17 Ιουλίου 2025

Κατηγορία

Πονοκέφαλος - Ημικρανίες

# Topics

ημικρανίες, Πονοκέφαλος - Ημικρανίες, Physio fp, ημικρανία, αυτορρύθμιση οργανισμού, διατροφή και ημικρανία, άγχος και πονοκέφαλος, τρόποι ανακούφισης ημικρανίας, πρόληψη ημικρανίας, φυσική αντιμετώπιση ημικρανίας

Social sharing

ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ: ΠΩΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙ!

Η ημικρανία δεν είναι απλώς "έντονος πονοκέφαλος" είναι μια καθημερινή πάλη που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους. Το σώμα μας, όμως, διαθέτει τα κατάλληλα θεραπευτικά εργαλεία για να την αντιμετωπίσει, αρκεί να μάθουμε πώς να τα αξιοποιήσουμε.

Η ημικρανία είναι μια σύνθετη νευρολογική διαταραχή που επηρεάζει περίπου μία στις πέντε γυναίκες και λιγότερους από έναν στους δέκα άνδρες παγκοσμίως (Silberstein, S. D., & Lipton, R. B. - 2024). Αυτό σημαίνει ότι εκατομμύρια άνθρωποι βιώνουν αυτό το πρόβλημα καθημερινά.

Τι Συμβαίνει στον Εγκέφαλο Κατά τη Διάρκεια της Ημικρανίας;

Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι ένα μικρό μόριο που ονομάζεται CGRP (calcitonin gene-related peptide) παίζει κεντρικό ρόλο στην ημικρανία (Dodick, D. W., et al. -2020). Φανταστείτε το CGRP ως έναν "διακόπτη πόνου" στον εγκέφαλό σας. Όταν ενεργοποιείται, προκαλεί διαστολή των αιμοφόρων αγγείων στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να δημιουργείται φλεγμονή και έντονος πόνος που μπορεί να κρατήσει ώρες ή ακόμη και μέρες. Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης ημικρανίας, συμβαίνει μια αλυσιδωτή αντίδραση. Αρχικά τα νεύρα στο κεφάλι απελευθερώνουν το CGRP, στη συνέχεια τα αιμοφόρα αγγεία διαστέλλονται, δημιουργείται φλεγμονή γύρω από τα αγγεία και, τελικά, αυτή η φλεγμονή στέλνει σήματα πόνου στον εγκέφαλο.

Τα Όρια της Παραδοσιακής Θεραπείας

Τα περισσότερα φάρμακα για την ημικρανία αναπτύχθηκαν αρχικά για άλλες ασθένειες. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιούνται φάρμακα για την υπέρταση που τώρα εφαρμόζονται για πρόληψη της ημικρανίας, αντικαταθλιπτικά χρησιμοποιούνται για μείωση της συχνότητας εμφάνισής της, ενώ φάρμακα για την επιληψία λαμβάνονται για προληπτική θεραπεία τής ημικρανίας. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα φάρμακα καλύπτουν τα συμπτώματα χωρίς να αντιμετωπίζουν την πραγματική αιτία, τον τρόπο, δηλαδή, που το σώμα μας αντιδρά στο στρες και τη φλεγμονή. Πρόσφατες έρευνες του 2024 αποκαλύπτουν ότι το σώμα μας έχει ενσωματωμένους μηχανισμούς για να αντιμετωπίζει την ημικρανία φυσικά (Kapur, J. - 2024). Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να μάθουμε πώς να τους ενεργοποιήσουμε. Η επιστημονική κοινότητα κινείται προς μια νέα κατεύθυνση: από τη θεραπεία στην πρόληψη, από τα φάρμακα στην αυτορρύθμιση και από τα συμπτώματα στις αιτίες.

Πώς Μπορεί το Σώμα να Θεραπεύσει τον Εαυτό του;

Ο εγκέφαλός μας έχει μια εκπληκτική ικανότητα που ονομάζεται "νευροπλαστικότητα". Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αναδιοργανώνει τον τρόπο που επεξεργάζεται τον πόνο, να δημιουργεί νέες συνδέσεις για καλύτερη αντίσταση και να ενεργοποιεί φυσικά συστήματα ανακούφισης. Η έρευνα έχει δείξει ότι συγκεκριμένα φυσικά συστατικά μπορούν να βοηθήσουν στη θεραπεία τής ημικρανίας. Το Butterbur (Πετάσιτες) μειώνει τη φλεγμονή στον εγκέφαλο και αυτό έχει αποδειχθεί σε κλινικές δοκιμές. Το Feverfew (Παρθένιο) βοηθά στην πρόληψη των κρίσεων και δρα στα ίδια μονοπάτια με τα σύγχρονα φάρμακα. Το μαγνήσιο είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς πολλοί ασθενείς έχουν έλλειψη και βοηθά στη σταθεροποίηση των νεύρων. Τέλος, η 5-HTP (5-Hydroxytryptophan) αυξάνει φυσικά τη σεροτονίνη, βελτιώνει τη διάθεση και μειώνει τον πόνο.

Οι επιστήμονες συνεχίζουν να ανακαλύπτουν νέους τρόπους για να "κλείσουν" τον διακόπτη τού πόνου τής ημικρανίας. Το 2024 είδαμε νέες θεραπείες που στοχεύουν το CGRP, την καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών αυτοθεραπείας και πιο προσωποποιημένες θεραπευτικές προσεγγίσεις.

Το σώμα έχει εκπληκτικές δυνατότητες αυτορρύθμισης. Με τις σωστές τεχνικές και αλλαγές στον τρόπο ζωής τού ατόμου μπορεί να μειωθεί η συχνότητα των κρίσεων, να ελαττωθεί την ένταση του πόνου και να βελτιωθεί η συνολική ποιότητα ζωής του. Αν και η φαρμακευτική αγωγή υπόσχεται ανακούφιση, η μακροχρόνια χρήση φαρμάκων έχει συνδεθεί με σοβαρές παρενέργειες, συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου για φαρμακευτικά προκαλούμενο πονοκέφαλο, όπως επισημαίνει η American Migraine Foundation (2018). Αυτός είναι και ο λόγος που ολοένα και περισσότεροι πάσχοντες αναζητούν φυσικές, μη φαρμακευτικές, λύσεις που να προσφέρουν ουσιαστική ανακούφιση χωρίς να επιβαρύνουν τον οργανισμό. Ανάμεσα στις πιο αποτελεσματικές φυσικές μεθόδους ξεχωρίζουν η χειροθεραπεία (manual therapy) και η κρανιοϊερή θεραπεία (craniosacral therapy), δύο διαφορετικές αλλά συμπληρωματικές προσεγγίσεις που εστιάζουν στη ρύθμιση της νευρολογικής και μυοσκελετικής ισορροπίας του σώματος.

Η χειροθεραπεία στοχεύει στις αλλαγές τής ευθυγράμμισης του σκελετού και στη διόρθωση των δυσλειτουργιών στη σπονδυλική στήλη, με έμφαση στην αυχενική μοίρα. Οι χειρισμοί διευκολύνουν την αιματική κυκλοφορία και την ελεύθερη από περιορισμούς λειτουργία τού νευρικού συστήματος, ελαχιστοποιώντας έτσι τους παράγοντες που πυροδοτούν κρίσεις ημικρανίας. Η μελέτη των Tuchin, Pollard και Bonello (2000) τεκμηριώνει ότι η χειροθεραπεία μπορεί να μειώσει τη συχνότητα, την ένταση και τη διάρκεια των ημικρανιών, με βελτίωση που διαρκεί και πέρα από τη λήξη τής θεραπείας.

Η κρανιοϊερή θεραπεία (Craniosacral Therapy) λειτουργεί σε ακόμα πιο βαθιά επίπεδα, στοχεύοντας στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Οι ανεπαίσθητοι αλλά καθοριστικοί χειρισμοί τής κρανιοϊερής θεραπείας επιτυγχάνουν την ενεργοποίηση του αυτορρυθμιστικού μηχανισμού τού σώματος. Η κρανιοϊερή θεραπεία εφαρμόζεται μέσω πολύ ήπιων χειρισμών σε επιλεγμένα σημεία του κρανίου, του προσώπου, της σπονδυλικής στήλης και του ιερού οστού, με στόχο την ενεργοποίηση του αυτορρυθμιστικού μηχανισμού τού σώματος. Έρευνα του Mann και συνεργατών (2012) έδειξε ότι ασθενείς με χρόνιους πονοκεφάλους που ακολούθησαν κρανιοϊερή θεραπεία παρουσίασαν σημαντική μείωση στη συχνότητα και την ένταση των επεισοδίων, ενώ παράλληλα βελτιώθηκε η ποιότητα του ύπνου και μειώθηκαν τα επίπεδα άγχους.

Η φυσική προσέγγιση στην ημικρανία όμως δεν εξαντλείται στις παραπάνω προσεγγίσεις . Η συνολική υγεία τού οργανισμού επηρεάζεται βαθιά από τη διατροφή και την καθημερινή άσκηση. Η διατροφή μπορεί να παίξει είτε τον ρόλο τού συμμάχου, είτε του υπονομευτή στην προσπάθεια αντιμετώπισης των ημικρανιών. Τρόφιμα όπως τα επεξεργασμένα κρέατα, τα τυριά, η σοκολάτα, το αλκοόλ (ιδίως το κόκκινο κρασί) και τα προϊόντα με γλουταμινικό μονονάτριο έχουν συσχετιστεί με αυξημένη πιθανότητα πρόκλησης κρίσεων (Sun-Edelstein & Mauskop, 2009). Αντίθετα, η υιοθέτηση διατροφής πλούσιας σε μαγνήσιο, βιταμίνες τού συμπλέγματος Β (ιδιαίτερα η Β2) και ωμέγα-3 λιπαρά οξέα μπορεί να προσφέρει προστασία από τις κρίσεις. Το μαγνήσιο, για παράδειγμα, εμπλέκεται στη ρύθμιση της νευροδιαβίβασης και της αγγειακής λειτουργίας. Μελέτες, όπως αυτή του Chiu και συνεργατών (2016), έχουν δείξει ότι η συμπληρωματική πρόσληψη ωμέγα-3 λιπαρών μειώνει τη συχνότητα, τη διάρκεια και την ένταση των κρίσεων ημικρανίας. Η τακτική σωματική άσκηση, ιδίως η αερόβια -όπως το περπάτημα, το ποδήλατο, ή το κολύμπι- έχει, επίσης, σημαντική επίδραση στη μείωση των κρίσεων. Μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cephalalgia από τους Varkey et al. (2011) κατέδειξε ότι η συστηματική αερόβια άσκηση μειώνει τις ημικρανίες με τρόπο συγκρίσιμο με τη φαρμακευτική αγωγή. Η άσκηση βοηθά στη ρύθμιση των επιπέδων ενδορφινών, στη μείωση του στρες και στη βελτίωση της ποιότητας του ύπνου, παράγοντες που συνδέονται άμεσα με τη συχνότητα και την ένταση των κρίσεων. Η διαχείριση του άγχους και η βελτίωση της ποιότητας του ύπνου μέσω πρακτικών, όπως η γιόγκα και ο διαλογισμός, προσφέρουν επιπλέον ασπίδα προστασίας, όπως τεκμηριώνεται από τη μελέτη των John et al. (2007).

Συνοψίζοντας, η φυσική αντιμετώπιση της ημικρανίας δεν είναι μία μονόπλευρη στρατηγική. Είναι μία ολοκληρωμένη προσέγγιση που ενσωματώνει την χειροθεραπεία, την κρανιοϊερή θεραπεία για την ενεργοποίηση του μηχανισμού αυτορρύθμισης, τη διατροφή και τη συστηματική άσκηση που ενισχύει το σώμα και τον νου. Η επιλογή αυτών των φυσικών πρακτικών δεν προσφέρει απλώς ανακούφιση από τον πόνο, αλλά συμβάλλει στην αποκατάσταση της συνολικής ευεξίας, προάγοντας μία ζωή με λιγότερες κρίσεις και περισσότερη ισορροπία.

Πώς Μπορείτε να Βοηθήσετε τον Εαυτό σας

Μπορείτε να βοηθήσετε τον εαυτό σας με διάφορους τρόπους.

Πρώτα, αναγνωρίστε τούς προάγγελους και μάθετε τα σήματα που στέλνει το σώμα σας.
Δεύτερον, δημιουργήστε μια σταθερή ρουτίνα, καθώς ο σταθερός ύπνος και η διατροφή βοηθούν σημαντικά.
Τρίτον, διαχειριστείτε το στρες, αφού αποτελεί βασικό παράγοντα εκδήλωσης κρίσεων. Τέλος, συμβουλευτείτε ειδικό για μια εξατομικευμένη προσέγγιση.

Η ημικρανία δεν είναι πια "κάτι που πρέπει να αντέξετε". Η σύγχρονη επιστήμη μας δείχνει ότι έχουμε πολύ περισσότερη δύναμη από ό,τι πιστεύαμε για να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα.

Πηγές

Silberstein, S. D., & Lipton, R. B. (2024). Headache research in 2024: new data on migraine prevention. The Lancet Neurology, 23(12), 1211-1212.
Dodick, D. W., et al. (2020). Calcitonin gene-related peptide (CGRP): Role in migraine pathophysiology and therapeutic targeting. PMC, 7050542.
Russell, M. B., et al. (2024). The Role of Inflammation in Migraine Headaches: A Review. FASEB BioAdvances, 7(1), 188-201.
Edvinsson, L., & Warfvinge, K. (2019). Recognizing the role of CGRP and CGRP receptors in migraine and its treatment. Cephalalgia, 39(3), 366-373.
Kapur, J. (2024). New Research May Offer Relief to Migraine Sufferers. University of Virginia News, February 20, 2024.
Russo, A. F. (2015). Calcitonin gene-related peptide (CGRP): A new target for migraine. Annual Review of Pharmacology and Toxicology, 55, 533-552.
Mays, S., et al. (2024). New study identifies promising treatment plans for chronic migraine. Lerner Research Institute, May 20, 2024.
Chi, H., Yan, Y., Luo, M., et al. (2024). New perspectives on migraine treatment: a review of the mechanisms and effects of complementary and alternative therapies. Frontiers in Neurology, 15, 1372509.
EBSCO Research Starters. (2024). Natural treatments for migraines. Complementary and Alternative Medicine.
Dodick, D. W., et al. (2022). New Approaches to Shifting the Migraine Treatment Paradigm. PMC, 9488522.
American Migraine Foundation. (2018). Medication Overuse Headache. https://americanmigrainefoundation.org
Tuchin, P. J., Pollard, H., & Bonello, R. (2000). A randomized controlled trial of chiropractic spinal manipulative therapy for migraine. Journal of Manipulative and Physiological Therapeutics, 23(2), 91-95.
Mann, J. D., McCaffrey, R., & Kaufman, J. (2012). Craniosacral therapy for the treatment of chronic headache: a pilot study. Journal of Alternative and Complementary Medicine, 18(4), 303-308.
Sun-Edelstein, C., & Mauskop, A. (2009). Foods and supplements in the management of migraine headaches. The Clinical Journal of Pain, 25(5), 446-452.
Chiu, H. Y., Yeh, T. H., Huang, Y. C., & Chen, P. Y. (2016). Effects of omega-3 fatty acids on the frequency, duration, and severity of headaches in patients with migraine: A meta-analysis. Nutritional Neuroscience, 19(3), 136-143.
Varkey, E., Cider, Å., Carlsson, J., & Linde, M. (2011). Exercise as migraine prophylaxis: A randomized study using relaxation and topiramate as controls. Cephalalgia, 31(14), 1428-1438.
John, P. J., Sharma, N., Sharma, C. M., & Kankane, A. (2007). Effectiveness of yoga therapy in the treatment of migraine without aura: A randomized controlled trial. International Journal of Yoga, 1(2), 69-73.

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΙΓΓΙΝΑΓΚΑΣ, MSc, Υπ. Διδάκτορας

Φυσικοθεραπευτής

Στην ίδια κατηγορία

Τελευταία άρθρα

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΟΥΣ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

04 Οκτωβρίου 2025 | Αθηνάς Κατσιμήτρου - Τιγγινάγκα, Mld/Cdt | Καρκίνος του Μαστού

Το δευτεροπαθές λεμφοίδημα του άνω άκρου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες επιπλοκές της θεραπείας του καρκίνου του μαστού, επηρεάζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής των γυναικών.

ΑΥΧΕΝΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ

04 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Αυχενικό Σύνδρομο

Ο αυχενικός πόνος και το αίσθημα δυσκαμψίας, ή "πιασίματος" στον αυχένα είναι από τις συχνότερες αιτίες αναζήτησης ιατρικής βοήθειας στον σύγχρονο κόσμο.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

03 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Σύνδρομο Θωρακικής εξόδου

Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου συνιστά μια ετερογενή και αμφιλεγόμενη νοσολογική οντότητα με σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινή λειτουργία και δραστηριότητα του ατόμου.

ΠΟΙΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΣΤΟ STRESS ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ

03 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Άγχος - stress

Το stress – ή αλλιώς άγχος – είναι η φυσική αντίδραση του σώματος όταν νιώθει πίεση, ή απειλή. Ωστόσο, δεν το βιώνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο∙ για κάποιους γίνεται απλή πρόκληση, ενώ για άλλους βαριά καθημερινή δοκιμασία.

stressed woman siting at desk in office surrounded Σε μικρές δόσεις το stress μπορεί να λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη, όμως όταν γίνεται χρόνιο ή υπερβολικό διαβρώνει την ψυχική και σωματική υγεία. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO, 2020), το stress θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες κινδύνου για την υγεία στον 21ο αιώνα, επηρεάζοντας τόσο την ποιότητα ζωής, όσο και την εμφάνιση χρόνιων νοσημάτων. Υπάρχουν κατηγορίες τού πληθυσμού που αποδεικνύονται πιο ευάλωτες είτε λόγω βιολογικών παραγόντων, είτε λόγω κοινωνικών και επαγγελματικών συνθηκών, είτε λόγω ιδιαίτερων απαιτήσεων στη ζωή τους. Η κατανόηση αυτών των ομάδων είναι κρίσιμη, καθώς βοηθά στην ανάπτυξη πιο στοχευμένων στρατηγικών πρόληψης και παρέμβασης.

Ευάλωτες κατηγορίες ανθρώπων στο stress

Παιδιά και έφηβοι: Τα παιδιά και οι έφηβοι βιώνουν stress που προκαλείται από ποικίλες πηγές: τις σχολικές απαιτήσεις, τις εξετάσεις, τον κοινωνικό ανταγωνισμό, ακόμη και από την πίεση που ασκούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το παιδικό και εφηβικό νευρικό σύστημα βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, γεγονός που καθιστά αυτήν την ομάδα περισσότερο εκτεθειμένη στις αρνητικές συνέπειες του άγχους. Έρευνες δείχνουν ότι η παιδική έκθεση σε χρόνιο stress συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αγχωδών διαταραχών, κατάθλιψης, αλλά και σωματικών παθήσεων στην ενήλικη ζωή (Shonkoff et al., 2012).
Νεαροί ενήλικες και φοιτητές: Οι φοιτητές και οι νεαροί ενήλικες καλούνται να διαχειριστούν την μετάβαση από την εφηβεία στην ενηλικίωση, γεγονός που συνοδεύεται από ακαδημαϊκές, κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις. Η αβεβαιότητα για το μέλλον, η πίεση για επαγγελματική αποκατάσταση και οι οικονομικές δυσκολίες καθιστούν αυτήν την ομάδα ιδιαίτερα ευάλωτη στο άγχος (Beiter et al., 2015).
Εργαζόμενοι σε απαιτητικά επαγγέλματα: Το εργασιακό stress αποτελεί μία από τις πιο συχνές μορφές άγχους στη σύγχρονη κοινωνία. Ιδιαίτερα εκτεθειμένοι είναι οι επαγγελματίες υγείας, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι σε θέσεις ευθύνης, αλλά και όσοι απασχολούνται σε ασταθή, ή χαμηλά αμειβόμενα επαγγέλματα. Το φαινόμενο της «επαγγελματικής εξουθένωσης» (burnout) έχει λάβει διαστάσεις παγκόσμιας επιδημίας (Maslach & Leiter, 2016).
Γυναίκες: Οι γυναίκες αναφέρονται συχνά στη βιβλιογραφία ως πιο ευάλωτες στο stress, όχι μόνο λόγω βιολογικών παραγόντων (ορμονικές διακυμάνσεις, εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση), αλλά και λόγω του κοινωνικού ρόλου που καλούνται να διαδραματίσουν. Ο συνδυασμός επαγγελματικών, οικογενειακών και κοινωνικών απαιτήσεων μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα άγχους (APA, 2019).
Φροντιστές ασθενών και γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες: Οι άνθρωποι που φροντίζουν άτομα με χρόνιες ασθένειες ή αναπηρίες συχνά βιώνουν έντονο και παρατεταμένο stress, γνωστό και ως «stress φροντιστή». Πρόκειται για μια κατηγορία που παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, σωματικής κόπωσης και κοινωνικής απομόνωσης (Schulz & Sherwood, 2008).
Άτομα με χρόνια νοσήματα: Ο χρόνιος πόνος, οι σωματικοί περιορισμοί και η συνεχής αβεβαιότητα για την πορεία τής υγείας συνδέονται με υψηλά επίπεδα stress. Ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα, σακχαρώδη διαβήτη, ή καρκίνο αναφέρουν συχνά έντονο άγχος, το οποίο με τη σειρά του επιδεινώνει την πορεία τής ασθένειας (Cohen et al., 2007).
Ηλικιωμένοι: Η τρίτη ηλικία χαρακτηρίζεται από σημαντικές αλλαγές: απώλεια αγαπημένων προσώπων, συνταξιοδότηση, μείωση φυσικών ικανοτήτων. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να αυξήσουν την ψυχική πίεση και το αίσθημα μοναξιάς, καθιστώντας τούς ηλικιωμένους ευάλωτους σε αγχώδεις και καταθλιπτικές διαταραχές (Gum et al., 2009).

Επιπτώσεις του stress στην υγεία

african american businesswoman trying to concentra Το χρόνιο stress δεν είναι απλώς ένα ψυχολογικό βάρος· επηρεάζει ολόκληρο τον οργανισμό. Μεταξύ άλλων:

Ενισχύει τη λειτουργία τού συμπαθητικού νευρικού συστήματος και αυξάνει τα επίπεδα κορτιζόλης.
Συνδέεται με υπέρταση, καρδιαγγειακά νοσήματα και μεταβολικές διαταραχές.
Αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Επιβαρύνει την ψυχική υγεία, οδηγώντας σε κατάθλιψη, αϋπνία κ.ά.
Μειώνει την ποιότητα ζωής και την ανθεκτικότητα σε νέες προκλήσεις.

Στρατηγικές αντιμετώπισης του stress

Η διαχείριση του stress απαιτεί πολυδιάστατη προσέγγιση. Οι στρατηγικές περιλαμβάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη, αλλά και σωματοθεραπευτικές μεθόδους.

1. Τρόπος ζωής

Σωματική άσκηση: Η τακτική άσκηση μειώνει τα επίπεδα κορτιζόλης και αυξάνει τις ενδορφίνες.
Διατροφή: Ισορροπημένη διατροφή με επαρκή θρεπτικά συστατικά στηρίζει την ψυχική και σωματική ανθεκτικότητα.
Ύπνος: Ο ποιοτικός ύπνος αποτελεί θεμέλιο για την αποκατάσταση του νευρικού συστήματος.
Κοινωνική υποστήριξη: Οι διαπροσωπικές σχέσεις μειώνουν το αίσθημα απομόνωσης.

2. Ψυχολογικές παρεμβάσεις

Γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT): Αποτελεσματική στη διαχείριση δυσλειτουργικών σκέψεων.
Mindfulness και διαλογισμός: Ενισχύουν την επίγνωση και μειώνουν τη ροπή προς το άγχος.
Ομαδική θεραπεία, ή ομάδες υποστήριξης: Δημιουργούν αίσθημα κοινότητας.

3. Σωματοθεραπευτικές προσεγγίσεις και η Κρανιοϊερή Θεραπεία Upledger

osteopathy patient getting treatment massage1 Η κρανιοϊερή θεραπεία (CranioSacral Therapy – CST) που αναπτύχθηκε από τον Dr. John Upledger αποτελεί μια ήπια, μη επεμβατική μέθοδο χειροθεραπείας που εστιάζει στη ρύθμιση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος μέσω της βελτίωσης της λειτουργικότητας του κρανιοϊερού συστήματος –δηλαδή του συστήματος των μεμβρανών και του εγκεφαλονωτιαίου υγρού που περιβάλλει τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Με απαλές πιέσεις, ο θεραπευτής διευκολύνει την απελευθέρωση περιορισμών στους ιστούς, ενισχύοντας την αυτορρύθμιση του οργανισμού. Έρευνες υποδεικνύουν ότι η CST μπορεί να μειώσει τα επίπεδα άγχους, να βελτιώσει τον ύπνο και να ενισχύσει την αίσθηση χαλάρωσης (Matarán-Peñarrocha et al., 2011). Ιδιαίτερα για άτομα με χρόνιο stress, η κρανιοϊερή θεραπεία μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά σε άλλες παρεμβάσεις, επιτρέποντας στο σώμα να ανακτήσει ισορροπία.

4. Ενσωμάτωση στην καθημερινότητα

executives doing yoga Η αντιμετώπιση του stress δεν μπορεί να βασιστεί σε μεμονωμένες παρεμβάσεις. Χρειάζεται καθημερινή φροντίδα:

Σταθερό πρόγραμμα ύπνου και ξεκούρασης.
Συνειδητή ενασχόληση με δραστηριότητες που προσφέρουν χαρά.
Προγραμματισμένη συμμετοχή σε πρακτικές χαλάρωσης (αναπνοές, γιόγκα, CST).
Αναγνώριση των προσωπικών ορίων και διεκδίκηση ισορροπίας σε επαγγελματική και προσωπική ζωή.

Συμπεράσματα

Το stress είναι πια κομμάτι τής καθημερινότητας, αλλά δεν βαραίνει όλους με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν ομάδες που το νιώθουν πιο έντονα –από τα παιδιά και τους φοιτητές, μέχρι τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους φροντιστές, τα άτομα με χρόνια προβλήματα υγείας και τους ηλικιωμένους. Η διαχείριση του stress απαιτεί ολιστική προσέγγιση που να περιλαμβάνει υγιεινό τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη και σωματοθεραπευτικές παρεμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτό, η κρανιοϊερή θεραπεία Upledger μπορεί να προσφέρει ένα σημαντικό εργαλείο για την ενίσχυση της αυτορρύθμισης του οργανισμού και την καλλιέργεια βαθιάς χαλάρωσης. Η πρόληψη και η διαχείριση του stress δεν είναι πολυτέλεια· είναι απαραίτητη επένδυση για την υγεία, την ποιότητα ζωής και την κοινωνική ευημερία.

Πηγές

American Psychological Association (APA). (2019). Stress in America: Stress and current events.
Beiter, R., Nash, R., McCrady, M., Rhoades, D., Linscomb, M., Clarahan, M., & Sammut, S. (2015). The prevalence and correlates of depression, anxiety, and stress in a sample of college students. Journal of Affective Disorders, 173, 90-96.
Cohen, S., Janicki-Deverts, D., & Miller, G. E. (2007). Psychological stress and disease. JAMA, 298(14), 1685–1687.
Gum, A. M., King-Kallimanis, B., & Kohn, R. (2009). Prevalence of mood, anxiety, and substance-abuse disorders for older Americans in the National Comorbidity Survey–Replication. American Journal of Geriatric Psychiatry, 17(9), 769-781.
Maslach, C., & Leiter, M. P. (2016). Understanding the burnout experience: recent research and its implications for psychiatry. World Psychiatry, 15(2), 103–111.
Matarán-Peñarrocha, G. A., Castro-Sánchez, A. M., García, G. C., Moreno-Lorenzo, C., Carretero, T. L., & Zafra, M. Á. (2011). Influence of craniosacral therapy on anxiety, depression and quality of life in patients with fibromyalgia. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine, 2011, 178769.
Schulz, R., & Sherwood, P. R. (2008). Physical and mental health effects of family caregiving. American Journal of Nursing, 108(9 Suppl), 23–27.
Shonkoff, J. P., Boyce, W. T., & McEwen, B. S. (2012). Neuroscience, molecular biology, and the childhood roots of health disparities: Building a new framework for health promotion and disease prevention. JAMA, 301(21), 2252–2259.
World Health Organization (WHO). (2020). Stress at the workplace.