14 Οκτωβρίου 2005

Κατηγορία

Άσκηση

# Topics

καρκίνος, άσκηση, καρδιακές παθήσεις, διαβήτης, παχυσαρκία, αρθρίτιδα

Social sharing

Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ

Παρόλο που οι μηχανές και οι βελτιώσεις στις μεταφορές και την επικοινωνία έχουν κάνει τη ζωή μας ευκολότερη, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η μείωση της σωματικής δραστηριότητας, που συνδέεται με αυτές τις προόδους, διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο στην επιβάρυνση της υγείας. Οι μελέτες δείχνουν ότι το 60% των ενηλίκων δεν ασκείτε τακτικά, ενώ 25% του ενήλικου πληθυσμού δεν ασκείται καθόλου.

Ο Paffenbarger (1996) και οι συνεργάτες του δηλώνουν ότι η άσκηση μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ασθενειών όπως είναι οι καρδιακές παθήσεις, ο διαβήτης, κάποιες μορφές καρκίνου, οστεοαρθρίτιδα, οστεοπόρωση και παχυσαρκία. Οι μελέτες επίσης αποδεικνύουν ότι η άσκηση μπορεί να βοηθήσει την ψυχολογική ευημερία και να μειώσει τα συναισθήματα της ανησυχίας και της κατάθλιψης. Τα ευεργετικά αποτελέσματα της άσκησης για μερικές μέρες ή βδομάδες μπορεί να μην είναι σημαντικά, αλλά κατά τη διάρκεια μιας μακράς χρονικής περιόδου είναι πολύτιμα. Το περπάτημα ημερησίως για πέντε ημέρες καταναλώνει περίπου 2000 θερμίδες. Αυτή η δραστηριότητα μέσα σε ένα χρόνο θα έκαιγε περίπου 96.000 θερμίδες.

Άσκηση και Καρδιακές παθήσεις

Οι καρδιαγγειακές παθήσεις είναι η κύρια αιτία θανάτου στην Αμερική. Η Αμερικανική ένωση για την καρδιά έχει καταστήσει σαφές ότι η κύρια αιτία των καρδιακών παθήσεων είναι η φυσική αδράνεια. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η κανονική σωματική δραστηριότητα αποτρέπει ή καθυστερεί την ανάπτυξη της υψηλής αρτηριακής πίεσης στους ανθρώπους (υπέρταση). Μελέτη του Πανεπιστημίου του Στανφορντ (Haskel, 1993) για την άσκηση σε σχέση με τις καρδιακές παθήσεις, τις συνέδεσε με τη μείωση της ελαστικότητας των στεφανιαίων αρτηριών. Τα οξεία στεφανιαία επεισόδια προκαλούνται από την ανεπαρκή ροή αίματος στο μυοκάρδιο. Η αρτηριοσκλήρυνση προκαλεί στένεμα των στεφανιαίων αρτηριών που παρέχουν αίμα στο μυοκάρδιο. Προκειμένου να αποτραπούν τα προβλήματα στη ροή του αίματος, πρέπει να αποτραπεί η μείωση της ελαστικότητας τους ή να αυξηθεί η διάμετρος των αρτηριών. Δόθηκε Νιτρογλυκερίνη σε μια ομάδα ανθρώπων που ήταν δρομείς και σε μια άλλη που δεν ήταν, σε μια προσπάθεια να διαταθούν οι αρτηρίες στο επίπεδο της «μέγιστης φαρμακολογικής διαστολής». Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι αρτηρίες των δρομέων διαστάλθηκαν δύο φορές περισσότερο από ότι των άλλων, αποδεικνύοντας ότι οι στεφανιαίες αρτηρίες των δρομέων είναι περισσότερο ελαστικές.

Η σωματική δραστηριότητα βοηθά επίσης στη πρόληψη των καρδιακών παθήσεων με τη βελτίωση του επιπέδου χοληστερόλης. Η έρευνα για τη σωματική δραστηριότητα και τη χοληστερόλη έδειξε ότι η άσκηση βελτιώνει το επίπεδο της «καλής» χοληστερόλης, ελαττώνει τα τριγλυκερίδια, ενώ χαμηλώνει ελαφρώς το επίπεδο της «κακής» χοληστερόλης LDL. Ο μέσος Αμερικάνος έχει επίπεδο HDL 45, ένας δρομέας αποστάσεων περίπου 65. Για κάθε αύξηση μιας ή δύο μονάδων της HDL αντιστοιχεί 2% έως 4% μείωση στο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων (Shaping Up, 1993).

Άσκηση και Καρκίνος

Πρόσφατες μελέτες υποστηρίζουν ότι η τακτική, μέτριας έντασης φυσική δραστηριότητα, μπορεί να προφυλάξει από κάποιες μορφές καρκίνου. Η άσκηση συνδέεται με τη μείωση του κινδύνου για καρκίνο του εντέρου, του μαστού, και άλλων κακοηθών όγκων (Simon). Σύμφωνα με μελέτη που έγινε στο Πανεπιστήμιο της Southern California διαπιστώθηκε ότι οι γυναίκες που κατά την αναπαραγωγική ηλικία συμμετείχαν σε φυσικές δραστηριότητες τέσσερις ή περισσότερες ώρες τη βδομάδα, μείωσαν κατά 60% την πιθανότητα καρκίνου του μαστού συγκριτικά με εκείνες που δεν συμμετείχαν.

Βέβαια ακόμα χρειάζονται πολλές μελέτες για να τεκμηριωθεί αυτή η άποψη, εντούτοις κερδίζει συνεχώς έδαφος η άποψη ότι η άσκηση συμμετέχει στη πρόληψη και αντιμετώπιση κάποιων μορφών καρκίνου (McName).

Άσκηση και διαβήτης

Σύμφωνα με το American Diabetes Association η άσκηση συμβάλλει θετικά στην είσοδο της γλυκόζης στο κύτταρο, βοηθώντας το σώμα να χρησιμοποιεί τη τροφή περισσότερο αποτελεσματικά ενώ ταυτόχρονα μειώνει το επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα. Η άσκηση βοηθάει στη πρόληψη αλλά και στη θεραπευτική αντιμετώπιση του διαβήτη.

Συνηθισμένη αιτία θανάτου στο διαβητικό ασθενή είναι οι καρδιολογικές επιπλοκές. Ποσοστό θνησιμότητας 80% από καρδιακό ή αγγειακό πρόβλημα. Είναι βέβαιο ότι η άσκηση μπορεί να προσφέρει στη μείωση αυτού του ποσοστού. Επιπλέον η άσκηση βοηθάει στη πρόληψη της παχυσαρκίας που οδηγεί στον διαβήτη, εννέα στους δέκα διαβητικούς ασθενείς που δεν λαμβάνουν ινσουλίνη είναι υπέρβαροι. Φυσικά πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή στην ισορροπία μεταξύ της διατροφής, της άσκησης και των επιπέδων ινσουλίνης.

Άσκηση και παχυσαρκία

Η παχυσαρκία αποτελεί επιβαρυντικό παράγοντα για καρδιαγγειακές παθήσεις, καρκίνο, εγκεφαλικό επεισόδιο, διαβήτη και αρτηριοσκλήρυνση. Στα παχύσαρκα άτομα που είναι 150% έως 200% πάνω από το κανονικό βάρος, η μέτρια μείωση του βάρους μπορεί να μειώσει το κίνδυνο παθήσεων από 20% έως 75% (Murray, 1994). Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι η επαναλαμβανόμενη μείωση και αύξηση του βάρους βάζει τον οργανισμό μας σε συνεχή ένταση με αποτέλεσμα επιπλέον επιπλοκές.

Άσκηση και αμυντικό σύστημα του οργανισμού

Η άσκηση βοηθά στην αύξηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων του αίματος, που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ικανότητα δράσης του αμυντικού μηχανισμού. Επειδή αυτή η αύξηση είναι προσωρινή, μόνο η καθημερινή δραστηριότητα μπορεί να συμβάλλει στην αύξηση αυτής της ικανότητας Shute, 1996). Ασθενείς με χρόνιο πόνο, άγχος, κατάθλιψη ή άλλα ψυχολογικά προβλήματα βρίσκουν σημαντική βοήθεια με την άσκηση.

Άσκηση και αρθρίτιδα

Η φυσική δραστηριότητα είναι σημαντικός παράγοντας για τη διατήρηση της μυϊκής ισχύος, του εύρους κίνησης των αρθρώσεων, γενικά της λειτουργικής ικανότητας του ανθρώπου. Για αυτό το λόγο αποτελεί σημαντικό τμήμα της θεραπευτικής προσέγγισης ασθενών με οποιοδήποτε τύπο αρθρίτιδας. Συνεισφέρει στη διατήρηση ή βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ανάλογα με τη βαρύτητα της πάθησης.

Τύπος της άσκησης – Συχνότητα – Διάρκεια και ένταση

Ο τύπος της άσκησης δεν μπορεί να είναι ο ίδιος για κάθε άνθρωπο και για κάθε ηλικία. Η επιλογή του τύπου της άσκησης, της συχνότητας, της διάρκειας και του βαθμού έντασης πρέπει να καθορίζεται από επιστήμονα ειδικευμένο.

Εντούτοις υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες (Pekka, 1995):

1. ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΑ: Αν η άσκηση γίνεται τρεις φορές τη βδομάδα, τότε πρέπει να διαρκεί 60 min την ημέρα ή αν γίνεται έξι φορές τη βδομάδα, τότε πρέπει να διαρκεί 30 min την ημέρα.
2. ΕΝΤΑΣΗ: α) Μέτρια, β) Αεροβική άσκηση – ποδήλατο, jogging, βάδισμα, κολύμπι, ελαφρά βάρη.

Πάντα πρέπει να επιτυγχάνεται ισορροπία μεταξύ των αναγκών κάθε ανθρώπου, με την συχνότητα της άσκησης, της διάρκειας και της έντασης.

Οι επιστήμονες καθημερινά διαπιστώνουν ότι η φυσική δραστηριότητα και η άσκηση είναι καθοριστικός παράγοντας για τη καλή υγεία. Ποτέ δεν είναι αργά να ξεκινήσουμε αρκεί να συμβουλευθούμε τους ειδικούς, ενώ οι δραστηριότητες να είναι σύμφωνες με τις ικανότητες και τις ανάγκες μας.

--------------------------------------------------------------------------------

At Any Age, It's Wise to Exercise

The benefits of exercise have been well-documented over the years. Among other benefits, numerous studies have shown that exercise can help reduce the incidence of disease, promote weight loss, and improve mental health. A recent long-term study set out to examine if exercising during the senior years benefits people who were previously sedentary.

Canadian researchers investigated two groups of previously sedentary healthy adults, ages 55-75 years at baseline, for 10 years. One group remained sedentary during the study period, while the other group engaged in regular exercise. consisting of 30- to 45-minute aerobic sessions, three times a week, for a minimum of 46 weeks a year.

At the conclusion of the study, researchers examined data for 161 participants in the active group and 136 participants in the sedentary group. Among their findings: "The active group showed a significantly lower prevalence (11%) of metabolic syndrome than the sedentary group (28%) at 10 years." (Metabolic syndrome is a group of risk factors that can lead to type-2 diabetes and coronary heart disease, among other health problems.) The sedentary group also had a 13% decrease in fitness over the 10-year study period, while the exercise group showed a small increase in fitness levels. In the exercise group, HDL, or "good" cholesterol, increased by 9%, whereas the sedentary group showed an 18% decrease in HDL. The active group also had "fewer comorbid conditions, and fewer signs and symptoms of cardiovascular disease" than their sedentary counterparts.

Your chiropractor can help design a comprehensive exercise program suitable to your needs. For more information on the many benefits of consistent exercise, visitwww.chiroweb.com/find/archives/sports/exercise.

Reference: Petrella RJ, Lattanzio CN, Demeray A, et al. Can adoption of regular exercise later in life prevent metabolic risk for cardiovascular disease? Diabetes Care 2005;28:694-701.

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΙΓΓΙΝΑΓΚΑΣ, MSc, Υπ. Διδάκτορας

Φυσικοθεραπευτής

Στην ίδια κατηγορία

Τελευταία άρθρα

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΟΥΣ ΛΕΜΦΟΙΔΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

04 Οκτωβρίου 2025 | Αθηνάς Κατσιμήτρου - Τιγγινάγκα, Mld/Cdt | Καρκίνος του Μαστού

Το δευτεροπαθές λεμφοίδημα του άνω άκρου αποτελεί μία από τις σημαντικότερες επιπλοκές της θεραπείας του καρκίνου του μαστού, επηρεάζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής των γυναικών.

ΑΥΧΕΝΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ

04 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Αυχενικό Σύνδρομο

Ο αυχενικός πόνος και το αίσθημα δυσκαμψίας, ή "πιασίματος" στον αυχένα είναι από τις συχνότερες αιτίες αναζήτησης ιατρικής βοήθειας στον σύγχρονο κόσμο.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

03 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Σύνδρομο Θωρακικής εξόδου

Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου συνιστά μια ετερογενή και αμφιλεγόμενη νοσολογική οντότητα με σημαντικές επιπτώσεις στην καθημερινή λειτουργία και δραστηριότητα του ατόμου.

ΠΟΙΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΣΤΟ STRESS ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΝ

03 Οκτωβρίου 2025 | Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Άγχος - stress

Το stress – ή αλλιώς άγχος – είναι η φυσική αντίδραση του σώματος όταν νιώθει πίεση, ή απειλή. Ωστόσο, δεν το βιώνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο∙ για κάποιους γίνεται απλή πρόκληση, ενώ για άλλους βαριά καθημερινή δοκιμασία.

stressed woman siting at desk in office surrounded Σε μικρές δόσεις το stress μπορεί να λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη, όμως όταν γίνεται χρόνιο ή υπερβολικό διαβρώνει την ψυχική και σωματική υγεία. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO, 2020), το stress θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες κινδύνου για την υγεία στον 21ο αιώνα, επηρεάζοντας τόσο την ποιότητα ζωής, όσο και την εμφάνιση χρόνιων νοσημάτων. Υπάρχουν κατηγορίες τού πληθυσμού που αποδεικνύονται πιο ευάλωτες είτε λόγω βιολογικών παραγόντων, είτε λόγω κοινωνικών και επαγγελματικών συνθηκών, είτε λόγω ιδιαίτερων απαιτήσεων στη ζωή τους. Η κατανόηση αυτών των ομάδων είναι κρίσιμη, καθώς βοηθά στην ανάπτυξη πιο στοχευμένων στρατηγικών πρόληψης και παρέμβασης.

Ευάλωτες κατηγορίες ανθρώπων στο stress

Παιδιά και έφηβοι: Τα παιδιά και οι έφηβοι βιώνουν stress που προκαλείται από ποικίλες πηγές: τις σχολικές απαιτήσεις, τις εξετάσεις, τον κοινωνικό ανταγωνισμό, ακόμη και από την πίεση που ασκούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το παιδικό και εφηβικό νευρικό σύστημα βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης, γεγονός που καθιστά αυτήν την ομάδα περισσότερο εκτεθειμένη στις αρνητικές συνέπειες του άγχους. Έρευνες δείχνουν ότι η παιδική έκθεση σε χρόνιο stress συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αγχωδών διαταραχών, κατάθλιψης, αλλά και σωματικών παθήσεων στην ενήλικη ζωή (Shonkoff et al., 2012).
Νεαροί ενήλικες και φοιτητές: Οι φοιτητές και οι νεαροί ενήλικες καλούνται να διαχειριστούν την μετάβαση από την εφηβεία στην ενηλικίωση, γεγονός που συνοδεύεται από ακαδημαϊκές, κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις. Η αβεβαιότητα για το μέλλον, η πίεση για επαγγελματική αποκατάσταση και οι οικονομικές δυσκολίες καθιστούν αυτήν την ομάδα ιδιαίτερα ευάλωτη στο άγχος (Beiter et al., 2015).
Εργαζόμενοι σε απαιτητικά επαγγέλματα: Το εργασιακό stress αποτελεί μία από τις πιο συχνές μορφές άγχους στη σύγχρονη κοινωνία. Ιδιαίτερα εκτεθειμένοι είναι οι επαγγελματίες υγείας, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι σε θέσεις ευθύνης, αλλά και όσοι απασχολούνται σε ασταθή, ή χαμηλά αμειβόμενα επαγγέλματα. Το φαινόμενο της «επαγγελματικής εξουθένωσης» (burnout) έχει λάβει διαστάσεις παγκόσμιας επιδημίας (Maslach & Leiter, 2016).
Γυναίκες: Οι γυναίκες αναφέρονται συχνά στη βιβλιογραφία ως πιο ευάλωτες στο stress, όχι μόνο λόγω βιολογικών παραγόντων (ορμονικές διακυμάνσεις, εγκυμοσύνη, εμμηνόπαυση), αλλά και λόγω του κοινωνικού ρόλου που καλούνται να διαδραματίσουν. Ο συνδυασμός επαγγελματικών, οικογενειακών και κοινωνικών απαιτήσεων μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα άγχους (APA, 2019).
Φροντιστές ασθενών και γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες: Οι άνθρωποι που φροντίζουν άτομα με χρόνιες ασθένειες ή αναπηρίες συχνά βιώνουν έντονο και παρατεταμένο stress, γνωστό και ως «stress φροντιστή». Πρόκειται για μια κατηγορία που παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης, σωματικής κόπωσης και κοινωνικής απομόνωσης (Schulz & Sherwood, 2008).
Άτομα με χρόνια νοσήματα: Ο χρόνιος πόνος, οι σωματικοί περιορισμοί και η συνεχής αβεβαιότητα για την πορεία τής υγείας συνδέονται με υψηλά επίπεδα stress. Ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα, σακχαρώδη διαβήτη, ή καρκίνο αναφέρουν συχνά έντονο άγχος, το οποίο με τη σειρά του επιδεινώνει την πορεία τής ασθένειας (Cohen et al., 2007).
Ηλικιωμένοι: Η τρίτη ηλικία χαρακτηρίζεται από σημαντικές αλλαγές: απώλεια αγαπημένων προσώπων, συνταξιοδότηση, μείωση φυσικών ικανοτήτων. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να αυξήσουν την ψυχική πίεση και το αίσθημα μοναξιάς, καθιστώντας τούς ηλικιωμένους ευάλωτους σε αγχώδεις και καταθλιπτικές διαταραχές (Gum et al., 2009).

Επιπτώσεις του stress στην υγεία

african american businesswoman trying to concentra Το χρόνιο stress δεν είναι απλώς ένα ψυχολογικό βάρος· επηρεάζει ολόκληρο τον οργανισμό. Μεταξύ άλλων:

Ενισχύει τη λειτουργία τού συμπαθητικού νευρικού συστήματος και αυξάνει τα επίπεδα κορτιζόλης.
Συνδέεται με υπέρταση, καρδιαγγειακά νοσήματα και μεταβολικές διαταραχές.
Αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Επιβαρύνει την ψυχική υγεία, οδηγώντας σε κατάθλιψη, αϋπνία κ.ά.
Μειώνει την ποιότητα ζωής και την ανθεκτικότητα σε νέες προκλήσεις.

Στρατηγικές αντιμετώπισης του stress

Η διαχείριση του stress απαιτεί πολυδιάστατη προσέγγιση. Οι στρατηγικές περιλαμβάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη, αλλά και σωματοθεραπευτικές μεθόδους.

1. Τρόπος ζωής

Σωματική άσκηση: Η τακτική άσκηση μειώνει τα επίπεδα κορτιζόλης και αυξάνει τις ενδορφίνες.
Διατροφή: Ισορροπημένη διατροφή με επαρκή θρεπτικά συστατικά στηρίζει την ψυχική και σωματική ανθεκτικότητα.
Ύπνος: Ο ποιοτικός ύπνος αποτελεί θεμέλιο για την αποκατάσταση του νευρικού συστήματος.
Κοινωνική υποστήριξη: Οι διαπροσωπικές σχέσεις μειώνουν το αίσθημα απομόνωσης.

2. Ψυχολογικές παρεμβάσεις

Γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT): Αποτελεσματική στη διαχείριση δυσλειτουργικών σκέψεων.
Mindfulness και διαλογισμός: Ενισχύουν την επίγνωση και μειώνουν τη ροπή προς το άγχος.
Ομαδική θεραπεία, ή ομάδες υποστήριξης: Δημιουργούν αίσθημα κοινότητας.

3. Σωματοθεραπευτικές προσεγγίσεις και η Κρανιοϊερή Θεραπεία Upledger

osteopathy patient getting treatment massage1 Η κρανιοϊερή θεραπεία (CranioSacral Therapy – CST) που αναπτύχθηκε από τον Dr. John Upledger αποτελεί μια ήπια, μη επεμβατική μέθοδο χειροθεραπείας που εστιάζει στη ρύθμιση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος μέσω της βελτίωσης της λειτουργικότητας του κρανιοϊερού συστήματος –δηλαδή του συστήματος των μεμβρανών και του εγκεφαλονωτιαίου υγρού που περιβάλλει τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Με απαλές πιέσεις, ο θεραπευτής διευκολύνει την απελευθέρωση περιορισμών στους ιστούς, ενισχύοντας την αυτορρύθμιση του οργανισμού. Έρευνες υποδεικνύουν ότι η CST μπορεί να μειώσει τα επίπεδα άγχους, να βελτιώσει τον ύπνο και να ενισχύσει την αίσθηση χαλάρωσης (Matarán-Peñarrocha et al., 2011). Ιδιαίτερα για άτομα με χρόνιο stress, η κρανιοϊερή θεραπεία μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά σε άλλες παρεμβάσεις, επιτρέποντας στο σώμα να ανακτήσει ισορροπία.

4. Ενσωμάτωση στην καθημερινότητα

executives doing yoga Η αντιμετώπιση του stress δεν μπορεί να βασιστεί σε μεμονωμένες παρεμβάσεις. Χρειάζεται καθημερινή φροντίδα:

Σταθερό πρόγραμμα ύπνου και ξεκούρασης.
Συνειδητή ενασχόληση με δραστηριότητες που προσφέρουν χαρά.
Προγραμματισμένη συμμετοχή σε πρακτικές χαλάρωσης (αναπνοές, γιόγκα, CST).
Αναγνώριση των προσωπικών ορίων και διεκδίκηση ισορροπίας σε επαγγελματική και προσωπική ζωή.

Συμπεράσματα

Το stress είναι πια κομμάτι τής καθημερινότητας, αλλά δεν βαραίνει όλους με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν ομάδες που το νιώθουν πιο έντονα –από τα παιδιά και τους φοιτητές, μέχρι τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους φροντιστές, τα άτομα με χρόνια προβλήματα υγείας και τους ηλικιωμένους. Η διαχείριση του stress απαιτεί ολιστική προσέγγιση που να περιλαμβάνει υγιεινό τρόπο ζωής, ψυχολογική υποστήριξη και σωματοθεραπευτικές παρεμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτό, η κρανιοϊερή θεραπεία Upledger μπορεί να προσφέρει ένα σημαντικό εργαλείο για την ενίσχυση της αυτορρύθμισης του οργανισμού και την καλλιέργεια βαθιάς χαλάρωσης. Η πρόληψη και η διαχείριση του stress δεν είναι πολυτέλεια· είναι απαραίτητη επένδυση για την υγεία, την ποιότητα ζωής και την κοινωνική ευημερία.

Πηγές

American Psychological Association (APA). (2019). Stress in America: Stress and current events.
Beiter, R., Nash, R., McCrady, M., Rhoades, D., Linscomb, M., Clarahan, M., & Sammut, S. (2015). The prevalence and correlates of depression, anxiety, and stress in a sample of college students. Journal of Affective Disorders, 173, 90-96.
Cohen, S., Janicki-Deverts, D., & Miller, G. E. (2007). Psychological stress and disease. JAMA, 298(14), 1685–1687.
Gum, A. M., King-Kallimanis, B., & Kohn, R. (2009). Prevalence of mood, anxiety, and substance-abuse disorders for older Americans in the National Comorbidity Survey–Replication. American Journal of Geriatric Psychiatry, 17(9), 769-781.
Maslach, C., & Leiter, M. P. (2016). Understanding the burnout experience: recent research and its implications for psychiatry. World Psychiatry, 15(2), 103–111.
Matarán-Peñarrocha, G. A., Castro-Sánchez, A. M., García, G. C., Moreno-Lorenzo, C., Carretero, T. L., & Zafra, M. Á. (2011). Influence of craniosacral therapy on anxiety, depression and quality of life in patients with fibromyalgia. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine, 2011, 178769.
Schulz, R., & Sherwood, P. R. (2008). Physical and mental health effects of family caregiving. American Journal of Nursing, 108(9 Suppl), 23–27.
Shonkoff, J. P., Boyce, W. T., & McEwen, B. S. (2012). Neuroscience, molecular biology, and the childhood roots of health disparities: Building a new framework for health promotion and disease prevention. JAMA, 301(21), 2252–2259.
World Health Organization (WHO). (2020). Stress at the workplace.