Skip to main content

ΑΠΩΛΕΙΑ ΥΨΟΥΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΤΗΣ ΓΗΡΑΝΣΗΣ

Η απώλεια ύψους για τον άνθρωπο είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο που συνοδεύει τη διαδικασία τής γήρανσης, με τα πρώτα εμφανή σημάδια να γίνονται αισθητά κυρίως μετά την ηλικία των 40-50 ετών.

Η μείωση του ύψους είναι αποτέλεσμα συνδυασμού βιολογικών αλλαγών, όπως ο εκφυλισμός των μεσοσπονδύλιων δίσκων, η μείωση της οστικής πυκνότητας και οι βιολογικές αλλαγές στους μύες και τις αρθρώσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις η απώλεια ύψους μπορεί να είναι ένδειξη παθολογικών καταστάσεων, όπως η οστεοπόρωση ή οι χρόνιες φλεγμονώδεις νόσοι.

Μηχανισμοί απώλειας ύψους

  1. Απώλεια υγρών στους μεσοσπονδύλιους δίσκους: Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι αποτελούνται κατά μεγάλο μέρος από νερό. Ο ρόλος τού μεσοσπονδυλίου δίσκου, πέρα από το να συνδέει τα σώματα των σπονδύλων μεταξύ τους, είναι να απορροφά και να διαχέει ομαλά τις πιέσεις που καθημερινά δέχεται η σπονδυλική μας στήλη. Με την πάροδο του χρόνου η φυσική εκφύλιση (εκφύλιση δίσκου) οδηγεί στη μείωση του πάχους τους, καθώς χάνουν την ικανότητά τους να συγκρατούν υγρά. Το αποτέλεσμα είναι η μείωση του συνολικού ύψους τής σπονδυλικής στήλης. Αυτή η διαδικασία μπορεί να ξεκινά ήδη από τη δεύτερη δεκαετία τής ζωής μας, αλλά γίνεται περισσότερο αισθητή με το πέρασμα της ηλικίας (Boos et al., 2002).
  2. Μείωση της οστικής πυκνότητας (Οστεοπόρωση): Η οστεοπόρωση είναι ασθένεια των οστών εξαιτίας της οποίας μειώνεται σταδιακά η πυκνότητά τους, με αποτέλεσμα να γίνονται πιο αδύναμα και εύθραυστα. Είναι μια συνηθισμένη κατάσταση σε ηλικιωμένους, ιδιαίτερα στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, που χαρακτηρίζεται από απώλεια της πυκνότητας των οστών λόγω μειωμένης εναπόθεσης ασβεστίου και φωσφορικών. Η οστεοπόρωση αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα υγείας μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Δεν αφορά μόνο στους ηλικιωμένους, ούτε είναι θέμα αποκλειστικά γυναικείο. Μας «απειλεί» όλους και η πρόληψή της πρέπει να μας απασχολεί από την παιδική, κιόλας, ηλικία. Αποτέλεσμα της σταδιακής μείωσης της πυκνότητας των οστών είναι να γινόμαστε πολύ πιο επιρρεπείς σε σπονδυλικά κατάγματα και παραμορφώσεις, όπως η σφηνοειδής παραμόρφωση των σπονδύλων, που συμβάλλουν στη μείωση του ύψους (Kanis et al., 2013).
  3. Σαρκοπενία και απώλεια μυϊκής μάζας: Η σαρκοπενία, δηλαδή η απώλεια μυϊκής μάζας, επομένως και δύναμης, που σχετίζεται με την ηλικία, επιδρά στη στήριξη και τη στάση τού σώματος. Οι μύες που υποστηρίζουν τη σπονδυλική στήλη εξασθενούν, οδηγώντας σε κύφωση (καμπούρα) και κακή στάση σώματος. Η μείωση της σωματικής δραστηριότητας στις μεγαλύτερες ηλικίες επιδεινώνει τη σαρκοπενία (Cruz-Jentoft et al., 2010). Η σαρκοπενία επηρεάζει περίπου το 10% των ενηλίκων άνω των 60 ετών. Οι επιπτώσεις αυξάνονται σημαντικά σε άτομα άνω των 80 ετών. Η σαρκοπενία συνδέεται με: α) Μείωση της μυϊκής πρωτεϊνοσύνθεσης, β) Αύξηση της φλεγμονής και γ) Μεταβολικές αλλαγές λόγω μειωμένης φυσικής δραστηριότητας.
  4. Παθολογικοί παράγοντες: Παθήσεις όπως η αρθρίτιδα, οι χρόνιες φλεγμονώδεις νόσοι (π.χ. αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα) και η νόσος τού Parkinson συμβάλλουν στην απώλεια ύψους μέσω της επιβάρυνσης του μυοσκελετικού συστήματος (Ward et al., 2014).
  5. Αλλαγές στη σπονδυλική καμπυλότητα: Η σπονδυλική στήλη είναι ένα κινητικό όργανο. Για να διευκολυνθεί αυτή η κινητικότητα, η μορφή της σπονδυλικής στήλης δεν είναι τελείως ευθεία, αλλά παρουσιάζει διάφορες κυρτώσεις ή κυρτώματα: δύο εμπρόσθια και δύο οπίσθια (εναλλασσόμενα). Έτσι, παρατηρώντας από πάνω προς τα κάτω διακρίνεται:
  • Αυχενική κύρτωση ή αυχενικό κύρτωμα (ανοιχτή προς τα πίσω).
  • Θωρακική κύρτωση ή θωρακικό κύρτωμα (ανοιχτή προς τα εμπρός).
  • Οσφυϊκή κύρτωση ή οσφυϊκό κύρτωμα (ανοιχτή προς τα πίσω).
  • Ιεροκοκκυγική κύρτωση ή ιεροκοκκυγικό κύρτωμα (ανοιχτή προς εμπρός).

Η κύφωση και η λόρδωση μπορεί να γίνουν πιο έντονες λόγω μυϊκής αδυναμίας ή εκφυλιστικών αλλοιώσεων. Αυτές οι αλλαγές μειώνουν το ύψος, επηρεάζοντας τη συνολική ευθυγράμμιση του σώματος (Katzman et al., 2011).
 

Επιπτώσεις τής απώλειας ύψους

Η μείωση του ύψους δεν είναι μόνο αισθητική αλλαγή, αλλά μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την υγεία. Πιο αναλυτικά:

  • white haired frustrated concerned pensioner sitting street having dizzyΑυξημένος κίνδυνος καταγμάτων: Η απώλεια ύψους συχνά σχετίζεται με την οστεοπόρωση, που αυξάνει την πιθανότητα καταγμάτων ισχίου και σπονδυλικής στήλης (Bliuc et al., 2009).
  • Πόνος και δυσφορία: Οι αλλαγές στην στάση τού σώματος (ευθυγράμμιση) μπορεί να προκαλέσουν χρόνιο πόνο στην πλάτη και την αυχενική μοίρα.
  • Επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής: Είναι πιθανόν να υπάρξουν επιπτώσεις εξαιτίας της μειωμένης κινητικότητας και αυτονομίας, καθώς και ψυχολογικές επιπτώσεις λόγω αλλαγής τής εμφάνισης.

Πρόληψη και διαχείριση

Προκειμένου να «προλάβουμε» ή να διαχειριστούμε πιο ευέλικτα τις επιπτώσεις από την απώλεια ύψους, καλό θα είναι να ακολουθήσουμε κάποιους κανόνες.

  1. lifestyle people jumpingΣωματική δραστηριότητα και άσκηση: Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης, ιδιαίτερα της πλάτης και του κορμού, μπορούν να υποστηρίξουν τη σωστή στάση του σώματος. Αερόβια άσκηση και ασκήσεις ευλυγισίας βοηθούν στη διατήρηση της κινητικότητας της σπονδυλικής στήλης (Sinaki et al., 2002).
  2. Διατροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά: Ασβέστιο και βιταμίνη D είναι απαραίτητα για την υγεία των οστών. Η επαρκής πρόσληψη μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο οστεοπόρωσης. Πρωτεΐνες, η λήψη πρωτεϊνών υποστηρίζει τη μυϊκή μάζα και τη συνολική δύναμη (Rizzoli et al., 2014).
  3. happy senior couple dancingΤακτική ιατρική παρακολούθηση: Μέτρηση της οστικής πυκνότητας (DEXA scan) για έγκαιρη διάγνωση της οστεοπόρωσης. Θεραπεία με φάρμακα (π.χ. διφωσφονικά) για την ενίσχυση της οστικής μάζας σε άτομα υψηλού κινδύνου (Kanis et al., 2013).
  4. Βελτίωση της στάσης του σώματος: Φυσιοθεραπεία και εργοθεραπεία για την ενίσχυση της σωστής στάσης και την αντιμετώπιση της κύφωσης. Υιοθέτηση εργονομικών στάσεων κατά την εργασία και την καθημερινότητα.

Συμπεράσματα

Η απώλεια ύψους είναι πολυπαραγοντικό φαινόμενο που οφείλεται τόσο σε φυσιολογικές αλλαγές, όσο και σε παθολογικές καταστάσεις. Αν και δεν μπορεί να αποφευχθεί εντελώς, οι στρατηγικές πρόληψης, όπως η άσκηση, η σωστή διατροφή και η τακτική ιατρική παρακολούθηση μπορούν να περιορίσουν σημαντικά τις επιπτώσεις τής γήρανσης στη σωματική διάπλαση και ποιότητα ζωής.

Πηγές

  • Bliuc, D., Nguyen, N. D., Milch, V. E., et al. (2009). Risk of subsequent fractures and mortality after low-trauma fractures in men and women. JAMA, 301(5), 513-521.
  • Boos, N., Weissbach, S., Rohrbach, H., et al. (2002). Classification of age-related changes in lumbar intervertebral discs. Spine, 27(23), 2631-2644.
  • Cruz-Jentoft, A. J., Baeyens, J. P., Bauer, J. M., et al. (2010). Sarcopenia: European consensus on definition and diagnosis. Age and Ageing, 39(4), 412-423.
  • Katzman, W. B., Wanek, L., Shepherd, J. A., & Sellmeyer, D. E. (2011). Age-related hyperkyphosis: its causes, consequences, and management. The Journals of Gerontology: Series A, 66(8), 867-875.
  • Kanis, J. A., McCloskey, E. V., Johansson, H., et al. (2013). European guidance for the diagnosis and management of osteoporosis. Osteoporosis International, 24(1), 23-57.
  • Rizzoli, R., Boonen, S., Brandi, M. L., et al. (2014). Vitamin D supplementation in elderly or postmenopausal women: a 2013 update of the 2008 recommendations. Osteoporosis International, 25(4), 1443-1463.
  • Sinaki, M., Brey, R. H., Hughes, C. A., et al. (2002). Balance disorder and increased risk of falls in osteoporosis and kyphosis. Osteoporosis International, 13(11), 980-989.
  • Ward, M. M., Deodhar, A., Gensler, L. S., et al. (2014). 2014 update of the ASAS/EULAR recommendations for the management of ankylosing spondylitis. Annals of the Rheumatic Diseases, 73(9), 1590-1598.

Τελευταία άρθρα

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΟΥΣ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ
| Αθηνάς Κατσιμήτρου - Τιγγινάγκα, Mld/Cdt | Καρκίνος του Μαστού

Το δευτεροπαθές λεμφοίδημα του άνω άκρου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες επιπλοκές της θεραπείας του καρκίνου του μαστού, επηρεάζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής των γυναικών.

ΑΥΧΕΝΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Αυχενικό Σύνδρομο

Ο αυχενικός πόνος και το αίσθημα δυσκαμψίας, ή "πιασίματος" στον αυχένα είναι από τις συχνότερες αιτίες αναζήτησης ιατρικής βοήθειας στον σύγχρονο κόσμο.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Σύνδρομο Θωρακικής εξόδου

Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου συνιστά μια ετερογενή και αμφιλεγόμενη νοσολογική οντότητα με σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινή λειτουργία και δραστηριότητα του ατόμου.

ΠΟΙΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΣΤΟ STRESS ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Άγχος - stress

Το stress – ή αλλιώς άγχος – είναι η φυσική αντίδραση του σώματος όταν νιώθει πίεση, ή απειλή. Ωστόσο, δεν το βιώνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο∙ για κάποιους γίνεται απλή πρόκληση, ενώ για άλλους βαριά καθημερινή δοκιμασία.

stressed woman siting at desk in office surroundedΣε μικρές δόσεις το stress μπορεί να λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη, όμως όταν γίνεται χρόνιο ή υπερβολικό διαβρώνει την ψυχική και σωματική υγεία. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO, 2020), το stress θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες κινδύνου για την υγεία στον 21ο αιώνα, επηρεάζοντας τόσο την ποιότητα ζωής, όσο και την εμφάνιση χρόνιων νοσημάτων. Υπάρχουν κατηγορίες τού πληθυσμού που αποδεικνύονται πιο ευάλωτες είτε λόγω βιολογικών παραγόντων, είτε λόγω κοινωνικών και επαγγελματικών συνθηκών, είτε λόγω ιδιαίτερων απαιτήσεων στη ζωή τους. Η κατανόηση αυτών των ομάδων είναι κρίσιμη, καθώς βοηθά στην ανάπτυξη πιο στοχευμένων στρατηγικών πρόληψης και παρέμβασης.

Ευάλωτες κατηγορίες ανθρώπων στο stress

  • close up portrait of upset african american girl l 2024Παιδιά και έφηβοι: Τα παιδιά και οι έφηβοι βιώνουν stress που προκαλείται από ποικίλες πηγές: τις σχολικές απαιτήσεις, τις εξετάσεις, τον κοινωνικό ανταγωνισμό, ακόμη και από την πίεση που ασκούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το παιδικό και εφηβικό νευρικό σύστημα βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, γεγονός που καθιστά αυτήν την ομάδα περισσότερο εκτεθειμένη στις αρνητικές συνέπειες του άγχους. Έρευνες δείχνουν ότι η παιδική έκθεση σε χρόνιο stress συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αγχωδών διαταραχών, κατάθλιψης, αλλά και σωματικών παθήσεων στην ενήλικη ζωή (Shonkoff et al., 2012).
  • Νεαροί ενήλικες και φοιτητές: Οι φοιτητές και οι νεαροί ενήλικες καλούνται να διαχειριστούν την μετάβαση από την εφηβεία στην ενηλικίωση, γεγονός που συνοδεύεται από ακαδημαϊκές, κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις. Η αβεβαιότητα για το μέλλον, η πίεση για επαγγελματική αποκατάσταση και οι οικονομικές δυσκολίες καθιστούν αυτήν την ομάδα ιδιαίτερα ευάλωτη στο άγχος (Beiter et al., 2015).
  • empowering gorgeous businesswomen sitting togetherΕργαζόμενοι σε απαιτητικά επαγγέλματα: Το εργασιακό stress αποτελεί μία από τις πιο συχνές μορφές άγχους στη σύγχρονη κοινωνία. Ιδιαίτερα εκτεθειμένοι είναι οι επαγγελματίες υγείας, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι σε θέσεις ευθύνης, αλλά και όσοι απασχολούνται σε ασταθή, ή χαμηλά αμειβόμενα επαγγέλματα. Το φαινόμενο της «επαγγελματικής εξουθένωσης» (burnout) έχει λάβει διαστάσεις παγκόσμιας επιδημίας (Maslach & Leiter, 2016).
  • Γυναίκες: Οι γυναίκες αναφέρονται συχνά στη βιβλιογραφία ως πιο ευάλωτες στο stress, όχι μόνο λόγω βιολογικών παραγόντων (ορμονικές διακυμάνσεις, εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση), αλλά και λόγω του κοινωνικού ρόλου που καλούνται να διαδραματίσουν. Ο συνδυασμός επαγγελματικών, οικογενειακών και κοινωνικών απαιτήσεων μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα άγχους (APA, 2019).
  • Φροντιστές ασθενών και γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες: Οι άνθρωποι που φροντίζουν άτομα με χρόνιες ασθένειες ή αναπηρίες συχνά βιώνουν έντονο και παρατεταμένο stress, γνωστό και ως «stress φροντιστή». Πρόκειται για μια κατηγορία που παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, σωματικής κόπωσης και κοινωνικής απομόνωσης (Schulz & Sherwood, 2008).
  • close up of psychologist comforting his depressed 202Άτομα με χρόνια νοσήματα: Ο χρόνιος πόνος, οι σωματικοί περιορισμοί και η συνεχής αβεβαιότητα για την πορεία τής υγείας συνδέονται με υψηλά επίπεδα stress. Ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα, σακχαρώδη διαβήτη, ή καρκίνο αναφέρουν συχνά έντονο άγχος, το οποίο με τη σειρά του επιδεινώνει την πορεία τής ασθένειας (Cohen et al., 2007).
  • Ηλικιωμένοι: Η τρίτη ηλικία χαρακτηρίζεται από σημαντικές αλλαγές: απώλεια αγαπημένων προσώπων, συνταξιοδότηση, μείωση φυσικών ικανοτήτων. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να αυξήσουν την ψυχική πίεση και το αίσθημα μοναξιάς, καθιστώντας τούς ηλικιωμένους ευάλωτους σε αγχώδεις και καταθλιπτικές διαταραχές (Gum et al., 2009).

Επιπτώσεις του stress στην υγεία

african american businesswoman trying to concentraΤο χρόνιο stress δεν είναι απλώς ένα ψυχολογικό βάρος· επηρεάζει ολόκληρο τον οργανισμό. Μεταξύ άλλων:

  • Ενισχύει τη λειτουργία τού συμπαθητικού νευρικού συστήματος και αυξάνει τα επίπεδα κορτιζόλης.
  • Συνδέεται με υπέρταση, καρδιαγγειακά νοσήματα και μεταβολικές διαταραχές.
  • Αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
  • Επιβαρύνει την ψυχική υγεία, οδηγώντας σε κατάθλιψη, αϋπνία κ.ά.
  • Μειώνει την ποιότητα ζωής και την ανθεκτικότητα σε νέες προκλήσεις.

Στρατηγικές αντιμετώπισης του stress

Η διαχείριση του stress απαιτεί πολυδιάστατη προσέγγιση. Οι στρατηγικές περιλαμβάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη, αλλά και σωματοθεραπευτικές μεθόδους.

1. Τρόπος ζωής

  • adult woman with her granddaughters morningΣωματική άσκηση: Η τακτική άσκηση μειώνει τα επίπεδα κορτιζόλης και αυξάνει τις ενδορφίνες.
  • Διατροφή: Ισορροπημένη διατροφή με επαρκή θρεπτικά συστατικά στηρίζει την ψυχική και σωματική ανθεκτικότητα.
  • Ύπνος: Ο ποιοτικός ύπνος αποτελεί θεμέλιο για την αποκατάσταση του νευρικού συστήματος.
  • Κοινωνική υποστήριξη: Οι διαπροσωπικές σχέσεις μειώνουν το αίσθημα απομόνωσης.

2. Ψυχολογικές παρεμβάσεις

  • Γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT): Αποτελεσματική στη διαχείριση δυσλειτουργικών σκέψεων.
  • Mindfulness και διαλογισμός: Ενισχύουν την επίγνωση και μειώνουν τη ροπή προς το άγχος.
  • Ομαδική θεραπεία, ή ομάδες υποστήριξης: Δημιουργούν αίσθημα κοινότητας.

3. Σωματοθεραπευτικές προσεγγίσεις και η Κρανιοϊερή Θεραπεία Upledger

osteopathy patient getting treatment massage1Η κρανιοϊερή θεραπεία (CranioSacral Therapy – CST) που αναπτύχθηκε από τον Dr. John Upledger αποτελεί μια ήπια, μη επεμβατική μέθοδο χειροθεραπείας που εστιάζει στη ρύθμιση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος μέσω της βελτίωσης της λειτουργικότητας του κρανιοϊερού συστήματος –δηλαδή του συστήματος των μεμβρανών και του εγκεφαλονωτιαίου υγρού που περιβάλλει τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Με απαλές πιέσεις, ο θεραπευτής διευκολύνει την απελευθέρωση περιορισμών στους ιστούς, ενισχύοντας την αυτορρύθμιση του οργανισμού. Έρευνες υποδεικνύουν ότι η CST μπορεί να μειώσει τα επίπεδα άγχους, να βελτιώσει τον ύπνο και να ενισχύσει την αίσθηση χαλάρωσης (Matarán-Peñarrocha et al., 2011).  Ιδιαίτερα για άτομα με χρόνιο stress, η κρανιοϊερή θεραπεία μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά σε άλλες παρεμβάσεις, επιτρέποντας στο σώμα να ανακτήσει ισορροπία.

4. Ενσωμάτωση στην καθημερινότητα

executives doing yogaΗ αντιμετώπιση του stress δεν μπορεί να βασιστεί σε μεμονωμένες παρεμβάσεις. Χρειάζεται καθημερινή φροντίδα:

  • Σταθερό πρόγραμμα ύπνου και ξεκούρασης.
  • Συνειδητή ενασχόληση με δραστηριότητες που προσφέρουν χαρά.
  • Προγραμματισμένη συμμετοχή σε πρακτικές χαλάρωσης (αναπνοές, γιόγκα, CST).
  • Αναγνώριση των προσωπικών ορίων και διεκδίκηση ισορροπίας σε επαγγελματική και προσωπική ζωή.

Συμπεράσματα

Το stress είναι πια κομμάτι τής καθημερινότητας, αλλά δεν βαραίνει όλους με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν ομάδες που το νιώθουν πιο έντονα –από τα παιδιά και τους φοιτητές, μέχρι τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους φροντιστές, τα άτομα με χρόνια προβλήματα υγείας και τους ηλικιωμένους. Η διαχείριση του stress απαιτεί ολιστική προσέγγιση που να περιλαμβάνει υγιεινό τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη και σωματοθεραπευτικές παρεμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτό, η κρανιοϊερή θεραπεία Upledger μπορεί να προσφέρει ένα σημαντικό εργαλείο για την ενίσχυση της αυτορρύθμισης του οργανισμού και την καλλιέργεια βαθιάς χαλάρωσης. Η πρόληψη και η διαχείριση του stress δεν είναι πολυτέλεια· είναι απαραίτητη επένδυση για την υγεία, την ποιότητα ζωής και την κοινωνική ευημερία.

Πηγές

  • American Psychological Association (APA). (2019). Stress in America: Stress and current events.
  • Beiter, R., Nash, R., McCrady, M., Rhoades, D., Linscomb, M., Clarahan, M., & Sammut, S. (2015). The prevalence and correlates of depression, anxiety, and stress in a sample of college students. Journal of Affective Disorders, 173, 90-96.
  • Cohen, S., Janicki-Deverts, D., & Miller, G. E. (2007). Psychological stress and disease. JAMA, 298(14), 1685–1687.
  • Gum, A. M., King-Kallimanis, B., & Kohn, R. (2009). Prevalence of mood, anxiety, and substance-abuse disorders for older Americans in the National Comorbidity Survey–Replication. American Journal of Geriatric Psychiatry, 17(9), 769-781.
  • Maslach, C., & Leiter, M. P. (2016). Understanding the burnout experience: recent research and its implications for psychiatry. World Psychiatry, 15(2), 103–111.
  • Matarán-Peñarrocha, G. A., Castro-Sánchez, A. M., García, G. C., Moreno-Lorenzo, C., Carretero, T. L., & Zafra, M. Á. (2011). Influence of craniosacral therapy on anxiety, depression and quality of life in patients with fibromyalgia. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine, 2011, 178769.
  • Schulz, R., & Sherwood, P. R. (2008). Physical and mental health effects of family caregiving. American Journal of Nursing, 108(9 Suppl), 23–27.
  • Shonkoff, J. P., Boyce, W. T., & McEwen, B. S. (2012). Neuroscience, molecular biology, and the childhood roots of health disparities: Building a new framework for health promotion and disease prevention. JAMA, 301(21), 2252–2259.
  • World Health Organization (WHO). (2020). Stress at the workplace.

 

Η ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ: ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Πληροφορίες για τον Εγκέφαλο

Ακόμα κι όταν δεν υπάρχει πια σωματική βλάβη, ο εγκέφαλος μπορεί να συνεχίζει να “θυμάται” τον πόνο. Τα νευρωνικά του δίκτυα λειτουργούν έτσι ώστε να κρατούν τον πόνο ενεργό, παρόλο που δεν υπάρχει πια πραγματική ζημιά στον ιστό.

ΜΗΧΑΝΗΜΑ "ΕΝΕΡΓΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ" (ATM): Σύγχρονες Προσεγγίσεις στη Φυσικοθεραπεία
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Μηχάνημα Ενεργής Θεραπευτικής Κίνησης (ATM2)

Η σύγχρονη φυσικοθεραπεία και αποκατάσταση έχει εμπλουτιστεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια με την εισαγωγή καινοτόμων τεχνολογιών και θεραπευτικών προσεγγίσεων.

ΠΕΛΜΑΤΟΓΡΑΦΗΜΑ: ΕΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Ανάλυση της βάδισης - Πελματογράφημα

Κάθε φορά που κάνουμε ένα βήμα τα πόδια μας αφήνουν ένα "αποτύπωμα" πίεσης στο έδαφος. Mία μοναδική υπογραφή που αποκαλύπτει μυστικά για τον τρόπο που κινούμαστε, την υγεία μας και ακόμη και την προσωπικότητά μας.

ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η ΕΚΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Ιδιοδεκτικότητα

Ο μηχανισμός που επιτρέπει στον άνθρωπο να αντιλαμβάνεται τη θέση και την κίνηση του σώματός του στον χώρο χωρίς τη βοήθεια της όρασης.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ & ΥΓΕΙΑ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Σκέψεις

Το καλοκαίρι αποτελεί μια περίοδο μοναδικών προκλήσεων και ευκαιριών για την ανθρώπινη υγεία.

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΫΠΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Διαταραχές ύπνου

Χωρίς ποιοτικό ύπνο, η παραγωγικότητα, η δημιουργικότητα και η ψυχική αντοχή μας φθίνουν˙ και μαζί τους, η πορεία προς την επιτυχία.