Όπως όλες οι ασθένειες, έτσι κι ο καρκίνος του μαστού έχει σωματικές αλλά και ψυχολογικές επιπτώσεις για την ασθενή.Ο καρκίνος του μαστού ωστόσο παρουσιάζει μερικές ιδιαιτερότητες αναφορικά με την ψυχοκοινωνική του διάστασή.

Συγκεκριμένα, η γυναίκα με καρκίνο του μαστού δεν έρχεται μόνο αντιμέτωπη με ένα σοβαρό νόσημα αλλά και με την πιθανή απώλεια ενός τμήματος του σώματός της που συμβολίζει κάποιες από τις πιο σημαντικές πτυχές της ύπαρξής της, όπως είναι η μητρότητα και η ερωτική της υπόσταση. Το τελευταίο έχει ιδιαίτερη σημασία, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο καρκίνος του μαστού εμφανίζεται αρκετά συχνά σε μια ηλικία που και άλλοι παράγοντες ( πχ. εμμηνόπαυση, φυσιολογική γήρανση ) επιδρούν επιδρούν αρνητικά στην αυτοπεποίθηση αλλά και την αίσθηση - αντίληψη που  η ίδια η γυναίκα έχει για την θηλυκότητά της.

Tην πρώτη  αντίδραση των ασθενών μετά τη διάγνωση ακολουθεί το έντονο άγχος λόγω της απειλής της αλλαγής του στυλ ζωής , της αλλαγής της εικόνας του σώµατός τους, ο θυµός για την άδικη επίθεση εναντίον του εαυτού, η ενοχή εξαιτίας της ανάγκης απόδοσης ευθυνών και βέβαια η έντονη θλίψη µε βασικά στοιχεία την απώλεια και το πένθος . Ξαφνικά, λοιπόν, η γυναίκα έρχεται αντιµέτωπη µε ένα ιδιαίτερα στρεσογόνο γεγονός που αλλάζει τη ζωής της, αλλάζει την εικόνα του σώµατός της και απειλεί τη γυναικεία της φύση. 

Το πένθος για την απώλεια, λοιπόν, είναι ιδιαίτερα συχνό, τόσο πριν, όσο και µετά την οποιαδήποτε επέµβαση αποφασιστεί. Παρόλο που οι συντηρητικές επεµβάσεις ή η προοπτική της πλαστικής αποκατάστασης βοηθούν τη διατήρηση του µαστού, η ψυχολογική προσαρµογή ωστόσο, η καλύτερη εικόνα σώµατος και η σεξουαλική διάθεση, δεν είναι πάντα εφικτές (Pockaj et al., 2009. Stayrou et al., 2009). Έτσι φαίνεται πως η ίδια η διάγνωση πολλές φορές είναι πιο σηµαντική από το είδος της επέµβασης.

Η διάγνωση ακολουθείται από την εν τέλει  αποδοχή της ασθένειας, αφήνοντας το αρχικό σοκ πίσω και σε συνεργασία με το γιατρό η γυναίκα προχωράει στο σχεδιασμό της θεραπείας και την εύρεση της καλύτερης δυνατής λύσης για την δική της περίπτωση (εγχείρηση, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία). Η διαδικασία της θεραπείας είναι αρκετά επίπονη όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά, είτε χρειαστεί επέμβαση είτε όχι. Ο πόνος είναι κάτι υπαρκτό, μπορούμε όμως να βοηθήσουμε μαθαίνοντας στη γυναίκα τεχνικές χαλάρωσης και στρατηγικές διαχείρισης του άγχους. Ο φόβος για το χειρουργείο, το άγχος για τα μαλλιά που θα πέσουν και στην πορεία η απώλεια των μαλλιών, όλη η σωματική δυσφορία με τις θεραπείες, η κόπωση που αισθάνεται, η εμπλοκή της με νοσοκομεία, γιατρούς και ασφαλιστικούς φορείς , όλα αυτά και άλλα πολλά είναι η πραγματικότητα της γυναίκας αυτή την περίοδο. Της δίνουμε χώρο, χρόνο και ασφάλεια να μιλήσει ανοιχτά για όλα αυτά γιατί το έχει πραγματικά ανάγκη. Το να μιλήσει για αυτά θα τη βοηθήσει να αποφορτιστεί κιόλας.
Μετά την επώδυνη διαδικασία της θεραπείας καλό είναι να βοηθηθεί η γυναίκα ώστε να συνειδητοποιήσει και να συμφιλιωθεί με τη νέα εικόνα του σώματος της. Το γυναικείο στήθος ταυτίζεται με τη θηλυκότητα και είναι βασικό στοιχείο της γυναικείας ταυτότητας. Είναι ένα σύμβολο, όμως δεν είναι ολόκληρη η γυναίκα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάποια μπορεί να είναι γυναίκα, ερωτική και ζωοφόρος και με ένα στήθος ή χωρίς στήθος. Το ότι αλλάζει ή χάνεται ένα σημείο του σώματος δε σημαίνει πως χάνεται η ταυτότητα, η προσωπικότητα, η ζωή. Η γυναίκα με καρκίνο του μαστού έχει την ανάγκη να θρηνήσει για αυτή την απώλεια και να προχωρήσει παρακάτω. Μπορεί να επιλέξει την αποκατάσταση του στήθους μπορεί και όχι. Όποια και αν είναι η απόφαση της, τη στηρίζουμε ώστε να αποκτήσει μια υγιή σχέση με το σώμα της και τον εαυτό της.

Καλό είναι να λάβει την κατάλληλη υποστήριξη και ενίσχυση ώστε να βρει νόημα σε αυτό που της συνέβη. Είναι εντυπωσιακό πώς οι γυναίκες με καρκίνο του μαστού ως επί το πλείστον αντιλαμβάνονται το χτύπημα της αρρώστιας ως φυσικό ακόλουθο της πρότερης ζωής τους. Πολλές γυναίκες μιλούν για έντονες δυσκολίες στη ζωή τους, για καταπιεσμένα συναισθήματα και επιθυμίες, για ικανοποίηση των αναγκών των γύρω τους και όχι των δικών τους αναγκών. Συνειδητοποιούν ότι παραμέλησαν τον εαυτό τους. Είναι σημαντικό για τη γυναίκα, λοιπόν, να νοηματοδοτήσει την εμπειρία της, γιατί αυτό θα της δώσει κίνητρο να προχωρήσει παραπέρα, να μην τα παρατήσει, να αλλάξει. Τα αίτια του καρκίνου άλλωστε δεν είναι γνωστά και σίγουρα δεν φταίει το άτομο για αυτό που του συνέβη και αυτό θα πρέπει να το βοηθήσουμε να το δει, να το απενοχοποιήσουμε. 

Η στήριξη από το περιβάλλον του ασθενή συνεπώς είναι εξαιρετικά σημαντική και καλό είναι να βρούμε το κουράγιο ως φίλοι, σύζυγοι, παιδιά, γονείς, να αντέξουμε ουσιαστικά να είμαστε δίπλα στο άτομο το οποίο νοσεί επιτρέποντάς του να εκφραστεί και να συζητήσει μαζί μας όσα έχει εκείνο ανάγκη και να μην μένουμε μόνο στο να λέμε πως ‘ όλα θα πάνε καλά’, γυρνώντας με αυτό τον τρόπο στην ουσία την πλάτη στο άτομο που νοσεί και στις ανάγκες του.
 
Άλλες πηγές:

WomanityMag.com ,stress.gr. ,

http://www.newsplus.gr/sthles//PSyxologiki_ypostiriksi_se_gynaikes_me_karkino_mastoy_/?n=168459