22 Νοεμβρίου 2004

Κατηγορία

Γνωρίστε την Κρανιοϊερή θεραπεία

# Tags

κρανιοϊερή θεραπεία, κρανιοιερός ρυθμός, κρανιοϊερή θεραπεία του upledger, κρανιοϊερό σύστημα

Social sharing

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΝΪΟΕΡΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Ο Εγκέφαλος και ο Νωτιαίος Μυελός – οι δυο βασικές συνιστώσες του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) – απαιτούν ένα ισορροπημένο φυσιολογικό περιβάλλον, ώστε να λειτουργήσουν αποτελεσματικά. Το Κρανιοϊερό Σύστημα είναι κατά κύριο λόγο υπεύθυνο να παρέχει αυτό το περιβάλλον.

Το Κρανιοϊερό Σύστημα είναι ένα φυσιολογικό σύστημα που πληροί τα κριτήρια για να χαρακτηριστεί ως ένα Ημίκλειστο Υδραυλικό Σύστημα. Περιβάλλεται από ένα αδιάβροχο τοίχωμα, που σχηματίζει η εξωτερική επιφάνεια των μηνίγγων η Σκληρά Μήνιγγα (dural mater or dural membrane). Η ελεγχόμενη ροή υγρών στο Κρανιοϊερό Σύστημα παρέχεται κυρίως από το Χοριοειδές Πλέγμα, ενώ η ελεγχόμενη εκροή παρέχεται σε μεγάλο μέρος από το Αραχνοειδές Κοκκιώδες Σύστημα. Το υγρό αυτό είναι το Εγκεφαλονωτιαίο Υγρό (ΕΝΥ), το οποίο αποστάζεται από το αίμα μέσω του Χοριοειδούς Πλέγματος και επιστρέφει στο αίμα με το Αραχνοειδές Κοκκιώδες Σύστημα.

Η απόσταξη και η απορρόφηση του ΕΝΥ οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην οσμωτική πίεση και σε ένα ειδικό μηχανισμό μεταφοράς. Ο Dr. Upledger έχει αναγνωρίσει ιδιοδεκτικούς νευρώνες από την Οβελιαία Ραφή έως τις Κοιλίες του Εγκεφάλου, οι οποίοι ελέγχουν αυτήν την λειτουργία μέσω μηχανισμού επανατροφοδότησης. Η αύξηση του όγκου του ΕΝΥ, προκαλεί αύξηση της υδροστατικής πίεσης, η οποία διευκολύνει την κυκλοφορία του υγρού μέσα στο σύστημα. Ταυτόχρονα προκαλεί διάταση της Οβελιαίας Ραφής. Η διάταση της ραφής διεγείρει τους νευρώνες που υπάρχουν σε αυτήν προκαλώντας την ενεργοποίηση του Αραχνοειδούς Κοκκιώδους Συστήματος, με αποτέλεσμα την απορρόφηση του ΕΝΥ και μείωση της υδροστατικής πίεσης. Η μείωση της πίεσης προκαλεί σύγκλιση της Οβελιαίας Ραφής, άρα αναχαίτιση της λειτουργίας των νευρώνων και εκ νέου ενεργοποίηση του Χοριοειδούς πλέγματος για την παραγωγή ΕΝΥ (Pressurestat model), και ούτω καθεξής.

Οι λειτουργίες του ΕΝΥ εκτελούνται καθώς αυτό κυκλοφορεί εντός του Κρανιοϊερού Συστήματος. Κυκλοφορεί μεταξύ των κυττάρων του Εγκεφάλου και του Νωτιαίου Μυελού, γεμίζοντας το χώρο μεταξύ τους. Διαπερνά επίσης τις κυτταρικές μεμβράνες, εισχωρώντας στον ενδοκυτταρικό χώρο, παρόλο που αυτή η είσοδος είναι εκλεκτική, αποκλείοντας κάποια συστατικά του.

Κάποιες από τις βασικές λειτουργίες του ΕΝΥ είναι:

1. Επιπλέει ο Εγκέφαλος, μειώνοντας τα αποτελέσματα της βαρύτητας κατά 75% – 80%.
2. Αποσβένει του κραδασμούς, προστατεύοντας τον Εγκέφαλο από τραυματισμούς.
3. Παρέχει θρεπτικά συστατικά στον Εγκέφαλο, τον Νωτιαίο Μυελό, στην Υπόφυση και τον αδένα της Επίφυσης.
4. Απομακρύνει τα άχρηστα προϊόντα του μεταβολισμού.
5. Λιπαίνει τον χώρο μεταξύ των κυττάρων του ΚΝΣ , αποφεύγοντας την τριβή ή την ακατάλληλη επαφή, που μπορεί να επηρεάσει την μεταφορά των ηλεκτρικών νευρικών φορτίων ή ακόμα την φθορά των κυτταρικών τοιχωμάτων.
6. Διατηρεί την κατάλληλη συγκέντρωση ιόντων, απαραίτητο για την δημιουργία και μεταφορά των νευρικών ερεθισμάτων, ώστε να μπορούμε να σκεπτόμαστε, να θυμόμαστε, να αισθανόμαστε και να κινούμαστε.

Η Σκληρά Μήνιγγα σχηματίζει μια «εσωτερική φόδρα» για αρκετά κρανιακά οστά. Συνδέεται επίσης με συγκεκριμένες περιοχές του σπονδυλικού καναλιού. Αυτές οι περιοχές είναι αραιές σε σχέση με τις ενδοκρανιακές συνδέσεις, επιτρέποντας τις κινήσεις της σπονδυλικής στήλης. Ο περιορισμός της κινητικότητας της Σκληράς Μήνιγγας για οποιονδήποτε λόγο, προκαλεί περιορισμό της λειτουργικότητας του Κρανιοϊερού Συστήματος, με επιπτώσεις στο ΚΝΣ , στο ενδοκρινολογικό σύστημα και το αμυντικό σύστημα του οργανισμού. Ο όγκος του ΕΝΥ μέσα στο Κρανιοϊερό σύστημα συνεχώς και ρυθμικά αυξάνεται και μειώνεται με συχνότητα 6 έως 12 κύκλους το λεπτό. Αυτή η συνεχής αλλαγή του όγκου απαιτεί από τα όρια των μεμβρανών συνεχή απόσβεση, ώστε να αποτραπεί η αύξηση της πίεσης που ασκείται στον λεπτεπίλεπτο Εγκέφαλο και τον Νωτιαίο Μυελό. Μέρος αυτής της απόσβεσης γίνεται από τις ραφές μεταξύ των οστών του κρανίου, που επιτρέπουν μια ελαφρά κίνηση, σε αντίθεση με ότι πίστευαν παλαιότερα.

Παθολογικά αίτια, δυσλειτουργία ή τραυματισμός μπορεί να προκαλέσουν περιορισμό της κινητικότητας των οστών του κρανίου, της σπονδυλικής στήλης ή της λεκάνης. Προκαλείται τότε δυσλειτουργία του Κρανιοϊερού Συστήματος άρα και του ΚΝΣ που μπορεί να εκδηλωθεί με αισθητικές, κινητικές ή νευρολογικές διαταραχές.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΡΑΝΙΟΪΕΡΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Η Κρανιοϊερή Θεραπεία επικεντρώνεται στα εξής:

1. Στον περιορισμό της κινητικότητας όλων των οστών που σχετίζονται με το Κρανιοϊερό Σύστημα (κρανίου, προσώπου, σπονδυλικής στήλης και λεκάνης). Χωρίς ανατάξεις ή κινητοποίηση (manipulation) σε αυτά καθαυτά τα οστά, ο θεραπευτής ασχολείται με οποιονδήποτε παράγοντα μπορεί να συνεισφέρει στην διευκόλυνση της κινητικότητας τους. Είναι συνηθισμένο να προκαλείται ακινητοποίηση των κρανιακών ραφών εξαιτίας τραυματισμού, χειρουργικής επέμβασης, κατάγματος ή άλλης κάκωσης. Όλα τα οστά που σχετίζονται με το Κρανιοϊερό Σύστημα είναι ευάλωτα στην αυξημένη τάση, που προκαλείται από τους μύες, τους τένοντες, τους συνδέσμους και την περιτονία, που έρχονται σε επαφή μαζί τους. Ακόμα μπορεί να μειωθεί η κινητικότητα τους, λόγω περιορισμού της κινητικότητας σε άλλα οστά με τα οποία αρθρώνονται. Για παράδειγμα το κάτω άκρο μπορεί να επηρεάσει την λεκάνη, η οποία με την σειρά της να επηρεάσει το Ιερό οστό, με το οποίο συνδέεται η Σκληρά Μήνιγγα. Το αποτέλεσμα είναι αυξημένη τάση και διαταραχή της λειτουργικότητας του Κρανιοϊερού Συστήματος. Ο Θεραπευτής εντοπίζει αυτούς τους παράγοντες που συνεισφέρουν στην διαταραχή με σκοπό να αποκαταστήσει την λειτουργικότητα, όπου αυτό είναι δυνατόν. Για τον λόγο αυτόν αξιολογεί και εργάζεται με σκοπό να αποκαταστήσει την συνολική κινητικότητα του σώματος. Αν αυτό δεν είναι δυνατόν, ο θεραπευτής βοηθάει το σώμα να αναπτύξει τον καλύτερο μηχανισμό που θα του επιτρέψει να δεσμεύει την λειτουργικότητα του Κρανιοϊερού Συστήματος όσο το δυνατόν λιγότερο.

2. Στον περιορισμό της ελαστικότητας του συστήματος των σπονδυλικών μεμβρανών. Το σύστημα των σπονδυλικών μεμβρανών πρέπει να είναι ελαστικό ώστε να επιτρέπει την ελεύθερη κίνηση της σπονδυλικής στήλης, ενώ επεκτείνεται μέσα στην κοιλότητα του κρανίου. Παράγοντες που περιορίζουν αυτήν την ελαστικότητα είναι, η μειωμένη κινητικότητα των οστών, αλλά και η παρουσία μη φυσιολογικών μορφών τάσης των ίδιων των μεμβρανών (σχηματισμός συμφύσεων λόγω μόλυνσης, χειρουργικής επέμβασης, μικροτραυματισμού και εναπόθεση τοξικών ουσιών). Αυτή η αυξημένη τάση συνήθως μεταφέρεται και στο εσωτερικό της κοιλότητα του κρανίου.

3. Στην ροή του Εγκεφαλονωτιαίου Υγρού και του αίματος. Η ελεύθερη ροή αυτών των υγρών είναι ζωτική για τον οργανισμό. Πολλές τεχνικές της Κρανιοϊερής Θεραπείας επικεντρώνονται στην βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στο ΚΝΣ.

4. Η Ψυχοσωματική Απελευθέρωση (SomatoEmotional Release) είναι η θεραπευτική διαδικασία, που διευκολύνει το σώμα και την σκέψη να απαλλαγούν από την δράση των υπολειμματικών επιδράσεων, ενός προηγούμενου φυσικού ή συναισθηματικού τραύματος μαζί με την συναισθηματική εμπειρία του. Λειτουργεί συμπληρωματικά με την Κρανιοϊερή Θεραπεία του Dr. J. Upledger, διευρύνοντας και προωθώντας την αποτελεσματικότητα της. Πολλά από τα τραύματα που βιώνουμε στην διάρκεια της ζωής μας, είτε είναι καθαρά συναισθηματικά, είτε έχουν ένα σημαντικό συναισθηματικό φόντο, είτε προκαλούν συναισθηματικές αντιδράσεις. Η φιλοσοφία της Ψυχοσωματικής Απελευθέρωσης (SomatoEmotional Release – SER) στηρίζεται στην άποψη ότι οι άνθρωποι μερικές φορές μεταφέρουν μια συναισθηματική εμπειρία στο σώμα, γεγονός που οδηγεί στην απώλεια της λειτουργικής αρμονίας σε κάποιο όργανο ή στον συνδετικό ιστό, με επακόλουθο την εξασθένηση και την πιθανή παθολογία. Δουλεύοντας ο εκπαιδευμένος θεραπευτής με τα χέρια του, βοηθούμενος μερικές φορές από τον Θεραπευτικό Διάλογο, είναι δυνατόν να επιτύχει τη απελευθέρωση του προσβεβλημένου ιστού, ταυτόχρονα με την απομάκρυνση του συναισθηματικού υπόβαθρου.
Πολλά συστήματα του οργανισμού επηρεάζονται θετικά από την Κρανιοϊερή θεραπεία του Dr. J. Upledger.

Βασικά η Κρανιοϊερή Θεραπεία διευκολύνει και ενισχύει τον φυσικό αμυντικό μηχανισμό του σώματος, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει, όπως εκείνος ξέρει καλύτερα από όλους τους άλλους, τα προβλήματα του. Με την θεραπεία προσπαθούμε να απομακρύνουμε τους παράγοντες εκείνους που περιορίζουν την λειτουργικότητα του Κρανιοϊερού Συστήματος. Ενισχύοντας την λειτουργικότητα του, βελτιώνουμε την κυκλοφορία τόσο του Εγκεφαλονωτιαίου Υγρού, όσο και του αίματος, στον Εγκέφαλο, στον Νωτιαίο Μυελό, στην Υπόφυση, στην Επίφυση , στο σύστημα των Κρανιακών Νεύρων, κ.α.

Μπορούμε με τον τρόπο αυτόν να βελτιώσουμε την λειτουργικότητα του Εγκεφάλου, του Νωτιαίου Μυελού, του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος, την όραση , την ακοή, την όσφρηση, την γεύση, το ενδοκρινολογικό σύστημα, το ανοσοποιητικό σύστημα και την ιδιοδεκτικότητα. Έμεσα επηρεάζει όλα τα άλλα συστήματα του οργανισμού, για τον λόγο αυτόν είναι εξαιρετικά χρήσιμη για τις περισσότερες χρόνιες καταστάσεις αλλά και για πρόληψη.

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΙΓΓΙΝΑΓΚΑΣ, MSc, Υπ. Διδάκτορας

Φυσικοθεραπευτής

Ενότητες

Τελευταία άρθρα

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΟΥΣ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

04 Οκτωβρίου 2025 | Αθηνάς Κατσιμήτρου - Τιγγινάγκα, Mld/Cdt | Καρκίνος του Μαστού

Το δευτεροπαθές λεμφοίδημα του άνω άκρου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες επιπλοκές της θεραπείας του καρκίνου του μαστού, επηρεάζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής των γυναικών.

ΑΥΧΕΝΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ

04 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Αυχενικό Σύνδρομο

Ο αυχενικός πόνος και το αίσθημα δυσκαμψίας, ή "πιασίματος" στον αυχένα είναι από τις συχνότερες αιτίες αναζήτησης ιατρικής βοήθειας στον σύγχρονο κόσμο.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

03 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Σύνδρομο Θωρακικής εξόδου

Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου συνιστά μια ετερογενή και αμφιλεγόμενη νοσολογική οντότητα με σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινή λειτουργία και δραστηριότητα του ατόμου.

ΠΟΙΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΣΤΟ STRESS ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ

03 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Άγχος - stress

Το stress – ή αλλιώς άγχος – είναι η φυσική αντίδραση του σώματος όταν νιώθει πίεση, ή απειλή. Ωστόσο, δεν το βιώνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο∙ για κάποιους γίνεται απλή πρόκληση, ενώ για άλλους βαριά καθημερινή δοκιμασία.

stressed woman siting at desk in office surrounded Σε μικρές δόσεις το stress μπορεί να λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη, όμως όταν γίνεται χρόνιο ή υπερβολικό διαβρώνει την ψυχική και σωματική υγεία. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO, 2020), το stress θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες κινδύνου για την υγεία στον 21ο αιώνα, επηρεάζοντας τόσο την ποιότητα ζωής, όσο και την εμφάνιση χρόνιων νοσημάτων. Υπάρχουν κατηγορίες τού πληθυσμού που αποδεικνύονται πιο ευάλωτες είτε λόγω βιολογικών παραγόντων, είτε λόγω κοινωνικών και επαγγελματικών συνθηκών, είτε λόγω ιδιαίτερων απαιτήσεων στη ζωή τους. Η κατανόηση αυτών των ομάδων είναι κρίσιμη, καθώς βοηθά στην ανάπτυξη πιο στοχευμένων στρατηγικών πρόληψης και παρέμβασης.

Ευάλωτες κατηγορίες ανθρώπων στο stress

Παιδιά και έφηβοι: Τα παιδιά και οι έφηβοι βιώνουν stress που προκαλείται από ποικίλες πηγές: τις σχολικές απαιτήσεις, τις εξετάσεις, τον κοινωνικό ανταγωνισμό, ακόμη και από την πίεση που ασκούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το παιδικό και εφηβικό νευρικό σύστημα βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, γεγονός που καθιστά αυτήν την ομάδα περισσότερο εκτεθειμένη στις αρνητικές συνέπειες του άγχους. Έρευνες δείχνουν ότι η παιδική έκθεση σε χρόνιο stress συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αγχωδών διαταραχών, κατάθλιψης, αλλά και σωματικών παθήσεων στην ενήλικη ζωή (Shonkoff et al., 2012).
Νεαροί ενήλικες και φοιτητές: Οι φοιτητές και οι νεαροί ενήλικες καλούνται να διαχειριστούν την μετάβαση από την εφηβεία στην ενηλικίωση, γεγονός που συνοδεύεται από ακαδημαϊκές, κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις. Η αβεβαιότητα για το μέλλον, η πίεση για επαγγελματική αποκατάσταση και οι οικονομικές δυσκολίες καθιστούν αυτήν την ομάδα ιδιαίτερα ευάλωτη στο άγχος (Beiter et al., 2015).
Εργαζόμενοι σε απαιτητικά επαγγέλματα: Το εργασιακό stress αποτελεί μία από τις πιο συχνές μορφές άγχους στη σύγχρονη κοινωνία. Ιδιαίτερα εκτεθειμένοι είναι οι επαγγελματίες υγείας, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι σε θέσεις ευθύνης, αλλά και όσοι απασχολούνται σε ασταθή, ή χαμηλά αμειβόμενα επαγγέλματα. Το φαινόμενο της «επαγγελματικής εξουθένωσης» (burnout) έχει λάβει διαστάσεις παγκόσμιας επιδημίας (Maslach & Leiter, 2016).
Γυναίκες: Οι γυναίκες αναφέρονται συχνά στη βιβλιογραφία ως πιο ευάλωτες στο stress, όχι μόνο λόγω βιολογικών παραγόντων (ορμονικές διακυμάνσεις, εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση), αλλά και λόγω του κοινωνικού ρόλου που καλούνται να διαδραματίσουν. Ο συνδυασμός επαγγελματικών, οικογενειακών και κοινωνικών απαιτήσεων μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα άγχους (APA, 2019).
Φροντιστές ασθενών και γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες: Οι άνθρωποι που φροντίζουν άτομα με χρόνιες ασθένειες ή αναπηρίες συχνά βιώνουν έντονο και παρατεταμένο stress, γνωστό και ως «stress φροντιστή». Πρόκειται για μια κατηγορία που παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, σωματικής κόπωσης και κοινωνικής απομόνωσης (Schulz & Sherwood, 2008).
Άτομα με χρόνια νοσήματα: Ο χρόνιος πόνος, οι σωματικοί περιορισμοί και η συνεχής αβεβαιότητα για την πορεία τής υγείας συνδέονται με υψηλά επίπεδα stress. Ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα, σακχαρώδη διαβήτη, ή καρκίνο αναφέρουν συχνά έντονο άγχος, το οποίο με τη σειρά του επιδεινώνει την πορεία τής ασθένειας (Cohen et al., 2007).
Ηλικιωμένοι: Η τρίτη ηλικία χαρακτηρίζεται από σημαντικές αλλαγές: απώλεια αγαπημένων προσώπων, συνταξιοδότηση, μείωση φυσικών ικανοτήτων. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να αυξήσουν την ψυχική πίεση και το αίσθημα μοναξιάς, καθιστώντας τούς ηλικιωμένους ευάλωτους σε αγχώδεις και καταθλιπτικές διαταραχές (Gum et al., 2009).

Επιπτώσεις του stress στην υγεία

african american businesswoman trying to concentra Το χρόνιο stress δεν είναι απλώς ένα ψυχολογικό βάρος· επηρεάζει ολόκληρο τον οργανισμό. Μεταξύ άλλων:

Ενισχύει τη λειτουργία τού συμπαθητικού νευρικού συστήματος και αυξάνει τα επίπεδα κορτιζόλης.
Συνδέεται με υπέρταση, καρδιαγγειακά νοσήματα και μεταβολικές διαταραχές.
Αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Επιβαρύνει την ψυχική υγεία, οδηγώντας σε κατάθλιψη, αϋπνία κ.ά.
Μειώνει την ποιότητα ζωής και την ανθεκτικότητα σε νέες προκλήσεις.

Στρατηγικές αντιμετώπισης του stress

Η διαχείριση του stress απαιτεί πολυδιάστατη προσέγγιση. Οι στρατηγικές περιλαμβάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη, αλλά και σωματοθεραπευτικές μεθόδους.

1. Τρόπος ζωής

Σωματική άσκηση: Η τακτική άσκηση μειώνει τα επίπεδα κορτιζόλης και αυξάνει τις ενδορφίνες.
Διατροφή: Ισορροπημένη διατροφή με επαρκή θρεπτικά συστατικά στηρίζει την ψυχική και σωματική ανθεκτικότητα.
Ύπνος: Ο ποιοτικός ύπνος αποτελεί θεμέλιο για την αποκατάσταση του νευρικού συστήματος.
Κοινωνική υποστήριξη: Οι διαπροσωπικές σχέσεις μειώνουν το αίσθημα απομόνωσης.

2. Ψυχολογικές παρεμβάσεις

Γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT): Αποτελεσματική στη διαχείριση δυσλειτουργικών σκέψεων.
Mindfulness και διαλογισμός: Ενισχύουν την επίγνωση και μειώνουν τη ροπή προς το άγχος.
Ομαδική θεραπεία, ή ομάδες υποστήριξης: Δημιουργούν αίσθημα κοινότητας.

3. Σωματοθεραπευτικές προσεγγίσεις και η Κρανιοϊερή Θεραπεία Upledger

osteopathy patient getting treatment massage1 Η κρανιοϊερή θεραπεία (CranioSacral Therapy – CST) που αναπτύχθηκε από τον Dr. John Upledger αποτελεί μια ήπια, μη επεμβατική μέθοδο χειροθεραπείας που εστιάζει στη ρύθμιση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος μέσω της βελτίωσης της λειτουργικότητας του κρανιοϊερού συστήματος –δηλαδή του συστήματος των μεμβρανών και του εγκεφαλονωτιαίου υγρού που περιβάλλει τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Με απαλές πιέσεις, ο θεραπευτής διευκολύνει την απελευθέρωση περιορισμών στους ιστούς, ενισχύοντας την αυτορρύθμιση του οργανισμού. Έρευνες υποδεικνύουν ότι η CST μπορεί να μειώσει τα επίπεδα άγχους, να βελτιώσει τον ύπνο και να ενισχύσει την αίσθηση χαλάρωσης (Matarán-Peñarrocha et al., 2011). Ιδιαίτερα για άτομα με χρόνιο stress, η κρανιοϊερή θεραπεία μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά σε άλλες παρεμβάσεις, επιτρέποντας στο σώμα να ανακτήσει ισορροπία.

4. Ενσωμάτωση στην καθημερινότητα

executives doing yoga Η αντιμετώπιση του stress δεν μπορεί να βασιστεί σε μεμονωμένες παρεμβάσεις. Χρειάζεται καθημερινή φροντίδα:

Σταθερό πρόγραμμα ύπνου και ξεκούρασης.
Συνειδητή ενασχόληση με δραστηριότητες που προσφέρουν χαρά.
Προγραμματισμένη συμμετοχή σε πρακτικές χαλάρωσης (αναπνοές, γιόγκα, CST).
Αναγνώριση των προσωπικών ορίων και διεκδίκηση ισορροπίας σε επαγγελματική και προσωπική ζωή.

Συμπεράσματα

Το stress είναι πια κομμάτι τής καθημερινότητας, αλλά δεν βαραίνει όλους με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν ομάδες που το νιώθουν πιο έντονα –από τα παιδιά και τους φοιτητές, μέχρι τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους φροντιστές, τα άτομα με χρόνια προβλήματα υγείας και τους ηλικιωμένους. Η διαχείριση του stress απαιτεί ολιστική προσέγγιση που να περιλαμβάνει υγιεινό τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη και σωματοθεραπευτικές παρεμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτό, η κρανιοϊερή θεραπεία Upledger μπορεί να προσφέρει ένα σημαντικό εργαλείο για την ενίσχυση της αυτορρύθμισης του οργανισμού και την καλλιέργεια βαθιάς χαλάρωσης. Η πρόληψη και η διαχείριση του stress δεν είναι πολυτέλεια· είναι απαραίτητη επένδυση για την υγεία, την ποιότητα ζωής και την κοινωνική ευημερία.

Πηγές

American Psychological Association (APA). (2019). Stress in America: Stress and current events.
Beiter, R., Nash, R., McCrady, M., Rhoades, D., Linscomb, M., Clarahan, M., & Sammut, S. (2015). The prevalence and correlates of depression, anxiety, and stress in a sample of college students. Journal of Affective Disorders, 173, 90-96.
Cohen, S., Janicki-Deverts, D., & Miller, G. E. (2007). Psychological stress and disease. JAMA, 298(14), 1685–1687.
Gum, A. M., King-Kallimanis, B., & Kohn, R. (2009). Prevalence of mood, anxiety, and substance-abuse disorders for older Americans in the National Comorbidity Survey–Replication. American Journal of Geriatric Psychiatry, 17(9), 769-781.
Maslach, C., & Leiter, M. P. (2016). Understanding the burnout experience: recent research and its implications for psychiatry. World Psychiatry, 15(2), 103–111.
Matarán-Peñarrocha, G. A., Castro-Sánchez, A. M., García, G. C., Moreno-Lorenzo, C., Carretero, T. L., & Zafra, M. Á. (2011). Influence of craniosacral therapy on anxiety, depression and quality of life in patients with fibromyalgia. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine, 2011, 178769.
Schulz, R., & Sherwood, P. R. (2008). Physical and mental health effects of family caregiving. American Journal of Nursing, 108(9 Suppl), 23–27.
Shonkoff, J. P., Boyce, W. T., & McEwen, B. S. (2012). Neuroscience, molecular biology, and the childhood roots of health disparities: Building a new framework for health promotion and disease prevention. JAMA, 301(21), 2252–2259.
World Health Organization (WHO). (2020). Stress at the workplace.