Πολλοί άνθρωποι διαπιστώνουν ότι υπάρχει μια σημαντική φθορά στην εσωτερική επιφάνεια της σόλας των παπουτσιών σε σχέση με την εξωτερική. Το φαινόμενο αυτό προκαλείται από την κλίση των πελμάτων προς τα έσω, όταν δηλαδή υπάρχει «πρηνισμός» της ποδικής καμάρας, ως αποτέλεσμα της χαλαρότητας των συνδέσμων που βρίσκονται στην εσωτερική επιφάνεια του αστραγάλου.
Πολλοί είναι εκείνοι οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο πόνος χαμηλά στην μέση σημαίνει «ποινή θανάτου» για την ικανότητά τους να κινηθούν άνετα. Ο φόβος αυτός μειώνει σημαντικά το ποσοστό των ανθρώπων που θα αναζητήσουν ουσιαστική θεραπευτική βοήθεια.
Οι selfies φωτογραφίες έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο. Αν λοιπόν ανήκετε σε εκείνους που αρέσκονται να βγάζουν selfie φωτογραφίες και νοιώθετε βάρος, μούδιασμα και πόνο από τον αγκώνα και κάτω, τότε μπορεί να υποφέρεται από ένα καινούργιο σύνδρομο, το "selfie elbow ή το σύνδρομο του αγκώνα της ατομικής φωτογράφησης".
Όσοι υποφέρετε από πόνο στη μέση, δεν μπορείτε να υπολογίζεται στην ακινητοποίηση στο κρεβάτι για να ξεπεράσετε το πρόβλημα σας, αλλά πρέπει να αναζητήσετε άλλες μορφές θεραπείας, που να βασίζονται στην αντιμετώπιση της αιτίας ή των επιβαρυντικών παραγόντων που συνηγορούν στην πρόκληση του πόνου παράλληλα με τη βελτίωση- αποκατάσταση της λειτουργικής σας ικανότητας.
Ο μυοσκελετικός πόνος, είναι από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ένας θεραπευτής, καθώς οφείλει να δώσει τη δυνατότητα στον ασθενή του να επιστρέψει, ελεύθερος πόνου, στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Έρευνες επιβεβαιώνουν πώς η δυσλειτουργία των δυο πρώτων αυχενικών σπονδύλων, του Άτλαντα (Α1) και του Άξονα (Α2), σε συνδυαμό με σπασμό στους υποϊνικούς μύες, μπορεί να οδηγήσει σε πόνο στο κεφάλι.
Οι πιο γνωστές οδηγίες για την αντιμετώπιση των τραυματισμών στα μαλακά μόρια περιλαμβάνουν τις αρχές Rest, Ice, Compression, Elevation –(R.I.C.E.) και Protection, Optimal Loading, Ice, Compression, Elevation – (P.O.L.I.C.E.), αλλά στη πραγματικότητα υπάρχει μεγαλύτερη πολυπλοκότητα στη διαχείριση και αποκατάσταση τραυματισμένων μαλακών ιστών.
Η οστεοπόρωση είναι το δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα υγείας μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Δεν αφορά μόνο στους ηλικιωμένους, ούτε είναι θέμα αποκλειστικά γυναικείο. Μας «απειλεί» όλους και η πρόληψή της πρέπει να μας απασχολεί από την παιδική κιόλας ηλικία.
Το διάστρεμμα είναι μια συνηθισμένη κάκωση, τόσο στη καθημερινότητα, όσο και στον αθλητισμό. Ως επί το πλείστων προκαλείται από μια αδέξια κίνηση, απότομη αλλαγή κατεύθυνσης ή από σύγκρουση. Ο αστράγαλος μαζί με το γόνατο είναι οι περισσότερο ευάλωτες περιοχές.
Οι ασθενείς με αυχενικό σύνδρομο συχνά αναφέρουν πως νιώθουν δύσκαμπτο/πιασμένο τον αυχένα τους. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, ο θεραπευτής υποθέτει ότι υπάρχει μυϊκός σπασμός στη περιοχή και προσαρμόζει ανάλογα την θεραπευτική του παρέμβαση. Πόσο ακριβής είναι αυτή η υπόθεση;
Η έρευνα υποστηρίζει ότι ο κακός ύπνος, η μειωμένη σωματική δραστηριότητα και το αυξημένο στρες είναι πιο καθοριστικοί παράγοντες στην εμφάνιση του πόνου στη σπονδυλική στήλη.
Ο επιγονατιδομηριαίος πόνος είναι συχνός και αποτελεί το 25% των επώδυνων καταστάσεων στο γόνατο. Συχνή αιτία του πόνου είναι η αυξημένη πίεση μεταξύ της επιγονατίδας και του μηριαίου οστού.
Επισκόπηση που έγινε από την ομάδα Cochrane Collaboration Bank Review Group, ανέλυσε όλες τις τυχαίες μελέτες μέχρι τον Μάρτιο του 2003, παράγοντας μια νέα υπόθεση, τοποθετώντας για την ακρίβεια την συμβουλή – παρότρυνση για ακινητοποίηση στο κρεβάτι, σε αντιδιαστολή με την συμβουλή – παρότρυνση στον ασθενή με πόνο στη μέση να παραμείνει ενεργός. Τα αποτελέσματα για άλλη μια φόρα έδειξαν ότι η ακινητοποίηση στο κρεβάτι δεν είναι προς όφελος των ασθενών με πόνο στη μέση.
Ο Scott F. Nadler του University of Medicine and Dentistry of New Jersey in Newark, ήταν επικεφαλής μιας μελέτης του American College of Sports Medicine journal, Medicine and Science in Sports and Exercise. Η μελέτη αξιολογούσε την αξία των κλασσικών ασκήσεων, ενίσχυσης κυρίως των κοιλιακών μυών, των ραχιαίων και των γλουτιαίων, σε σχέση με την συχνότητα εμφάνισης πόνου στην μέση.
Θυλακίτιδα του Μείζονος Τροχαντήρος ή Τροχαντηρίτιδα είναι η φλεγμονή του θυλάκου που βρίσκεται στο μείζονα τροχαντήρα του μηριαίου οστού. Ο θύλακας είναι ένα μικρός σάκος γεμάτος υγρό, ο οποίος αναπτύσσεται μεταξύ των δομών σε περιοχές του σώματος όπου υπάρχει υπερβολική κίνηση και τριβή μεταξύ των συναφών κατασκευών.
Πόνος στην περιοχή του Μείζονος Τροχαντήρα, δηλαδή στην εξωτερική επιφάνεια του ισχίου, συνήθως αποδίδεται σε Θυλακίτιδα. Πόσο ακριβές όμως είναι αυτό;
Έχει παρατηρηθεί, ότι η θωρακικό- οσφυϊκή ένωση (Θ12-Ο1 επίπεδο) είναι σχεδόν πάντα δύσκαμπτη στους ασθενείς με πόνο χαμηλά στη μέση. Για πολλούς θεωρείτε μια αντιστάθμιση, κάτι που πρέπει να σημειωθεί και ίσως να αντιμετωπισθεί, αλλά όχι ο βασικός περιορισμός, δεν αποτελεί δηλαδή τη πηγή του οσφυϊκού και πυελικού πόνου. Εκ των υστέρων αυτή η αντίληψη κρίνεται ως λάθος. Η δυσλειτουργία σε αυτή την ένωση είναι κρίσιμη και μπορεί να είναι η άμεση πηγή για την χαμηλή οσφυαλγία.
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Bodywork and Movement Therapies. Στο άρθρο αυτό περιγράφονται συνηθισμένα πατέντα μυοπεριτονιακής ασυμμετρίας, που αφορούν τρείς περιπτώσεις ενηλίκων με ιδιοπαθή σκολίωση, με σημαντικά σκολιωτικά κυρτώματα, που δεν είχαν ωστόσο αντιμετωπισθεί χειρουργικά, ενώ εμφάνιζαν χρόνιο πόνο.
Οι ιερολαγόνιες αρθρώσεις και ο απιοειδής μυς συχνά εμπλέκονται σε μια συμβιωτική σχέση. Η ανισορροπία του απιοειδή μυ, όσο αφορά τη σχέση μήκους / δύναμης, επηρεάζει έντονα την κίνηση του ιερού μεταξύ των δύο λαγονίων οστών και κλινικά γνωρίζουμε ότι και οι δύο μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα παρόμοια με την ισχιαλγία, μια κατάσταση που επηρεάζει σχεδόν το 40% των ενηλίκων σε κάποιο σημείο της ζωής τους.
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος βρίσκεται μεταξύ των σπονδύλων και ο ρόλος του είναι να τους συνδέει αλλά και να απορροφά και να διαχέει ομαλά τις πιέσεις που δέχεται η σπονδυλική στήλη. Με την πάροδο του χρόνου υπόκεινται σε εκφύλυση και γίνεται ευάλωτος σε τραυματισμό και ρωγμές.