί να καταγράψει την αίσθηση που έχουμε όταν ακουμπάμε τον ασθενή και να μας δώσει τις πληροφορίες που μας δίνει αυτή η αίσθηση.
Σε μία μελέτη που έγινε στην Γερμανία ρωτήθηκαν 250 ασθενείς Μ.Ε.Θ., το 94% απάντησε ότι οφείλει την ζωή του στις μονάδες αυτές ενώ το 97% θα επιθυμούσε σε ανάλογη κακοτυχία να νοσηλευτεί πάλι σε τέτοιου είδους μονάδες.
Στην εντατική ιατρική υπάρχει μία κρίσιμη φάση που λέγεται απογαλακτισμός. Είναι η φάση που προσπαθούμε να αποδεσμεύσουμε τον ασθενή από το μηχάνημα τεχνικής αναπνοής. Σε πρόσφατο συνέδριο ένας συνάδελφος από την Μεγάλη Βρετανία μας περιέγραψε ένα νεαρό πολυτραυματία στον οποίο πολλαπλές προσπάθειες απογαλακτισμού απέτυχαν. Σκέφτηκαν τότε ότι ο νεαρός χρειάζονταν την Τζένη. Πράγματι με την βοήθεια της ο ασθενής αποδεσμεύτηκε από το μηχάνημα μέσα σε 14 ώρες. Μας έδειξε μία φωτογραφία μέσα στην μονάδα όπου η Τζένη -μία μεγαλόσωμη μαλλιαρή σκύλα- ξαπλωμένη στο κρεβάτι του αφεντικού της κοιτούσε μάλλον υπομονετικά τα 180 κουμπιά των μηχανημάτων.
Μόλις τα τελευταία χρόνια αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει η καθήλωση του ασθενή στο κρεβάτι. Εκτός εξαιρέσεων καμία απόδειξη δεν υπάρχει για το όφελος της. Αντίθετα είναι θεαματική η βελτίωση μόλις γίνει δυνατή η μετακίνηση του πάσχοντα από αυτήν την "θέση του ηττημένου" , όπως το διατύπωσε ο καθηγητής Γαρδίκας.
Με τις δύο τελευταίες αναφορές απευθύνομαι ιδιαίτερα στους ομοιοπαθητικούς γιατί αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα μιας θεραπευτικής προσέγγισης, η οποία προσομοιάζει με τις δικές τους. Μόλις τα τελευταία χρόνια η ακαδημαϊκή ιατρική αποδέχεται τη σημασία του «εικονικού φάρμακου» του placebo στο θεραπευτικό γίγνεσθαι χωρίς το όνειδος της αγυρτείας. Αντίθετα μέσα από καθιερωμένες και ελεγχόμενες ερευνητικές μεθόδους ανακαλύπτουμε δυσδιάκριτες διασυνδέσεις μεταξύ εγκεφαλικών λειτουργιών, ορμονικών εκκρίσεων και άλλων μεταβιβαστικών ουσιών, καθώς και ενεργοποίηση ανοσοβολικών μηχανισμών που παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην πρόκληση , στην πορεία και την τάση των νοσημάτων.
Στην ίδια κατηγορία
-
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΟΥΣ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ
-
ΑΥΧΕΝΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ
-
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
-
ΠΟΙΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΣΤΟ STRESS ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ
-
Η ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ: ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ
-
ΜΗΧΑΝΗΜΑ "ΕΝΕΡΓΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ" (ATM): Σύγχρονες Προσεγγίσεις στη Φυσικοθεραπεία
-
ΠΕΛΜΑΤΟΓΡΑΦΗΜΑ: ΕΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ
-
ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η ΕΚΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
-
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ & ΥΓΕΙΑ
-
ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΫΠΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ
-
ΝΕΥΡΑΛΓΙΑ ΤΡΙΔΥΜΟΥ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ
-
ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ: ΠΩΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙ!
Τελευταία άρθρα

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΟΥΣ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ
Το δευτεροπαθές λεμφοίδημα του άνω άκρου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες επιπλοκές της θεραπείας του καρκίνου του μαστού, επηρεάζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής των γυναικών.

ΑΥΧΕΝΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ
Ο αυχενικός πόνος και το αίσθημα δυσκαμψίας, ή "πιασίματος" στον αυχένα είναι από τις συχνότερες αιτίες αναζήτησης ιατρικής βοήθειας στον σύγχρονο κόσμο.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου συνιστά μια ετερογενή και αμφιλεγόμενη νοσολογική οντότητα με σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινή λειτουργία και δραστηριότητα του ατόμου.

ΠΟΙΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΣΤΟ STRESS ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ
Το stress – ή αλλιώς άγχος – είναι η φυσική αντίδραση του σώματος όταν νιώθει πίεση, ή απειλή. Ωστόσο, δεν το βιώνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο∙ για κάποιους γίνεται απλή πρόκληση, ενώ για άλλους βαριά καθημερινή δοκιμασία.
Σε μικρές δόσεις το stress μπορεί να λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη, όμως όταν γίνεται χρόνιο ή υπερβολικό διαβρώνει την ψυχική και σωματική υγεία. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO, 2020), το stress θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες κινδύνου για την υγεία στον 21ο αιώνα, επηρεάζοντας τόσο την ποιότητα ζωής, όσο και την εμφάνιση χρόνιων νοσημάτων. Υπάρχουν κατηγορίες τού πληθυσμού που αποδεικνύονται πιο ευάλωτες είτε λόγω βιολογικών παραγόντων, είτε λόγω κοινωνικών και επαγγελματικών συνθηκών, είτε λόγω ιδιαίτερων απαιτήσεων στη ζωή τους. Η κατανόηση αυτών των ομάδων είναι κρίσιμη, καθώς βοηθά στην ανάπτυξη πιο στοχευμένων στρατηγικών πρόληψης και παρέμβασης.
Ευάλωτες κατηγορίες ανθρώπων στο stress
Παιδιά και έφηβοι: Τα παιδιά και οι έφηβοι βιώνουν stress που προκαλείται από ποικίλες πηγές: τις σχολικές απαιτήσεις, τις εξετάσεις, τον κοινωνικό ανταγωνισμό, ακόμη και από την πίεση που ασκούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το παιδικό και εφηβικό νευρικό σύστημα βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, γεγονός που καθιστά αυτήν την ομάδα περισσότερο εκτεθειμένη στις αρνητικές συνέπειες του άγχους. Έρευνες δείχνουν ότι η παιδική έκθεση σε χρόνιο stress συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αγχωδών διαταραχών, κατάθλιψης, αλλά και σωματικών παθήσεων στην ενήλικη ζωή (Shonkoff et al., 2012).
- Νεαροί ενήλικες και φοιτητές: Οι φοιτητές και οι νεαροί ενήλικες καλούνται να διαχειριστούν την μετάβαση από την εφηβεία στην ενηλικίωση, γεγονός που συνοδεύεται από ακαδημαϊκές, κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις. Η αβεβαιότητα για το μέλλον, η πίεση για επαγγελματική αποκατάσταση και οι οικονομικές δυσκολίες καθιστούν αυτήν την ομάδα ιδιαίτερα ευάλωτη στο άγχος (Beiter et al., 2015).
Εργαζόμενοι σε απαιτητικά επαγγέλματα: Το εργασιακό stress αποτελεί μία από τις πιο συχνές μορφές άγχους στη σύγχρονη κοινωνία. Ιδιαίτερα εκτεθειμένοι είναι οι επαγγελματίες υγείας, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι σε θέσεις ευθύνης, αλλά και όσοι απασχολούνται σε ασταθή, ή χαμηλά αμειβόμενα επαγγέλματα. Το φαινόμενο της «επαγγελματικής εξουθένωσης» (burnout) έχει λάβει διαστάσεις παγκόσμιας επιδημίας (Maslach & Leiter, 2016).
- Γυναίκες: Οι γυναίκες αναφέρονται συχνά στη βιβλιογραφία ως πιο ευάλωτες στο stress, όχι μόνο λόγω βιολογικών παραγόντων (ορμονικές διακυμάνσεις, εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση), αλλά και λόγω του κοινωνικού ρόλου που καλούνται να διαδραματίσουν. Ο συνδυασμός επαγγελματικών, οικογενειακών και κοινωνικών απαιτήσεων μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα άγχους (APA, 2019).
- Φροντιστές ασθενών και γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες: Οι άνθρωποι που φροντίζουν άτομα με χρόνιες ασθένειες ή αναπηρίες συχνά βιώνουν έντονο και παρατεταμένο stress, γνωστό και ως «stress φροντιστή». Πρόκειται για μια κατηγορία που παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, σωματικής κόπωσης και κοινωνικής απομόνωσης (Schulz & Sherwood, 2008).
Άτομα με χρόνια νοσήματα: Ο χρόνιος πόνος, οι σωματικοί περιορισμοί και η συνεχής αβεβαιότητα για την πορεία τής υγείας συνδέονται με υψηλά επίπεδα stress. Ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα, σακχαρώδη διαβήτη, ή καρκίνο αναφέρουν συχνά έντονο άγχος, το οποίο με τη σειρά του επιδεινώνει την πορεία τής ασθένειας (Cohen et al., 2007).
- Ηλικιωμένοι: Η τρίτη ηλικία χαρακτηρίζεται από σημαντικές αλλαγές: απώλεια αγαπημένων προσώπων, συνταξιοδότηση, μείωση φυσικών ικανοτήτων. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να αυξήσουν την ψυχική πίεση και το αίσθημα μοναξιάς, καθιστώντας τούς ηλικιωμένους ευάλωτους σε αγχώδεις και καταθλιπτικές διαταραχές (Gum et al., 2009).
Επιπτώσεις του stress στην υγεία
Το χρόνιο stress δεν είναι απλώς ένα ψυχολογικό βάρος· επηρεάζει ολόκληρο τον οργανισμό. Μεταξύ άλλων:
- Ενισχύει τη λειτουργία τού συμπαθητικού νευρικού συστήματος και αυξάνει τα επίπεδα κορτιζόλης.
- Συνδέεται με υπέρταση, καρδιαγγειακά νοσήματα και μεταβολικές διαταραχές.
- Αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
- Επιβαρύνει την ψυχική υγεία, οδηγώντας σε κατάθλιψη, αϋπνία κ.ά.
- Μειώνει την ποιότητα ζωής και την ανθεκτικότητα σε νέες προκλήσεις.
Στρατηγικές αντιμετώπισης του stress
Η διαχείριση του stress απαιτεί πολυδιάστατη προσέγγιση. Οι στρατηγικές περιλαμβάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη, αλλά και σωματοθεραπευτικές μεθόδους.
1. Τρόπος ζωής
Σωματική άσκηση: Η τακτική άσκηση μειώνει τα επίπεδα κορτιζόλης και αυξάνει τις ενδορφίνες.
- Διατροφή: Ισορροπημένη διατροφή με επαρκή θρεπτικά συστατικά στηρίζει την ψυχική και σωματική ανθεκτικότητα.
- Ύπνος: Ο ποιοτικός ύπνος αποτελεί θεμέλιο για την αποκατάσταση του νευρικού συστήματος.
- Κοινωνική υποστήριξη: Οι διαπροσωπικές σχέσεις μειώνουν το αίσθημα απομόνωσης.
2. Ψυχολογικές παρεμβάσεις
- Γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT): Αποτελεσματική στη διαχείριση δυσλειτουργικών σκέψεων.
- Mindfulness και διαλογισμός: Ενισχύουν την επίγνωση και μειώνουν τη ροπή προς το άγχος.
- Ομαδική θεραπεία, ή ομάδες υποστήριξης: Δημιουργούν αίσθημα κοινότητας.
3. Σωματοθεραπευτικές προσεγγίσεις και η Κρανιοϊερή Θεραπεία Upledger
Η κρανιοϊερή θεραπεία (CranioSacral Therapy – CST) που αναπτύχθηκε από τον Dr. John Upledger αποτελεί μια ήπια, μη επεμβατική μέθοδο χειροθεραπείας που εστιάζει στη ρύθμιση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος μέσω της βελτίωσης της λειτουργικότητας του κρανιοϊερού συστήματος –δηλαδή του συστήματος των μεμβρανών και του εγκεφαλονωτιαίου υγρού που περιβάλλει τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Με απαλές πιέσεις, ο θεραπευτής διευκολύνει την απελευθέρωση περιορισμών στους ιστούς, ενισχύοντας την αυτορρύθμιση του οργανισμού. Έρευνες υποδεικνύουν ότι η CST μπορεί να μειώσει τα επίπεδα άγχους, να βελτιώσει τον ύπνο και να ενισχύσει την αίσθηση χαλάρωσης (Matarán-Peñarrocha et al., 2011). Ιδιαίτερα για άτομα με χρόνιο stress, η κρανιοϊερή θεραπεία μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά σε άλλες παρεμβάσεις, επιτρέποντας στο σώμα να ανακτήσει ισορροπία.
4. Ενσωμάτωση στην καθημερινότητα
Η αντιμετώπιση του stress δεν μπορεί να βασιστεί σε μεμονωμένες παρεμβάσεις. Χρειάζεται καθημερινή φροντίδα:
- Σταθερό πρόγραμμα ύπνου και ξεκούρασης.
- Συνειδητή ενασχόληση με δραστηριότητες που προσφέρουν χαρά.
- Προγραμματισμένη συμμετοχή σε πρακτικές χαλάρωσης (αναπνοές, γιόγκα, CST).
- Αναγνώριση των προσωπικών ορίων και διεκδίκηση ισορροπίας σε επαγγελματική και προσωπική ζωή.
Συμπεράσματα
Το stress είναι πια κομμάτι τής καθημερινότητας, αλλά δεν βαραίνει όλους με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν ομάδες που το νιώθουν πιο έντονα –από τα παιδιά και τους φοιτητές, μέχρι τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους φροντιστές, τα άτομα με χρόνια προβλήματα υγείας και τους ηλικιωμένους. Η διαχείριση του stress απαιτεί ολιστική προσέγγιση που να περιλαμβάνει υγιεινό τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη και σωματοθεραπευτικές παρεμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτό, η κρανιοϊερή θεραπεία Upledger μπορεί να προσφέρει ένα σημαντικό εργαλείο για την ενίσχυση της αυτορρύθμισης του οργανισμού και την καλλιέργεια βαθιάς χαλάρωσης. Η πρόληψη και η διαχείριση του stress δεν είναι πολυτέλεια· είναι απαραίτητη επένδυση για την υγεία, την ποιότητα ζωής και την κοινωνική ευημερία.
Πηγές
- American Psychological Association (APA). (2019). Stress in America: Stress and current events.
- Beiter, R., Nash, R., McCrady, M., Rhoades, D., Linscomb, M., Clarahan, M., & Sammut, S. (2015). The prevalence and correlates of depression, anxiety, and stress in a sample of college students. Journal of Affective Disorders, 173, 90-96.
- Cohen, S., Janicki-Deverts, D., & Miller, G. E. (2007). Psychological stress and disease. JAMA, 298(14), 1685–1687.
- Gum, A. M., King-Kallimanis, B., & Kohn, R. (2009). Prevalence of mood, anxiety, and substance-abuse disorders for older Americans in the National Comorbidity Survey–Replication. American Journal of Geriatric Psychiatry, 17(9), 769-781.
- Maslach, C., & Leiter, M. P. (2016). Understanding the burnout experience: recent research and its implications for psychiatry. World Psychiatry, 15(2), 103–111.
- Matarán-Peñarrocha, G. A., Castro-Sánchez, A. M., García, G. C., Moreno-Lorenzo, C., Carretero, T. L., & Zafra, M. Á. (2011). Influence of craniosacral therapy on anxiety, depression and quality of life in patients with fibromyalgia. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine, 2011, 178769.
- Schulz, R., & Sherwood, P. R. (2008). Physical and mental health effects of family caregiving. American Journal of Nursing, 108(9 Suppl), 23–27.
- Shonkoff, J. P., Boyce, W. T., & McEwen, B. S. (2012). Neuroscience, molecular biology, and the childhood roots of health disparities: Building a new framework for health promotion and disease prevention. JAMA, 301(21), 2252–2259.
- World Health Organization (WHO). (2020). Stress at the workplace.

Η ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ: ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ
Ακόμα κι όταν δεν υπάρχει πια σωματική βλάβη, ο εγκέφαλος μπορεί να συνεχίζει να “θυμάται” τον πόνο. Τα νευρωνικά του δίκτυα λειτουργούν έτσι ώστε να κρατούν τον πόνο ενεργό, παρόλο που δεν υπάρχει πια πραγματική ζημιά στον ιστό.

ΜΗΧΑΝΗΜΑ "ΕΝΕΡΓΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ" (ATM): Σύγχρονες Προσεγγίσεις στη Φυσικοθεραπεία
Η σύγχρονη φυσικοθεραπεία και αποκατάσταση έχει εμπλουτιστεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια με την εισαγωγή καινοτόμων τεχνολογιών και θεραπευτικών προσεγγίσεων.

ΠΕΛΜΑΤΟΓΡΑΦΗΜΑ: ΕΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ
Κάθε φορά που κάνουμε ένα βήμα τα πόδια μας αφήνουν ένα "αποτύπωμα" πίεσης στο έδαφος. Mία μοναδική υπογραφή που αποκαλύπτει μυστικά για τον τρόπο που κινούμαστε, την υγεία μας και ακόμη και την προσωπικότητά μας.

ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η ΕΚΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Ο μηχανισμός που επιτρέπει στον άνθρωπο να αντιλαμβάνεται τη θέση και την κίνηση του σώματός του στον χώρο χωρίς τη βοήθεια της όρασης.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ & ΥΓΕΙΑ
Το καλοκαίρι αποτελεί μια περίοδο μοναδικών προκλήσεων και ευκαιριών για την ανθρώπινη υγεία.

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΫΠΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ
Χωρίς ποιοτικό ύπνο, η παραγωγικότητα, η δημιουργικότητα και η ψυχική αντοχή μας φθίνουν˙ και μαζί τους, η πορεία προς την επιτυχία.