Μετά από μαστεκτομή δεν θα παρουσιάσουν όλες οι γυναίκες Λεμφοίδημα. Το είδος του χειρουργείου και η εν συνεχεία θεραπευτική αγωγή είναι καθοριστικός παράγοντας για την εμφάνιση του Λεμφοιδήματος.Κατά την κλινική αξιολόγηση η ασθενής θα πρέπει να έχει μαζί της το αποτέλεσμα της βιοψίας. Στην μακροσκοπική περιγραφή αναφέρονται πόσοι λεμφαδένες έχουν αφαιρεθεί και σε ποία επίπεδα.

 ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ

Μετά από μαστεκτομή δεν θα παρουσιάσουν όλες οι γυναίκες Λεμφοίδημα. Το είδος του χειρουργείου και η εν συνεχεία θεραπευτική αγωγή είναι καθοριστικός παράγοντας για την εμφάνιση του Λεμφοιδήματος.Κατά την κλινική αξιολόγηση η ασθενής θα πρέπει να έχει μαζί της το αποτέλεσμα της βιοψίας. Στην μακροσκοπική περιγραφή αναφέρονται πόσοι λεμφαδένες έχουν αφαιρεθεί και σε ποία επίπεδα. Ανάλογα του αριθμού και του επιπέδου των αφαιρεθέντων λεμφαδένων εκτιμούμε το μέγεθος της λεμφικής ανεπάρκειας, ενώ είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε και τις οδούς που θα χρησιμοποιήσουμε για να παροχετεύσουμε το λεμφικό υγρό από την οιδηματώδη περιοχή προς τους εγγύτερους υγιείς λεμφαδένες.

Η ακτινοθεραπεία, που έπεται συνήθως του χειρουργείου είναι επίσης καθοριστικός παράγοντας για την εμφάνιση λεμφοιδήματος.

Λόγω της ακτινοθεραπείας προκαλείται ρίκνωση των ιστών στη πάσχουσα περιοχή, που έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή των λεμφαγγείων, εμποδίζοντας και δυσχεραίνοντας τη διέλευση του λεμφικού υγρού με άμεσο επακόλουθο την εμφάνιση λεμφοιδήματος.Οι παχύσαρκες γυναίκες, μεγαλύτερες των 55 ετών ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου να εμφανίσουν

Λεμφοίδημα μετά από μαστεκτομή

Η παχυσαρκία, η διάνοιξη της ραφής και η μόλυνση του τραύματος μετά το χειρουργείο, έχουν αναφερθεί ως επιβαρυντικοί παράγοντες για την εμφάνιση του λεμφοιδήματος. Γυναίκες μεγαλύτερες των 55 ετών αναπτύσσουν κλινικά σημαντικό λεμφοίδημα σε ποσοστό 22% των περιπτώσεων σε σύγκριση με γυναίκες μικρότερες των 55 ετών που αναπτύσσουν σε ποσοστό 14% των περιπτώσεων. Στατιστικά σημαντική αυξημένη εμφάνιση έχει αναφερθεί σε γυναίκες που εργάζονταν τον πρώτο χρόνο μετά το χειρουργείο.

Εξέχουσα σημασία στη θεραπευτική διαδικασία έχει η επίδεση του μέλους με ειδικούς επιδέσμους επίπεδης πλέξης, ενώ στη συνέχεια επιλέγουμε ειδικό γάντι διαβαθμισμένης συμπίεσης επί μέτρο.

Κάποιες γυναίκες για αισθητικούς ή πρακτικούς λόγους αποφεύγουν ή νοιώθουν δυσάρεστα με την επίδεση του πάσχοντος μέλους. Σκοπός της επίδεσης είναι αφενός να αποτραπεί η επέκταση του οιδήματος και αφετέρου να προωθηθεί το λεμφικό υγρό από την οιδηματώδη περιοχή στην παράπλευρη κυκλοφορία που έχουμε διανοίξει μέσω της λεμφικής παροχέτευσης. Όταν επιτύχουμε μείωση του οιδήματος, ο ασθενής είναι απαραίτητο να χρησιμοποιεί ειδικό γάντι διαβαθμισμένης συμπίεσης επί μέτρο. Έτσι θα διατηρήσει, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις, θα βελτιώσει ακόμη περισσότερο την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

Επιλέγετε πάντα εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή στην αντιμετώπιση του δευτεροπαθούς λεμφοιδήματος. Οι λανθασμένες τεχνικές αποκατάστασης μπορούν να επιδεινώσουν σημαντικά το αρχικό πρόβλημα.

Η διάρκεια αλλά και η αποτελεσματικότητα της θεραπείας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το στάδιο του λεμφοιδήματος που προσήλθε η ασθενής για θεραπεία. Οι ασθενείς με λεμφοίδημα Ι σταδίου ή αρχόμενου ΙΙ σταδίου που προσέρχονται για θεραπεία έχουν καλή πιθανότητα να περιορίσουν σημαντικά το λεμφοίδημα. Ο μέσος όρος είναι οι 15 συνεδρίες.