Λεμφοίδημα ονομάζεται το οίδημα ενός τμήματος του σώματος, ιδιαίτερα των άκρων, που προκαλείται από την ανώμαλη συσσώρευση του λεμφικού υγρού. 

 Πολλοί θα ισχυριστούν πως ναι, είναι ένας ρεαλιστικός στόχος. Είναι γνωστό ότι ο απαισιόδοξος είναι ένας αισιόδοξος με εμπειρία… Φοβούμαι πως όσοι πιστεύουν ότι η αυτή η τριάδα είναι εφικτή μάλλον δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή με το απερχόμενο όν ή απλώς δεν έχουν ποτέ μπει στον Χείμαρρο της Πράξης, δεν έχουν καν ακούσει το βουητό του. (Αλέξανδρος Αρδαβάνης, Παθολόγος-Ογκολόγος)

Μετά από μαστεκτομή μπορεί να μειωθεί το φυσιολογικό εύρος κίνησης των αρθρώσεων του άνω άκρου και η μυϊκή δύναμη. Το κατάλληλο πρόγραμμα ασκήσεων είναι ο ασφαλέστερος τρόπος αποκατάστασης της λειτουργικότητας του άνω άκρου. Eίναι απαραίτητο μέρος της θεραπείας του λεμφοιδήματος και γίνεται πάντα ενώ ο ασθενής φορά το ειδικό υλικό διαβαθμισμένης συμπίεσης.

Υπάρχουν διάφοροι φυσικοί  τρόποι που μας βοηθούν να μειώσουμε το χωρίς παθολογικά αίτια οίδημα των άκρων.

Προϋπόθεση για την αποτελεσματική θεραπεία του δευτεροπαθούς λεμφοιδήματος είναι στην αρχική φάση της θεραπείας η εφαρμογή ειδικών συμπιεστικών επιδέσμων – για να μειωθεί ο όγκος του οιδήματος και κατά συνέπεια η περίμετρος του μέλους – ενώ σε δεύτερη φάση, όταν επιτευχθεί η μέγιστη αποσυμφόρηση, κατόπιν εξειδικευμένης μέτρησης, να χορηγηθεί στον ασθενή το κατάλληλο συμπιεστικό ένδυμα ακολουθώντας παράλληλα πρόγραμμα συντήρησης του αποτελέσματος της θεραπείας.

Η ανώμαλη κατανομή λιπώδους ιστού που ταλαιπωρεί, κυρίως, τις γυναίκες. Πώς αντιμετωπίζεται.

Το λιποίδημα αποτελεί νόσο του λιπώδους ιστού, αγνώστου ακόμη αιτιολογίας, η οποία χαρακτηρίζεται από την ανώμαλη κατανομή λιπώδους ιστού κυρίως στις γυναίκες. Αναγνωρίστηκε ως πάθηση για πρώτη φορά στις Η.Π.Α. το 1940 από τη Mayo Clinic και έγινε ο διαχωρισμός του από τη παχυσαρκία. Το λιποίδημα δεν έχει σχέση με το λεμφοίδημα ή το φλεβοίδημα, μπορεί όμως να συνυπάρχει.