Η αντιμετώπιση της ημικρανίας είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που απασχολεί ιδιαίτερα τόσο τους ασθενείς, όσο και τους επιστήμονες υγείας.

Η ημικρανία είναι μια από τις σημαντικότερες αιτίες αναπηρίας σε άτομα ηλικίας κάτω των 50 ετών. Πρόκειται για μια σύνθετη δυσλειτουργία τού εγκεφαλικού δικτύου με ισχυρή γενετική βάση. Επιπλέον, οι ασθενείς που πάσχουν από ημικρανία παρουσιάζουν μυοσκελετικές δυσλειτουργίες, κυρίως στην άνω αυχενική μοίρα, οι οποίες υποβοηθούν στην εκδήλωση της ημικρανίας. Οι συναισθηματικές διαταραχές, το συναισθηματικό στρες και τα αρνητικά συναισθηματικά γεγονότα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην πρόκληση ή στην επιδείνωση των κρίσεων ημικρανίας.

Η συνηθέστερη προληπτική και συμπωματική θεραπεία για την αντιμετώπιση της ημικρανίας είναι η φαρμακευτική. Ωστόσο, αυτό το είδος της θεραπείας συνεπάγεται παρενέργειες που αφορούν το γαστρεντερικό, το καρδιαγγειακό και το νευρικό σύστημα. Εξαιτίας των παρενεργειών της φαρμακευτικής αγωγής οι ασθενείς αναζητούν άλλες θεραπευτικές προσεγγίσεις ως εναλλακτική λύση, όπως είναι η ψυχοθεραπεία, ο βελονισμός, η άσκηση και η φυσικοθεραπεία με τη μορφή τής χειροθεραπείας. Υπάρχουν μελέτες που υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα των τεχνικών χειροθεραπείας σε ασθενείς με ημικρανία. Πιο συγκεκριμένα, φαίνεται ότι αυτές βελτιώνουν την ένταση του πόνου, μειώνουν τη συχνότητα εμφάνισης και την διάρκεια των επεισοδίων, την αίσθηση αναπηρίας και τη λήψη φαρμάκων. Επίσης, μελέτες έχουν δείξει ανάλογη θετική επίδραση της κρανιοϊερής θεραπείας σε ασθενείς με ημικρανία. Ωστόσο, η ποιότητα αυτών των μελετών δυσχεραίνει την δυνατότητα προσδιορισμού τού μεγέθους τής αποτελεσματικότητας, ενώ κάποιες μελέτες αναφέρουν αμφιλεγόμενα αποτελέσματα σχετικά με την επίδραση της κρανιοϊερής θεραπείας στην ημικρανία. Επιπλέον, καμία μελέτη δεν έχει εξετάσει την αποτελεσματικότητα της κρανιοϊερής θεραπείας στην συναισθηματική επιβάρυνση των ασθενών με ημικρανία. Έτσι, ο στόχος τής μελέτης που σχεδίασαν οι ερευνητές: E. Muñoz-Gómez, M. Inglés, M. Aguilar-Rodríguez, S. Mollà-Casanova, N. Sempere-Rubio, P. Serra-Añó, G. Espí-López και δημοσιεύτηκε στο Journal of Clinical Medicine  το 2022, ήταν να αξιολογηθεί η επίδραση της κρανιοϊερής θεραπείας στην ένταση του πόνου, την σοβαρότητα και τη συχνότητα κρίσεων ημικρανίας, καθώς επίσης και να αξιολογηθεί η επίδρασή της στη συναισθηματική αλλά και την συνολική λειτουργική ικανότητα των ασθενών. Ένας άλλος τομέας ενδιαφέροντος αυτής της μελέτης ήταν η αντίληψη των ίδιων των ασθενών (αυτοαναφερόμενη αντίληψη) για τις αλλαγές που παρατηρούσαν σε συσχέτηση / σύγκριση με την ομάδα ελέγχου που λάμβανε εικονικό φάρμακο.   

Πενήντα άτομα με ημικρανία χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες (n = 25 ανά ομάδα): (i) ομάδα κρανιοϊερής θεραπείας (CTG), ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο πρωτόκολλο κρανιοϊερής θεραπείας, και (ii) ομάδα εικονικού ελέγχου (SCG), με εικονική θεραπεία. Οι μεταβλητές που αναλύθηκαν ήταν ο πόνος, η σοβαρότητα της ημικρανίας και η συχνότητα των επεισοδίων, η λειτουργική, συναισθηματική και συνολική αναπηρία, η λήψη φαρμάκων και οι αυτοαναφερόμενες αντιληπτές αλλαγές κατά την έναρξη, μετά από παρέμβαση 4 εβδομάδων και κατά τον επανέλεγχο μετά από 8 εβδομάδες.

Αποτελέσματα: Μετά την παρέμβαση, η ομάδα της κρανιοϊερής θεραπείας μείωσε σημαντικά τον πόνο (p = 0,01), τη συχνότητα των επεισοδίων (p = 0,001), τη λειτουργική (p = 0,001) και τη συνολική αναπηρία (p = 0,02) και τη λήψη φαρμάκων (p = 0,01), καθώς επίσης σημείωσε σημαντικά υψηλότερη αυτοαναφερόμενη αντίληψη αλλαγής (p = 0,01), σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου (SCG). Επιπλέον, τα αποτελέσματα διατηρήθηκαν κατά τον επανέλεγχο σε όλες τις μεταβλητές.

Συμπεράσματα: Ένα πρωτόκολλο βασισμένο στην κρανιοϊερή θεραπεία είναι αποτελεσματικό στη βελτίωση του πόνου, στη μείωση της συχνότητας των επεισοδίων ημικρανίας, στη βελτίωση της λειτουργικής και συνολικής αναπηρίας και στη μείωσης λήψης φαρμάκων για την αντιμετώπιση των ημικρανιών.  

Πηγή