ΕΥΚΑΜΨΙΑ (ΕΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ) ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ

Ορθώς δίδεται μεγάλη έμφαση στη διατήρηση της ελαστικότητας στους μαλακούς ιστούς, όπως οι μύες, προκειμένου να διατηρηθεί η βέλτιστη λειτουργία της κινητικότητας στον οργανισμό και να μειωθεί η πιθανότητα τραυματισμού. Ωστόσο, και άλλες δομές ή συστήματα επιβάλλεται να έχουν ελαστικότητα ή ευκαμψία κατά τη διάρκεια της κίνησης. Το νευρικό σύστημα, το οποίο χαρακτηρίζεται ως το δίκτυο επικοινωνίας του σώματος, χρειάζεται επίσης την ελαστικότητα και την ευκαμψία για να λειτουργεί αποτελεσματικά.

Η αξία της ελαστικότητας

Τα νεύρα που λειτουργούν αποτελεσματικά έχουν την δυνατότητα, σε κάποιο βαθμό, να επιμηκυνθούν και να διαταθούν, καθώς πρέπει να ακολουθήσουν την κίνηση των αρθρώσεων. Σε περιπτώσεις όπου υπάρχει περιορισμός της ελαστικότητας τους, προκαλείται ανεπιθύμητη νευρική τάση. Ας πάρουμε για παράδειγμα την δοκιμασία της ανύψωσης του κάτω άκρου με τεντωμένο το γόνατο (straight leg raise position), καθώς διατείνονται οι ισχιοκνημιαίοι, επιπρόσθετα διατείνεται και το ισχιακό νεύρο. Αν το ισχιακό νεύρο δεν γλιστρά και δεν διατείνεται ελεύθερα κατά μήκος της τροχιάς του, θα προκύψει, ως αποτέλεσμα αυτού του περιορισμού, νευρολογική αισθητική αντίδραση. Σε κάποιες περιπτώσεις ουλώδης ιστός στους ισχιοκνημιαίους μύες ή σπασμός είναι σε θέση εγκλωβίσει τον νευρικό ιστό παράγοντας νευρολογικά συμπτώματα.

Μια από τις βασικές αιτίες διαταραχής της νευρικής ελαστικότητας και κινητικότητας μπορεί να είναι η ύπαρξη προβλήματος σε μια περιοχή που ονομάζεται μηχανικό περιβάλλον ή διασύνδεση (mechanical interface). Αφορά τη περιοχή, που ανατομικά εμπεριέχει ιστούς και δομές, γειτονικές με τον νευρικό ιστό. Είναι αυτοί οι ιστοί και δομές που μπορούν να επιδράσουν στην ελεύθερη κινητικότητα του νεύρου. Για παράδειγμα στον καρπό, οι τένοντες των καμπτήρων των δακτύλων και ο επιμήκης καρπιαίος σύνδεσμος θεωρούνται το μηχανικό περιβάλλον του μέσου νεύρου. Η συμπίεση ανάμεσα σε αυτές τις δομές περιορίζει την ελεύθερη κινητικότητα του μέσου νεύρου, προκαλώντας το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα.

Αξιολογώντας το πρόβλημα

Ο εντοπισμός προβλημάτων που αφορούν την ανεπιθύμητη νευρική τάση δεν είναι εύκολος. Γιατί μπορεί να αφορά ενδονευρικά προβλήματα, (δηλαδή στα συστατικά του ίδιου του νεύρου), ή εξωνευρικά (μηχανικό περιβάλλον). Η ανεπιθύμητη νευρική τάση τις περισσότερες φορές συμβαίνει σε συνδυασμό με άλλα προβλήματα, επομένως δεν υπάρχει ένα κυρίαρχο σύνολο σημείων και συμπτωμάτων που θα την πιστοποιήσουν! Μια συνηθισμένη μέθοδος για την αναγνώριση παθολογίας στα περιφερειακά νεύρα είναι το ηλεκτρομυογράφημα. Επίσης υπάρχει ένας αριθμός εξειδικευμένων δοκιμασιών που χρησιμοποιούνται για την αναγνώριση περιοχών με ανεπιθύμητη νευρική τάση, που μας δίνουν επιπρόσθετες πληροφορίες για το επίπεδο της νευρικής τάσης στα περιφερειακά νεύρα.

Θεραπεία

Η ανεπιθύμητη νευρική τάση μπορεί να αντιμετωπιστεί όταν αντιμετωπισθούν τα συνοδά προβλήματα των γειτονικών μαλακών ιστών. Θεραπείες που αφορούν την βελτίωση της ελαστικότητας και της κινητικότητας γειτονικών περιοχών, όπως μύες, αρθρώσεις, περιτονιά, και δέρμα είναι χρήσιμες, καθώς επίσης αλλαγές της στάσης και της εργονομίας των κινήσεων.

Πολλές από τις δοκιμασίες αξιολόγησης της ανεπιθύμητης νευρικής τάσης χρησιμοποιούνται επίσης για την αντιμετώπιση της. Αυτές οι δοκιμασίες ασκούν τάση πάνω στον νευρικό ιστό. Αν αυτή η τάση επαναλαμβάνεται τακτικά, τα καθιστά λιγότερο ευαίσθητα στην αυξημένη τάση, ενώ διατείνει τον συνδετικό ιστό του νεύρου, μειώνοντας την συμπτωματολογία. Μπορεί να φαίνεται οξύμωρο να μειώνεται η συμπτωματολογία με χειρισμούς που την προκαλούν, εντούτοις αν οι χειρισμοί γίνονται προοδευτικά και συχνά, μέσα στα όρια αντοχής του ασθενή, συχνά βελτιώνουν την συμπτωματολογία.