Δεν είναι λίγες οι φορές που ως θεραπευτές καλούμαστε να φροντίσουμε ασθενείς τους οποίους με δυσκολία μπορούμε να αγγίξουμε εξαιτίας του πόνου.

Η δραστηριότητα των εγκεφαλικών κυμάτων είναι σημαντικός παράγοντας στην θεραπευτική διαδικασία.

Η προσαρμοστική ανοχή στους στρεσογόνους παράγοντες συσσωρεύεται, μέχρι το σώμα να φτάσει στο επίπεδο της προσαρμοστικής εξάντλησης και να εμφανιστούν τα συμπτώματα.

Οι ορμόνες, η ομοιόσταση, η χειροθεραπεία και η νευροεπιστήμη εμπλέκονται αρμονικά για την αντιμετώπιση του πόνου.

Η εμπεριστατωμένη αξιολόγηση αποτελεί βασική προϋπόθεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας. Ένα απλοποιημένο σύστημα ελέγχου, μέσω του οποίου μπορούμε σε μικρό χρονικό διάστημα να αξιολογήσουμε ολόκληρο το σώμα, στην αναζήτηση της βασικής αιτίας είναι το ART. Το ακρώνυμο ART προέρχεται από τις λέξεις: Asymmetry – Restriction of motion – Tissue texture abnormalities (Ασυμμετρία – Περιορισμός της κίνησης – Ανωμαλία στην υφή του ιστού).

Το " Δομικό " μοντέλο της μυοσκελετικής δυσλειτουργίας έχει άμεση και απόλυτη σχέση με την ανατομία, τις ανωμαλίες στην στάση και τις εκφυλιστικές αλλοιώσεις (π.χ. εκφυλισμός του μεσοσπονδυλίου δίσκου , οστεόφυτα , σκολίωση , κ.λ.π.). Η παρουσία αυτών ενοχοποιείται σαν η βασική αιτία των συμπτωμάτων. 

Η εμπλοκή του Μηριαίου Νεύρου ως αιτία πόνου στην πρόσθια άνω επιφάνεια του μηρού. Πόνος ή αισθητικές διαταραχές στην πρόσθια, άνω επιφάνεια του μηρού στο πόδι, ενδεχομένως είναι αποτέλεσμα άμεσου τραυματισμού ή παρατεταμένης πίεσης στο Μηριαίο Νεύρο. 

Το φυσιολογικό εύρος κίνησης μιας άρθρωσης καθορίζεται από τον συνδετικό ιστό που την συγκρατεί (προσδένει). Οι μύες, οι τένοντες και η περιτονία που σχετίζονται με την άρθρωση υπαγορεύουν περίπου το 80% της σταθερότητας της, αφήνοντας λιγότερο από 20% στους συνδέσμους. 

Η τεχνική "Manual Therapy", είναι η θεραπευτική προσέγγιση όπου ο θεραπευτής με την χρησιμοποίηση των χεριών του προσπαθεί να εντοπίσει, να αναγνωρίσει και τελικά χρησιμοποιώντας ήπιους χειρισμούς να αποκαταστήσει τις πάσχουσες περιοχές του σώματος. Θεωρούμε το σώμα του ασθενή σαν ένα ενιαίο σύνολο με ψυχο - σωματική διάσταση. Η μεθοδολογία της την κατατάσσει στις πλέον ασφαλείς θεραπευτικές μεθόδους με σχεδόν ανύπαρκτες επιπλοκές. 

Σπονδυλική Στένωση χαρακτηρίζεται η ελάττωση του χώρου στο σπονδυλικό κανάλι με άμεσο ή έμμεσο αποτέλεσμα τo "στρίμωγμα" και τον τραυματισμό της αντίστοιχης νευρικής ρίζας. Η ελάττωση του χώρου προκαλείται είτε από την ανάπτυξη οστεοφύτων λόγω οστεοαρθρίτιδας της σπονδυλικής στήλης, είτε από τον εκφυλισμό των μεσοσπονδυλίων δίσκων (κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου), είτε από τραυματισμό (τροχαία ατυχήματα κ.α.), που έχει σαν συνέπεια την μείωση της απόστασης μεταξύ των σπονδύλων, με συνέπεια οι σπόνδυλοι αλλά και τα μαλακά μόρια που τους στηρίζουν να μετακινηθούν προς το σπονδυλικό κανάλι, τραυματίζοντας τις αντίστοιχες νευρικές ρίζες ή σε χειρότερη, και πιο σπάνια περίπτωση, να τις παγιδεύουν.