Ποιος μπορεί τελικά να ορίσει το εύρος της αγάπης, την υπόστασή της σε όλο της το μεγαλείο και να μας δώσει την ακριβή περιγραφή της.

Ένα φιλοσοφικό, υπαρξιακό, θεολογικό, επιστημονικό ζήτημα που απασχολεί καθημερινά τα εκατομμύρια των ανθρώπων που αναπνέουν πάνω σε αυτή τη γη αιώνες τώρα. Είναι η απόλυτη χαρά και ο απόλυτος πόνος, είναι μεγαλείο και τυραννία, είναι θείο δώρο και διαβολικός πειρασμός, είναι σύμπλεγμα ορμονών και βιοχημικό φαινόμενο, είναι ελευθερία και υποδούλωση... Κοιτώντας την αγάπη μέσα από τα μάτια ενός επιστήμονα, ίσως λάβουμε την απάντηση πως: «Βιολογικά, η Αγάπη είναι μια έντονη νευρολογική κατάσταση, όπως η πείνα ή η δίψα, αλλά πιο μόνιμη. Λέμε για την αγάπη ότι "είναι τυφλή", ή "We talk about love being blind", ή "άνευ όρων" με την έννοια ότι δεν την ελέγχουμε. Αλλά πάλι αυτό δεν είναι ιδιαίτερα παράξενο από τη στιγμή που η Αγάπη είναι κατά βάση χημικό φαινόμενο. Αντίστοιχα, ο πόθος είναι μια περιστασιακή σεξουαλική επιθυμία στη δημιουργία της οποίας εμπλέκεται η απελευθέρωση ορμονών, όπως η τεστοστερόνη και τα οιστρογόνα. Στην πραγματική αγάπη ή στο πραγματικό δέσιμο και στην πραγματική αφοσίωση ο εγκέφαλος απελευθερώνει ένα τεράστιο συνδυασμό ορμονών: Φερομόνες, Ντοπαμίνη, Νορεπινεφρίνη, σεροτονίνη, ωκυτοκίνη και βαζοπρεσίνη (ADH). Ωστόσο, από την σκοπιά της εξέλιξης, η αγάπη μπορεί να αντιμετωπισθεί ως μηχανισμός επιβίωσης. Έναν μηχανισμό που έχουμε αναπτύξει ώστε να χρειαζόσαστε τις μακροχρόνιες σχέσεις που σημαίνουν αμοιβαία αλληλοϋπεράσπιση, φροντίδα των γονιών προς τα παιδιά και προώθηση του αισθήματος ασφάλειας και σιγουριάς».

Ένας ψυχοθεραπευτής, από την άλλη πλευρά, θα μας έδινε την δική του οπτική για το τι είναι η αγάπη: «Οι αρχαίοι δεν στρίμωχναν ποικίλα συναισθήματα, στα οποία δίνουμε την ετικέτα «Αγάπη», στην ίδια λέξη. Είχαν πολλές παραλλαγές για να αποδώσουν το συναίσθημα, όπως:

• Φιλία, την οποία αντιλαμβάνονταν ως μια βαθιά αλλά χωρίς σεξουαλική διάσταση οικειότητα ανάμεσα σε στενούς φίλους ή μέλη μιας οικογένειας, ή ως ένα βαθύ δέσιμο που σφυρηλατείται ανάμεσα σε στρατιώτες που πολεμούσαν ο ένας δίπλα στον άλλον στη μάχη.
• Το αρχαίο Ρωμαϊκό Ludus, περιγράφει ένα πιο παιχνιδιάρικο πάρε-δώσε που συμβαίνει όταν χαζολογάμε ή φλερτάρουμε.
• Πράγμα, είναι η ώριμη αγάπη που εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου ανάμεσα σε ζευγάρια που βρίσκονται πολύ καιρό μαζί και περιλαμβάνει αλληλοκατανόηση στην πράξη, αφοσίωση, συμβιβασμούς.
• Αγάπη για τους αρχαίους ήταν ένας πιο γενικευμένος όρος και δεν είχε να κάνει με την αποκλειστικότητα, αλλά με ένα πανανθρώπινο συναίσθημα που αφορούσε τους γύρω μας.
• Φιλαυτία οριζόταν η αγάπη για τον εαυτό μας, που δεν είναι τόσο εγωιστική όσο ακούγεται. Όπως έλεγε ο Αριστοτέλης, ή όπως θα σας πει οποιοσδήποτε ψυχοθεραπευτής, 'για να μπορέσεις να νοιαστείς για τους άλλους, πρέπει πρώτα να έχεις φροντίσει τον εαυτό σου'.
• Τέλος, και πιθανότατα τελευταίος αν και προκαλεί τα περισσότερα προβλήματα και επιπλοκές, ο Έρως είχε-έχει να κάνει με την σεξουαλική έλξη και το πάθος. Εκτός αν μετεξελιχθεί σε φιλία η/και πράγμα, ο έρως θα εκφυλιστεί και θα σβήσει μόνος του.

Αγάπη είναι όλα τα παραπάνω, αλλά ταυτόχρονα είναι παράλογο και μη-ρεαλιστικό να έχουμε την προσδοκία να βιώσουμε και τις έξι εκδοχές της με ένα μόνο πρόσωπο. Γι' αυτό είναι τόσο σημαντικά πράγματα η οικογένεια και η κοινωνία».

Προσεγγίζοντας την αγάπη ένας πιο πνευματικός και θρησκευόμενος άνθρωπος θα την περιέγραφε, μάλλον, ως το συναίσθημα που «πιο εύκολα το βιώνεις, παρά το ορίζεις. Θα περιγραφόταν επίσης, αν και μοιάζει λίγο αόριστη, «Ως θεολογική αρετή με την οποία αγαπάμε τον Θεό πάνω από όλα και τους διπλανούς μας σαν τον εαυτό μας, εν ονόματί Του», αν και αυτή η περιγραφή μοιάζει λίγο αόριστη. «Μέχρι να την συναντήσουμε «ενσαρκωμένη» κατά κάποιο τρόπο στη ζωή γύρω μας: Σε πράξεις καλοσύνης, γενναιοδωρίας και αυτοθυσίας. Η Αγάπη είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να πληγώσει κανέναν, αλλά μπορεί να κοστίσει ακριβά. Το παράδοξο με την Αγάπη, είναι πώς μολονότι σου δίνει εξαιρετική ελευθερία, την ίδια στιγμή σε δένει με τον άλλο με δεσμούς δυνατότερους και από τον θάνατο. Δεν μπορεί να αγοραστεί, ή να πουληθεί και δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει. Η Αγάπη είναι η μεγαλύτερη ευλογία».

Ποιος μπορεί τελικά να ορίσει το εύρος της αγάπης, την υπόστασήτης σε όλο της το μεγαλείο και να μας δώσει την ακριβή περιγραφή της. Οι άνθρωποι ανάλογα με τα βιώματά τους, τα ήθη και τον χαρακτήρα τους δίνουν ο καθένας ξεχωριστά τις δικές του απαντήσεις. Δίνουν, όμως τελικά, όλοι το ίδιο νόημα σ' αυτό που αποκαλούν αγάπη. Λες και υπάρχει μια κοινή συνισταμένη, μέσα από αυτή τη λέξη εκφράσουν την ίδια ανάγκη για προσφορά, προστασία , ασφάλεια, τρυφερότητα!

Αγάπη είναι η φροντίδα του γονιού στο παιδί του... Αγάπη είναι,όμως, και η προσφορά μιας ζωγραφιάς του μικρού μαθητή στη μητέρα του...
Αγάπη είναι το ένστικτο της προστασίας του μικρού αδερφού από τον μεγαλύτερο, ή η φροντίδα του ηλικιωμένου γονέα από το παιδί...
Αγάπη είναι η συντροφικότητα και το να είσαι συνοδοιπόρος σε αυτή τη ζωή, στην καθημερινότητά σου με τον σύζυγό σου, ή τους φίλους σου...

Στις εποχές που διανύουμε, όλοι έχουμε ανάγκη να προσφέρουμε και να λαμβάνουμε αγάπη για να καταφέρνουμε να συνεχίζουμε το ταξίδι της ζωής μας, να ανταποκρινόμαστε στις δυσκολίες και να βγούμε λιγότερο τρωτοί και πιο δυνατοί-ισχυροί από αυτές! Σίγουρα δεν είναι πάντα όλα ρόδινα στην αγάπη. Υπάρχουν εντάσεις και διαμάχες, ζήλειες και αναταραχές γιατί κι αυτά είναι στοιχεία της ανθρώπινης ύπαρξής μας, της ανθρώπινης φύσης μας. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την αγάπη ακόμα και με τη θάλασσα. Δεν είναι πάντα γαλήνια, αλλά και μέσα από τις τρικυμίες της βρίσκει εντέλει την ηρεμία της και τότε όλα γίνονται ακόμα πιο όμορφα και αποκτούν μεγαλύτερη αξία.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι στη ζωή «δεν υπάρχουν μεγάλα πράγματα. Μόνο μικρά πράγματα με μεγάλη αγάπη!» (Μητέρα Τερέζα).

Άλλες πηγές:
http://www.sansimera.gr/quotes/categories/1#ixzz3Oi6Vq3cI
www.lifo.gr