μυοσκελετικές παθήσεις

Με τον όρο "Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου" αναφέρεται ένα σύνολο συμπτωμάτων που προκαλούνται όταν αιματικά αγγεία (αρτηρίες, φλέβες) ή νεύρα συμπιέζονται στο διάστημα μεταξύ της κλείδας και του πρώτου πλευρού.

Το σύνδρομο θωρακικής εξόδου είναι μία από τις πιο αμφιλεγόμενες κλινικές καταστάσεις στην ιατρική. 

Στην βιβλιογραφία δεν υπάρχουν μελέτες με παρακολούθηση περισσότερο του ενός έτους για τις επιπτώσεις της χειροθεραπείας (Manual Therapy) σε Σύνδρομο του Καρπιαίου Σωλήνα. Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να διερευνήσει την αποτελεσματικότητα της χειροθεραπείας έναντι της χειρουργικής αντιμετώπισης σε παρακολούθηση τεσσάρων ετών μετά την θεραπευτική παρέμβαση.

Συχνά παραπονούμαστε για πόνο μετά από έντονη δραστηριότητα, κυρίως με τη χρήση συγκεκριμένου μέλους του σώματός μας και μιλάμε για υπερκόπωσή του. Στην πραγματικότητα αναφερόμαστε στο σύνδρομο καταπόνησης.

Με τον όρο αυτόν δηλώνεται η δυσλειτουργία της Κροταφογναθικής άρθρωσης. Μπορεί να μην έχετε ακούσει πότε για την ύπαρξη αυτής της άρθρωσης, αλλά καθένας από εμάς την χρησιμοποιεί εκατοντάδες φορές ημερησίως. Πρόκειται για την ένωση της Κάτω Γνάθου με τα Κροταφικά οστά του Κρανίου, ακριβώς μπροστά από τα αυτιά. 

Πόνος στην πλάτη των παιδιών και εφήβων δεν είναι σπάνιος. Υπολογίζεται ότι 37% των παιδιών σχολικής ηλικίας παραπονιούνται για πόνους στην πλάτη τους. Το πρόβλημα αυτό απασχολεί τους γονείς, τους παιδίατρους και τους φυσικοθεραπευτές που βλέπουν με ανησυχία τα παιδιά να μεταφέρουν καθημερινά ένα βαρύ φορτίο μέσα στη σχολική τους τσάντα.

Ο Αχίλλειος τένοντας είναι ο μεγαλύτερος και ο περισσότερο δυνατός τένοντας του σώματος. Συνδέει τον γαστροκνήμιο μυ με το οστό της πτέρνας. Επιτρέπει την ανύψωση του άκρου πόδα στα δάκτυλα και συμμετέχει στη ‘φάση της ώθησης’ κατά τη βάδιση ή το τρέξιμο. 

Το " Δομικό " μοντέλο της μυοσκελετικής δυσλειτουργίας έχει άμεση και απόλυτη σχέση με την ανατομία, τις ανωμαλίες στην στάση και τις εκφυλιστικές αλλοιώσεις (π.χ. εκφυλισμός του μεσοσπονδυλίου δίσκου , οστεόφυτα , σκολίωση , κ.λ.π.). Η παρουσία αυτών ενοχοποιείται σαν η βασική αιτία των συμπτωμάτων. 

Ποιες είναι οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει ένα “μαγκωμένο / συμπιεσμένο” νεύρο στον πόνο, αλλά και στην λειτουργικότητα της περιοχής που νευρώνει;

Όταν ο Εγκέφαλος μέσω των αισθητήρων νεύρων "αντιληφθεί" οστική αστάθεια ή κίνδυνο τραυματισμού ιστών γύρω ή στην ίδια τη σπονδυλική στήλη, μέσω των μηχανισμών που διαθέτει, αξιολογεί το μέγεθος του κινδύνου και δίνει τις κατάλληλες εντολές αντίδρασης για τη προστασία της περιοχής. Η πλέον συνηθισμένη αντίδραση του είναι η ακινητοποίηση της περιοχής με προστατευτικό μυϊκό σπασμό.

Η Χαμηλή Οσφυαλγία αναφέρεται σε πόνο στη περιοχή της μέσης, και αφορά το 50% των ασθενών που αναζητούν βοήθεια. Μπορεί να είναι επικεντρωμένος στη μέση, ή να ακτινοβολεί στην περιοχή της λεκάνης και του γλουτού. 

Η οσφυαλγία είναι μια συνηθισμένη αιτία παραπόνων. Κάθε χρόνο 15% έως 20% των ανθρώπων παραπονούνται για πόνο στη μέση, ενώ το 80% κάποια στιγμή της ζωής τους θα εμφανίσουν οσφυαλγία. Η απλή οσφυαλγία συχνά προκύπτει από ένα συνδυασμό μικρών προδιαθεσικών μυοπεριτονιακών παραγόντων, όπως οι σφιχτοί μύες, τα μυοπεριτονικά σημεία πυροδότησης πόνου (trigger points) και η μυϊκή αδυναμία.

Η χονδροπάθεια της επιγονατίδας είναι μια συνηθισμένη πάθηση που αφορά φθορά του χόνδρου που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της επιγονατίδας και προκαλεί πόνο στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος.

Οι συνέπειες από τη χρόνια αστάθεια στον αστράγαλο αφορούν ση δομή και στην λειτουργικότητά του, όπως αυξημένη χαλαρότητα των συνδέσμων και περιορισμό στις φυσικές δραστηριότητες, βάδιση, άλματα, αθλητικές ή επαγγελματικές ασχολίες.

Ο χρόνιος πόνος στον αυχένα μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους και συχνά απαιτεί επισταμένη κλινική αξιολόγηση για την αποτελεσματική διαχείρηση του.