06 Απριλίου 2006

Κατηγορία

Μηχάνημα Ενεργής Θεραπευτικής Κίνησης (ATM2)

# Topics

πόνος, Σπονδυλική στήλη, Οσφυαλγία, φυσικοθεραπεία, ATM2, πόνος στη πλάτη

Social sharing

ΠΟΝΟΣ ΣΤΗ ΠΛΑΤΗ - ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΕΝΕΡΓΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ (ATM2)

Ένα πρωτοπώρο μηχάνημα, το μηχάνημα Ενεργής Θεραπευτικής Κίνησης 2 (ΑΤΜ2), παίρνει το παραδοσιακό, οριζόντιο θεραπευτικό κρεβάτι και το γυρίζει να στέκεται όρθιο. Θεραπευτικές ασκήσεις που ο ασθενής θα εκτελούσε κανονικά ξαπλωμένος επάνω σε οριζόντιο θεραπευτικό κρεβάτι γίνονται τώρα σε κατακόρυφη στάση με μηχανική φόρτιση της σπονδυλικής στήλης από το βάρος του σώματός του.

Το μηχάνημα απευθύνεται σε ασθενείς με άλγος της πλάτης, ένα σύμπτωμα που τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών αναφέρουν ότι θα επηρεάσει το 75% με 80% των ανθρώπων σε κάποια στιγμή της ζωής τους, και με το οποίο όλοι οι φυσικοθεραπευτές είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένοι.

Οι φοιτητές του διδακτορικού προγράμματος Φυσικοθεραπείας στο Alabama State University εκπαιδεύονται τώρα να εφαρμόζουν αυτή την καινοτομία που αποτελεί ήδη εξοπλισμό του τμήματος αθλητιατρικής στο Stanford University, στις αθλητικές εγκαταστάσεις της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (NFL) καθώς και σε άλλα μέρη σε ολόκληρη την χώρα.

Είναι μόλις η τελευταία προσθήκη στο διαρκώς εξελισσόμενο φυσικοθεραπευτικό σχήμα του προγράμματος του Alabama State University, είπε ο διευθυντής του προγράμματος Dr. Jerry Lee, που βλέπει το ΑΤΜ2 σαν μία εντελώς νέα προοπτική στην φυσικοθεραπεία, το οποίο θα μπορούσε όχι μόνο να βελτιώσει τις πιθανότητες των ασθενών για ταχεία αποκατάσταση αλλά θα μπορούσε επίσης να φέρει επανάσταση στον τρόπο που οι φυσικοθεραπευτές προσεγγίζουν την εργασία τους.

«Αυτός ο εξοπλισμός επιτρέπει στον φυσικοθεραπευτή να έχει καλύτερη πρόσβαση στον ασθενή», είπε και πρόσθεσε ότι απαλλάσσει επίσης το σώμα του ίδιου του θεραπευτή που συνήθως καταπονείται μετά από συνεχείς χειρισμούς επάνω από το οριζόντιο θεραπευτικό κρεβάτι.

Ο Steve Hoffman, ιδρυτής της BackProject με έδρα την Sunnyvale Καλιφόρνιας, της εταιρείας που βρίσκεται πίσω από το ΑΤΜ2, πρόσφατα έδωσε διάλεξη και παρουσίασε το ΑΤΜ2 σε τοπικούς θεραπευτές και φοιτητές στο αμφιθέατρο της Ιατρικής Σχολής του Alabama State University.

Μία κατακόρυφη προσέγγιση

Ο Hoffman δήλωσε πως αντίθετα με την παραδοσιακή θεραπεία, στην οποία οι ασθενείς εκτελούν ασκήσεις προς την αντίθετη κατεύθυνση των επώδυνων κινήσεων, με το ΑΤΜ2 εκτελούν αυτές τις κινήσεις προς την φυσική κατεύθυνση – προς την κατεύθυνση του πόνου τους. Οι ρυθμιζόμενες ζώνες μαζί με τα επίσχεστρα αντισταθμίζουν την έλλειψη βαρύτητας κι ελέγχουν τον βαθμό πίεσης στον οποίο αντιδρούν οι ασθενείς καθώς εκτελούν κατ’ επανάληψη την κίνηση εκείνη που σε άλλες συνθήκες προκαλεί άλγος.

Η νέα προσέγγιση παρέχει πλήρη έλεγχο της στάσης της λεκάνης κι ένα μεγάλο εύρος συμπίεσης ούτως ώστε οι κινήσεις του ασθενή να μπορέσουν να επανέλθουν στο φυσιολογικό εύρος.

«Βάζουμε τον ασθενή να εκτελέσει εκ νέου την επώδυνη κίνηση επάνω στο μηχάνημα, εκεί όπου μπορεί να την κάνει ανώδυνα», είπε ο Hoffman.

Ακόμη και στις καθημερινές δραστηριότητες, οι μύες των ανθρώπων με άλγος στην πλάτη πυροδοτούνται συνεχώς απλά και μόνο για να κρατήσουν το άτομο σταθερό, πρόσθεσε ο ίδιος. Μόλις ο ασθενής δεθεί στο μηχάνημα, «αυτοί οι μύες δεν χρειάζεται να πυροδοτούνται πλέον», συμπλήρωσε. «Η υπερκόπωση των μυών μειώνεται σε κάθε εγκοπή των επισχέστρων.»

Ο Hoffman δήλωσε πως κατά την διάρκεια των ασκήσεων, το κεντρικό νευρικό σύστημα «απομνημονεύει» τις ανώδυνες κινήσεις· οι αρθρώσεις ανατάσσονται έτσι ώστε όταν οι ασθενείς βρίσκονται εκτός μηχανήματος να είναι ικανοί να εκτελούν την κίνηση μ’ ένα αυξημένο εύρος, ανώδυνα.

Ανέφερε ότι σε μία μελέτη του Dublin City University της Ιρλανδίας σχετική με το ΑΤΜ2, οι βελτιώσεις στο εύρος κίνησης της οσφυϊκής μοίρας παρέμεναν κλινικά σημαντικές ακόμη και τρεις ημέρες μετά την θεραπευτική παρέμβαση· σε άλλη μελέτη της BACKtoGOLF Fitness in Windsor στην Καλιφόρνια, ο αριθμός των θεραπευτικών συνεδριών που χρειάστηκαν έως την εξάλειψη του άλγους είχε μειωθεί περισσότερο από το μισό με αυτό το μηχάνημα.

Στις αρχές του 1990 ο Hoffman, μανιώδης ποδηλάτης, είχε άλγος στην πλάτη που τον κράτησε μακριά από το άθλημα. Τα νέα από τους φυσικοθεραπευτές ήταν απελπιστικά: μετά από έξι μήνες ίσως ένα 20 τοις εκατό του άλγους του να έφευγε· ένα 50 τοις εκατό θα μπορούσε να υποχωρήσει μέσα σε πέντε χρόνια κι ένα 80 τοις εκατό θα έφευγε στην ηλικία των 60.

Δήλωσε πως αυτό απετέλεσε το κίνητρο για να βρει μία μέθοδο που να παράσχει άμεση και παρατεταμένη βελτίωση. Τότε ήταν μόλις 26 ετών.

Αυξάνοντας το εύρος κίνησης

Ο Malcolm Colbert ο 3ος, επίσης στην ηλικία των 20 ετών, είναι όχι μόνο ένας φοιτητής που κοντεύει να αποπερατώσει το διδακτορικό πρόγραμμά του στο Alabama State University, αλλά κι ένας πρώην επαγγελματίας αθλητής που επιμένει στην υγιεινή ζωή και τη συνεχή άσκηση, αλλά που έχει τεθεί εκτός αγώνων εξαιτίας άλγους στην πλάτη.

Ως θεραπευτής κι εν δυνάμει ασθενής, ήταν ανυπόμονος να δοκιμάσει το ΑΤΜ2.

Με τον Colbert, ο Hoffman ακολούθησε την διαδικασία αξιολόγησης του ασθενή από τον θεραπευτή, ρωτώντας τον κατ’ αρχήν πού εντοπίζεται ο πόνος (στο άνω τμήμα της πλάτης), πόσο καιρό υπάρχει (ενάμιση χρόνο) και τον βαθμό αντιληπτού άλγους («περίπου έξι με ανώτερο το δέκα», απάντησε ο Colbert). Στην συνέχεια ο Hoffman ζήτησε από τον Colbert να εκτελέσει, μέχρι εκεί που μπορούσε, μία κίνηση προς την κατεύθυνση του άλγους, και να σταματήσει μόλις θα αισθανόταν πόνο. Ο Colbert τέντωσε την πλάτη του προς τα πίσω λίγες μόνο ίντσες πριν σταματήσει.

Μόλις βρέθηκε επάνω στο μηχάνημα – με το πρόσωπο να κοιτάζει προς το μηχάνημα και μερικές ζώνες δεμένες γύρω από τον κορμό του για να τον κρατούν σταθερό και να τον πιέζουν – ο Colbert εκτέλεσε την συνήθως επώδυνη κίνηση σε σετ των 10 επαναλήψεων, στην αρχή με μεγάλη δυσκολία. Επειδή το εύρος κίνησης του Colbert ήταν τόσο πολύ περιορισμένο, ο Hoffman αύξησε την στήριξη με πρόσθετες ζώνες κι επίσχεστρα. Σταδιακά ο Colbert κατάφερε να εκτελεί την κίνηση με ευκολία.

Κι ύστερα η πραγματική δοκιμή: μόλις ο Colbert κατέβηκε από το μηχάνημα, ο
Hoffman του ζήτησε να εκτελέσει την κίνηση που προηγουμένως του προκαλούσε πόνο. Ο Colbert φαινόταν έκπληκτος καθώς εκτελούσε μία φυσιολογική, σε όλο το εύρος κίνησης οπίσθια κάμψη της πλάτης του. Ο ίδιος δήλωσε πως δεν πονούσε καθόλου.

«Νιώθω καλά», είπε.

Αν και με βελτιωμένη την κίνησή του μετά από την δοκιμή του μηχανήματος, ο Colbert προειδοποίησε:« Μπορώ να καταλάβω πώς κάποιος κλειστοφοβικός θα είχε πρόβλημα με αυτό το μηχάνημα», δήλωσε αναφερόμενος στις πολλές ζώνες συγκράτησης του μηχανήματος.

Το μηχάνημα δεν είναι κατάλληλο και για άλλες κατηγορίες ασθενών συμπεριλαμβανομένων των εγκύων και των ανθρώπων των οποίων το άλγος δεν προέρχεται από μυοσκελετικά προβλήματα.

Δέκα ημέρες μετά την αγωγή του με το ΑΤΜ2, ο Colbert είπε ότι ένιωθε ακόμη λίγο πόνο στην πλάτη, αλλά πως η κατάστασή του ήταν τόσο καλή σαν να είχε ακολουθήσει μία σειρά θεραπευτικών συνεδριών. Δήλωσε πως μία ημέρα μετά την δοκιμή του μηχανήματος, είχε άλγος που έμοιαζε με εκείνο που ακολουθεί έπειτα από σκληρή προπόνηση – αυτό που στον συγκεκριμένο τομέα καλείται «καθυστερημένη έναρξη μυϊκού άλγους».

Αν και χρειάστηκε να επαναλάβει την εφαρμογή, τόσο ο ίδιος όσο κι άλλοι στο Alabama State University είναι ενθουσιασμένοι με τα οφέλη που παρέχει το μηχάνημα στους θεραπευτές. Οι φοιτητές εξασκούνται ακόμη στο νέο εξοπλισμό, εντούτοις παρέχουν τελικά θεραπευτική αγωγή με το ΑΤΜ2 σε ντόπιους ασθενείς με άλγος στην πλάτη υπό τις οδηγίες κάποιου γιατρού.

«Απελευθερώνει τα χέρια των θεραπευτών ώστε να μπορούν να κάνουν άλλα πράγματα» αντί να στηρίζουν τον ασθενή επάνω στο θεραπευτικό κρεβάτι, επισήμανε ο ίδιος, γεγονός που προσθέτει θεραπευτική δύναμη στα χέρια των θεραπευτών. Και οι φυσικοθεραπευτές ίσως να έχουν έτσι μία ευκαιρία να σώσουν τις δικές τους πλάτες.

«Αυτό μειώνει τον κίνδυνο κακώσεων στους θεραπευτές», είπε ο Colbert. «Η βιομηχανική του σώματος απασχολεί πολύ τους φυσικοθεραπευτές. Είναι πολύ σημαντική για την επαγγελματική μακροημέρευση κάθε θεραπευτή.»

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΙΓΓΙΝΑΓΚΑΣ, MSc, Υπ. Διδάκτορας

Φυσικοθεραπευτής

Στην ίδια κατηγορία

Τελευταία άρθρα

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΟΥΣ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

04 Οκτωβρίου 2025 | Αθηνάς Κατσιμήτρου - Τιγγινάγκα, Mld/Cdt | Καρκίνος του Μαστού

Το δευτεροπαθές λεμφοίδημα του άνω άκρου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες επιπλοκές της θεραπείας του καρκίνου του μαστού, επηρεάζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής των γυναικών.

ΑΥΧΕΝΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ

04 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Αυχενικό Σύνδρομο

Ο αυχενικός πόνος και το αίσθημα δυσκαμψίας, ή "πιασίματος" στον αυχένα είναι από τις συχνότερες αιτίες αναζήτησης ιατρικής βοήθειας στον σύγχρονο κόσμο.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

03 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Σύνδρομο Θωρακικής εξόδου

Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου συνιστά μια ετερογενή και αμφιλεγόμενη νοσολογική οντότητα με σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινή λειτουργία και δραστηριότητα του ατόμου.

ΠΟΙΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΣΤΟ STRESS ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ

03 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Άγχος - stress

Το stress – ή αλλιώς άγχος – είναι η φυσική αντίδραση του σώματος όταν νιώθει πίεση, ή απειλή. Ωστόσο, δεν το βιώνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο∙ για κάποιους γίνεται απλή πρόκληση, ενώ για άλλους βαριά καθημερινή δοκιμασία.

stressed woman siting at desk in office surrounded Σε μικρές δόσεις το stress μπορεί να λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη, όμως όταν γίνεται χρόνιο ή υπερβολικό διαβρώνει την ψυχική και σωματική υγεία. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO, 2020), το stress θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες κινδύνου για την υγεία στον 21ο αιώνα, επηρεάζοντας τόσο την ποιότητα ζωής, όσο και την εμφάνιση χρόνιων νοσημάτων. Υπάρχουν κατηγορίες τού πληθυσμού που αποδεικνύονται πιο ευάλωτες είτε λόγω βιολογικών παραγόντων, είτε λόγω κοινωνικών και επαγγελματικών συνθηκών, είτε λόγω ιδιαίτερων απαιτήσεων στη ζωή τους. Η κατανόηση αυτών των ομάδων είναι κρίσιμη, καθώς βοηθά στην ανάπτυξη πιο στοχευμένων στρατηγικών πρόληψης και παρέμβασης.

Ευάλωτες κατηγορίες ανθρώπων στο stress

Παιδιά και έφηβοι: Τα παιδιά και οι έφηβοι βιώνουν stress που προκαλείται από ποικίλες πηγές: τις σχολικές απαιτήσεις, τις εξετάσεις, τον κοινωνικό ανταγωνισμό, ακόμη και από την πίεση που ασκούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το παιδικό και εφηβικό νευρικό σύστημα βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, γεγονός που καθιστά αυτήν την ομάδα περισσότερο εκτεθειμένη στις αρνητικές συνέπειες του άγχους. Έρευνες δείχνουν ότι η παιδική έκθεση σε χρόνιο stress συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αγχωδών διαταραχών, κατάθλιψης, αλλά και σωματικών παθήσεων στην ενήλικη ζωή (Shonkoff et al., 2012).
Νεαροί ενήλικες και φοιτητές: Οι φοιτητές και οι νεαροί ενήλικες καλούνται να διαχειριστούν την μετάβαση από την εφηβεία στην ενηλικίωση, γεγονός που συνοδεύεται από ακαδημαϊκές, κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις. Η αβεβαιότητα για το μέλλον, η πίεση για επαγγελματική αποκατάσταση και οι οικονομικές δυσκολίες καθιστούν αυτήν την ομάδα ιδιαίτερα ευάλωτη στο άγχος (Beiter et al., 2015).
Εργαζόμενοι σε απαιτητικά επαγγέλματα: Το εργασιακό stress αποτελεί μία από τις πιο συχνές μορφές άγχους στη σύγχρονη κοινωνία. Ιδιαίτερα εκτεθειμένοι είναι οι επαγγελματίες υγείας, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι σε θέσεις ευθύνης, αλλά και όσοι απασχολούνται σε ασταθή, ή χαμηλά αμειβόμενα επαγγέλματα. Το φαινόμενο της «επαγγελματικής εξουθένωσης» (burnout) έχει λάβει διαστάσεις παγκόσμιας επιδημίας (Maslach & Leiter, 2016).
Γυναίκες: Οι γυναίκες αναφέρονται συχνά στη βιβλιογραφία ως πιο ευάλωτες στο stress, όχι μόνο λόγω βιολογικών παραγόντων (ορμονικές διακυμάνσεις, εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση), αλλά και λόγω του κοινωνικού ρόλου που καλούνται να διαδραματίσουν. Ο συνδυασμός επαγγελματικών, οικογενειακών και κοινωνικών απαιτήσεων μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα άγχους (APA, 2019).
Φροντιστές ασθενών και γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες: Οι άνθρωποι που φροντίζουν άτομα με χρόνιες ασθένειες ή αναπηρίες συχνά βιώνουν έντονο και παρατεταμένο stress, γνωστό και ως «stress φροντιστή». Πρόκειται για μια κατηγορία που παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, σωματικής κόπωσης και κοινωνικής απομόνωσης (Schulz & Sherwood, 2008).
Άτομα με χρόνια νοσήματα: Ο χρόνιος πόνος, οι σωματικοί περιορισμοί και η συνεχής αβεβαιότητα για την πορεία τής υγείας συνδέονται με υψηλά επίπεδα stress. Ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα, σακχαρώδη διαβήτη, ή καρκίνο αναφέρουν συχνά έντονο άγχος, το οποίο με τη σειρά του επιδεινώνει την πορεία τής ασθένειας (Cohen et al., 2007).
Ηλικιωμένοι: Η τρίτη ηλικία χαρακτηρίζεται από σημαντικές αλλαγές: απώλεια αγαπημένων προσώπων, συνταξιοδότηση, μείωση φυσικών ικανοτήτων. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να αυξήσουν την ψυχική πίεση και το αίσθημα μοναξιάς, καθιστώντας τούς ηλικιωμένους ευάλωτους σε αγχώδεις και καταθλιπτικές διαταραχές (Gum et al., 2009).

Επιπτώσεις του stress στην υγεία

african american businesswoman trying to concentra Το χρόνιο stress δεν είναι απλώς ένα ψυχολογικό βάρος· επηρεάζει ολόκληρο τον οργανισμό. Μεταξύ άλλων:

Ενισχύει τη λειτουργία τού συμπαθητικού νευρικού συστήματος και αυξάνει τα επίπεδα κορτιζόλης.
Συνδέεται με υπέρταση, καρδιαγγειακά νοσήματα και μεταβολικές διαταραχές.
Αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Επιβαρύνει την ψυχική υγεία, οδηγώντας σε κατάθλιψη, αϋπνία κ.ά.
Μειώνει την ποιότητα ζωής και την ανθεκτικότητα σε νέες προκλήσεις.

Στρατηγικές αντιμετώπισης του stress

Η διαχείριση του stress απαιτεί πολυδιάστατη προσέγγιση. Οι στρατηγικές περιλαμβάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη, αλλά και σωματοθεραπευτικές μεθόδους.

1. Τρόπος ζωής

Σωματική άσκηση: Η τακτική άσκηση μειώνει τα επίπεδα κορτιζόλης και αυξάνει τις ενδορφίνες.
Διατροφή: Ισορροπημένη διατροφή με επαρκή θρεπτικά συστατικά στηρίζει την ψυχική και σωματική ανθεκτικότητα.
Ύπνος: Ο ποιοτικός ύπνος αποτελεί θεμέλιο για την αποκατάσταση του νευρικού συστήματος.
Κοινωνική υποστήριξη: Οι διαπροσωπικές σχέσεις μειώνουν το αίσθημα απομόνωσης.

2. Ψυχολογικές παρεμβάσεις

Γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT): Αποτελεσματική στη διαχείριση δυσλειτουργικών σκέψεων.
Mindfulness και διαλογισμός: Ενισχύουν την επίγνωση και μειώνουν τη ροπή προς το άγχος.
Ομαδική θεραπεία, ή ομάδες υποστήριξης: Δημιουργούν αίσθημα κοινότητας.

3. Σωματοθεραπευτικές προσεγγίσεις και η Κρανιοϊερή Θεραπεία Upledger

osteopathy patient getting treatment massage1 Η κρανιοϊερή θεραπεία (CranioSacral Therapy – CST) που αναπτύχθηκε από τον Dr. John Upledger αποτελεί μια ήπια, μη επεμβατική μέθοδο χειροθεραπείας που εστιάζει στη ρύθμιση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος μέσω της βελτίωσης της λειτουργικότητας του κρανιοϊερού συστήματος –δηλαδή του συστήματος των μεμβρανών και του εγκεφαλονωτιαίου υγρού που περιβάλλει τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Με απαλές πιέσεις, ο θεραπευτής διευκολύνει την απελευθέρωση περιορισμών στους ιστούς, ενισχύοντας την αυτορρύθμιση του οργανισμού. Έρευνες υποδεικνύουν ότι η CST μπορεί να μειώσει τα επίπεδα άγχους, να βελτιώσει τον ύπνο και να ενισχύσει την αίσθηση χαλάρωσης (Matarán-Peñarrocha et al., 2011). Ιδιαίτερα για άτομα με χρόνιο stress, η κρανιοϊερή θεραπεία μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά σε άλλες παρεμβάσεις, επιτρέποντας στο σώμα να ανακτήσει ισορροπία.

4. Ενσωμάτωση στην καθημερινότητα

executives doing yoga Η αντιμετώπιση του stress δεν μπορεί να βασιστεί σε μεμονωμένες παρεμβάσεις. Χρειάζεται καθημερινή φροντίδα:

Σταθερό πρόγραμμα ύπνου και ξεκούρασης.
Συνειδητή ενασχόληση με δραστηριότητες που προσφέρουν χαρά.
Προγραμματισμένη συμμετοχή σε πρακτικές χαλάρωσης (αναπνοές, γιόγκα, CST).
Αναγνώριση των προσωπικών ορίων και διεκδίκηση ισορροπίας σε επαγγελματική και προσωπική ζωή.

Συμπεράσματα

Το stress είναι πια κομμάτι τής καθημερινότητας, αλλά δεν βαραίνει όλους με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν ομάδες που το νιώθουν πιο έντονα –από τα παιδιά και τους φοιτητές, μέχρι τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους φροντιστές, τα άτομα με χρόνια προβλήματα υγείας και τους ηλικιωμένους. Η διαχείριση του stress απαιτεί ολιστική προσέγγιση που να περιλαμβάνει υγιεινό τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη και σωματοθεραπευτικές παρεμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτό, η κρανιοϊερή θεραπεία Upledger μπορεί να προσφέρει ένα σημαντικό εργαλείο για την ενίσχυση της αυτορρύθμισης του οργανισμού και την καλλιέργεια βαθιάς χαλάρωσης. Η πρόληψη και η διαχείριση του stress δεν είναι πολυτέλεια· είναι απαραίτητη επένδυση για την υγεία, την ποιότητα ζωής και την κοινωνική ευημερία.

Πηγές

American Psychological Association (APA). (2019). Stress in America: Stress and current events.
Beiter, R., Nash, R., McCrady, M., Rhoades, D., Linscomb, M., Clarahan, M., & Sammut, S. (2015). The prevalence and correlates of depression, anxiety, and stress in a sample of college students. Journal of Affective Disorders, 173, 90-96.
Cohen, S., Janicki-Deverts, D., & Miller, G. E. (2007). Psychological stress and disease. JAMA, 298(14), 1685–1687.
Gum, A. M., King-Kallimanis, B., & Kohn, R. (2009). Prevalence of mood, anxiety, and substance-abuse disorders for older Americans in the National Comorbidity Survey–Replication. American Journal of Geriatric Psychiatry, 17(9), 769-781.
Maslach, C., & Leiter, M. P. (2016). Understanding the burnout experience: recent research and its implications for psychiatry. World Psychiatry, 15(2), 103–111.
Matarán-Peñarrocha, G. A., Castro-Sánchez, A. M., García, G. C., Moreno-Lorenzo, C., Carretero, T. L., & Zafra, M. Á. (2011). Influence of craniosacral therapy on anxiety, depression and quality of life in patients with fibromyalgia. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine, 2011, 178769.
Schulz, R., & Sherwood, P. R. (2008). Physical and mental health effects of family caregiving. American Journal of Nursing, 108(9 Suppl), 23–27.
Shonkoff, J. P., Boyce, W. T., & McEwen, B. S. (2012). Neuroscience, molecular biology, and the childhood roots of health disparities: Building a new framework for health promotion and disease prevention. JAMA, 301(21), 2252–2259.
World Health Organization (WHO). (2020). Stress at the workplace.