Ο πατέρας της Οστεοπαθητικής Dr A. T. Still, διατύπωσε την άποψη στις αρχές του 20ου αιώνα ότι το σώμα αποτελεί ένα αυτορυθμιζόμενο, αυτοδιορθούμενο σύστημα. Πίστευε, επίσης, ότι το σώμα λειτουργεί ως μία μονάδα και πως η δομή του σώματος είναι στενά συνδεδεμένη με την λειτουργία του. Εάν το σύστημα βρίσκεται δομικά σε ανισορροπία, θα προσπαθεί συνεχώς από τη φύση του να αναζητά την ομοιοστασία.
Τελευταία ενισχύεται η άποψη ότι ένα μεγάλο ποσοστό μυοσκελετικού πόνου και κατ' επέκταση της σωματικής δυσλειτουργίας που αυτό προκαλεί, έχει την ρίζα του στα μυοπεριτονιακά στοιχεία και όχι στους νευρικούς ή τους αρθρικούς ιστούς.
Στον μυοσκελετικό πόνο, από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει o θεραπευτής είναι με τις τεχνικές του να επιτύχει μακροχρόνια αποτελέσματα, ενισχύοντας τη δυνατότητα του ασθενή να επιστρέψει ελεύθερος πόνου στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Η προσαρμοστική ανοχή στους στρεσογόνους παράγοντες, αλλά και της ικανότητας του οργανισμού να ανταποκριθεί εξασθενίζει, μέχρι το σώμα να φτάσει στο επίπεδο της προσαρμοστικής εξάντλησης και να εμφανιστούν τα συμπτώματα.