29 Ιουνίου 2003

Κατηγορία

Οστεοπόρωση

# Topics

πόνος, Σπονδυλική στήλη, μυοσκελετικός πόνος, μυοσκελετικό σύστημα, μυοσκελετικές παθήσεις, οστεοπόρωση, οστεοπορωτικό κάταγμα

Social sharing

ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ... ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΤΕ ΤΑ ΟΣΤΑ ΣΑΣ!

Οστεοπόρωση σημαίνει «πορώδη οστά». Οστά που κάποτε ήταν δυνατά μετατρέπονται σε αδύνατα και εύθραυστα.

Η οστεοπόρωση είναι μια ασθένεια που ταλαιπωρεί πολύ κόσμο και κυρίως τις γυναίκες. Ο όρος σημαίνει πορώδη οστά, δηλαδή οστά που έχουν μετατραπεί σε εύθραυστα. Σε κάποιες, μάλιστα, προχωρημένες περιπτώσεις ασθενών γίνονται τόσο εύθραυστα, που ακόμα και μία ήπια επιβάρυνση -όπως ο βήχας, ή το σκύψιμο για να σηκώσει ο άνθρωπος ένα ασήμαντο βάρος- είναι δυνατόν να προκαλέσει οστεοπορωτικό κάταγμα. Για την οστεοπόρωση πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας τα εξής:

Η δύναμη των οστών εξαρτάται από την μάζα και την πυκνότητά τους. Η μάζα και η πυκνότητά τους, όμως, εξαρτώνται από το ασβέστιο, το φώσφορο και τα άλλα μέταλλα που βρίσκονται στα οστά. Η ελάττωση της ποσότητας των μετάλλων αποδυναμώνει τις κατασκευές που τα στηρίζουν εκ των έσω. Τα οστά συνεχώς ανακατασκευάζονται. Νέο οστό δημιουργείται και παλαιό αποικοδομείται. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται «remodeling», ή «bone turnover».
Κύτταρα που oνομάζονται οστεοκλάστες διαλύουν παλαιά οστικά κύτταρα, δημιουργώντας μικροσκοπικές κοιλότητες. Άλλα κύτταρα, οι οστεοβλάστες, συμπληρώνουν αυτές τις κοιλότητες με μία μαλακή κηρήθρα από πρωτεϊνικές ίνες, η οποία στην συνέχεια σκληραίνει από την εναπόθεση μετάλλων και ιδιαίτερα του ασβεστίου.
Τα οιστρογόνα κατέχουν ένα ρόλο πολύ σημαντικό για την υγεία των οστών. Βοηθούν στην αργή απορρόφηση του παλαιού οστού, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπουν την γρήγορη ανακατασκευή τού νέου.
Ένας πλήρης κύκλος ανακατασκευής γίνεται περίπου σε 2 - 3 μήνες. Στους νέους ανθρώπους ο οργανισμός ανακατασκευάζει νέο οστό γρηγορότερα από ό,τι αποικοδομεί παλαιό, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η μάζα του οστού. Η μέγιστη οστική μάζα επιτυγχάνεται περίπου στα μέσα της δεκαετίας των 30 ετών. Μετά από την ηλικία αυτή ο συσχετισμός ανατρέπεται. Η απώλεια είναι 3 % έως 5 % κάθε χρόνο. Με την εμμηνόπαυση -οπότε το επίπεδο των οιστρογόνων πέφτει στο σώμα- η απώλεια της οστικής μάζας στις γυναίκες επιταχύνεται επιπλέον περίπου 1% έως 3 % κάθε χρόνο. Στην ηλικία των 60 ετών η αποικοδόμηση ελαττώνεται, αλλά δεν σταματά. Σε προχωρημένες ηλικίες οι γυναίκες έχουν χάσει το 35 % έως 50 % της οστικής μάζας, ενώ οι άνδρες το 20 % έως το 35 %.
Ο κίνδυνος να εκδηλωθεί η ασθένεια εξαρτάται από την ποσότητα της οστικής μάζας που συγκεντρώνεται μέχρι περίπου την ηλικία των 35 ετών και στην συνέχεια ανάλογα με τον ρυθμό τής απώλειας. Όσο περισσότερη οστική μάζα συγκεντρωθεί, τόσο περισσότερο απόθεμα υπάρχει και επομένως λιγότερες πιθανότητες να εκδηλωθεί η νόσος.
Η απώλεια της οστικής μάζας είναι ανώδυνη στα αρχικά στάδια.

Τα κατάγματα στην σπονδυλική στήλη προκαλούνται χωρίς ατύχημα, ή τραυματισμό. Είναι συμπιεστικά λόγω του βάρους. Προκαλούν ισχυρό πόνο και απαιτούν μεγάλο διάστημα αποκατάστασης. Ο ασθενής χάνει πόντους από το ύψος, καθώς η στάση γίνεται κυφωτική (κυρτή). Τα κατάγματα στο ισχίο είναι τα δεύτερα σε συχνότητα και προκαλούνται, συνήθως, μετά από τραυματισμό. Παρότι οι περισσότεροι ασθενείς έχουν πολύ καλή αποκατάσταση με τις μοντέρνες τεχνικές (αρθροπλαστική ισχίου), τα κατάγματα του ισχίου μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα αναπηρία, ή ακόμα και τον θάνατο από τις μετεγχειρητικές επιπλοκές.

Επιβαρυντικοί Παράγοντες

Φύλο: Τα κατάγματα από την οστεοπόρωση είναι διπλάσια σε συχνότητα στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες. Οι γυναίκες δημιουργούν λιγότερη οστική μάζα από ό,τι οι άνδρες στην ενηλικίωση και καταναλώνουν λιγότερο ασβέστιο. Άλλη μεγάλη διαφορά είναι η σημαντική πτώση των οιστρογόνων με την εμμηνόπαυση.
Ηλικία: Οι μεγαλύτερες ηλικίες έχουν και μεγαλύτερο κίνδυνο.
Φυλή: Η Καυκάσια φυλή έχει την μεγαλύτερη συχνότητα σε οστεοπόρωση, ενώ η Μαύρη φυλή την μικρότερη.
Κληρονομικότητα: Η ύπαρξη ατόμων με οστεοπόρωση στην οικογένεια αυξάνει τον κίνδυνο.
Οιστρογόνα: Όσο μεγαλύτερη υπήρξε η παραγωγή οιστρογόνων κατά την περίοδο πριν την εμμηνόπαυση ή όσο αργότερα επήλθε η εμμηνόπαυση, τόσο μικρότερος είναι ο κίνδυνος για την εκδήλωση της νόσου.
Φάρμακα: Μακροχρόνια χρήση κορτικοστεροείδων φαρμάκων, ή διουρητικών, ή θυροειδικής ορμόνης προκαλούν ζημιά στα οστά. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να καταγράφεται συχνά η πυκνότητα των οστών και να δίνονται προληπτικά τα κατάλληλα φάρμακα.
Διάφορα: Χειρουργεία, όπως γαστρεκτομή, ή άλλες ασθένειες που περιλαμβάνουν το πεπτικό σύστημα μπορούν να ελαττώσουν την ποσότητα των μετάλλων που απαιτείται, λόγω μειωμένης απορρόφησης.

Προφύλαξη/Πρόληψη

Μην καπνίζετε: Το κάπνισμα αυξάνει την απώλεια της οστικής μάζας, ελαττώνοντας την ποσότητα των οιστρογόνων στον οργανισμό και μειώνοντας την απορρόφηση του ασβεστίου από το έντερο. Οι καπνίστριες τείνουν να εισέλθουν στην εμμηνόπαυση νωρίτερα από τις μη καπνίστριες.
Καταναλώνετε επαρκείς ποσότητες ασβεστίου και βιταμίνης D: Είναι σημαντικά για την πυκνότητα της οστικής μάζας στην νεαρή ηλικία, ενώ επιβραδύνουν την απώλειά της με το πέρασμα των χρόνων. Αν δεν προσλαμβάνετε επαρκή ποσότητα ασβεστίου με την διατροφή σας, τότε ο οργανισμός θα το «κλέψει» από τα οστά, ώστε να διατηρήσει σταθερή την ποσότητά του στο αίμα. Η βιταμίνη D βοηθά στην απορρόφηση του ασβεστίου και την αποθήκευσή του στα οστά. Μπορείτε να προσλαμβάνετε βιταμίνη D από εμπλουτισμένο με την βιταμίνη γάλα, με την ηλιοθεραπεία και από τροφές όπως συκώτι, το ψάρι και το αυγό. Ωστόσο, η ικανότητα απορρόφησης βιταμίνης D από την διατροφή ελαττώνεται με την ηλικία.
Θεραπεία αναπλήρωσης οιστρογόνων: Η θεραπεία αναπλήρωσης οιστρογόνων είναι ο μόνος τρόπος προκειμένου οι γυναίκες να αποφύγουν ή μειώσουν τα ποσοστά εμφάνισης οστεοπόρωσης μετά την εμμηνόπαυση. Μπορεί να τις προστατεύσει από την απώλεια οστικής μάζας και να ελαττώσει τον κίνδυνο κατάγματος στην σπονδυλική στήλη και το ισχίο κατά 50 %. Στις γυναίκες που ήδη έχουν παρουσιάσει την νόσο, η συγκεκριμένη θεραπεία αυξάνει την οστική μάζα κατά 10 % στην σπονδυλικά στήλη και 5 % στο ισχίο. Ο τρόπος και ο χρόνος τής θεραπείας καθορίζεται από τον ειδικό γιατρό.
Αποφεύγετε την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ: Το αλκοόλ ελαττώνει την δυνατότητα του οργανισμού να απορροφά ασβέστιο.
Προσοχή στην καφεΐνη: Τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι η κατανάλωση τριών φλιτζανιών καφέ διπλασιάζει την ποσότητα του ασβεστίου που αποβάλλεται με τα ούρα.

Άσκηση/Διατηρηθείτε ανεξάρτητοι με ασφάλεια

Η άσκηση δεν βοηθά μόνο στην πρόληψη της οστεοπόρωσης, αλλά και στην αντιμετώπισή της. Σημαντικό είναι να γνωρίζουμε ποιες ασκήσεις πρέπει να κάνουμε και ποιες όχι, καθώς και τον τρόπο να τις κάνουμε σωστά. Η άσκηση επιβραδύνει την απώλεια των μετάλλων, βοηθά στην διόρθωση και διατήρηση της σωστής στάσης και βελτιώνει την συνολική φυσική κατάσταση, μειώνοντας τον κίνδυνο των ατυχημάτων από πτώση. Συνήθως απαιτείται ένας συνδυασμός δραστηριοτήτων για να βοηθήσει την πρόληψη, ή αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης.

Δραστηριότητες: Πρέπει να περιλαμβάνονται δραστηριότητες κατά τις οποίες τα οστά να στηρίζουν το βάρος τού σώματος. Τέτοιες είναι το βάδισμα (τουλάχιστον 1 έως 2 χλμ. ημερησίως) το τρέξιμο, το ανέβασμα σκαλοπατιών κ.λπ.
.Ασκήσεις με αντίσταση: Είναι καλό να πραγματοποιούνται ασκήσεις ισχυροποίησης των μυών για την καλύτερη στήριξη του σκελετού και την ευκολότερη διατήρηση της σωστής στάσης. Αν ήδη έχετε στεοπόρωση, κρίνεται απαραίτητη η βοήθεια από έναν φυσικοθεραπευτή για τον σχεδιασμό τού προγράμματος ισχυροποίησης που θα περιλαμβάνει εκπαίδευση τού σωστού τρόπου χρησιμοποίησης του σώματος και του σωστού βαθμού δυσκολίας των ασκήσεων ανάλογα με το βαθμό απώλειας της οστικής σας μάζας.
Ισχυροποίηση ραχιαίων μυών: Η ισχυροποίηση των ραχιαίων μυών βοηθά στην αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης, διατηρώντας ή βελτιώνοντας την στάση. Η κυρτή οστεοπορωτική στάση, που προκαλείται από τα συμπιεστικά κατάγματα της σπονδυλικής στήλης, αυξάνει την πίεση κατά μήκος της και μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα περισσότερα συμπιεστικά κατάγματα. Ασκήσεις που ευθειάζουν ήπια την πλάτη μπορούν να ισχυροποιήσουν τους ραχιαίους μύες, ενώ ταυτόχρονα ελαττώνουν την τάση στα οστά.

ΠΡΟΣΟΧΗ

Εάν έχετε διαπιστωμένη οστεοπόρωση, είναι σημαντικό ο φυσικοθεραπευτής να σχεδιάσει το πρόγραμμα των ασκήσεων που ασφαλές για εσάς και τις ανάγκες σας.

Επανεκτίμηση

Η τακτική επανεκτίμηση της κατάστασης αυξάνει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Θα πρέπει να αναφέρετε όλες τις αλλαγές που αισθάνεστε μέσα από την διαδικασία τής θεραπείας. Οι πληροφορίες αυτές είναι σημαντικές προκειμένου να λαμβάνονται οι καλύτερες αποφάσεις για την μελλοντική σας φροντίδα. Η κατανόηση του προβλήματος είναι ο παράγοντας που θα οδηγήσει στην επιτυχία.

Πηγές

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΙΓΓΙΝΑΓΚΑΣ, MSc, Υπ. Διδάκτορας

Φυσικοθεραπευτής

Στην ίδια κατηγορία

Τελευταία άρθρα

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΟΥΣ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

04 Οκτωβρίου 2025 | Αθηνάς Κατσιμήτρου - Τιγγινάγκα, Mld/Cdt | Καρκίνος του Μαστού

Το δευτεροπαθές λεμφοίδημα του άνω άκρου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες επιπλοκές της θεραπείας του καρκίνου του μαστού, επηρεάζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής των γυναικών.

ΑΥΧΕΝΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ

04 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Αυχενικό Σύνδρομο

Ο αυχενικός πόνος και το αίσθημα δυσκαμψίας, ή "πιασίματος" στον αυχένα είναι από τις συχνότερες αιτίες αναζήτησης ιατρικής βοήθειας στον σύγχρονο κόσμο.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

03 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Σύνδρομο Θωρακικής εξόδου

Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου συνιστά μια ετερογενή και αμφιλεγόμενη νοσολογική οντότητα με σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινή λειτουργία και δραστηριότητα του ατόμου.

ΠΟΙΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΣΤΟ STRESS ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ

03 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Άγχος - stress

Το stress – ή αλλιώς άγχος – είναι η φυσική αντίδραση του σώματος όταν νιώθει πίεση, ή απειλή. Ωστόσο, δεν το βιώνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο∙ για κάποιους γίνεται απλή πρόκληση, ενώ για άλλους βαριά καθημερινή δοκιμασία.

stressed woman siting at desk in office surrounded Σε μικρές δόσεις το stress μπορεί να λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη, όμως όταν γίνεται χρόνιο ή υπερβολικό διαβρώνει την ψυχική και σωματική υγεία. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO, 2020), το stress θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες κινδύνου για την υγεία στον 21ο αιώνα, επηρεάζοντας τόσο την ποιότητα ζωής, όσο και την εμφάνιση χρόνιων νοσημάτων. Υπάρχουν κατηγορίες τού πληθυσμού που αποδεικνύονται πιο ευάλωτες είτε λόγω βιολογικών παραγόντων, είτε λόγω κοινωνικών και επαγγελματικών συνθηκών, είτε λόγω ιδιαίτερων απαιτήσεων στη ζωή τους. Η κατανόηση αυτών των ομάδων είναι κρίσιμη, καθώς βοηθά στην ανάπτυξη πιο στοχευμένων στρατηγικών πρόληψης και παρέμβασης.

Ευάλωτες κατηγορίες ανθρώπων στο stress

Παιδιά και έφηβοι: Τα παιδιά και οι έφηβοι βιώνουν stress που προκαλείται από ποικίλες πηγές: τις σχολικές απαιτήσεις, τις εξετάσεις, τον κοινωνικό ανταγωνισμό, ακόμη και από την πίεση που ασκούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το παιδικό και εφηβικό νευρικό σύστημα βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, γεγονός που καθιστά αυτήν την ομάδα περισσότερο εκτεθειμένη στις αρνητικές συνέπειες του άγχους. Έρευνες δείχνουν ότι η παιδική έκθεση σε χρόνιο stress συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αγχωδών διαταραχών, κατάθλιψης, αλλά και σωματικών παθήσεων στην ενήλικη ζωή (Shonkoff et al., 2012).
Νεαροί ενήλικες και φοιτητές: Οι φοιτητές και οι νεαροί ενήλικες καλούνται να διαχειριστούν την μετάβαση από την εφηβεία στην ενηλικίωση, γεγονός που συνοδεύεται από ακαδημαϊκές, κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις. Η αβεβαιότητα για το μέλλον, η πίεση για επαγγελματική αποκατάσταση και οι οικονομικές δυσκολίες καθιστούν αυτήν την ομάδα ιδιαίτερα ευάλωτη στο άγχος (Beiter et al., 2015).
Εργαζόμενοι σε απαιτητικά επαγγέλματα: Το εργασιακό stress αποτελεί μία από τις πιο συχνές μορφές άγχους στη σύγχρονη κοινωνία. Ιδιαίτερα εκτεθειμένοι είναι οι επαγγελματίες υγείας, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι σε θέσεις ευθύνης, αλλά και όσοι απασχολούνται σε ασταθή, ή χαμηλά αμειβόμενα επαγγέλματα. Το φαινόμενο της «επαγγελματικής εξουθένωσης» (burnout) έχει λάβει διαστάσεις παγκόσμιας επιδημίας (Maslach & Leiter, 2016).
Γυναίκες: Οι γυναίκες αναφέρονται συχνά στη βιβλιογραφία ως πιο ευάλωτες στο stress, όχι μόνο λόγω βιολογικών παραγόντων (ορμονικές διακυμάνσεις, εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση), αλλά και λόγω του κοινωνικού ρόλου που καλούνται να διαδραματίσουν. Ο συνδυασμός επαγγελματικών, οικογενειακών και κοινωνικών απαιτήσεων μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα άγχους (APA, 2019).
Φροντιστές ασθενών και γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες: Οι άνθρωποι που φροντίζουν άτομα με χρόνιες ασθένειες ή αναπηρίες συχνά βιώνουν έντονο και παρατεταμένο stress, γνωστό και ως «stress φροντιστή». Πρόκειται για μια κατηγορία που παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, σωματικής κόπωσης και κοινωνικής απομόνωσης (Schulz & Sherwood, 2008).
Άτομα με χρόνια νοσήματα: Ο χρόνιος πόνος, οι σωματικοί περιορισμοί και η συνεχής αβεβαιότητα για την πορεία τής υγείας συνδέονται με υψηλά επίπεδα stress. Ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα, σακχαρώδη διαβήτη, ή καρκίνο αναφέρουν συχνά έντονο άγχος, το οποίο με τη σειρά του επιδεινώνει την πορεία τής ασθένειας (Cohen et al., 2007).
Ηλικιωμένοι: Η τρίτη ηλικία χαρακτηρίζεται από σημαντικές αλλαγές: απώλεια αγαπημένων προσώπων, συνταξιοδότηση, μείωση φυσικών ικανοτήτων. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να αυξήσουν την ψυχική πίεση και το αίσθημα μοναξιάς, καθιστώντας τούς ηλικιωμένους ευάλωτους σε αγχώδεις και καταθλιπτικές διαταραχές (Gum et al., 2009).

Επιπτώσεις του stress στην υγεία

african american businesswoman trying to concentra Το χρόνιο stress δεν είναι απλώς ένα ψυχολογικό βάρος· επηρεάζει ολόκληρο τον οργανισμό. Μεταξύ άλλων:

Ενισχύει τη λειτουργία τού συμπαθητικού νευρικού συστήματος και αυξάνει τα επίπεδα κορτιζόλης.
Συνδέεται με υπέρταση, καρδιαγγειακά νοσήματα και μεταβολικές διαταραχές.
Αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Επιβαρύνει την ψυχική υγεία, οδηγώντας σε κατάθλιψη, αϋπνία κ.ά.
Μειώνει την ποιότητα ζωής και την ανθεκτικότητα σε νέες προκλήσεις.

Στρατηγικές αντιμετώπισης του stress

Η διαχείριση του stress απαιτεί πολυδιάστατη προσέγγιση. Οι στρατηγικές περιλαμβάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη, αλλά και σωματοθεραπευτικές μεθόδους.

1. Τρόπος ζωής

Σωματική άσκηση: Η τακτική άσκηση μειώνει τα επίπεδα κορτιζόλης και αυξάνει τις ενδορφίνες.
Διατροφή: Ισορροπημένη διατροφή με επαρκή θρεπτικά συστατικά στηρίζει την ψυχική και σωματική ανθεκτικότητα.
Ύπνος: Ο ποιοτικός ύπνος αποτελεί θεμέλιο για την αποκατάσταση του νευρικού συστήματος.
Κοινωνική υποστήριξη: Οι διαπροσωπικές σχέσεις μειώνουν το αίσθημα απομόνωσης.

2. Ψυχολογικές παρεμβάσεις

Γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT): Αποτελεσματική στη διαχείριση δυσλειτουργικών σκέψεων.
Mindfulness και διαλογισμός: Ενισχύουν την επίγνωση και μειώνουν τη ροπή προς το άγχος.
Ομαδική θεραπεία, ή ομάδες υποστήριξης: Δημιουργούν αίσθημα κοινότητας.

3. Σωματοθεραπευτικές προσεγγίσεις και η Κρανιοϊερή Θεραπεία Upledger

osteopathy patient getting treatment massage1 Η κρανιοϊερή θεραπεία (CranioSacral Therapy – CST) που αναπτύχθηκε από τον Dr. John Upledger αποτελεί μια ήπια, μη επεμβατική μέθοδο χειροθεραπείας που εστιάζει στη ρύθμιση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος μέσω της βελτίωσης της λειτουργικότητας του κρανιοϊερού συστήματος –δηλαδή του συστήματος των μεμβρανών και του εγκεφαλονωτιαίου υγρού που περιβάλλει τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Με απαλές πιέσεις, ο θεραπευτής διευκολύνει την απελευθέρωση περιορισμών στους ιστούς, ενισχύοντας την αυτορρύθμιση του οργανισμού. Έρευνες υποδεικνύουν ότι η CST μπορεί να μειώσει τα επίπεδα άγχους, να βελτιώσει τον ύπνο και να ενισχύσει την αίσθηση χαλάρωσης (Matarán-Peñarrocha et al., 2011). Ιδιαίτερα για άτομα με χρόνιο stress, η κρανιοϊερή θεραπεία μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά σε άλλες παρεμβάσεις, επιτρέποντας στο σώμα να ανακτήσει ισορροπία.

4. Ενσωμάτωση στην καθημερινότητα

executives doing yoga Η αντιμετώπιση του stress δεν μπορεί να βασιστεί σε μεμονωμένες παρεμβάσεις. Χρειάζεται καθημερινή φροντίδα:

Σταθερό πρόγραμμα ύπνου και ξεκούρασης.
Συνειδητή ενασχόληση με δραστηριότητες που προσφέρουν χαρά.
Προγραμματισμένη συμμετοχή σε πρακτικές χαλάρωσης (αναπνοές, γιόγκα, CST).
Αναγνώριση των προσωπικών ορίων και διεκδίκηση ισορροπίας σε επαγγελματική και προσωπική ζωή.

Συμπεράσματα

Το stress είναι πια κομμάτι τής καθημερινότητας, αλλά δεν βαραίνει όλους με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν ομάδες που το νιώθουν πιο έντονα –από τα παιδιά και τους φοιτητές, μέχρι τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους φροντιστές, τα άτομα με χρόνια προβλήματα υγείας και τους ηλικιωμένους. Η διαχείριση του stress απαιτεί ολιστική προσέγγιση που να περιλαμβάνει υγιεινό τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη και σωματοθεραπευτικές παρεμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτό, η κρανιοϊερή θεραπεία Upledger μπορεί να προσφέρει ένα σημαντικό εργαλείο για την ενίσχυση της αυτορρύθμισης του οργανισμού και την καλλιέργεια βαθιάς χαλάρωσης. Η πρόληψη και η διαχείριση του stress δεν είναι πολυτέλεια· είναι απαραίτητη επένδυση για την υγεία, την ποιότητα ζωής και την κοινωνική ευημερία.

Πηγές

American Psychological Association (APA). (2019). Stress in America: Stress and current events.
Beiter, R., Nash, R., McCrady, M., Rhoades, D., Linscomb, M., Clarahan, M., & Sammut, S. (2015). The prevalence and correlates of depression, anxiety, and stress in a sample of college students. Journal of Affective Disorders, 173, 90-96.
Cohen, S., Janicki-Deverts, D., & Miller, G. E. (2007). Psychological stress and disease. JAMA, 298(14), 1685–1687.
Gum, A. M., King-Kallimanis, B., & Kohn, R. (2009). Prevalence of mood, anxiety, and substance-abuse disorders for older Americans in the National Comorbidity Survey–Replication. American Journal of Geriatric Psychiatry, 17(9), 769-781.
Maslach, C., & Leiter, M. P. (2016). Understanding the burnout experience: recent research and its implications for psychiatry. World Psychiatry, 15(2), 103–111.
Matarán-Peñarrocha, G. A., Castro-Sánchez, A. M., García, G. C., Moreno-Lorenzo, C., Carretero, T. L., & Zafra, M. Á. (2011). Influence of craniosacral therapy on anxiety, depression and quality of life in patients with fibromyalgia. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine, 2011, 178769.
Schulz, R., & Sherwood, P. R. (2008). Physical and mental health effects of family caregiving. American Journal of Nursing, 108(9 Suppl), 23–27.
Shonkoff, J. P., Boyce, W. T., & McEwen, B. S. (2012). Neuroscience, molecular biology, and the childhood roots of health disparities: Building a new framework for health promotion and disease prevention. JAMA, 301(21), 2252–2259.
World Health Organization (WHO). (2020). Stress at the workplace.