Κατηγορία
Κρανιακή Οστεοπαθητική
ΚΡΑΝΙΟΪΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ vs ΚΡΑΝΙΑΚΗΣ ΟΣΤΕΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ
Δύο εντελώς διαφορετικές θεραπευτικές προσεγγίσεις που εστιάζουν στον ασθενή, προάγοντας την υγεία του.
Η Κρανιοϊερή θεραπεία και η Κρανιακή Οστεοπαθητική είναι δυο εντελώς διαφορετικές θεραπευτικές προσεγγίσεις. Τις συνδέουν δύο χαρισματικοί Οστεοπαθητικοί ιατροί που εμπιστεύθηκαν τις παρατηρήσεις τους, και με τα μέσα που είχαν προσπάθησαν να αποδείξουν τις θεωρίες τους. Η κρανιακή οστεοπαθητική είναι μια θεραπευτική προσέγγιση που επικεντρώνεται στην ευθυγράμμιση των οστών τού κρανίου και των ραφών που τα συνδέουν για την προαγωγή τής συνολικής υγείας και την αντιμετώπιση διαφόρων παθήσεων. Η κρανιακή οστεοπαθητική χρησιμοποιείται από τους οστεοπαθητικούς για τη θεραπεία ποικίλων ιατρικών καταστάσεων και συμπτωμάτων που προκύπτουν κυρίως από τραυματισμούς. Αρκετές μελέτες αναφέρουν ότι η κρανιακή οστεοπαθητική έχει βελτιώσει με επιτυχία τα συμπτώματα νευρολογικών και ιατρικών προβλημάτων σε παιδιά και ενήλικες, ενδεικτικά αναφέρονται: βρεφικοί κολικοί, βρεφική γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, διαταραχές τής όρασης, και επιπτώσεις εγκεφαλικών τραυματισμών. Η δυνητική βελτίωση των συμπτωμάτων που προκύπτουν από τις επιπτώσεις των εγκεφαλικών κακώσεων είναι ιδιαίτερα σημαντική λόγω της επικράτησης και της νοσηρότητας αυτών των κακώσεων στον αθλητισμό, στα τροχαία ατυχήματα και στον στρατό.
Το 1899, ο Dr. William G. Sutherland θεμελίωσε την κρανιακή οστεοπαθητική. Σύμφωνα με τα ευρήματά του υπάρχει μια ρυθμική/παλμική κίνηση των κρανιακών οστών λόγω των διακυμάνσεων της πίεσης του εγκεφαλονωτιαίου υγρού και της αρτηριακής πίεσης του αίματος. Η θεμελιώδης αρχή πίσω από τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της κρανιακής οστεοπαθητικής είναι ότι η παθητική ψηλάφηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση της αυθόρμητης ρυθμικής/παλμικής κίνησης των κρανιακών οστών, και η εφαρμογή επιλεκτικής πίεσης στα κρανιακά οστά μπορεί να επηρεάσει τη ρυθμική κίνηση των οστών και των ενδοκρανιακών υγρών για την επίτευξη θεραπευτικού αποτελέσματος. Επομένως, η πεποίθηση ότι ο κρανιακός θόλος είναι μια κινητή και ταυτόχρονα εύκαμπτη δομή είναι κρίσιμη για την αποτελεσματικότητα της κρανιακής οστεοπαθητικής, και χωρίς αυτή την θεμελιώδη αρχή η λογική των θεραπευτικών τεχνικών στα οστά τού κρανίου είναι αβάσιμη.
Ωστόσο, πολλοί ιατροί πιστεύουν ότι η κίνηση κατά μήκος των κρανιακών ραφών δεν είναι δυνατή στους ενήλικες εξαιτίας της σύντηξης των ραφών με την ηλικία. Ορισμένες μελέτες έχουν αναφέρει ότι τα κρανιακά οστά έχουν συγχωνευθεί πλήρως μεταξύ 13 και 19 ετών. Άλλες μελέτες υποστηρίζουν ότι η σύγκλιση των ραφών ποικίλλει ανάλογα με το άτομο, ενώ οι οβελιαίες, οι στεφανιαίες και οι λαμπειοειδείς ραφές κλείνουν μέχρι την ηλικία των 40 ετών. Αναφέρεται, επίσης, ότι η πλήρης οστική ένωση όλων των ραφών δεν ολοκληρώνεται μέχρι την 8η δεκαετία τής ζωής. Άλλες μελέτες υποστηρίζουν ότι η άκαμπτη ένωση των ραφών δεν πραγματοποιείται ποτέ και, ως εκ τούτου, κάποιος βαθμός κινητικότητας στις ραφές είναι δυνατός καθόλη τη διάρκεια της ζωής. Οι αποκλίσεις στη βιβλιογραφία σχετικά με τη σύγκλιση των κρανιακών ραφών έχουν οδηγήσει σε μια συνεχή συζήτηση σχετικά με την ύπαρξη κινητικότητας του κρανίου στους ενήλικες, ιδιαίτερα κατά μήκος των ραφών. Παρόλο που έχουν διεξαχθεί αρκετές μελέτες για τη διερεύνηση της ύπαρξης κίνησης των κρανιακών οστών, έχουν προκύψει μικτά ευρήματα σχετικά με την ύπαρξη και το βαθμό κινητικότητας του κρανίου. Επιπλέον, υπό την προϋπόθεση ότι ο κρανιακός θόλος είναι μια κινητή και εύκαμπτη δομή, υπάρχει συζήτηση σχετικά με το κατά πόσον οι δυνάμεις που δημιουργούνται από τους χειρισμούς τής κρανιακής οστεοποαθητικής είναι επαρκείς για να προκαλέσουν κίνηση των κρανιακών οστών.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης των ερευνητών Christina N. Seimetz, Andrew R. Kemper, Stefan M. Duma με θέμα: An investigation of cranial motion through a review of biomechanically based skull deformation literature, οι εξωτερικά εφαρμοζόμενες δυνάμεις και οι αυξήσεις τής ενδοκρανιακής πίεσης μπορούν να οδηγήσουν σε μετρήσιμη κρανιακή κίνηση κατά μήκος των κρανιακών ραφών σε έφηβα και ενήλικα είδη θηλαστικών και σε μετρήσιμες αλλαγές στη διάμετρο του κρανιακού θόλου σε φρέσκα πτώματα και ζώντα ενήλικα άτομα. Ωστόσο, το μέγεθος της κρανιακής κίνησης μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το υποκείμενο, την περιοχή τού κεφαλιού στην οποία εφαρμόζονται δυνάμεις και τη μέθοδο εφαρμογής τής δύναμης. Δεδομένου ότι οι δυνάμεις που απαιτούνται για τη δημιουργία των αναφερόμενων κρανιακών παραμορφώσεων σε ζώντες ανθρώπους είναι εντός του εύρους των δυνάμεων που είναι πιθανό να χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της κρανιακής οστεοπαθητικής, είναι λογικό ότι μικρά ποσά κρανιακής παραμόρφωσης μπορούν να προκύψουν ως αποτέλεσμα των δυνάμεων που εφαρμόζονται στο κρανίο κατά τη διάρκεια των χειρισμών.
Πέραν της Οστεοπαθητικής κοινότητας, πολύ λίγοι θεραπευτές στον δυτικό κόσμο πίστευαν τότε ότι τα κρανιακά οστά κινούνται μετά την παιδική ηλικία, μέχρι που εξελίχθηκε το έργο του Dr Upledger. Στις αρχές τού 1970 ο Dr Upledger εργαζόταν, ως κλινικός ερευνητής, με μία ομάδα γιατρών κι ερευνητών στο Michigan State University. Στόχος τους ήταν να διαπιστώσουν την εγκυρότητα του έργου του Sutherland και να εξακριβώσουν αν τα κρανιακά οστά πράγματι κινούνται ή όχι. Στόχευαν, επίσης, να ερευνήσουν την σύνθεση του υλικού των κρανιακών ραφών. Ο Dr Upledger και η ομάδα του στο Michigan State University χρησιμοποίησαν ηλεκτρονικό μικροσκόπιο για να προσδιορίσουν ότι το υλικό των ραφών συμπεριλαμβάνει αιμοφόρα αγγεία, νεύρα και συνδετικό ιστό. Ό,τι, δηλαδή, βρίσκουμε και στις υπόλοιπες κινητικές αρθρώσεις του σώματος. Αυτά τα ευρήματα συνέτειναν περισσότερο σε δυναμική κινητικότητα των κρανιακών οστών, σε αντίθεση με την οστέινη συγκόλλησή τους. Για να διαπιστώσουν αν τα κρανιακά οστά κινούνται, η ερευνητική ομάδα στερέωσε κεραίες στα βρεγματικά οστά πιθήκων και μέσω της χρήσης ραδιοκυμάτων είχαν την δυνατότητα να διαπιστώσουν την ύπαρξη ενός ρυθμού με εύρος κίνησης ανάμεσα στα κρανιακά οστά από 6 μέχρι 12 κύκλους ανά λεπτό. Αυτόν τον ρυθμό τον ονόμασε κρανιοϊερό ρυθμό. Ο Dr Upledger και η ομάδα του προχώρησαν περισσότερο αποδίδοντας την δυσλειτουργία τού Κεντρικού Νευρικού Συστήματος στον περιορισμό τής ελαστικότητας του συστήματος των σπονδυλικών και κρανιακών μεμβρανών και όχι στον περιορισμό στις κρανιακές ραφές. Το σύστημα των μεμβρανών πρέπει να είναι ελαστικό ώστε να επιτρέπει την ελεύθερη κίνηση της σπονδυλικής στήλης, ενώ επεκτείνεται μέσα στην κοιλότητα του κρανίου. Παράγοντες που περιορίζουν αυτήν την ελαστικότητα είναι η μειωμένη κινητικότητα των οστών, αλλά και η παρουσία μη φυσιολογικών μορφών τάσης των ίδιων των μεμβρανών (σχηματισμός συμφύσεων λόγω μόλυνσης, χειρουργικής επέμβασης, μικροτραυματισμού και εναπόθεση τοξικών ουσιών).
Αυτή η αυξημένη τάση συνήθως μεταφέρεται και στο εσωτερικό τής κοιλότητας του κρανίου. Οι εκπαιδευμένοι θεραπευτές στην Κρανιοϊερή Θεραπεία μαθαίνουν να αξιολογούν τον κρανιοϊερό ρυθμό, ώστε να εντοπίζουν τις περιοχές με δυσλειτουργία και στην συνέχεια με ήπιους χειρισμούς να αποκαθιστούν οποιονδήποτε περιορισμό στο σύστημα των μεμβρανών που περιβάλει το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα και θα μπορούσε να προκαλέσει αισθητικές, κινητικές, ή νευρολογικές διαταραχές. Αντίθετα, η Κρανιακή Οστεοπαθητική επικεντρώνεται στην κινητοποίηση των ραφών του κρανίου. Ως εκ τούτου η Κρανιοϊερή Θεραπεία δεν έχει την πρόθεση να «θεραπεύσει» παθήσεις, αλλά απλά να «διευκολύνει» την δυνατότητα του σώματος για «αυτοδιόρθωση». Για την Κρανιοϊερή Θεραπεία τα οστά του κρανίου αποτελούν «λαβές» για τον θεραπευτή, που τις χρησιμοποιεί ώστε να έχει πρόσβαση και να επηρεάζει το σύστημα των μεμβρανών που προσαρτείται σε αυτά. Οι θεραπευτές της Κρανιοϊερής Θεραπείας, εφαρμόζουν ήπιο χειρισμό με βάρος μεταξύ 5 έως 10 gr. Οι ασθενείς τις περισσότερες φορές δεν νοιώθουν τίποτα εκτός από μια απαλή αίσθηση κατά τη διάρκεια της συνεδρίας.
Πηγές
- www.upledger.com
- C. Hayden et al. A preliminary assessment of the impact of cranial osteopathy for the relief of infantile colic. Complement Therapies Clin Practices, (2006)
- J.J. Crisco et al. Head impact exposure in collegiate football players. J Biomech (2011)
- S.M. Duma et al. Small female head and neck interaction with a deploying side airbag. Accidental Anal Prev (2003)
- M.A. Mayorga. The pathology of primary blast overpressure injury. Toxicology (1997)
- L. Flores-Sarnat. New insights into craniosynostosis. Semin Pediatr Neurol. (2002)
- V.G. Kokich. Age changes in the human frontozygomatic suture from 20 to 95 years. Am J Orthodont. (1976)
- R.L. Stalnaker et al. Driving point impedance characterisitcs of the head. J Biomech (1971)
- C.R. Jaslow. Mechanical properties of cranial sutures. J Biomech. (1990)
- R.P. Hubbard. Flexure of layered cranial bone. J Biomechanics (1971)
- R.P. Hubbard et al. Flexure of cranial sutures. J Biomechanics (1971)
- J.H. McElhaney et al. Mechanical properties on cranial bone. J Biomech (1970)
- J.L. Wood. Dynamic response of human cranial bone. J Biomechanics(1971)
- J.A. Motherway et al. The mechanical properties of cranial bone: the effect of loading rate and cranial sampling position. J Biomech (2009 Sep 18)
- G. McPherson et al. The elastic modulus of fetal cranial bone: a first step toward understanding of the biomechanics of fetal head molding. J Biomech (1980)
- T.S. Keller. Predicting to compressive mechanical behavior of bone. J Biomech (1994)
- R.B. Martin et al. The relative effects of collagen fiber orientation, porosity, density, and mineralization, on bone strength. J Biomech (1989)
- M.B. Schaffler et al. Stiffness of compact bone: effects of porosity and density. J Biomech (1988)
- J. Marcotte et al. Measurement of the pressure applied during motion palpation and reliability for cervical spine rotation. J Manipulative Med Physiol Ther (2005)
- D.M. Moorcroft et al. Computation model of the pregnant occupant: predicting the risk of injury in automobile crashes. Am J Obstet Gynecol (2003)
- S.C. Jasinoski et al. Mechanics of cranial sutures using the finite element method. J Biomech (2010)
- V.M. Frymann et al. Effect of osteopathic medicine on neurologic development in children. J Am Osteopathic Assoc (1992)
- P. Joyce et al. The use of craniosacral therapy to treat gastroesophageal reflux in infants. Infants Young Child (1996)
- M.E. Sandhouse et al. Effect of osteopathy in the cranial field on visual function – a pilot study J Am Osteopathic Assoc (2010)
- L. Barke et al. A successful use of cranial-sacral osteopathy in the treatment of post-traumatic headache following subarachnoid hemorrhage. Am Acad Osteopathy J (1997)
- K. Shain et al. Analysis of the ability of catcher’s masks to attenuate head accelerations on impact with a baseball. Clin J Sport Med (2010)
- S.M. Duma et al. Past, present, and future of head injury research. Exerc Sport Sci Rev (2011)
- S. Rowson et al. Development of the star evaluation system for football helmets: integrating player head impact exposure and risk of concussion. Ann Biomed Eng (2011)
- S. Rowson et al. Linear and angular head accelerations measurements in collegiate football. J Biomechanical Eng (2009)
- S. Rowson et al. Rotational head kinematics in football impacts: an injury risk function for concussion. Ann Biomed Eng (2012)
- J.A. Beyer et al. Concussions experienced by major league baseball catchers and umpires: field data and experimental baseball impacts Ann Biomed Eng (2012)
- E.G. Takhounts et al. Investigation of traumatic brain injury using the next generations of simulated injury monitor (SIMon) finite element head model. Stapp Car Crash J (2008)
- W. Rutland-Brown et al. Incidence of traumatic brain injury in the United States, 2003 J Head Trauma Rehabil (2006)
- A.M. Eigen et al. Identification of real world injury patterns in aid of dummy development
- J.H. Stuhmiller et al. Conventional warfare: ballistic, blast, and burn, injuries. [Chapter 7]-The physics and mechanisms of primary blast injury (1991)
- A.D. Leonardi et al. Intracranial pressure increases during exposure to a shock wave. J Neurotrauma (2011)
- W.G. Sutherland. The cranial bowl. (1939)
- H.H. King. Osteopathy in the cranial field
- H.I. Magoun. Osteopathy in the cranial field, 2e. (1966)
- J.S. Rogers et al. The controversy of cranial bone motion JOSPT (1997)
- A. Ferguson. A review of the physiology of cranial osteopathy. J Osteopathic Med (2003)
- F.H. Netter. Atlas of human anatomy (2006)
- L.A. Madeline et al. Suture closure in the human chondrocranium: CT assessment. Radiology (1995)
- K. Okamoto et al. High-resolution CT findings in the development of the sphenooccipital synchondrosis. Am J Neuroradiol (1996)
- H.B. Sarnat et al. Neuroembriology, genetic programming, and malformations of the nervous system
- C. Green et al. A systematic review and critical appraisal of the scientific evidence on craniosacral therapy (1999)
- E.W. Retzlaff et al. Aging of cranial sutures in humans. Anat Rec (1979)
- D.K. Michael et al. A preliminary study of cranial bone movement in squirrel monkey. J Am Osteopath Assoc (1975)

Ενότητες
Τελευταία άρθρα

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΟΥΣ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ
Το δευτεροπαθές λεμφοίδημα του άνω άκρου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες επιπλοκές της θεραπείας του καρκίνου του μαστού, επηρεάζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής των γυναικών.

ΑΥΧΕΝΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ
Ο αυχενικός πόνος και το αίσθημα δυσκαμψίας, ή "πιασίματος" στον αυχένα είναι από τις συχνότερες αιτίες αναζήτησης ιατρικής βοήθειας στον σύγχρονο κόσμο.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου συνιστά μια ετερογενή και αμφιλεγόμενη νοσολογική οντότητα με σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινή λειτουργία και δραστηριότητα του ατόμου.

ΠΟΙΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΣΤΟ STRESS ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ
Το stress – ή αλλιώς άγχος – είναι η φυσική αντίδραση του σώματος όταν νιώθει πίεση, ή απειλή. Ωστόσο, δεν το βιώνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο∙ για κάποιους γίνεται απλή πρόκληση, ενώ για άλλους βαριά καθημερινή δοκιμασία.
Σε μικρές δόσεις το stress μπορεί να λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη, όμως όταν γίνεται χρόνιο ή υπερβολικό διαβρώνει την ψυχική και σωματική υγεία. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO, 2020), το stress θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες κινδύνου για την υγεία στον 21ο αιώνα, επηρεάζοντας τόσο την ποιότητα ζωής, όσο και την εμφάνιση χρόνιων νοσημάτων. Υπάρχουν κατηγορίες τού πληθυσμού που αποδεικνύονται πιο ευάλωτες είτε λόγω βιολογικών παραγόντων, είτε λόγω κοινωνικών και επαγγελματικών συνθηκών, είτε λόγω ιδιαίτερων απαιτήσεων στη ζωή τους. Η κατανόηση αυτών των ομάδων είναι κρίσιμη, καθώς βοηθά στην ανάπτυξη πιο στοχευμένων στρατηγικών πρόληψης και παρέμβασης.
Ευάλωτες κατηγορίες ανθρώπων στο stress
Παιδιά και έφηβοι: Τα παιδιά και οι έφηβοι βιώνουν stress που προκαλείται από ποικίλες πηγές: τις σχολικές απαιτήσεις, τις εξετάσεις, τον κοινωνικό ανταγωνισμό, ακόμη και από την πίεση που ασκούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το παιδικό και εφηβικό νευρικό σύστημα βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, γεγονός που καθιστά αυτήν την ομάδα περισσότερο εκτεθειμένη στις αρνητικές συνέπειες του άγχους. Έρευνες δείχνουν ότι η παιδική έκθεση σε χρόνιο stress συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αγχωδών διαταραχών, κατάθλιψης, αλλά και σωματικών παθήσεων στην ενήλικη ζωή (Shonkoff et al., 2012).
- Νεαροί ενήλικες και φοιτητές: Οι φοιτητές και οι νεαροί ενήλικες καλούνται να διαχειριστούν την μετάβαση από την εφηβεία στην ενηλικίωση, γεγονός που συνοδεύεται από ακαδημαϊκές, κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις. Η αβεβαιότητα για το μέλλον, η πίεση για επαγγελματική αποκατάσταση και οι οικονομικές δυσκολίες καθιστούν αυτήν την ομάδα ιδιαίτερα ευάλωτη στο άγχος (Beiter et al., 2015).
Εργαζόμενοι σε απαιτητικά επαγγέλματα: Το εργασιακό stress αποτελεί μία από τις πιο συχνές μορφές άγχους στη σύγχρονη κοινωνία. Ιδιαίτερα εκτεθειμένοι είναι οι επαγγελματίες υγείας, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι σε θέσεις ευθύνης, αλλά και όσοι απασχολούνται σε ασταθή, ή χαμηλά αμειβόμενα επαγγέλματα. Το φαινόμενο της «επαγγελματικής εξουθένωσης» (burnout) έχει λάβει διαστάσεις παγκόσμιας επιδημίας (Maslach & Leiter, 2016).
- Γυναίκες: Οι γυναίκες αναφέρονται συχνά στη βιβλιογραφία ως πιο ευάλωτες στο stress, όχι μόνο λόγω βιολογικών παραγόντων (ορμονικές διακυμάνσεις, εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση), αλλά και λόγω του κοινωνικού ρόλου που καλούνται να διαδραματίσουν. Ο συνδυασμός επαγγελματικών, οικογενειακών και κοινωνικών απαιτήσεων μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα άγχους (APA, 2019).
- Φροντιστές ασθενών και γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες: Οι άνθρωποι που φροντίζουν άτομα με χρόνιες ασθένειες ή αναπηρίες συχνά βιώνουν έντονο και παρατεταμένο stress, γνωστό και ως «stress φροντιστή». Πρόκειται για μια κατηγορία που παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, σωματικής κόπωσης και κοινωνικής απομόνωσης (Schulz & Sherwood, 2008).
Άτομα με χρόνια νοσήματα: Ο χρόνιος πόνος, οι σωματικοί περιορισμοί και η συνεχής αβεβαιότητα για την πορεία τής υγείας συνδέονται με υψηλά επίπεδα stress. Ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα, σακχαρώδη διαβήτη, ή καρκίνο αναφέρουν συχνά έντονο άγχος, το οποίο με τη σειρά του επιδεινώνει την πορεία τής ασθένειας (Cohen et al., 2007).
- Ηλικιωμένοι: Η τρίτη ηλικία χαρακτηρίζεται από σημαντικές αλλαγές: απώλεια αγαπημένων προσώπων, συνταξιοδότηση, μείωση φυσικών ικανοτήτων. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να αυξήσουν την ψυχική πίεση και το αίσθημα μοναξιάς, καθιστώντας τούς ηλικιωμένους ευάλωτους σε αγχώδεις και καταθλιπτικές διαταραχές (Gum et al., 2009).
Επιπτώσεις του stress στην υγεία
Το χρόνιο stress δεν είναι απλώς ένα ψυχολογικό βάρος· επηρεάζει ολόκληρο τον οργανισμό. Μεταξύ άλλων:
- Ενισχύει τη λειτουργία τού συμπαθητικού νευρικού συστήματος και αυξάνει τα επίπεδα κορτιζόλης.
- Συνδέεται με υπέρταση, καρδιαγγειακά νοσήματα και μεταβολικές διαταραχές.
- Αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
- Επιβαρύνει την ψυχική υγεία, οδηγώντας σε κατάθλιψη, αϋπνία κ.ά.
- Μειώνει την ποιότητα ζωής και την ανθεκτικότητα σε νέες προκλήσεις.
Στρατηγικές αντιμετώπισης του stress
Η διαχείριση του stress απαιτεί πολυδιάστατη προσέγγιση. Οι στρατηγικές περιλαμβάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη, αλλά και σωματοθεραπευτικές μεθόδους.
1. Τρόπος ζωής
Σωματική άσκηση: Η τακτική άσκηση μειώνει τα επίπεδα κορτιζόλης και αυξάνει τις ενδορφίνες.
- Διατροφή: Ισορροπημένη διατροφή με επαρκή θρεπτικά συστατικά στηρίζει την ψυχική και σωματική ανθεκτικότητα.
- Ύπνος: Ο ποιοτικός ύπνος αποτελεί θεμέλιο για την αποκατάσταση του νευρικού συστήματος.
- Κοινωνική υποστήριξη: Οι διαπροσωπικές σχέσεις μειώνουν το αίσθημα απομόνωσης.
2. Ψυχολογικές παρεμβάσεις
- Γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT): Αποτελεσματική στη διαχείριση δυσλειτουργικών σκέψεων.
- Mindfulness και διαλογισμός: Ενισχύουν την επίγνωση και μειώνουν τη ροπή προς το άγχος.
- Ομαδική θεραπεία, ή ομάδες υποστήριξης: Δημιουργούν αίσθημα κοινότητας.
3. Σωματοθεραπευτικές προσεγγίσεις και η Κρανιοϊερή Θεραπεία Upledger
Η κρανιοϊερή θεραπεία (CranioSacral Therapy – CST) που αναπτύχθηκε από τον Dr. John Upledger αποτελεί μια ήπια, μη επεμβατική μέθοδο χειροθεραπείας που εστιάζει στη ρύθμιση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος μέσω της βελτίωσης της λειτουργικότητας του κρανιοϊερού συστήματος –δηλαδή του συστήματος των μεμβρανών και του εγκεφαλονωτιαίου υγρού που περιβάλλει τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Με απαλές πιέσεις, ο θεραπευτής διευκολύνει την απελευθέρωση περιορισμών στους ιστούς, ενισχύοντας την αυτορρύθμιση του οργανισμού. Έρευνες υποδεικνύουν ότι η CST μπορεί να μειώσει τα επίπεδα άγχους, να βελτιώσει τον ύπνο και να ενισχύσει την αίσθηση χαλάρωσης (Matarán-Peñarrocha et al., 2011). Ιδιαίτερα για άτομα με χρόνιο stress, η κρανιοϊερή θεραπεία μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά σε άλλες παρεμβάσεις, επιτρέποντας στο σώμα να ανακτήσει ισορροπία.
4. Ενσωμάτωση στην καθημερινότητα
Η αντιμετώπιση του stress δεν μπορεί να βασιστεί σε μεμονωμένες παρεμβάσεις. Χρειάζεται καθημερινή φροντίδα:
- Σταθερό πρόγραμμα ύπνου και ξεκούρασης.
- Συνειδητή ενασχόληση με δραστηριότητες που προσφέρουν χαρά.
- Προγραμματισμένη συμμετοχή σε πρακτικές χαλάρωσης (αναπνοές, γιόγκα, CST).
- Αναγνώριση των προσωπικών ορίων και διεκδίκηση ισορροπίας σε επαγγελματική και προσωπική ζωή.
Συμπεράσματα
Το stress είναι πια κομμάτι τής καθημερινότητας, αλλά δεν βαραίνει όλους με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν ομάδες που το νιώθουν πιο έντονα –από τα παιδιά και τους φοιτητές, μέχρι τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους φροντιστές, τα άτομα με χρόνια προβλήματα υγείας και τους ηλικιωμένους. Η διαχείριση του stress απαιτεί ολιστική προσέγγιση που να περιλαμβάνει υγιεινό τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη και σωματοθεραπευτικές παρεμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτό, η κρανιοϊερή θεραπεία Upledger μπορεί να προσφέρει ένα σημαντικό εργαλείο για την ενίσχυση της αυτορρύθμισης του οργανισμού και την καλλιέργεια βαθιάς χαλάρωσης. Η πρόληψη και η διαχείριση του stress δεν είναι πολυτέλεια· είναι απαραίτητη επένδυση για την υγεία, την ποιότητα ζωής και την κοινωνική ευημερία.
Πηγές
- American Psychological Association (APA). (2019). Stress in America: Stress and current events.
- Beiter, R., Nash, R., McCrady, M., Rhoades, D., Linscomb, M., Clarahan, M., & Sammut, S. (2015). The prevalence and correlates of depression, anxiety, and stress in a sample of college students. Journal of Affective Disorders, 173, 90-96.
- Cohen, S., Janicki-Deverts, D., & Miller, G. E. (2007). Psychological stress and disease. JAMA, 298(14), 1685–1687.
- Gum, A. M., King-Kallimanis, B., & Kohn, R. (2009). Prevalence of mood, anxiety, and substance-abuse disorders for older Americans in the National Comorbidity Survey–Replication. American Journal of Geriatric Psychiatry, 17(9), 769-781.
- Maslach, C., & Leiter, M. P. (2016). Understanding the burnout experience: recent research and its implications for psychiatry. World Psychiatry, 15(2), 103–111.
- Matarán-Peñarrocha, G. A., Castro-Sánchez, A. M., García, G. C., Moreno-Lorenzo, C., Carretero, T. L., & Zafra, M. Á. (2011). Influence of craniosacral therapy on anxiety, depression and quality of life in patients with fibromyalgia. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine, 2011, 178769.
- Schulz, R., & Sherwood, P. R. (2008). Physical and mental health effects of family caregiving. American Journal of Nursing, 108(9 Suppl), 23–27.
- Shonkoff, J. P., Boyce, W. T., & McEwen, B. S. (2012). Neuroscience, molecular biology, and the childhood roots of health disparities: Building a new framework for health promotion and disease prevention. JAMA, 301(21), 2252–2259.
- World Health Organization (WHO). (2020). Stress at the workplace.

Η ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ: ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ
Ακόμα κι όταν δεν υπάρχει πια σωματική βλάβη, ο εγκέφαλος μπορεί να συνεχίζει να “θυμάται” τον πόνο. Τα νευρωνικά του δίκτυα λειτουργούν έτσι ώστε να κρατούν τον πόνο ενεργό, παρόλο που δεν υπάρχει πια πραγματική ζημιά στον ιστό.

ΜΗΧΑΝΗΜΑ "ΕΝΕΡΓΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ" (ATM): Σύγχρονες Προσεγγίσεις στη Φυσικοθεραπεία
Η σύγχρονη φυσικοθεραπεία και αποκατάσταση έχει εμπλουτιστεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια με την εισαγωγή καινοτόμων τεχνολογιών και θεραπευτικών προσεγγίσεων.

ΠΕΛΜΑΤΟΓΡΑΦΗΜΑ: ΕΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ
Κάθε φορά που κάνουμε ένα βήμα τα πόδια μας αφήνουν ένα "αποτύπωμα" πίεσης στο έδαφος. Mία μοναδική υπογραφή που αποκαλύπτει μυστικά για τον τρόπο που κινούμαστε, την υγεία μας και ακόμη και την προσωπικότητά μας.

ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η ΕΚΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Ο μηχανισμός που επιτρέπει στον άνθρωπο να αντιλαμβάνεται τη θέση και την κίνηση του σώματός του στον χώρο χωρίς τη βοήθεια της όρασης.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ & ΥΓΕΙΑ
Το καλοκαίρι αποτελεί μια περίοδο μοναδικών προκλήσεων και ευκαιριών για την ανθρώπινη υγεία.

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΫΠΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ
Χωρίς ποιοτικό ύπνο, η παραγωγικότητα, η δημιουργικότητα και η ψυχική αντοχή μας φθίνουν˙ και μαζί τους, η πορεία προς την επιτυχία.