Η εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας. Η αποτελεσματικότητα οποιασδήποτε θεραπευτικής παρέμβασης εξαρτάται από τον εντοπισμό του μηχανισμού που προκαλεί τα συμπτώματα στον ασθενή. Συνήθως αναφερόμαστε σε συνδυασμό παραγόντων, οι οποίοι συντονιζόμενοι μεταξύ τους παράγουν ένα αποτέλεσμα. 

Ένα απλοποιημένο σύστημα ελέγχου, μέσω του οποίου μπορούμε σε μικρό χρονικό διάστημα να αξιολογήσουμε ολόκληρο το σώμα, στην αναζήτηση της βασικής αιτίας είναι το ART. Το ακρώνυμο ART προέρχεται από τις λέξεις: Asymmetry – Restriction of motion – Tissue texture abnormalities (Ασυμμετρία – Περιορισμός της κίνησης – Ανωμαλία στην υφή του ιστού).

Ασυμμετρία

Οι άνθρωποι γεννιούνται με κάποιο βαθμό ασυμμετρία. Η δομή και η θέση του μυοσκελετικού, του πεπτικού, του αναπνευστικού, του νευρικού και του καρδιαγγειακού συστήματος απαιτούν να είμαστε σε κάποιο βαθμό ασύμμετροι. Αυτή η ανισορροπία συχνά αντανακλάται σε ασύμμετρα μοτίβα στάσης. Για παράδειγμα, η έρευνα έχει διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι δεξιόχειρες άνθρωποι φορτίζουν περισσότερο το κυρίαρχο δεξιό τους κάτω άκρο με αποτέλεσμα αυτό να είναι έχει περίπου 5% περισσότερο όγκο από το αριστερό. Αυτή η ασυμμετρία στη φόρτιση μπορεί με τον καιρό να προκαλέσει επιπλέον αλλαγές στην ευθυγράμμιση του σκελετού όπως πρόκληση περιστροφής στη λεκάνη, εμφάνιση ψευδούς ανισοσκελίας και ανάλογες προσαρμογές στη σπονδυλική στήλη. Ο θεραπευτής πρέπει να είναι σε θέση να εντοπίσει αυτές τις σχετιζόμενες με τη στάση λειτουργικές αποκλίσεις, όπως διαταραχές στη βάδιση, άνω / κάτω διαγώνιο σύνδρομο (upper / lower crossed syndromes) και αλλαγές στην ευθυγράμμιση της κεφαλής σε σχέση με το ιερό οστό. Ο θεραπευτικός στόχος είναι η μυοσκελετική ευθυγράμμιση της κεφαλής πάνω στον αυχένα και της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης στο ιερό οστό.

Περιορισμός της κίνησης

Μετά την ανάλυση της στάσης, αξιολογούμε τους περιορισμούς στη κίνηση. Δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα η σύγκριση των ανατομικών σημείων αναφοράς, αλλά πως η μια πλευρά του σώματος κινείται σε σύγκριση με την άλλη, δηλαδή ποια πλευρά κινείται πιο εύκολα και ποια έχει περιορισμό.

Αν υποθέσουμε ότι διαπιστώνουμε στη λεκάνη του ασθενή περιορισμό στη δεξιά πλευρά με αντίσταση στην οπίσθια ολίσθηση κατά τη συμπίεση. Αυτό σημαίνει ότι το δεξιό λαγόνιο οστό είναι «κολλημένο» εμπρός/κάτω σε σχέση με το αριστερό, προκαλώντας στροφή αριστερά της λεκάνης στον κατακόρυφο άξονα. Αν παραμείνει αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε προσαρμογές στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης με τη μορφή λειτουργικής σκολίωσης. Αυτές οι αλλαγές απορυθμίζουν το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα και ενδεχομένως οδηγούν σε συμπτωματολογία.

Ανωμαλία στην υφή του ιστού

Πρέπει να είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε τους ιστούς που βρίσκονται σε υπερτονία ή είναι ινώδης, το τελικό εύρος κίνησης και την υπερκινητικότητα. Εφαρμόζουμε δοκιμασίες κίνησης στον αυχένα, στη μέση και τα άκρα για να διαπιστώσουμε τάση, ευαισθησία ή διαφοροποιημένες κινήσεις, ώστε σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες πληροφορίες που έχουμε συλλέξει, να είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε την αιτία του προβλήματος του ασθενή και έχοντας αυτά τα δεδομένα να σχεδιάσουμε ένα αποτελεσματικό θεραπευτικό πλάνο.

Συμπέρασμα

Η αποτελεσματική θεραπεία απαιτεί τον εντοπισμό της βασικής αιτίας (Key Lesion) της συμπτωματολογίας του ασθενή. Βέβαια, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη ότι η βασική αιτία ενδεχομένως να μην αναφέρεται σε ένα παράγοντα, αλλά να είναι ο συνδυασμός παραγόντων, όπου συντονιζόμενοι μεταξύ τους παράγουν ένα αποτέλεσμα. Αντιμετωπίζοντας τη βασική αιτία, δεν αποκαθίσταται μόνο η ισορροπία στη πάσχουσα περιοχή, αλλά βοηθάει επίσης στην απελευθέρωση του άγχους, τη μυϊκή χαλάρωση και την περιτονιακή απελευθέρωση ως αποτέλεσμα της υπερφόρτωσης εξαιτίας της βασικής αιτίας. Με τον τρόπο αυτό δεν ανακουφίζουμε απλά τον ασθενή αλλά του δίνουμε ένα μακροχρόνιο αποτέλεσμα.

Πηγή

MYOSKELETAL ALIGNMENT TECHNIQUES, «Put ART to Work in Your Practice - A Screening System to Streamline Assessment», by Erik Dalton, PhD, executive director of the Freedom from Pain Institute