Skip to main content

ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ: ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΕΩΣ ΤΟ 2050

Οι μυοσκελετικές παθήσεις είναι υπεύθυνες για την αλλαγή στην ποιότητα της ζωής τών ασθενών. Πώς θα εξελιχθούν οι μυοσκελετικές διαταραχές έως το 2050;

Οι μυοσκελετικές διαταραχές περιλαμβάνουν περισσότερες από 150 διαφορετικές παθήσεις που επηρεάζουν τις αρθρώσεις, τους μύες, τα οστά, τους συνδέσμους, τους τένοντες και τη σπονδυλική στήλη. Για να αποτυπωθεί συνολικά η απώλεια της υγείας από τη θνησιμότητα και την αναπηρία λόγω μυοσκελετικών διαταραχών, το Global Burden of Diseases, Injuries, and Risk Factors Study (GBD) σχεδίασε μελέτη που  συμπεριλαμβάνει μια επιπλέον μυοσκελετική κατηγορία για παθήσεις εκτός από την οστεοαρθρίτιδα, την ρευματοειδή αρθρίτιδα, την ουρική αρθρίτιδα, την οσφυαλγία και τον πόνο στον αυχένα. Αυτή η κατηγορία ονομάζεται «άλλες μυοσκελετικές διαταραχές» και περιλαμβάνει, για παράδειγμα, τον συστηματικό ερυθηματώδη λύκο και τις σπονδυλαρθροπάθειες. Η μελέτη παρουσίασε επικαιροποιημένες εκτιμήσεις του επιπολασμού, της θνησιμότητας και της αναπηρίας που αποδίδονται στις «άλλες» μυοσκελετικές διαταραχές, καθώς και προβλέψεις για τον επιπολασμό έως το 2050.

Μέθοδος

2020YLDs

Ο επιπολασμός των «άλλων» μυοσκελετικών διαταραχών εκτιμήθηκε σε 204 χώρες και περιοχές, από το 1990 έως το 2020, χρησιμοποιώντας δεδομένα από 68 πηγές, σε 23 χώρες από τις οποίες ήταν δυνατός ο διαχωρισμός των περιπτώσεων ρευματοειδούς αρθρίτιδας, οστεοαρθρίτιδας, οσφυαλγίας, αυχενικού πόνου και ουρικής αρθρίτιδας από τον συνολικό αριθμό των περιπτώσεων μυοσκελετικών διαταραχών. Τα δεδομένα αναλύθηκαν με Bayesian meta-regression models για την εκτίμηση του επιπολασμού ανά έτος, ηλικία, φύλο και τοποθεσία. Τα έτη ζωής με αναπηρία (Year Lived with Disability - YLD) εκτιμήθηκαν από τον επιπολασμό και τη βαρύτητα της αναπηρίας. Η θνησιμότητα που αποδίδεται στις «άλλες» μυοσκελετικές διαταραχές εκτιμήθηκε με βάση τα δεδομένα καταγραφής των ζωτικών στοιχείων. Ο επιπολασμός προβλέφθηκε έως το 2050 με επιστροφή στις εκτιμήσεις τού επιπολασμού από το 1990 έως το 2020, με τον κοινωνικο-δημογραφικό δείκτη ως προγνωστικό παράγοντα, και στη συνέχεια πολλαπλασιάστηκε με τις προβλέψεις τού πληθυσμού.

Αποτελέσματα

2020 2050

Σε παγκόσμιο επίπεδο, 494 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν «άλλες» μυοσκελετικές διαταραχές το 2020, γεγονός που σημαίνει αύξηση 123,4% σε σχέση με τις συνολικές περιπτώσεις που το 1990 ήταν 221 εκατομμύρια. Τα κρούσματα των «άλλων» μυοσκελετικών διαταραχών προβλέπεται να αυξηθούν κατά 115% από το 2020 έως το 2050, καθώς εκτιμάται ότι το 2050 θα φτάσουν τα 1060 εκατομμύρια -οι περισσότερες περιοχές προβλέπεται να έχουν τουλάχιστον 50% αύξηση των κρουσμάτων στο διάστημα 2020 - 2050. Ο συνολικός ηλικιακά τυποποιημένος επιπολασμός των «άλλων» μυοσκελετικών διαταραχών ήταν 47,4% υψηλότερος στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες και αυξανόταν με την ηλικία, με αποκορύφωμα στα 65 - 69 έτη σε άνδρες και γυναίκες. Το 2020 οι λοιπές μυοσκελετικές διαταραχές ήταν η έκτη κατά σειρά αιτία των ετών ζωής με αναπηρία (YLDs) παγκοσμίως (42,7 εκατομμύρια και σχετιζόταν με 83.100 θανάτους).

Συμπέραματα

Οι «άλλες» μυοσκελετικές διαταραχές ήταν υπεύθυνες για μεγάλο αριθμό ετών ζωής με αναπηρία (YLDs) παγκοσμίως το 2020. Έως ότου οι επιμέρους παθήσεις και οι παράγοντες κινδύνου ποσοτικοποιηθούν με μεγαλύτερη σαφήνεια, οι δράσεις χάραξης πολιτικής για την αντιμετώπιση αυτής της επιβάρυνσης εξακολουθούν να αποτελούν πρόκληση. Οι διαχρονικές τάσεις και οι γεωγραφικές διαφορές στις εκτιμήσεις τής επιβάρυνσης από μη θανατηφόρα νοσήματα δεν πρέπει να υπερεκτιμώνται, καθώς βασίζονται σε αραιά και χαμηλής ποιότητας δεδομένα.

Πηγή

  • Global, regional, and national burden of other musculoskeletal disorders, 1990–2020, and projections to 2050: a systematic analysis of the Global Burden of Disease Study 2021, November 2023, The Lancet Rheumatology 5(11):670-82, Tiffany K Gill, Manasi Mittinty, Lyn M March, Jaimie D Steinmetz

Τελευταία άρθρα

ΑΠΩΛΕΙΑ ΥΨΟΥΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΤΗΣ ΓΗΡΑΝΣΗΣ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Σκέψεις

Η απώλεια ύψους για τον άνθρωπο είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο που συνοδεύει τη διαδικασία τής γήρανσης, με τα πρώτα εμφανή σημάδια να γίνονται αισθητά κυρίως μετά την ηλικία των 40-50 ετών.

ΤΕΝΟΝΤΟΠΑΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΙΣΧΙΟΥ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Κάτω άκρα

Οι παθήσεις των τενόντων στην περιοχή τού ισχίου συχνά οδηγούν σε πόνο και λειτουργικό περιορισμό.

Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΝΕΡΟΥ – ΗΜΙΚΡΑΝΙΑΣ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Πονοκέφαλος - Ημικρανίες

Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι η συστηματική πρόσληψη νερού συνδέεται με τη μείωση των επεισοδίων της ημικρανίας.

ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ: ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΕΩΣ ΤΟ 2050
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Μυοσκελετικού Συστήματος

Οι μυοσκελετικές παθήσεις είναι υπεύθυνες για την αλλαγή στην ποιότητα της ζωής τών ασθενών. Πώς θα εξελιχθούν οι μυοσκελετικές διαταραχές έως το 2050;

ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Στάση σώματος / Λειτουργικότητα

Η διαταραχή τής στάσης μπορεί να θεωρηθεί ως θέμα των ιστών εξαιτίας τάσης, τραύματος, ή συνδρόμου καταπόνησης, αλλά, τελικά, είναι ενδεικτικό ανεπάρκειας στο λογισμικό -software- τού εγκεφάλου.

ΚΡΑΝΙΟΪΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ (ΕΡΕΥΝΑ)
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Πονοκέφαλος - Ημικρανίες

Η αντιμετώπιση της ημικρανίας είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που απασχολεί τόσο τους ασθενείς, όσο και τους επιστήμονες υγείας.

ΟΣΤΕΟΡΘΡΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Οστεοαρθρίτιδα

Η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί μια σύνθεση βιολογικών, γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Η εμβάθυνση στην επιστημονική κατανόηση της νόσου είναι κρίσιμη για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.

ΠΡΩΙΜΗ ΕΝΑΡΞΗ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Σκέψεις

Στην οσφυαλγία και την ισχιαλγία, η πρώιμη έναρξη φυσικοθεραπευτικού προγράμματος αποκατάστασης είναι κρίσιμη για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΘΩΡΑΚΙΚΗΣ ΕΞΟΔΟΥ - Ανασκόπηση
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Σύνδρομο Θωρακικής εξόδου

Το σύνδρομο θωρακικής εξόδου είναι μία από τις πιο αμφιλεγόμενες κλινικές καταστάσεις στην ιατρική. 

Η ΜΑΧΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ
| Χαράλαμπος Τιγγινάγκας MSc, Υπ. Διδάκτορας | Στάση σώματος / Λειτουργικότητα

Οι επιπτώσεις από την δύναμη της βαρύτητας είναι συνδεδεμένες με τις αλλαγές στην ευθυγράμμιση του σκελετού και την εμφάνιση του πόνου. Η σωστή λειτουργία τού εγκεφάλου μάς προφυλάσσει, για άλλη μια φορά!