Ο πόνος είναι ο κίνδυνος που αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος. Όταν το θεραπευτικό πρόγραμμα προκαλεί πόνο, το σώμα μας προσπαθεί να μας προειδοποιήσει και να μας πει: "σταμάτα κινδυνεύω από νέο τραυματισμό".
Κατά γενική ομολογία ένα αδιευκρίνιστο ποσοστό των ασθενών που επισκέπτονται ένα χειροθεραπευτή (manual therapy), τις πρώτες 24 ή 48 ώρες μετά τη συνεδρία ενδέχεται να παρουσιάσει μια επιδείνωση των συμπτωμάτων ή να εμφανίσει διαφορετικά συμπτώματα!
Ο πόνος, ως σύμπτωμα, μπορεί να αποδειχτεί ένας δύσκολος γρίφος τόσο για τον ασθενή, όσο και για τον θεραπευτή. Η απάντηση βρίσκεται στην όσο το δυνατόν καλύτερη ευθυγράμμιση του σκελετού.
Το «πιάσιμο» στον αυχένα είναι ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα που οδηγεί τους πάσχοντες να αναζητήσουν βοήθεια. Βέβαια πρόκειται για άτυπο όρο ομπρέλα, καθώς τα συμπτώματα κυμαίνονται από γενική δυσκαμψία του αυχένα έως πλήρη ακινησία με αφόρητο πόνο.
Η αντίληψη του τι είναι "φυσιολογικό", έχει δυο κατευθύνσεις: εξηγεί γιατί μπορεί να επιδεινωθεί η κατάσταση μας χωρίς να το αντιληφθούμε ή να διαφύγει της προσοχής μας σημαντική βελτίωση της κατάστασης μας.
Η σύγχρονη αντίληψη στην αποκατάσταση μας συνιστά, οι θεραπευτικές μας επιλογές να λαμβάνουν υπόψη το κεντρικό νευρικό σύστημα του ασθενή, διαφορετικά η προσέγγιση είναι επιφανειακή με βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα.
Fueling the raging debate over which alternative care is best for pain, results of a randomized, controlled trial reported in the May 21 issue of the Annals of Internal Medicine suggest that manual therapy is better than physical therapy or continued general practitioner care at relieving symptoms by 7-week follow-up.
Ο στόχος αυτής της τεχνικής είναι η πρόκληση χαλάρωσης ενός μυός ή μιας μυϊκής ομάδας, η υπερτονία της οποίας θεωρείται ότι είναι η πηγή του πόνου ή/και της απώλειας κινητικότητας σε ένα μέρος του σώματος ή/και σε μια άρθρωση.
We consider our patient as a whole with a psychosomatic dimension, which is characterized with a harmonious functionality. Health, which is the target and its' ' conquest ' which is of the most important goal in life, is achieved when all parts of the body are free and work in harmony with one another, whether that relates to the functioning of a cell, or in operation the most complex system in the body. The disturbance of this harmony is responsible for many pathological and painful situations.
Τα φορτία και οι δυνάμεις συμπίεσης που δέχεται το σώμα, κατανέμονται ομοιόμορφα χάρη στο δυναμικό σύστημα tensegrity αντιβαρυτικής τάσης. Αυτό το μοντέλο θέλει τη θέση και τη στάση των οστών να εξαρτώνται κυρίως από την ισορροπία μεταξύ των μαλακών ιστών, αποδυναμώνοντας οποιαδήποτε χειρισμό ανάταξης για την επαναφορά της σωστής "ευθυγράμμισης".
Ο μυοσκελετικός πόνος, είναι από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ένας θεραπευτής, καθώς οφείλει να δώσει τη δυνατότητα στον ασθενή του να επιστρέψει, ελεύθερος πόνου, στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Το φυσιολογικό εύρος κίνησης μιας άρθρωσης καθορίζεται από τον συνδετικό ιστό που την συγκρατεί (προσδένει). Οι μύες, οι τένοντες και η περιτονία που σχετίζονται με την άρθρωση υπαγορεύουν περίπου το 80% της σταθερότητας της, αφήνοντας λιγότερο από 20% στους συνδέσμους.
Το 50% περίπου των γυναικών θα παρουσιάσουν πόνο στην μέση κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Συνήθως τα συμπτώματα αρχίζουν μετά τον έκτο μήνα, ενώ μπορεί να διαρκέσουν ακόμα έξη μήνες μετά τον τοκετό. Μερικές φορές (10%) τα συμπτώματα είναι τόσο σοβαρά ώστε να εμποδίζουν την γυναίκα να κοιμηθεί, να εργασθεί ή να ασχοληθεί με τις καθημερινές της δραστηριότητες.
Στόχος τόσο των τεχνικών της χειροθεραπείας, όσο και της κρανιοϊερής θεραπείας είναι η αποκατάσταση της αρμονίας στη λειτουργικότητα του οργανισμού. Υπάρχουν στεγανά μεταξύ αυτών των τεχνικών ή ο θεραπευτής μπορεί να ενσωματώσει χειρισμούς και από τις δυο θεραπευτικές προσεγγίσεις;
Επισκόπηση που έγινε από την ομάδα Cochrane Collaboration Bank Review Group, ανέλυσε όλες τις τυχαίες μελέτες μέχρι τον Μάρτιο του 2003, παράγοντας μια νέα υπόθεση, τοποθετώντας για την ακρίβεια την συμβουλή – παρότρυνση για ακινητοποίηση στο κρεβάτι, σε αντιδιαστολή με την συμβουλή – παρότρυνση στον ασθενή με πόνο στη μέση να παραμείνει ενεργός. Τα αποτελέσματα για άλλη μια φόρα έδειξαν ότι η ακινητοποίηση στο κρεβάτι δεν είναι προς όφελος των ασθενών με πόνο στη μέση.
Εάν έχετε μια εμπειρία χαμηλής οσφυαλγίας -είτε βρίσκεστε σε οξεία, είτε σε χρόνια φάση- θα είναι χρήσιμο να γνωρίζετε ορισμένες αλήθειες!
Η ιδέα του μηχανήματος της Ενεργής Θεραπευτικής Κίνησης (ΑΤΜ), ανέκυψε από την κλινική πράξη. Αυτή η ριζοσπαστική κι όμως συντηρητική προσέγγιση αποτελεί την φυσική συνέχεια των πρόσφατων εξελίξεων στα πεδία της Κινησιοθεραπείας, της Χειροθεραπείας με Ήπιους Χειρισμούς (Manual Therapy) και του ελέγχου του πόνου.
Ο πατέρας της Οστεοπαθητικής Dr A. T. Still, διατύπωσε την άποψη στις αρχές του 20ου αιώνα ότι το σώμα αποτελεί ένα αυτορυθμιζόμενο, αυτοδιορθούμενο σύστημα. Πίστευε, επίσης, ότι το σώμα λειτουργεί ως μία μονάδα και πως η δομή του σώματος είναι στενά συνδεδεμένη με την λειτουργία του. Εάν το σύστημα βρίσκεται δομικά σε ανισορροπία, θα προσπαθεί συνεχώς από τη φύση του να αναζητά την ομοιοστασία.
Στον μυοσκελετικό πόνο, από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ένας θεραπευτής, είναι να ενισχύσει τη δυνατότητα του ασθενή του να επιστρέψει, ελεύθερος πόνου, στις καθημερινές του δραστηριότητες. Δηλαδή να επιτύχει μακροχρόνια αποτελέσματα. Όταν ο ασθενής αναζητήσει βοήθεια από τον θεραπευτή, τις περισσότερες φορές το κάνει εξαιτίας του πόνου. Ο πόνος όμως είναι το σύμπτωμα μιας υποκείμενης αιτιολογίας. Αν ο θεραπευτής σπαταλήσει την ενέργεια του στην αντιμετώπιση του συμπτώματος και όχι στην υποκείμενη αιτιολογία, τότε, είτε θα έχει έναν ασθενή που θα εξαρτάται από αυτόν για τον έλεγχο του πόνου, είτε θα αναζητήσει αλλού βοήθεια με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει.
Η Κυφωτική Στάση είναι μια μυοπεριτονιακή ανισορροπία που οδηγεί σε καμπτική στάση στη θωρακική μοίρα του κορμού. Μπορεί να ξεκινήσει νωρίς, από την παιδική ακόμη ηλικία.