Συνάδελφοι (αλλά και όσοι έχετε άποψη και κυρίως δυνατότητα λήψης αποφάσεων στο συγκεκριμένο εγχώριο πρόβλημα...), στην Φραγκφούρτη φορείς πολυταυματιών κυρίως από χώρες που θα εκπροσωπηθούν στο Παγκόσμιο κύπελλο όσο και ιδιώτες (κυρίως παραπληγικοί) οργάνωσαν συνάντηση με αυτοσκοπό την ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειριών από τις -κατά χώρα- συνθήκες στους τομείς νοσηλεία, αποκατάσταση, κοινωνική επανένταξη των πολυτραυματιών!
Η ιδέα του μηχανήματος της Ενεργής Θεραπευτικής Κίνησης (ΑΤΜ), ανέκυψε από την κλινική πράξη. Αυτή η ριζοσπαστική κι όμως συντηρητική προσέγγιση αποτελεί την φυσική συνέχεια των πρόσφατων εξελίξεων στα πεδία της Κινησιοθεραπείας, της Χειροθεραπείας με Ήπιους Χειρισμούς (Manual Therapy) και του ελέγχου του πόνου.
Οι νέες τεχνολογίες μπορούν να είναι σύμμαχοι των ασθενών στην αντιμετώπιση των χρόνιων νοσημάτων.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει δημοσιευμένη μελέτη σχετικά με την θεραπευτική αντιμετώπιση της μη τραυματικής ρήξης στο πέταλο των στροφέων του ώμου. Οι μελετητές σύγκριναν τρεις διαφορετικές μεθόδους θεραπευτικής αντιμετώπισης της μη τραυματικές ρήξης του τένοντα του υπερακανθίου μυός σε ασθενείς ηλικίας άνω των 55 ετών.
Οι περισσότεροι ασθενείς ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στην συντηρητική αντιμετώπιση της ισχυαλγίας. Περίπου το 95% των ασθενών βελτιώνονται χωρίς χειρουργική αντιμετώπιση, πάντα όμως με την καθοδήγηση του ειδικού θεραπευτή.
Σε ασθενή με πόνο μυοσκελετικής προέλευσης (αυχενικό σύνδρομο, χαμηλή οσφυαλγία, ισχιαλγία, τενοντοπάθεια κ.α.), το δίλλημα που καλούμαστε να απαντήσουμε, σχετικά με τον σχεδιασμό του κατάλληλου ατομικού προγράμματος αποκατάστασης είναι: τι προηγείται η λειτουργικότητα ή η σταθερότητα;
Το σώμα μας χαρακτηρίζεται από αρμονία στη λειτουργικότητα του. Δηλαδή πόσο αρμονικά συνεργάζεται ένα τμήμα του σε σχέση με κάποιο άλλο, γειτονικό ή απομακρυσμένο. Αυτή η αρμονία δεν περιορίζεται μόνο στις αρθρώσεις, αλλά στη λειτουργικότητα του πιο απλού κυττάρου του ανθρωπίνου σώματος, έως την λειτουργικότητα του πιο πολύπλοκου μηχανισμού του.
Ποιος ο ρόλος της λεκάνης στην αλλαγή τής ευθυγράμμισης της σπονδυλικής στήλης;
Η ανώμαλη κατανομή λιπώδους ιστού που ταλαιπωρεί, κυρίως, τις γυναίκες. Πώς αντιμετωπίζεται.
Το λιποίδημα αποτελεί νόσο του λιπώδους ιστού, αγνώστου ακόμη αιτιολογίας, η οποία χαρακτηρίζεται από την ανώμαλη κατανομή λιπώδους ιστού κυρίως στις γυναίκες. Αναγνωρίστηκε ως πάθηση για πρώτη φορά στις Η.Π.Α. το 1940 από τη Mayo Clinic και έγινε ο διαχωρισμός του από τη παχυσαρκία. Το λιποίδημα δεν έχει σχέση με το λεμφοίδημα ή το φλεβοίδημα, μπορεί όμως να συνυπάρχει.
Ο πόνος, η κόπωση και η μειωμένη λειτουργικότητα που βιώνουν οι ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο, ως συμπτώματα, είναι καλά τεκμηριωμένα. Η παρηγορητική φροντίδα έχει επισημανθεί από καιρό ως μέσο αντιμετώπισης αυτών των δυσμενών επιδράσεων, που είναι συχνά συνδεδεμένες τόσο με την ίδια τη νόσο, όσο και με τη θεραπεία της.
Μετά από μαστεκτομή δεν θα παρουσιάσουν όλες οι γυναίκες Λεμφοίδημα. Το είδος του χειρουργείου και η εν συνεχεία θεραπευτική αγωγή είναι καθοριστικός παράγοντας για την εμφάνιση του Λεμφοιδήματος.
Η προσέγγιση στην ιδέα της Ενεργής Θεραπευτικής Κίνησης έγινε το 2001 από ομάδα ερευνητών- θεραπευτών της τεχνικής Manual Therapy στις Η.Π.Α., σε μια προσπάθεια για την άμεση θεραπευτική αντιμετώπιση του περιορισμού στη λειτουργικότητα της σπονδυλικής στήλης.
Νευροπλαστικότητα ή πλαστικότητα του εγκεφάλου ορίζεται η ικανότητα του νευρικού συστήματος να αλλάζει τις δραστηριότητες του ως απάντηση σε ενδογενή ή εξωγενή ερεθίσματα, αναδιοργανώνοντας τη δομή, τις λειτουργίες ή τις συνδέσεις του.
Ο πόνος στη μέση πιθανόν να σχετίζεται με μειωμένη λειτουργικότητα της άρθρωσης του ισχίου.
Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς με καρκίνο, θα εμφανίσουν δευτεροπαθείς εστίες στα οστά τους, δηλαδή Μεταστατική οστική νόσο. Επιπλέον χειρουργικές επεμβάσεις, ακτινοβολίες, και άλλες μορφές θεραπείας του καρκίνου, μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την αφαίρεση ή την καταστροφή οστών και συνδετικού ιστού. Η θεραπευτική προσέγγιση του καρκίνου, είναι μερικές φορές επιθετική, επηρεάζοντας την φυσική κατάσταση των ασθενών, περιορίζοντας την δυνατότητα ανεξαρτησίας και κάποιες φορές αυτοεξυπηρέτησης των.
Η μελέτη της “οσφυαλγίας των αστροναυτών” είναι ικανή να προσφέρει κατευθυντήριες οδηγίες για την θεραπεία της οσφυαλγίας στη Γη!
Οι ασθενείς που πάσχουν από Οσφυαλγία επιζητούν περισσότερες εξηγήσεις για τα αίτια που την προκάλεσαν.
Ένα από τα πιο συχνά μυοσκελετικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος.
Ο πόνος στον ώμο αποτελεί περίπου το 16% όλων των μύο-σκελετικών προβλημάτων, και είναι δεύτερος μετά από τον πόνο στην μέση. Πέρα από το γεγονός ότι η άρθρωση του ώμου πρέπει να είναι λειτουργική, πρέπει να προσφέρει την απαραίτητη σταθερότητα για την λειτουργικότητα ολοκλήρου του χεριού. Αυτός ο ρόλος την κάνει επιρρεπή σε τραυματισμούς.
Πόνος στην περιοχή του Μείζονος Τροχαντήρα, δηλαδή στην εξωτερική επιφάνεια του ισχίου, συνήθως αποδίδεται σε Θυλακίτιδα. Πόσο ακριβές όμως είναι αυτό;
Η προσαρμοστική ανοχή στους στρεσογόνους παράγοντες συσσωρεύεται, μέχρι το σώμα να φτάσει στο επίπεδο της προσαρμοστικής εξάντλησης και να εμφανιστούν τα συμπτώματα.