Οι εμβοές ή βουητό στα αυτιά, είναι η αίσθηση ήχου στα αυτιά ή το κεφάλι, που δεν προκαλείται από εξωτερική πηγή. Ο ήχος μπορεί να είναι κάθε τόνου ή τύπου, συνεχής ή διακεκομμένος. Περίπου ένας στους πέντε ανθρώπους αναφέρει περιστασιακές εμβοές, ενώ ένας στους διακόσους έχει τόσο έντονες εμβοές, ώστε να διαταράσσεται η ποιότητα της ζωής.
Φυσιολογικά ο ήχος που προκαλείται από εξωτερική πηγή περνάει στο αυτί από το ακουστικό κανάλι, δημιουργεί δονήσεις που μεταφέρονται από το τύμπανο του αυτιού στό κοχλία του αυτιού, που βρίσκεται στο εσωτερικό του. Οι δονήσεις αυτές ενεργοποιούν τριχοειδή αισθητικά κύτταρα στο κοχλία, δημιουργώντας νευρικά ερεθίσματα που ταξιδεύουν μέσω του ακουστικού νεύρου προς τον εγκέφαλο. Η περιοχή του εγκεφάλου που ευθύνεται για την ακοή είναι ο κροταφικός λοβός. Το ακουστικό κέντρο στον κροταφικό λοβό αναγνωρίζει ήχους ενώ προσδιορίζει τον τόνο και την ένταση.
Οι εμβοές ή βουητό στα αυτιά, είναι η αίσθηση ήχου στα αυτιά ή το κεφάλι, που δεν προκαλείται από εξωτερική πηγή. Υπάρχουν πολλές αιτίες που μπορούν να τις προκαλέσουν. Η περισσότερο συνηθισμένη αιτία είναι δυσλειτουργία των αισθητικών νευρικών κυττάρων του εσωτερικού των αυτιών που μεταφέρουν τα ερεθίσματα στον εγκέφαλο. Οι εμβοές συνήθως συνοδεύονται από μείωση της ακοής. Για τον λόγο αυτό συναντάται περισσότερο σε μεγαλύτερες ηλικίες, όπου έχουν μειωμένη ακοή λόγω ηλικίας. Εργαζόμενοι εκτεθειμένοι σε δυνατούς ήχους (π.χ. μουσικοί, εργάτες, κ.α.), είναι επιρρεπείς να εμφανίσουν εμβοές. Άλλες πιθανές αιτίες είναι:
Η διάγνωση γίνεται από Ωτορινολαρυγγολόγο γιατρό. Μετά από ειδικά tests, που περιλαμβάνουν δοκιμασία ακοής, ισορροπίας και αιματολογικές εξετάσεις, θα καταλήξει στην αιτία του προβλήματος. Αν το κρίνει απαραίτητο τότε μπορεί να χρειασθεί Μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου για να καταλήξει σε συμπέρασμα.
Αν διαπιστωθεί κάποια συγκεκριμένη παθολογία, τότε η θεραπεία προσαρμόζεται σε αυτή. Τις περισσότερες φορές όμως δεν υπάρχει θεραπεία που να μπορεί να τις εξαλείψει πλήρως. Υπάρχουν τεχνικές που μπορούν να βελτιώσουν το πρόβλημα. Αν υπάρχει μειωμένη ακοή, τότε ειδικές συσκευές ενίσχυσης της ακοής μπορεί να φανούν χρήσιμες. Η θετική διάθεση προς το πρόβλημα είναι βασική για την αντιμετώπιση του. Κατάθλιψη ή άγχος μπορεί να επιδεινώσουν τα συμπτώματα και να φέρουν τον ασθενή σε ακόμα δυσχερέστερη θέση. Θεραπείες που μπορούν να χαλαρώσουν τον ασθενή και να του δώσουν μια θετική διάθεση συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Τέτοιες θεραπείες είναι η Κρανιοϊερή Θεραπεία, Γιόγκα, Alexander technique, βελονισμός κ.α..
Η Κρανιοϊερή θεραπεία του Dr. Upledger ενδεχομένως μπορεί να βοηθήσει. Η Κρανιοϊερή Θεραπεία είναι μια μέθοδος, με ήπιους χειρισμούς, συμβάλλει στη βελτίωση της λειτουργίας του νευρικού συστήματος, ιδιαίτερα του Εγκέφαλου, με αποτέλεσμα να ενισχύεται ο φυσικός αμυντικός μηχανισμός του οργανισμού και να καταπολεμώνται τα συμπτώματα ασθενειών, μερικά εκ των οποίων είναι χρόνια
Αναφέρεται συχνά πως «αν κάνουμε μαγνητική τομογραφία σε ανθρώπους χωρίς συμπτωματολογία, είναι πιθανό να βρεθούν ενδείξεις ανώδυνης δυσλειτουργίας» ή «αν σκανάρουμε άτομα με επώδυνα συμπτώματα, συχνά δεν θα βρούμε εμφανείς δυσλειτουργίες ή ανωμαλίες».
"Το να κάθεσαι είναι πιο επικίνδυνο από το κάπνισμα, σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους από τον ιό HIV και είναι πιο επισφαλή από το να πετάς με αλεξίπτωτο. Καθόμαστε μέχρι θανάτου", λέει ο James Levine, καθηγητής Ιατρικής στην Κλινική Mayo, σε συνέντευξή του στους LA Times. «Η καρέκλα υπάρχει για να μας σκοτώσει».
Η υπόθεση πίσω από τον όρο ψηφιακή άνοια είναι ότι η κατάχρηση στη χρήση του διαδικτύου και σε συσκευές με δυνατότητα πρόσβασης στο διαδίκτυο, προκαλεί γνωστική εξασθένηση, όπως μειωμένη προσοχή και μειωμένο εύρος μνήμης, ενώ ενδέχεται ακόμη και να επιταχύνει την πρώιμη άνοια. Η Ψηφιακή Άνοια αποτελεί μια σύγχρονη απειλή για την υγεία, ενώ υπαρκτός είναι ο κίνδυνος να πάρει τη μορφή επιδημίας.
Παρατηρείται απότομη αύξηση των τραυματισμών από καταπόνηση (υπέρχρηση). Η άθληση είναι τρόπος ζωής για πολλούς ανθρώπους από όλες τις ηλικιακές ομάδες. Είτε πρόκειται για ελίτ αθλητές, είτε για εκείνους που αθλούνται απλά για να έχουν καλή φυσική κατάσταση, όλοι κινδυνεύουν από τη Διαταραχή Αθροιστικού Τραύματος (Cumulative Trauma Disorders -CTDs).
Πόνος ή αισθητικές διαταραχές στην πρόσθια, άνω επιφάνεια του μηρού στο πόδι, ενδεχομένως είναι αποτέλεσμα άμεσου τραυματισμού ή παρατεταμένης πίεσης στο Μηριαίο Νεύρο.
Σχετίζεται η πρόσθια ολίσθηση της κεφαλής με τον πόνου; Οι επιστήμονες ερευνούν και επιχειρούν απαντήσεις.
Το σώμα μας περιλαμβάνει ένα περίπλοκο ορμονικό σύστημα που εργάζεται για την επιβίωση μας. Ανταμείβει τις ευεργετικές δράσεις απελευθερώνοντας καλές χημικές ουσίες στο σώμα, ενισχύοντας επιπλέον την επιθυμία για περισσότερες. Η ομοιόσταση αναφέρεται στην ικανότητα του σώματος να διατηρεί ένα σταθερό εσωτερικό περιβάλλον μέσω της ρύθμισης των ορμονών. Οι Χειροθεραπευτές έχουν το προνόμιο να είναι σε θέση να βοηθήσουν τους ανθρώπους μέσω της αφής.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σας όταν κάποιος διαμαρτύρεται για πόνο στη μέση; Μπορεί να είναι μυϊκός σπασμός, εμπλοκή νευρικής ρίζας, αρθρίτιδα ή πρόβλημα στον μεσοσπονδύλιο δίσκο. Σπάνια συνδέουμε την άρθρωση του ισχίου (μηροκοτυλιαία άρθρωση) με τον πόνο στη μέση, παρόλο που σε αρκετές μελέτες έχει βρεθεί ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της μειωμένης λειτουργικότητας της άρθρωσης του ισχίου και της παθολογίας στη σπονδυλική στήλη (1).
Η Κρανιοϊερή Θεραπεία είναι μια ήπια Χειροθεραπεία, που επιδρά μέσω του συστήματος της περιτονίας αξιοποιώντας τη δυνατότητας του σώματος για αυτοθεραπεία. Έχει τη ρίζα της στην Κρανιακή Οστεοπαθητική, ενώ εμπνευστής της ήταν ο Αμερικανός Οστεοπαθητικός Dr John Upledger,Do. Το Διεθνές Ινστιτούτο Upledger (The Upledger Institute International), ευθυγραμμιζόμενο με τις νέες επιστημονικές έρευνες, συνεχώς εξελίσσει τα πρωτόκολλα και τη θεώρηση της Κρανιοϊερής θεραπείας, εστιάζοντας στην ασφάλεια, στην αξιολόγηση και στην θεραπευτική επίδραση.
Η λεμφική παροχέτευση (Manual Lymphatic Drainage – MLD), είναι ευρέως αποδεκτή ως συντηρητική θεραπεία για το λεμφοίδημα. Οι ερευνητές με αυτή τη συστηματική ανασκόπηση στόχευσαν να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα της σε ασθενείς ευρισκόμενους σε ομάδα υψηλού κινδύνου να εμφανίσουν λεμφοίδημα ή ζουν με αυτό.