Νοσηλεία - Αποκατάσταση - Κοινωνική Επανένταξη
"ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΓΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ" Μέρος 3ο
Στο τρίτο και τελευταίο μέρος αυτής της ανάλυσης θα αναφερθώ στις αμαρτωλές πρακτικές των φαρμακευτικών εταιρειών, πρακτικές που έχουν σαν στόχο υγιείς ισολογισμούς, αλλά μόνον σαν υποπροϊόν την υγεία. Αυτό αποδεικνύεται άλλωστε από το γεγονός ότι ο προϋπολογισμός που αφορά την διερεύνηση της αγοράς και την διαφήμιση ξεπερνά κατά πολύ τους προϋπολογισμούς της επιστημονικής έρευνας.
Νίκου Φίλια , Ιατρού Διευθυντή Μ.Ε.Θ. του Νοσοκομείου « Ο Άγιος Σάββας »
Ενώ είναι σχετικά εύκολο να εντοπίσουμε τους κακούς, θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο και διδακτικό να αναρωτηθούμε ποιος είναι ο ρόλος των μη κακών. Το κακό μπορεί να ξεκινά από τα άνομα οικονομικά συμφέροντα των κακών εταιρειών, αλλά η διασπορά του γίνεται από τους μη κακούς. Ποίοι είναι αυτοί; Εκμαυλισμένοι γιατροί, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, τυμβωρύχοι δημοσιογράφοι και σε τελική ανάλυση ο παραπληροφορημένος ανυποψίαστος πληθυσμός.
Είναι από όλους μας αποδεκτό το ανελέητο κυνήγι του κέρδους. Αυτό που επέτρεψε σε γνωστή φαρμακευτική εταιρεία να αναστείλει σαν οικονομικά ασύμφορη την έρευνα μίας ελπιδοφόρας για την καταπολέμηση του AIDS ουσίας (science). Είναι γιατροί αυτοί που επέτρεψαν σε έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς τροφίμων να κατατρομοκρατήσει τους καταναλωτές με τον μύθο της χοληστερίνης, μετατρέποντας τον 50% του ενήλικα πληθυσμού σε υποψήφιους εμφραγματίες, προκειμένου να πουλήσει τα λάδια και τις μαργαρίνες της. Παιδίατροι είναι αυτοί που όπως κατήγγειλε ο FANCONI δεν διαμαρτυρήθηκαν όταν άλλη γνωστή εταιρεία έπειθε τις σκελετωμένες μητέρες του τρίτου κόσμου να σταματούν τον θηλασμό με το επιχείρημα ότι οι συνθετικές τροφές είναι πιο υγιείς. Γιατροί είναι αυτοί που συγκροτούν τα διάφορα «διαγνωστο-θεραπευτικά» κέντρα πέρα από κάθε αναγκαιότητα αλλά και γιατροί είναι αυτοί που τα συντηρούν με άχρηστες και συνάμα πανάκριβες εξετάσεις προκειμένου να εξασφαλίσουν το ποσοστό τους. Γιατροί είναι αυτοί που διαφημίζουν το περιοδικό check - up, μία μέθοδο που κατά γενική ομολογία έχει αποδειχθεί ότι μόνον κατ' εξαίρεση μπορεί να προλάβει κάποια πάθηση. Γιατροί είναι αυτοί που συνταγογραφούν άχρηστα φάρμακα συμμετέχοντας σε επονείδιστες συναλλαγές. Γιατροί είναι αυτοί που εκμεταλλευόμενοι το φόβο του θανάτου και της φθοράς εξασφαλίζουν αστρονομικές αμοιβές.
Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι σπάνια έχουν τον χρόνο να τιμήσουν την έδρα τους με την παρουσία τους ώστε να προβληματιστούν και να προβληματίσουν τους φοιτητές τους για την πορεία της επιστήμης τους.
Τέλος ο άβουλος και γεμάτος ενοχές πληθυσμός αγοράζει την υγεία σαν να πρόκειται για οποιοδήποτε καταναλωτικό αγαθό, πιστεύοντας ότι όσο πιο εντυπωσιακά είναι πακεταρισμένο και ακριβό τόσο αυξάνει την κοινωνική του καταξίωση.
Στην υγεία λειτουργούνε συχνά μηχανισμοί σαν αυτούς των γραφείων κηδειών, όπου η πολυτέλεια της κηδείας εκφράζει περισσότερο το μέγεθος των ενοχών και την δίψα της κοινωνικής προβολής, παρά την αγάπη για τον μακαρίτη. Μέσα από διάφορες ενοχές ζητάνε από τον γιατρό να κάνει το πάν για τον πάσχοντα αγνοώντας αν σε τελευταία ανάλυση με τον τρόπο αυτόν μήπως δίνεται τελικά μία εντολή κατακρεούργησης; Σπάνια αναρωτιόμαστε αν η παρέμβαση μας έχει κάποιο όφελος. Υπολογίζεται ότι στις Μ.Ε.Θ. ποσοστό 10 -18 % των θανάτων είναι ιατρογενείς. Παρόλο αυτό το γεγονός όμως είναι συχνή η τακτική γιατρών και εταιρειών να έρχονται σε κάποια συναλλαγή προσφοράς ταξιδιών με τον όρο να καταναλωθούν ποσότητες υλικών και φαρμάκων ανεξάρτητα από ενδείξεις. Πρόσφατα σε μία επιτροπή που συμμετέχω προτάθηκε σοβαρότατα να κρίνεται η αποτελεσματικότητα των Μ.Ε.Θ. από τον αριθμό των επιθετικών πράξεων που πραγματοποιούνται. Δεν είναι το οικονομικό όφελος το μόνο κίνητρο, είναι οι μωροφιλοδοξίες που υποβαθμίζουν τους ασθενείς σε υλικό παραγωγής εργασιών χωρίς κανένα επιστημονικό αντίκρισμα, γνωρίζοντας ότι όποια ασυναρτησία και αν γραφτεί κάποιο «επιστημονικό» περιοδικό ή συνέδριο θα την αποδεχτεί. Υπάρχει ένας όρος που χαρακτηρίζει αυτήν την υπερπληθώρα εργασιών «εργασιορύπανση». Είναι τέτοιο το σύστημα αξιολόγησης των γιατρών που αυτή η εργασιορύπανση μαζί με τις πολιτικές και κοινωνικές γνωριμίες παίζουν σημαντικό στην προώθηση της καριέρας.
Μπερδεμένοι μέσα σε ένα δάσος φιλοδοξιών και οικονομικών συμφερόντων ξεχνάμε εύκολα ότι σήμερα στην εποχή των υπερήχων, των μαγνητικών τομογράφων κ.α. η υγεία βρίσκεται στο επίπεδο της δεκαετίας του 1960. Η θεαματική μεταπολεμική αύξηση της προσδοκώμενης επιβίωσης, οφείλεται κύρια στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου καθώς και στην καταπολέμηση της παιδικής θνησιμότητας παρά το γεγονός ότι οι παιδίατροι διεθνώς είναι οι χαμηλότερα αμειβόμενοι γιατροί. Ξεχνάμε ακόμα ότι κάθε εβδομάδα 250.000 παιδιά πεθαίνουν από ελλιπή διατροφή, ενώ για κάθε ασθενή που βγαίνει ζωντανός από τις Μ.Ε.Θ., δεκάδες νέων σκοτώνονται στα πεδία των μαχών για σκοτεινά συμφέροντα αγνώστων παραγόντων.
Στη Μονάδα που εργάζομαι προσπαθήσαμε να αναλύσουμε την άμεση και απώτερη θνησιμότητα των ασθενών μας. Το ποσοστό των θανάτων μέσα στην Μονάδα ήταν 24,8 %, μέσα δηλαδή στα διεθνή αποδεκτά ποσοστά. Δώδεκα μήνες αργότερα η θνησιμότητα των εξερχόμενων από την Μ.Ε.Θ. φτάνει το 40%. Στη συνέχεια με διαφόρους αποδεκτούς δείκτες συνεκτιμήσαμε αυτό που λέγεται ποιότητα ζωής αυτών που επιβίωσαν, το 11,5 % νοσηλεύονταν ακόμα σε νοσοκομεία, το 48,5% ήταν κλινήρης και μόνον το 34% είχε αποδεκτή ποιότητα ζωής. Με την εργασία αυτήν δε πρωτοτυπούμε. Υπάρχουν πολλές τεκμηριωμένες μελέτες που θέτουν τα ίδια ερωτήματα. Ερωτήματα που ουδέποτε κατάφεραν να ξεπεράσουν το άβατο των αμφιθεάτρων ώστε να αποτελέσουν αιτία προβληματισμού φοιτητών και δασκάλων.
Το 1848 ο Semmelweis κατήγγειλε ότι η φοβερή θνησιμότητα στον επιλόχιο πυρετό οφείλονταν στο γεγονός ότι οι γιατροί συνήθιζαν να πλένουν τα χέρια τους μετά και όχι πριν τον τοκετό, θεωρήθηκε αιρετικός και κυνηγήθηκε άγρια. Όταν επιτέλους οι γιατροί πείστηκαν η θνησιμότητα μειώθηκε στο 1/15. Δεν υπάρχει σήμερα ούτε ένα αντιβιοτικό που να έχει καταφέρει ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Υπολογίζεται ότι η συνεισφορά της στρεπτομυκίνης δεν ξεπερνά το 3% .
Ας αναφερθούμε σε κάποιον οικείο τον Ιπποκράτη. Τα γραπτά του ποτέ δεν αναλύθηκαν στα αμφιθέατρα, όχι σαν προγονο-λατρεία, αλλά σαν πηγή προβληματισμού. Διδάσκει ο Ιπποκράτης ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να διατηρήσουμε στην ζωή ασθενείς που η αρρώστια έχει κατακυριεύσει. Απλά δεν πρέπει να τυραννάμε τον ασθενή, όταν η νόσος του είναι η έκφραση του βιολογικού του τέλους, αντίθετα ο ασθενής έχει το δικαίωμα ενός αξιοπρεπούς θανάτου. Ποια είναι η καθημερινή πρακτική, πάσχοντες που η νόσος τους έχει κατακυριεύσει να υφίστανται μία οδυνηρή και πανάκριβη ιατρική, χωρίς προοπτική. Όσο πιο κοινωνικά γνωστός είναι ο ασθενής τόσο μακρύτερο και το μαρτύριο. Στον Τίτο διήρκεσε 120 ημέρες, στον Χιροχίτο 100 ενώ στον Φράνκο μόνο 50. Στις Η.Π.Α. το 10% του πληθυσμού είναι πάνω από 80 ετών. Καταναλώνει το 17% των δαπανών υγείας και από αυτό το 15% ξοδεύεται για τους τελευταίους 6 μήνες της ζωής.
Για όσους ο Ιπποκράτης φαίνεται ξεπερασμένος στην εποχή του διαστήματος και της Γενετικής θα τους παραπέμψω σε δεκάδες σύγχρονες μελέτες όπου αποδεικνύεται ότι ο παράγοντας που καθορίζει την επιβίωση του ασθενούς, ανεξάρτητα από την όποια ιατρική παρέμβαση, είναι η βαρύτητα, η έκβαση και η διεργασία της νόσου. Δηλαδή αυτό που ο Ιπποκράτης εκφράζει μα την λέξη «κατακυρίευση».
Τον τελευταίο καιρό είναι της μόδας η κριτική στον Διαφωτισμ. Ο ορθολογισμός υποκαθίσταται όλο και πιο πολύ από την αστρολογία και τον σκοταδισμό, την μεταφυσική των ηλιθίων όπως έλεγε και ο Adorno. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η ουσία του Διαφωτισμού πέρα από τις όποιες διαστρεβλώσεις είναι η ανησυχία, το κριτικό πνεύμα, η έρευνα και η αμφισβήτηση κάθε Ανθρώπινης και Θεϊκής τάξης πραγμάτων. Μέσα από αυτό το πνεύμα η αμφισβήτηση της παντοδυναμίας της Επιστήμης μας, της Μηχανιστικής Ιατρικής, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει την απόρριψη της, αλλά είναι η απαίτηση για τον εξανθρωπισμό της ενώ η κοινωνία των υπευθύνων και σκεπτόμενων πολιτών ο ΜΟΝΟΣ πόλος αντίστασης στην κατευθυνόμενη γνώση απ' όπου και αυτή αν προέρχεται.
Στην ίδια κατηγορία
-
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΟΥΣ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ
-
ΑΥΧΕΝΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ
-
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
-
ΠΟΙΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΣΤΟ STRESS ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ
-
Η ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ: ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ
-
ΜΗΧΑΝΗΜΑ "ΕΝΕΡΓΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ" (ATM): Σύγχρονες Προσεγγίσεις στη Φυσικοθεραπεία
-
ΠΕΛΜΑΤΟΓΡΑΦΗΜΑ: ΕΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ
-
ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η ΕΚΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
-
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ & ΥΓΕΙΑ
-
ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΫΠΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ
-
ΝΕΥΡΑΛΓΙΑ ΤΡΙΔΥΜΟΥ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ
-
ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ: ΠΩΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙ!
Τελευταία άρθρα

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΟΥΣ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ
Το δευτεροπαθές λεμφοίδημα του άνω άκρου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες επιπλοκές της θεραπείας του καρκίνου του μαστού, επηρεάζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής των γυναικών.

ΑΥΧΕΝΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ
Ο αυχενικός πόνος και το αίσθημα δυσκαμψίας, ή "πιασίματος" στον αυχένα είναι από τις συχνότερες αιτίες αναζήτησης ιατρικής βοήθειας στον σύγχρονο κόσμο.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου συνιστά μια ετερογενή και αμφιλεγόμενη νοσολογική οντότητα με σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινή λειτουργία και δραστηριότητα του ατόμου.

ΠΟΙΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΣΤΟ STRESS ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ
Το stress – ή αλλιώς άγχος – είναι η φυσική αντίδραση του σώματος όταν νιώθει πίεση, ή απειλή. Ωστόσο, δεν το βιώνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο∙ για κάποιους γίνεται απλή πρόκληση, ενώ για άλλους βαριά καθημερινή δοκιμασία.
Σε μικρές δόσεις το stress μπορεί να λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη, όμως όταν γίνεται χρόνιο ή υπερβολικό διαβρώνει την ψυχική και σωματική υγεία. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO, 2020), το stress θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες κινδύνου για την υγεία στον 21ο αιώνα, επηρεάζοντας τόσο την ποιότητα ζωής, όσο και την εμφάνιση χρόνιων νοσημάτων. Υπάρχουν κατηγορίες τού πληθυσμού που αποδεικνύονται πιο ευάλωτες είτε λόγω βιολογικών παραγόντων, είτε λόγω κοινωνικών και επαγγελματικών συνθηκών, είτε λόγω ιδιαίτερων απαιτήσεων στη ζωή τους. Η κατανόηση αυτών των ομάδων είναι κρίσιμη, καθώς βοηθά στην ανάπτυξη πιο στοχευμένων στρατηγικών πρόληψης και παρέμβασης.
Ευάλωτες κατηγορίες ανθρώπων στο stress
Παιδιά και έφηβοι: Τα παιδιά και οι έφηβοι βιώνουν stress που προκαλείται από ποικίλες πηγές: τις σχολικές απαιτήσεις, τις εξετάσεις, τον κοινωνικό ανταγωνισμό, ακόμη και από την πίεση που ασκούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το παιδικό και εφηβικό νευρικό σύστημα βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, γεγονός που καθιστά αυτήν την ομάδα περισσότερο εκτεθειμένη στις αρνητικές συνέπειες του άγχους. Έρευνες δείχνουν ότι η παιδική έκθεση σε χρόνιο stress συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αγχωδών διαταραχών, κατάθλιψης, αλλά και σωματικών παθήσεων στην ενήλικη ζωή (Shonkoff et al., 2012).
- Νεαροί ενήλικες και φοιτητές: Οι φοιτητές και οι νεαροί ενήλικες καλούνται να διαχειριστούν την μετάβαση από την εφηβεία στην ενηλικίωση, γεγονός που συνοδεύεται από ακαδημαϊκές, κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις. Η αβεβαιότητα για το μέλλον, η πίεση για επαγγελματική αποκατάσταση και οι οικονομικές δυσκολίες καθιστούν αυτήν την ομάδα ιδιαίτερα ευάλωτη στο άγχος (Beiter et al., 2015).
Εργαζόμενοι σε απαιτητικά επαγγέλματα: Το εργασιακό stress αποτελεί μία από τις πιο συχνές μορφές άγχους στη σύγχρονη κοινωνία. Ιδιαίτερα εκτεθειμένοι είναι οι επαγγελματίες υγείας, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι σε θέσεις ευθύνης, αλλά και όσοι απασχολούνται σε ασταθή, ή χαμηλά αμειβόμενα επαγγέλματα. Το φαινόμενο της «επαγγελματικής εξουθένωσης» (burnout) έχει λάβει διαστάσεις παγκόσμιας επιδημίας (Maslach & Leiter, 2016).
- Γυναίκες: Οι γυναίκες αναφέρονται συχνά στη βιβλιογραφία ως πιο ευάλωτες στο stress, όχι μόνο λόγω βιολογικών παραγόντων (ορμονικές διακυμάνσεις, εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση), αλλά και λόγω του κοινωνικού ρόλου που καλούνται να διαδραματίσουν. Ο συνδυασμός επαγγελματικών, οικογενειακών και κοινωνικών απαιτήσεων μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα άγχους (APA, 2019).
- Φροντιστές ασθενών και γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες: Οι άνθρωποι που φροντίζουν άτομα με χρόνιες ασθένειες ή αναπηρίες συχνά βιώνουν έντονο και παρατεταμένο stress, γνωστό και ως «stress φροντιστή». Πρόκειται για μια κατηγορία που παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, σωματικής κόπωσης και κοινωνικής απομόνωσης (Schulz & Sherwood, 2008).
Άτομα με χρόνια νοσήματα: Ο χρόνιος πόνος, οι σωματικοί περιορισμοί και η συνεχής αβεβαιότητα για την πορεία τής υγείας συνδέονται με υψηλά επίπεδα stress. Ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα, σακχαρώδη διαβήτη, ή καρκίνο αναφέρουν συχνά έντονο άγχος, το οποίο με τη σειρά του επιδεινώνει την πορεία τής ασθένειας (Cohen et al., 2007).
- Ηλικιωμένοι: Η τρίτη ηλικία χαρακτηρίζεται από σημαντικές αλλαγές: απώλεια αγαπημένων προσώπων, συνταξιοδότηση, μείωση φυσικών ικανοτήτων. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να αυξήσουν την ψυχική πίεση και το αίσθημα μοναξιάς, καθιστώντας τούς ηλικιωμένους ευάλωτους σε αγχώδεις και καταθλιπτικές διαταραχές (Gum et al., 2009).
Επιπτώσεις του stress στην υγεία
Το χρόνιο stress δεν είναι απλώς ένα ψυχολογικό βάρος· επηρεάζει ολόκληρο τον οργανισμό. Μεταξύ άλλων:
- Ενισχύει τη λειτουργία τού συμπαθητικού νευρικού συστήματος και αυξάνει τα επίπεδα κορτιζόλης.
- Συνδέεται με υπέρταση, καρδιαγγειακά νοσήματα και μεταβολικές διαταραχές.
- Αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
- Επιβαρύνει την ψυχική υγεία, οδηγώντας σε κατάθλιψη, αϋπνία κ.ά.
- Μειώνει την ποιότητα ζωής και την ανθεκτικότητα σε νέες προκλήσεις.
Στρατηγικές αντιμετώπισης του stress
Η διαχείριση του stress απαιτεί πολυδιάστατη προσέγγιση. Οι στρατηγικές περιλαμβάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη, αλλά και σωματοθεραπευτικές μεθόδους.
1. Τρόπος ζωής
Σωματική άσκηση: Η τακτική άσκηση μειώνει τα επίπεδα κορτιζόλης και αυξάνει τις ενδορφίνες.
- Διατροφή: Ισορροπημένη διατροφή με επαρκή θρεπτικά συστατικά στηρίζει την ψυχική και σωματική ανθεκτικότητα.
- Ύπνος: Ο ποιοτικός ύπνος αποτελεί θεμέλιο για την αποκατάσταση του νευρικού συστήματος.
- Κοινωνική υποστήριξη: Οι διαπροσωπικές σχέσεις μειώνουν το αίσθημα απομόνωσης.
2. Ψυχολογικές παρεμβάσεις
- Γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT): Αποτελεσματική στη διαχείριση δυσλειτουργικών σκέψεων.
- Mindfulness και διαλογισμός: Ενισχύουν την επίγνωση και μειώνουν τη ροπή προς το άγχος.
- Ομαδική θεραπεία, ή ομάδες υποστήριξης: Δημιουργούν αίσθημα κοινότητας.
3. Σωματοθεραπευτικές προσεγγίσεις και η Κρανιοϊερή Θεραπεία Upledger
Η κρανιοϊερή θεραπεία (CranioSacral Therapy – CST) που αναπτύχθηκε από τον Dr. John Upledger αποτελεί μια ήπια, μη επεμβατική μέθοδο χειροθεραπείας που εστιάζει στη ρύθμιση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος μέσω της βελτίωσης της λειτουργικότητας του κρανιοϊερού συστήματος –δηλαδή του συστήματος των μεμβρανών και του εγκεφαλονωτιαίου υγρού που περιβάλλει τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Με απαλές πιέσεις, ο θεραπευτής διευκολύνει την απελευθέρωση περιορισμών στους ιστούς, ενισχύοντας την αυτορρύθμιση του οργανισμού. Έρευνες υποδεικνύουν ότι η CST μπορεί να μειώσει τα επίπεδα άγχους, να βελτιώσει τον ύπνο και να ενισχύσει την αίσθηση χαλάρωσης (Matarán-Peñarrocha et al., 2011). Ιδιαίτερα για άτομα με χρόνιο stress, η κρανιοϊερή θεραπεία μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά σε άλλες παρεμβάσεις, επιτρέποντας στο σώμα να ανακτήσει ισορροπία.
4. Ενσωμάτωση στην καθημερινότητα
Η αντιμετώπιση του stress δεν μπορεί να βασιστεί σε μεμονωμένες παρεμβάσεις. Χρειάζεται καθημερινή φροντίδα:
- Σταθερό πρόγραμμα ύπνου και ξεκούρασης.
- Συνειδητή ενασχόληση με δραστηριότητες που προσφέρουν χαρά.
- Προγραμματισμένη συμμετοχή σε πρακτικές χαλάρωσης (αναπνοές, γιόγκα, CST).
- Αναγνώριση των προσωπικών ορίων και διεκδίκηση ισορροπίας σε επαγγελματική και προσωπική ζωή.
Συμπεράσματα
Το stress είναι πια κομμάτι τής καθημερινότητας, αλλά δεν βαραίνει όλους με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν ομάδες που το νιώθουν πιο έντονα –από τα παιδιά και τους φοιτητές, μέχρι τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους φροντιστές, τα άτομα με χρόνια προβλήματα υγείας και τους ηλικιωμένους. Η διαχείριση του stress απαιτεί ολιστική προσέγγιση που να περιλαμβάνει υγιεινό τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη και σωματοθεραπευτικές παρεμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτό, η κρανιοϊερή θεραπεία Upledger μπορεί να προσφέρει ένα σημαντικό εργαλείο για την ενίσχυση της αυτορρύθμισης του οργανισμού και την καλλιέργεια βαθιάς χαλάρωσης. Η πρόληψη και η διαχείριση του stress δεν είναι πολυτέλεια· είναι απαραίτητη επένδυση για την υγεία, την ποιότητα ζωής και την κοινωνική ευημερία.
Πηγές
- American Psychological Association (APA). (2019). Stress in America: Stress and current events.
- Beiter, R., Nash, R., McCrady, M., Rhoades, D., Linscomb, M., Clarahan, M., & Sammut, S. (2015). The prevalence and correlates of depression, anxiety, and stress in a sample of college students. Journal of Affective Disorders, 173, 90-96.
- Cohen, S., Janicki-Deverts, D., & Miller, G. E. (2007). Psychological stress and disease. JAMA, 298(14), 1685–1687.
- Gum, A. M., King-Kallimanis, B., & Kohn, R. (2009). Prevalence of mood, anxiety, and substance-abuse disorders for older Americans in the National Comorbidity Survey–Replication. American Journal of Geriatric Psychiatry, 17(9), 769-781.
- Maslach, C., & Leiter, M. P. (2016). Understanding the burnout experience: recent research and its implications for psychiatry. World Psychiatry, 15(2), 103–111.
- Matarán-Peñarrocha, G. A., Castro-Sánchez, A. M., García, G. C., Moreno-Lorenzo, C., Carretero, T. L., & Zafra, M. Á. (2011). Influence of craniosacral therapy on anxiety, depression and quality of life in patients with fibromyalgia. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine, 2011, 178769.
- Schulz, R., & Sherwood, P. R. (2008). Physical and mental health effects of family caregiving. American Journal of Nursing, 108(9 Suppl), 23–27.
- Shonkoff, J. P., Boyce, W. T., & McEwen, B. S. (2012). Neuroscience, molecular biology, and the childhood roots of health disparities: Building a new framework for health promotion and disease prevention. JAMA, 301(21), 2252–2259.
- World Health Organization (WHO). (2020). Stress at the workplace.

Η ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ: ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ
Ακόμα κι όταν δεν υπάρχει πια σωματική βλάβη, ο εγκέφαλος μπορεί να συνεχίζει να “θυμάται” τον πόνο. Τα νευρωνικά του δίκτυα λειτουργούν έτσι ώστε να κρατούν τον πόνο ενεργό, παρόλο που δεν υπάρχει πια πραγματική ζημιά στον ιστό.

ΜΗΧΑΝΗΜΑ "ΕΝΕΡΓΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ" (ATM): Σύγχρονες Προσεγγίσεις στη Φυσικοθεραπεία
Η σύγχρονη φυσικοθεραπεία και αποκατάσταση έχει εμπλουτιστεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια με την εισαγωγή καινοτόμων τεχνολογιών και θεραπευτικών προσεγγίσεων.

ΠΕΛΜΑΤΟΓΡΑΦΗΜΑ: ΕΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ
Κάθε φορά που κάνουμε ένα βήμα τα πόδια μας αφήνουν ένα "αποτύπωμα" πίεσης στο έδαφος. Mία μοναδική υπογραφή που αποκαλύπτει μυστικά για τον τρόπο που κινούμαστε, την υγεία μας και ακόμη και την προσωπικότητά μας.

ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η ΕΚΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Ο μηχανισμός που επιτρέπει στον άνθρωπο να αντιλαμβάνεται τη θέση και την κίνηση του σώματός του στον χώρο χωρίς τη βοήθεια της όρασης.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ & ΥΓΕΙΑ
Το καλοκαίρι αποτελεί μια περίοδο μοναδικών προκλήσεων και ευκαιριών για την ανθρώπινη υγεία.

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΫΠΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ
Χωρίς ποιοτικό ύπνο, η παραγωγικότητα, η δημιουργικότητα και η ψυχική αντοχή μας φθίνουν˙ και μαζί τους, η πορεία προς την επιτυχία.