Σύμφωνα με τον Dr. John Upledger, εμπνευστή και θεμελιωτή της Κρανιοϊερής Θεραπείας, όπως σε κάθε άνθρωπο υπάρχει ο καρδιακός και ο αναπνευστικός ρυθμός, έτσι υπάρχει και ο Κρανιοϊερός Ρυθμός.

Προκαλείται από την απόσταξη και απορρόφηση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού που περιβάλει το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (εγκέφαλο και νωτιαίο μυελό). Ο ανεπαίσθητος αυτός ρυθμός μπορεί να γίνει αντιληπτός σε ολόκληρο το σώμα. Η συχνότητα του σε φυσιολογικές συνθήκες είναι 6 με 12 κύκλους το λεπτό.

Ο πρώτος που είχε αναφερθεί στην ύπαρξη ρυθμικής κίνησης στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα ήταν ο πατέρας της κρανιακής Οστεοπαθητικής Dr Sutherland (1873-1954). Είχε αναφερθεί στα «πέντε φαινόμενα του Πρωτογενή Αναπνευστικού Μηχανισμού». Η λέξη «Πρωτογενή» χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει κάτι σαν βασικό ή αρχικό. Η λέξη «Αναπνευστικός» αναφέρεται στον μεταβολισμό ή την φυσιολογική αναπνευστική λειτουργία. Η χρήση της λέξης «Μηχανισμός», προέκυψε γιατί το ανθρώπινο σώμα θεωρείται ένας πολύπλοκος «μηχανισμός», δηλαδή ένα σύνολο τμημάτων που εργάζονται μαζί για μια συγκεκριμένη πράξη. Αυτά είναι: 1. Υπάρχει έμφυτη κινητικότητα στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό 2. Υπάρχει κυματισμός του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ) 3. Υπάρχει κινητικότητα στο ενδοκράνιο και στο σπονδυλικό σύστημα μεμβρανών 4. Υπάρχει κινητικότητα στα οστά του κρανίου 5. Υπάρχει παθητική κίνηση του ιερού οστού ανάμεσα στα λαγόνια οστά.

Στις αρχές του 1970, ο Dr. Upledger εργαζόταν, ως κλινικός ερευνητής, με μία ομάδα γιατρών κι ερευνητών στο Michigan State University. Στόχος τους ήταν να διαπιστώσουν την εγκυρότητα του έργου του Sutherland και να εξακριβώσουν αν τα κρανιακά οστά πράγματι κινούνται ή όχι. Στόχευαν, επίσης, να ερευνήσουν την σύνθεση του υλικού των κρανιακών ραφών. Ο Dr Upledger, όχι μόνο απέδειξε σε μεγάλο βαθμό την ορθότητα των απόψεων του Dr Sutherland, αλλά έβαλε τις βάσεις για την θεμελίωση της Κρανιοϊερής Θεραπείας. Ο Dr Upledger, σε αντίθεση με τον Dr Sutherland, στη θεραπευτική του προσέγγιση δεν επικεντρώνεται στη κινητοποίηση των ραφών του κρανίου, αλλά για την Κρανιοϊερή Θεραπεία τα οστά του κρανίου αποτελούν «λαβές» για τον θεραπευτή, που τις χρησιμοποιεί, ώστε να έχει πρόσβαση και ως εκ τούτου να επηρεάζει το σύστημα των μεμβρανών που προσαρτιέται σε αυτά. Άλλη σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο αυτών προσεγγίσεων αποτελεί η ποιότητα της επαφής. Γενικά οι χειρισμοί που χρησιμοποιούνται στη Κρανιακή Οστεοπαθητική είναι δυνατοί και με απευθείας φορά. Οι θεραπευτές της Κρανιοϊερής Θεραπείας, εφαρμόζουν ήπιο χειρισμό με βάρος μεταξύ 5 έως 10gr. Οι ασθενείς τις περισσότερες φορές δεν νοιώθουν τίποτα εκτός από μια απαλή αίσθηση κατά τη διάρκεια της συνεδρίας. Ο Κρανιοϊερός Ρυθμός, αποτελεί εδώ και πολύ καιρό αντικείμενο συζήτησης/αμφισβήτησης, τόσο για την ύπαρξη του, όσο και για την αξιοποίηση του ως θεραπευτικού εργαλείου. Χαρακτηριστικά αναφέρεται πως δεν υπάρχει σαφή εξήγηση της προέλευσης του, ενώ τα ευρήματα ψηλάφησης δεν έχουν επιστημονική υποστήριξη. Ενδεικτικά παραθέτω τις παρακάτω δημοσιεύσεις:

• Craniosacral rhythm: reliability and relationships with cardiac and respiratory rates, W P Hanten 1, D D Dawson, M Iwata, M Seiden, F G Whitten, T Zink, PMID: 9513867 DOI: 10.2519/jospt.1998.27.3.213
• Intraexaminer and interexaminer reliability for palpation of the cranial rhythmic impulse at the head and sacrum, R W Moran 1, P Gibbons, PMID: 11313614 
• Simultaneous palpation of the craniosacral rate at the head and feet: intrarater and interrater reliability and rate comparisons, J S Rogers 1, P L Witt, M T Gross, J D Hacke, P A Genova, PMID: 9806622 DOI: 10.1093/ptj/78.11.1175

Αυτά μέχρι τον Οκτώβριο του 2020 όποτε δημοσιεύτηκε η παρακάτω ερευνητική εργασία:

"Direct Measurement of the Rhythmic Motions of the Human Head Identifies a Third Rhythm", Thomas Rosenkilde Rasmussen, Karl Christian Meulengracht, Published 2020, Medicine, Journal of Bodywork and Movement Therapies Στόχος της ερευνητικής αυτής εργασίας ήταν να ανιχνευθεί στο ανθρώπινο κεφάλι η ύπαρξη ενός τρίτου ρυθμού, που να διαφέρει από τον αναπνευστικό και καρδιακό ρυθμό, σε μια αντικειμενική και καθαρά πειραματική μελέτη.

Πείραμα

Σε πενήντα υγιή άτομα, μέσω ενός νέου ειδικά κατασκευασμένου μηχανήματος και τη χρήση ευαίσθητου αισθητήρα, καταγράφηκαν οι ρυθμικές κινήσεις -ταλαντώσεις- στο κεφάλι όταν αυτοί ήταν σε κατάσταση ηρεμίας σε ύπτια θέση, σε πραγματικό χρόνο για 42 λεπτά.

Αποτελέσματα

Σε όλα τα άτομα που συμμετείχαν στη μελέτη ανιχνεύθηκε ένας τρίτος ρυθμός διαφορετικός από τον αναπνευστικό και καρδιακό. Ο τρίτος αυτός ρυθμός παρατηρήθηκε ως ένα δυναμικό φυσιολογικό φαινόμενο σε ένα στενό εύρος 4,25-7,07 κύκλους/λεπτό και μέσο εύρος 6,16 κύκλους/λεπτό. Σε αυτή τη πειραματική μελέτη, σημαντική συνεισφορά στο εύρος των κινήσεων που καταγράφηκαν, ανήκει στον αναπνευστικό και στον τρίτο ρυθμό, ενώ η συνεισφορά από τον καρδιακό ρυθμό ήταν ελάχιστη.

Συμπέρασμα

Αυτή η μελέτη αποδεικνύει την ύπαρξη και το κανονιστικό εύρος ενός τρίτου φυσιολογικού ρυθμού που ανιχνεύθηκε στο κεφάλι ατόμων που ευρίσκοντο σε ηρεμία. Έχοντας οικοδομήσει μια αντικειμενική προσέγγιση στη μελέτη αυτού του τρίτου ρυθμού, αυτή μπορεί να αποτελέσει τη μελλοντική βάση για κλινικές και φυσιολογικές μελέτες της Κρανιοϊερής λειτουργίας και δυσλειτουργίας.