Η βρεφική ηλικία χαρακτηρίζεται από αδέξια, μη ορθολογική ομόπλευρη κινητική συμπεριφορά. Η απορρέουσα ασυντόνιστη κίνηση συνεχίζεται μέχρι να αρχίσει το βρέφος να μπουσουλάει σταυρωτά. Αυτό το νέο μοτίβο αντίθετης κίνησης αναδιοργανώνει στη συνέχεια το κεντρικό νευρικό του σύστημα, ώστε όλα τα σωματικά συστήματα να συνεργάζονται ομαδικά.
Πριν το βρέφος μάθει να μπουσουλάει, κινείται με ομόπλευρες κινήσεις, δηλαδή εμπλέκουν τη μία πλευρά του σώματος, το δεξί χέρι και το δεξί πόδι προεξέχουν ταυτόχρονα προς τα εμπρός κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων που έχουν να κάνουν με το τέντωμα και το κλότσημα. Καθ' όλη τη διάρκεια αυτού του πρωτόγονου αναπτυξιακού σταδίου, το δεξιό εγκεφαλικό ημισφαίριο ελέγχει τη δεξιά πλευρά του παιδιού και το αριστερό ημισφαίριο την αριστερή. Η απορρέουσα ασυντόνιστη κίνηση συνεχίζεται μέχρι να αρχίσει να μπουσουλάει σταυρωτά. Αυτό το νέο μοτίβο αντίθετης κίνησης αναδιοργανώνει στη συνέχεια το κεντρικό νευρικό του σύστημα, ώστε όλα τα σωματικά συστήματα να συνεργάζονται ομαδικά.
Παραδείγματα διασταυρούμενων μοτίβων σε δυσλειτουργία:
Σε ορισμένους ανθρώπους, ένα ομαλό σταυροειδές βάδισμα απλώς δεν αναπτύχθηκε, εν μέρει λόγω των γονέων που ενθάρρυναν πρόωρα το παιδί να περάσει από το μπουσούλημα στο περπάτημα πριν δημιουργηθεί μια ισχυρή νευρολογική γέφυρα μέσω του μεσολόβιου του εγκεφάλου (corpus callosum - Το "μεσολόβιο" ή "πυλώδες σώμα" είναι μια γέφυρα από διαφανή ουσία, που συνδέει τα δυο εγκεφαλικά ημισφαίρια και σχηματίζεται κατά τη διάρκεια ανάπτυξης του εγκεφάλου). Σε περιπτώσεις όπως σε τραυματικές κακώσεις, σε χρήση κηδεμόνων, σε παρατεταμένη αδράνεια και σε χειρουργικές επεμβάσεις οσφυϊκής σπονδυλοδεσίας, επέρχεται σύγχυση στα νευρικά ερεθίσματα. Ο εγκέφαλος αντιδρώντας επανέρχεται σε ένα προηγούμενο χαρτογραφημένο ομόπλευρο μοτίβο. Οι ασθενείς που παρουσιάζουν υπολείμματα ομόπλευρης βάδισης δεν χρειάζονται μόνο ασκήσεις επανεκπαίδευσης για να βοηθήσουν στην ισχυροποίηση των νευρωνικών συνδέσεων του εγκεφάλου, αλλά και καλή χειροθεραπεία για τη διόρθωση αντισταθμιστικών μοτίβων μυϊκής ανισορροπίας που έχουν σχηματιστεί.
Κατά την αξιολόγησης της βάδισης, βλέπουμε ασθενείς με ομόπλευρα απομεινάρια, που τους αναγκάζουν να περπατούν με την ωμική ζώνη και τη λεκάνη να περιστρέφονται ως μία μονάδα. Παρατηρήστε στην εικόνα παραπλεύρως πώς το ομόπλευρο πρότυπο αυτού του ατόμου τον αναγκάζει να λυγίζει το κεφάλι του από τη δεξιά πλευρά καθώς φέρει βάρος στο αριστερό του πόδι. Αυτό το μοτίβο, όχι μόνο αλλάζει την ευθυγράμμιση στα μάτια του, αλλά καταναλώνει υπερβολική ενέργεια, λόγω της αλλαγής της θέσης του κεφαλιού σε σχέση με το πόδι. Η έλλειψη ευθυγράμμισης των ματιών του, ενεργοποιεί αντανακλαστικά διόρθωσης του κεφαλιού, και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την καταπόνηση ολόκληρου του σώματος, ιδιαίτερα του αυχένα.
Ένα από τα εξελικτικά πλεονεκτήματα της όρθιας στάσης είναι η δυνατότητα περιστροφή του κεφαλιού γύρω από τον κατακόρυφο άξονα, διευρύνοντας τον οπτικό ορίζοντα. Στον πρώιμο άνθρωπο, η ανάγκη σταθεροποίησης αυτής της αισθητήριας πλατφόρμας για την παρακολούθηση ενός στόχου ήταν απαραίτητη για την επιβίωση. Η βέλτιστη θέση του κεφαλιού στον αυχένα του επιτρέπει την εύκολη πρόσβαση προς όλες τις κατευθύνσεις, περιοριζόμενη μόνο από τη σκελετική αρχιτεκτονική και όχι από προστατευτικό μυϊκό σπασμό. Βάδισμα που δεν έχει ισορροπία, αναγκάζει τη στάση του σώματος να προσαρμοστεί μέσω μυϊκής σύσπασης, ιδιαίτερα στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Η ισορροπία ενισχύεται σημαντικά όταν το κεφάλι είναι κάθετα ευθυγραμμισμένο με το πόδι στήριξης, και τα μάτια να κοιτούν ευθεία μπροστά. Αυτή η αυχενική-κρανιακή τοποθέτηση επιτρέπει στις δυνάμεις της βαρύτητας να μεταδίδονται ανεμπόδιστα μέσω του σώματος.
Προτού ο ασθενής εκτελέσει ασκήσεις επανεκπαίδευσης με διασταυρούμενα μοτίβα, πρέπει να εξασφαλιστεί μέσω της χειροθεραπείας η λειτουργικότητα και η ελαστικότητα στις κινήσεις, δηλαδή συνολικά η σπονδυλική στήλη να έχει τη κινητική δυνατότητα να υποστηρίξει την ομαλή διασταυρούμενη βάδιση.
Η βρεφική ηλικία χαρακτηρίζεται από αδέξια, μη ορθολογική ομόπλευρη κινητική συμπεριφορά και, κατά την ίδια λογική, από λιγότερο ολοκληρωμένη γνωστική λειτουργία. Καθώς ένα παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται, η γνώση της διασταυρούμενης κίνησης επιτρέπει στα σωματικά συστήματα να αρχίσουν να συνεργάζονται ως μια αδιάλειπτη ομάδα. Ως ενήλικες, η εξάσκηση των διαγώνιων κινήσεων είναι ένας πρωταρχικός τρόπος για την εξάσκηση της αυτοεξυπηρέτησης. Στην πραγματικότητα, η διαγώνια άσκηση μπορεί να είναι ένας από τους πιο διασκεδαστικούς και αποτελεσματικούς τρόπους για την επανεκκίνηση του νευρικού συστήματος.
Οι ασυμμετρίες μπορεί να αποτελούν αιτία πόνου και πρέπει να αντιμετωπιστούν. Η εξισορρόπηση του σώματος με την ελαχιστοποίηση των ασυμμετριών θα βελτιστοποιήσει τη μηχανική του σώματός, ενώ μπορεί να αποτρέψει σοβαρά προβλήματα πόνου στην πορεία.
Η βρεφική ηλικία χαρακτηρίζεται από αδέξια, μη ορθολογική ομόπλευρη κινητική συμπεριφορά. Η απορρέουσα ασυντόνιστη κίνηση συνεχίζεται μέχρι να αρχίσει το βρέφος να μπουσουλάει σταυρωτά. Αυτό το νέο μοτίβο αντίθετης κίνησης αναδιοργανώνει στη συνέχεια το κεντρικό νευρικό του σύστημα, ώστε όλα τα σωματικά συστήματα να συνεργάζονται ομαδικά.
Ο στόχος αυτής της τεχνικής είναι η πρόκληση χαλάρωσης ενός μυός ή μιας μυϊκής ομάδας, η υπερτονία της οποίας θεωρείται ότι είναι η πηγή του πόνου ή/και της απώλειας κινητικότητας σε ένα μέρος του σώματος ή/και σε μια άρθρωση.
Ο πόνος, ως σύμπτωμα, μπορεί να αποδειχτεί ένας δύσκολος γρίφος τόσο για τον ασθενή, όσο και για τον θεραπευτή. Η απάντηση βρίσκεται στην όσο το δυνατόν καλύτερη ευθυγράμμιση του σκελετού. Δηλαδή να ισορροπήσει, μέσω ήπιας κινητοποίησης, το κεφάλι στον αυχένα και η λεκάνη με τα πόδια.
Χειρισμοί πίεσης πέντε γραμμαρίων ή λιγότερο συνδέουν τον θεραπευτή με το σύστημα της περιτονίας και μέσω αυτής με κάθε τμήμα του σώματος, καταπολεμώντας συμπτώματα ασθενειών μερικά εκ των οποίων είναι χρόνια.
Τεχνικές χειροθεραπείας και άσκηση με βαθύ κάθισμα δύνανται να μειώσουν τις μυϊκές ανισορροπίες που σχετίζονται με τον πόνο στη μέση.
Η Κρανιοϊερή θεραπεία χρησιμοποιεί ένα διευρυμένο Βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο για την υγεία και την ασθένεια, με στόχο την ενδυνάμωση της ικανότητας του ασθενή στην ίαση.
Η συντηρητική διαχείριση του πόνου στη μέση με τεχνικές σπονδυλικής ανάταξης και κινητοποίησης, συμπληρωματικά της ιατρικής θεραπείας, βελτιώνει την λειτουργική ικανότητα, ενισχύοντας την αποτελεσματικότητα της.
Πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι οι αναρριχητές βράχου εμφανίζουν υψηλό ποσοστό αρθρίτιδας στον ώμο.
Ατλαντο-ινιακή ένωση:
μια αμφίδρομη σχέση
Συνδεθείτε με τα κοινωνικά μας δίκτυα "Social Media" και ανακαλύψετε τις νεότερες πληροφορίες
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 454 guests και κανένα μέλος
ΑΛΚΙΜΑΧΟΥ 3 - 5 / 11634 / ΑΘΗΝΑ