ΕΞΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΤΟΝ ΓΛΟΥΤΟ (ΙΣΧΙΑΚΟ ΝΕΥΡΟ)
Στον γλουτό έχουν αποδοθεί περισσότερα σύνδρομα από οποιαδήποτε άλλη περιοχή του σώματος.
Στον γλουτό έχουν αποδοθεί περισσότερα σύνδρομα από οποιαδήποτε άλλη περιοχή του σώματος.
Ο επαναλαμβανόμενος πόνος στην μέση προκαλεί σημαντικό κοινωνικο-οικονομικό αντίκτυπο. Παρά τις επενδύσεις και τις αυξημένες δαπάνες παγκοσμίως για την υγεία, παρατηρείται ότι τις τελευταίες τρεις δεκαετίες αυξάνεται σταθερά η επιβάρυνση σε συναισθηματικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο που επιφέρει η ανικανότητα την οποία προκαλεί ο πόνος στην μέση.
Η έρευνα υποστηρίζει ότι ο κακός ύπνος, η μειωμένη σωματική δραστηριότητα και το αυξημένο στρες είναι πιο καθοριστικοί παράγοντες στην εμφάνιση του πόνου στη σπονδυλική στήλη.
Υπάρχει τεράστιος αριθμός πιθανών αιτιών στην πρόκληση οσφυαλγίας. Τελευταία αυξάνονται οι ενδείξεις που υποστηρίζουν την πιθανότητα η οσφυαλγία να είναι το αποτέλεσμα μειωμένης στροφικής κίνησης στα ισχία. Αρκετές μελέτες αναφέρουν ότι η οσφυαλγία μπορεί να συνδέεται με πόνο στα ισχία, δευτερευόντως με μειωμένο εύρος κίνησης στις αρθρώσεις των ισχίων.
Επισκόπηση που έγινε από την ομάδα Cochrane Collaboration Bank Review Group, ανέλυσε όλες τις τυχαίες μελέτες μέχρι τον Μάρτιο του 2003, παράγοντας μια νέα υπόθεση, τοποθετώντας για την ακρίβεια την συμβουλή – παρότρυνση για ακινητοποίηση στο κρεβάτι, σε αντιδιαστολή με την συμβουλή – παρότρυνση στον ασθενή με πόνο στη μέση να παραμείνει ενεργός. Τα αποτελέσματα για άλλη μια φόρα έδειξαν ότι η ακινητοποίηση στο κρεβάτι δεν είναι προς όφελος των ασθενών με πόνο στη μέση.
Ο Scott F. Nadler του University of Medicine and Dentistry of New Jersey in Newark, ήταν επικεφαλής μιας μελέτης του American College of Sports Medicine journal, Medicine and Science in Sports and Exercise. Η μελέτη αξιολογούσε την αξία των κλασσικών ασκήσεων, ενίσχυσης κυρίως των κοιλιακών μυών, των ραχιαίων και των γλουτιαίων, σε σχέση με την συχνότητα εμφάνισης πόνου στην μέση.
Εάν έχετε μια εμπειρία χαμηλής οσφυαλγίας -είτε βρίσκεστε σε οξεία, είτε σε χρόνια φάση- θα είναι χρήσιμο να γνωρίζετε ορισμένες αλήθειες!
Οι μη φυσιολογικές αλλαγές στην θέση του κεφαλιού επηρεάζουν την μυϊκή δραστηριότητα, την ιδιοδεκτικότητα, τον τρόπο της αναπνοής και τον πόνο στον αυχένα.
Η ιδέα του μηχανήματος της Ενεργής Θεραπευτικής Κίνησης (ΑΤΜ), ανέκυψε από την κλινική πράξη. Αυτή η ριζοσπαστική κι όμως συντηρητική προσέγγιση αποτελεί την φυσική συνέχεια των πρόσφατων εξελίξεων στα πεδία της Κινησιοθεραπείας, της Χειροθεραπείας με Ήπιους Χειρισμούς (Manual Therapy) και του ελέγχου του πόνου.
Όπου και να κοιτάξουμε γύρω μας είναι εύκολο να εντοπίσουμε συνανθρώπους μας με πρόσθια ολίσθηση στο κεφάλι. Όποιος χρησιμοποιεί το κινητό του τηλέφωνο, το tablet ή τον υπολογιστή του συνήθως υιοθετεί μια τέτοια στάση. Για τον λόγο αυτό αναφέρεται συχνά ως "text neck", "tech neck", "nerd neck" και "iHunch".
Έχει παρατηρηθεί, ότι η θωρακικό- οσφυϊκή ένωση (Θ12-Ο1 επίπεδο) είναι σχεδόν πάντα δύσκαμπτη στους ασθενείς με πόνο χαμηλά στη μέση. Για πολλούς θεωρείτε μια αντιστάθμιση, κάτι που πρέπει να σημειωθεί και ίσως να αντιμετωπισθεί, αλλά όχι ο βασικός περιορισμός, δεν αποτελεί δηλαδή τη πηγή του οσφυϊκού και πυελικού πόνου. Εκ των υστέρων αυτή η αντίληψη κρίνεται ως λάθος. Η δυσλειτουργία σε αυτή την ένωση είναι κρίσιμη και μπορεί να είναι η άμεση πηγή για την χαμηλή οσφυαλγία.
Οι ιερολαγόνιες αρθρώσεις και ο απιοειδής μυς συχνά εμπλέκονται σε μια συμβιωτική σχέση. Η ανισορροπία του απιοειδή μυ, όσο αφορά τη σχέση μήκους / δύναμης, επηρεάζει έντονα την κίνηση του ιερού μεταξύ των δύο λαγονίων οστών και κλινικά γνωρίζουμε ότι και οι δύο μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα παρόμοια με την ισχιαλγία, μια κατάσταση που επηρεάζει σχεδόν το 40% των ενηλίκων σε κάποιο σημείο της ζωής τους.
Οι περισσότεροι ασθενείς ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στην συντηρητική αντιμετώπιση της ισχυαλγίας. Περίπου το 95% των ασθενών βελτιώνονται χωρίς χειρουργική αντιμετώπιση, πάντα όμως με την καθοδήγηση του ειδικού θεραπευτή.
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος βρίσκεται μεταξύ των σπονδύλων και ο ρόλος του είναι να τους συνδέει αλλά και να απορροφά και να διαχέει ομαλά τις πιέσεις που δέχεται η σπονδυλική στήλη. Με την πάροδο του χρόνου υπόκεινται σε εκφύλυση και γίνεται ευάλωτος σε τραυματισμό και ρωγμές.
Το μη κερδοσκοπικό ερευνητικό ινστιτούτο για την επαγγελματική υγεία και ασφάλεια, Institute for Work & Health, συνεργαζόμενο με το Canadian Memorial Chiropractic College, το Ontario Chiropractic Association και μελών της εκτελεστικής επιτροπής της Bone and Joint decade 2000-2010 Task Force on Neck Pain and its Associated Disorders, έχουν συγκροτήσει ‘The Neck Pain Evidence Summary’.
Σε ασθενή με πόνο μυοσκελετικής προέλευσης (αυχενικό σύνδρομο, χαμηλή οσφυαλγία, ισχιαλγία, τενοντοπάθεια κ.α.), το δίλλημα που καλούμαστε να απαντήσουμε, σχετικά με τον σχεδιασμό του κατάλληλου ατομικού προγράμματος αποκατάστασης είναι: τι προηγείται η λειτουργικότητα ή η σταθερότητα;
Πόνος στον κόκκυγα συνήθως προκαλείται από τραυματισμό στην περιοχή λόγω πτώσης ή άμεσου χτυπήματος κατά τη διάρκεια άθλησης. Αυτό το είδος του τραυματισμού μπορεί να προκαλέσει κάταγμα ή εξάρθρωση της ιεροκοκκυγικής άρθρωσης με αποτέλεσμα να προκαλείται μη φυσιολογική κίνηση κατά τη διάρκεια του καθίσματος και αρκετός πόνος. Είναι συνηθισμένο σε ποδηλάτες, κωπηλάτες και σε ανθρώπους που δουλεύουν μπροστά σε υπολογιστή, λόγω παρατεταμένης πίεσης στην περιοχή.
Ερευνητές ειδικευμένοι στη διαχείριση του πόνου, από το Ochsner Clinic Foundation, διαπίστωσαν ότι η συντηρητική αντιμετώπιση σε περιπτώσεις κοκκυγοδυνίας, που περιελάμβανε μάλαξη, κινητοποίηση με χειρισμούς, ψυχοθεραπεία και εξειδικευμένη αποκατάσταση στη πυελική βάση, ήταν αποτελεσματική στο 90% των περιπτώσεων που αντιμετωπίστηκαν.
Η Κυφωτική Στάση είναι μια μυοπεριτονιακή ανισορροπία που οδηγεί σε καμπτική στάση στη θωρακική μοίρα του κορμού. Μπορεί να ξεκινήσει νωρίς, από την παιδική ακόμη ηλικία.
Το σώμα μας χαρακτηρίζεται από αρμονία στη λειτουργικότητα του. Δηλαδή πόσο αρμονικά συνεργάζεται ένα τμήμα του σε σχέση με κάποιο άλλο, γειτονικό ή απομακρυσμένο. Αυτή η αρμονία δεν περιορίζεται μόνο στις αρθρώσεις, αλλά στη λειτουργικότητα του πιο απλού κυττάρου του ανθρωπίνου σώματος, έως την λειτουργικότητα του πιο πολύπλοκου μηχανισμού του.